The Aurora project is een band die al jaren actief is binnen het Nederlandse proglandschap. Bij Progwereld zijn we een beetje opgegroeid met die band, want de vriendenclub bestaat inmiddels 26 jaar en deze site is actief sinds 2001. Toen in 2005 het eerste album “Unspoken Words” het levenslicht zag, waren we er dan ook snel bij. Sindsdien informeren we u graag over deze band uit Katwijk. Reden te meer voor recensent Ruard Veltmaat de band weer eens een paar vragen te stellen. Die worden beantwoord door gitarist Remco van den Berg, Mox (toetsen) en drummer Joris Bol.
Hallo mannen, hoe is het met jullie, het heeft even geduurd voor jullie weer nieuw werk de wereld in hebben gestuurd?
Remco: Ja, het gaat heel goed. Het voelt goed om eindelijk weer een album uit te hebben. Het heeft veel te lang geduurd.
De band bestaat inmiddels ruim 26 jaar?
Remco: Ja, tijd vliegt. Het voelt echt niet aan als 26 jaar. Het scheelt dat we gewoon een vriendengroep zijn en het leuk vinden om bij elkaar te komen.
Waar zijn jullie het meest trots op wat jullie hebben gepresteerd in die kwart eeuw?
Remco: Ik kan verschillende dingen opnoemen. We hebben fantastische albums opgenomen en hele mooie optredens gedaan, maar het mooiste vind ik toch eigenlijk wel dat we nog steeds met dezelfde groep vrienden deze muziek kunnen maken.
Opvallend in mijn optiek is dat jullie altijd een hechte groep zijn geweest in die jaren. Helaas is Marc Vooijs jullie ontvallen, maar verder zijn jullie als band intact gebleven in al die jaren?
Remco: Het was erg moeilijk toen Marc overleed. We hebben echter nooit getwijfeld aan het vervangen van Marc. Wij zijn altijd een hechte vriendengroep geweest, en het zou niet eerlijk zijn om iemand toe te voegen die deze geschiedenis niet deelt.
En toch is Alex toegevoegd aan de band een paar jaar geleden?
Mox: Met Alex, onze nieuwe gitarist, is het anders. Alex was altijd al een vriend en hielp ons vaak met roadie-activiteiten. We gaven hem regelmatig opnames om naar te luisteren, zodat hij ons feedback of tips kon geven op nummers die we aan het schrijven waren. Voor dit album was hij ook al betrokken bij het inzingen van achtergrondvocalen en het geven van feedback op onze liedjes. Het voelde daarom heel logisch om hem te vragen zich bij ons aan te sluiten. Hij is immers ook een vriend, en wij zijn een vriendenband, dus het past perfect.
Een echte vriendenploeg dus…?
Joris: Zo gaat dat in Katwijk, hè? Ons kent ons! Het is net Volendam wat dat betreft, hahaha!
Buiten de band om zien we elkaar ook nog vaak, hoor. We hangen regelmatig in de kroeg, bezoeken optredens, doen zo af en toe een whisky-tasting (het is weer hoog tijd…), of doen een “duintrip”.
Soms gaan we met een (sub)groepje zelfs uit kamperen. Het is een fijn en vertrouwd clubje!
En we zijn zo lekker op elkaar ingespeeld.
Wisten jullie trouwens dat Remco en ik elkaar al kennen vanaf onze kleutertijd? Onze moeders gaven allebei handwerkles op de lagere school. Zodoende kwamen we toen al bij elkaar over de vloer.
In onze middelbareschooltijd, zaten we met de hele band elke avond te blowen en te filosoferen in de oefenruimte. En maar prog- en symfoplaatjes draaien. We speelden soms ook wat, maar dat was bijzaak. Mooie tijd was dat! Daar is ook wel zo’n beetje de basis gelegd.
Inmiddels zijn jullie op een leeftijd gekomen waarin relaties en eventueel kinderen een grote rol zijn gaan spelen in jullie leven, belemmert dat het bestaan van de band?
Remco: Ooit wilden we de wereld veroveren. Nu vinden we het leuk om af en toe een album uit te brengen en dan wat optredens te doen. Een Europese tour of spelen in het voorprogramma van 3rd and the mortal zou ik niet afslaan. Tegenwoordig komen onze kinderen ook kijken, wat gaaf is. Toch willen we als deel 2 van “EVOS12” uit is, kijken of we er een groot evenement van kunnen maken! Oh, dat moet natuurlijk “EVOS13” zijn, haha.
Het nieuwe album, hoe is het ontstaan?
Marcel: De muziek voor beide albums is al enige tijd klaar. Het begon ongeveer acht jaar geleden, toen we net een ander album hadden afgerond. Mox, onze belangrijkste tekstschrijver, kwam met het idee voor dit concept. Hij had een verhaal bedacht en zag het hele concept al helemaal