Niet iedereen zal je kennen. Kun je iets over jezelf vertellen?
Ik leerde mezelf drummen toen ik 11 jaar oud was. Ik groeide op halverwege de jaren 70 en hield van het drumwerk van Bill Bruford (van Yes/King Crimson) en vele anderen. Toen ik 13 jaar was, leerde ik mezelf piano spelen en vormde een band die progressieve rock speelde, dus ik heb altijd van deze muziekstijl gehouden. Op mijn twintigste begon ik met het schrijven van originele livemuziek voor theaterproducties, waar ik zeventien prijzen mee heb gewonnen. Deze ervaringen hebben mijn bereik als componist vergroot. Ik schreef de muziek, de teksten en het boek voor ‘Evel Knievel The Rock Opera’ in Los Angeles. Ik besloot dat ik terug wilde naar mijn eerste liefde, namelijk het schrijven en spelen van progressieve rockmuziek, met als gevolg mijn nieuwe album “Distant Starlight”.
De vraag die al duizend keer is gesteld: is Jef Bek je echte naam?
Het is een triest maar waargebeurd verhaal over een jongen die werd geboren met de naam Jeff Beck. Mijn ouders scheidden toen ik zeven jaar oud was. Als enig kind, altijd in beweging, kon ik geen langdurige vriendschappen opbouwen. Plotseling zat ik in een populaire band op de middelbare school en iedereen kende mij. Ik had ook net vernomen dat er een gitarist was die Jeff Beck heette. Ik overwoog om mijn naam te veranderen (een grote beslissing voor een kind) maar al mijn vrienden zeiden: “Verander je naam niet! Jij bent Jeff Beck!”
Ik ging met een paar vrienden naar een liveoptreden van Jeff Beck. Ik zag de naam “Jeff Beck” op de feesttent en ik dacht: “Nou, ik hoop op een dag dat speciale gevoel te kennen als ik mijn naam in licht of op albumhoezen zie, maar als ik ook Jeff Beck ben, zal ik dat speciale gevoel niet kennen.” Toen had ik het plan om mijn naam te veranderen in Jef Bek! Op die manier kunnen mijn vrienden mij nog steeds met dezelfde naam noemen en als ik mijn naam op een feesttent of op een albumhoes zie, weet ik dat ik het ben. Bovendien zijn er talloze voorbeelden van mensen met dezelfde naam. Er is een Roger Taylor, er is een Mick Jones, een Dave Stewart en ga zo maar door. Wat dacht je van Jon Anderson, zanger van Yes, maar ook John Anderson, de country &western zanger en John Anderson, onafhankelijke kandidaat voor het presidentschap van de Verenigde Staten in 1980. Ik zou je er nog tientallen kunnen geven. De Brit Jeff Beck werd eigenlijk geboren met de spelling Geoffrey, dus hij veranderde ook zijn naam.
Je hebt onlangs het album “Distant Starlight” uitgebracht. Kun je ons er meer over vertellen?
Tijdens de lockdown van 2020 besloot ik mijn dagen te besteden aan het ontwikkelen van ideeën met de bedoeling een origineel progressief rockalbum op te nemen. Sommige thema’s van het album, over het hiernamaals en energieën die transformeren en naar intergalactische dimensies reizen, ontstonden toen ik in sensorische deprivatie-tanks (zoutwaterbad, HR) zweefde.
Voor drie nummers heb ik gedichten uit het boek ‘Knot’ van Ronald Laing omgezet in teksten. Niet nadat ik toestemming ontving van Laing uiteraard. Nadat ik 33 jaar van mijn leven in Chicago doorbracht (momenteel woon ik in Los Angeles), dacht ik dat dit een geweldige kans zou zijn om enkele van mijn muziekvrienden uit Chicago uit te nodigen om op mijn album te spelen. Met de meesten daarvan werk ik al ruim veertig jaar samen. Ik nam de basis van een deuntje op, stuurde het naar bevriende muzikanten en zij namen hun partijen op. Zo stuurden wij het heen en weer totdat het nummer klaar was.
Er werken vijftien muzikanten aan het album mee. Eén nummer is opgenomen door een vriend die destijds in Moskou woonde. Het album werd gemixt en gemasterd door Eric Snodgrass, die een indrukwekkend cv heeft op het gebied van geluidsontwerp in Los Angeles, denk aan The Hollywood Bowl en The Academy Awards.
Waar haal jij je inspiratie vandaan en waar luister jij zelf naar?
Het begon in de jaren waarin ik voor het eerst verliefd werd op muziek. Het eerste concert waar ik ooit naar toe ging was dat van Yes in 1977 tijdens de ‘Going For The One Tour’. Ze hebben altijd een grote invloed op mij gehad, evenals op de grote progmeesters van die tijd (King Crimson, Genesis uit het Peter Gabriel-tijdperk, Gentle Giant en vele anderen). Ik denk dat het creëren van originele muziek voor theaterproducties mijn blik als componist heeft vergroot. Ik heb wekelijks een nieuwe progressieve rock radioshow, dus ik luister ook graag naar enkele van de geweldige nieuwe progressieve rockbands en deel een mix van klassieke prog en nieuwe prog met mijn luisteraars.
Wat zijn jouw toekomstplannen?
Ik ben momenteel bezig met het schrijven van het volgende album en ben in gesprek met het landgoed Knievel om ‘Evel Knievel The Rock Opera’ in Las Vegas opnieuw op te nemen. Er zijn plannen om het Evel Knievel-museum van Topeka, Kansas naar Las Vegas te verhuizen en een gelijktijdige productie van ‘Evel Knievel The Rock Opera’ met het museum zou een opwindende combinatie zijn.
Wat wil je nog kwijt aan de lezers van Progwereld?
Dank aan Hans voor de uitnodiging voor dit interview en aan alle progrockliefhebbers voor hun steun aan Progwereld! Progressieve rock is springlevend! Als je mijn website wilt bezoeken, dan is dat www.jefbek.com (ik heb ook muziekvideo’s gemaakt voor elk van de nieuwe nummers op mijn album, die je op mijn website kunt vinden). En als je naar mijn wekelijkse radioshow wilt luisteren, The Proper Proggy Prog Show met Jef Bek, ben je ook welkom. De afleveringen worden gearchiveerd op www.themorningbreeze.org. Bedankt en PROG ON!!!