De Mexicaanse progformatie Cast bracht begin 2021 zijn twintigste studioalbum, “Vigesimus”, uit. De groep werd in 1978 opgericht door Alfonso Vidales en verblijdt de progwereld sindsdien regelmatig met een nieuw album. Na 43 jaar Cast en 20 jaar Progwereld werd het wel eens tijd voor een interview, dachten wij. Maar ook het verrassend goede album “Vigesimus” was aanleiding om de groep een e-mail met vragen te sturen. De Mexicanen laten op dit album immers horen nog springlevend te zijn. Zoals je hieronder kunt lezen ging oprichter en bandleider Alfonso Vidales gretig op ons verzoek én de vragen in.

Cast bestaat 43 jaar (in 2021). Hoe is de groep destijds ontstaan?
Cast is ontstaan ​​in 1978 met het idee om originele muziek te maken in de klassieke symfonische stijl en natuurlijk de invloed van mijn ouders, die beiden getrainde pianisten waren. Ik ging steeds meer componeren waardoor het tegenwoordig mijn passie is.

Wat betekent het om als Mexicaanse groep symfonische en progressieve rock te maken?
Natuurlijk was het tijdens de beginjaren voor ons moeilijk, omdat iedereen onze nummers en muziek vergeleek met de belangrijkste progressieve bands van die tijd. Maar ik ging door. We ontwikkelden ons in vele structuren en veranderde patronen zoals we dat nog steeds doen. En ook als band afkomstig uit een andere stad ver van waar vandaan sommige producenten mogelijk geïnteresseerd waren, zoals Mexico City en muzikale hoofdsteden uit de Verenigde Staten. Die tijd was echt moeilijk om er zelfs maar over na te denken. Vanaf het begin heeft Cast alleen originele muziek gespeeld. Symfonische rock spelen was altijd het plan en ik denk dat we nog steeds in dat genre zitten.

Cast is onlosmakelijk met jou verbonden en vice versa. Hoe belangrijk is je rol?
Ja, ik denk dat ik verbonden ben met alle Cast projecten. Mijn belangrijkste kracht ligt in de muziek. Cast is mijn inspiratie, in elke compositie kan ik mijn ideeën en improvisatie kwijt. Ik denk niet dat deze twee delen van elkaar gescheiden zijn

Wat zijn de grootste verschillen als je de muziekscene in 2021 vergelijkt met die van 1978?
Natuurlijk zijn de nummers op ons laatste album met ideeën doorspekt die bij mijn leeftijd horen. Het is precies hoe ik nu componeer, met meer complexiteit en symfonische sferen. Een ten slotte voorziet het echte leven mij ook inspiratie.

Ik denk dat “Vigesimus” een van de beste albums is die Cast heeft gemaakt. Het is alsof alles hier op zijn plaats valt. Hoe zie jij dat?
Ja, ik denk dat dit album een unieke puzzel is waarbij alle stukken op de juiste plaats zijn gevallen. Het gebruik van de de instrumenten sluit ook goed aan bij de ritmesecties en beweegt zich in veel richtingen. Ik heb genoten van al onze albums. Ze zijn ook ​​allemaal beter dan het voorgaande. We blijven streven naar nog meer goede albums. “Vigesimus” is een intens album dat verslavend maakt.

“Vigesimus” is opgedragen aan Dino Brassea (voormalig zanger en fluitist), je zus en ook Enrique Slim. Wat betekenden zij voor de band Cast en voor jou persoonlijk? En wie is Enrique Slim, die vaak genoemd wordt? Hij was tenslotte geen bandlid.
Dino Brassea was zanger en fluitist op tien Cast albums. Zijn stijl en persoonlijkheid kon je in veel nummers horen. Ook in onze shows kon hij deze overbrengen. Het nummer Another Light is opgedragen aan mijn zuster Ana Luisa. Het wordt gezongen door mijn zoon Bobby (Vidales, HR). Het heeft nog steeds een zeer emotionele impact op onze familie. Enrique Slim was vanaf de begintijd een goede vriend van de band. Naast dat hij ook drummer was ontwierp hij veel van ons artwork en cd-hoezen. Daarnaast was hij schoolgenoot en partner in veel avonturen. De cd-hoes van “Vigesimus” is een muurschildering die we thuis hebben hangen. Alledrie stierven onlangs, daarom hebben we dit album aan hen opgedragen.

 

In mijn recensie van “Vigesimus” schrijf ik over de hoofdrol van Roberto Izzo. In het cd-boekje wordt hij zelfs apart genoemd als arrangeur van de orkestraties. Is zijn rol echt toegenomen? En wat is daarvan de reden?
De grote invloed van Roberto Izzo als orkest arrangeur is een groot succes en een geweldige toevoeging. Hij begon als solist en kwam vervolgens met enkele arrangementen. Die rol zette hij voort op dit album. De orkestrale secties zijn een fundamenteel onderdeel van ons geluid geworden. Hij wilde deze orkestrale arrangementen opnemen. Wij zijn erg blij met die richting.

Trouwens, waarom heb je een paar albums geleden besloten om viool aan je muziek toe te voegen?
We wilden de blazerssectie die Pepe Torres op zes albums deed vervangen voor een frisser geluid met een nieuw instrument. Tijdens het optreden met de band New Trolls met orkest op Baja Prog 2013 probeerden we dat voor het eerst. Na enkele gesprekken met Roberto Izzo besloot ik dat hij de juiste man was.

Ik vind het aandeel en de bijdrage van Roberto Izzo op jullie blu-ray “Sinfonico” ook al geweldig. Overigens vind ik dit een heel goede blu-ray, die jullie maakten in verband met het 40-jarig jubileum van Cast. Hoe is deze blu-ray ontstaan?
“Sinfonico” was een idee van Claudio Cordero (gitarist, HR), Roberto Izzo, Carlos Humarán (basgitarist, HR) en ikzelf. We wilden een ​​paar concerten doen met strijkerssecties van een orkest. We deden één optreden in ons staatstheater in Mexicali en daarna nog een in Merida (Yucatan). Zo kwam het tot deze memorabele producties op deze twee locaties. Roberto Izzo nam de verantwoordelijkheid op zich en leidde de orkesten met de arrangementen die hij van tevoren gemaakt had en die we ook gerepeteerd hebben. Een geweldige prestatie.

De geschiedenis van Cast kent veel wisselingen in de line-up. Die veranderingen leidden naar mijn mening altijd tot verbeteringen. Hoe zie je dat zelf?
De personeelsveranderingen leidde altijd tot verbeteringen en waren de moeite waard om deze aanpassingen te doen. Volgens mij is het zoeken naar verbeteringen op veel aspecten, zoals muzikaliteit, hartelijkheid en vriendschap en het uiteindelijke doel een uitdaging. Elke line-up van de band was goed. Nieuwe muzikanten leggen altijd meer nadruk op vaardigheden en composities. Ik hou van dat soort uitdagingen.

Een van de belangrijkste wijzigingen in de line-up was Claudio Cordero, jullie Chileense gitarist. Hoe zijn jullie aan hem gekomen en wat is zijn rol in Cast?
Claudio Cordero speelt een grote rol in de band. Hij brengt de heavy secties naar een hoger niveau. Elk nummer en de meer complexe secties zijn door hem verbeterd. De band is krachtiger geworden in een richting waarnaar we op zoek waren. Ik ontmoette Claudio jaren geleden op Baja Prog. We toerden met zijn toenmalige Chileense band Matrax. Toen hij naar ons festival kwam als freelance gitarist vroeg ik hem uiteindelijk om met ons mee te spelen. Hij vond het een leuk idee. Tot op heden (2021) heeft hij meegewerkt aan negen albums, met geweldige resultaten. Ik denk dat de toevoeging van Claudio een impact heeft gehad op onze muziek.

Hij volgde in 2007 Carlos Humarán op, die toen basgitaar begon te spelen. Waarom deze wijziging?
Carlos Humarán wilde de band toen verlaten vanwege persoonlijke aangelegenheden. Maar hij bleef nog steeds bij ons in de buurt. Daardoor was de gitaarsectie vacant en vroeg ik Claudio Cordero om met ons mee te doen. Carlos is altijd een uitstekende en loyale vriend van de band geweest. Naast bassist is hij manager van de groep. Hij is ook verantwoordelijk voor veel activiteiten, zoals het beheer van onze sociale media en alle andere soorten communicatie en imago van de band. Hij is er wanneer je hem nodig hebt.

Je trad eerder op in Nederland, waaronder in elk geval en voor de laatste keer op 3 november 2007 tijdens het festival Progfarm. Welke herinneringen heb je hieraan bewaard? En zien we je nog een keer?
Natuurlijk herinneren we ons Progfarm! Geweldige herinneringen en vrienden zoals Edo (Spanninga, HR) en de oefenruimte. Kijk echt uit om nog een keer in jullie land te spelen. We hebben ook nog gespeeld in Zwolle en Uden. Ik hoop dat we al die momenten opnieuw kunnen beleven en meemaken. Laat het ons maar weten.

Over festivals gesproken. Jullie organiseerden lange tijd elk jaar Baja Prog. Evenals Progfarm bestaat dat festival niet meer. Wat was de reden om in 2008 te stoppen?
Baja Prog is gestopt vanwege financiële problemen die niet opgelost konden worden door onze sponsors en zelfs niet door onszelf. De gemeenschap wilde het evenement echt en ze vroegen erom. De 14 edities waren jarenlang een geweldige reis en was mooi om te organiseren. Ik ben nog vaak door de autoriteiten gevraagd om het opnieuw te proberen, maar de steun voor deze evenementen is niet makkelijk te vinden. We hopen dat het ons lukt om iets kleins te doen. Maar ik wil Baja Prog eigenlijk niet in een klein formaat zien.

De familieband in Cast is sterk met Alfonso, Bobby en Lupita. Heeft dat invloed op de muziek die je nu maakt?
Nadat we jaren op zoek waren naar een zanger, zei mijn vrouw tegen me dat deze persoon thuis was. Onze zoon Bobby werd dus de zanger en frontman op het podium. Hij werkte al mee aan zeven albums. Op “Vigesimus” heeft hij echt een geweldige vocale prestatie neergezet en  hij was mede verantwoordelijk voor de vocale arrangementen. Ik ben verbaasd. Hij is in elk nummer een sterke persoonlijkheid met een universeel oor. We voelen ons nu ook comfortabel met zijn vocale arrangementen. Ook de achtergrondzang moet immers perfect in balans zijn. En natuurlijk zijn hij en mijn vrouw Lupita inspirerend. Een geweldige familiecombinatie als band.

 

Wat zijn jullie plannen voor de toekomst?
Allereerst dat onze wereld een betere plek kan worden zonder Covid en met een nieuwe muzikale norm om te reizen en veel optredens te doen en meer muziek te componeren. Ik hou van muziek, evenals ieder bandlid als onderdeel van onze geest en ziel. We willen dat met iedereen delen!

Wat wil je ten slotte nog zeggen tegen de lezers en bezoekers van Progwereld?
Aan de lezers van Progwereld: Cast nodigt je uit om naar ons nieuwe album “Vigesimus” te luisteren en deel uit te maken van onze muziek die we speciaal voor jullie maken.

Muchas Gracias a Todos!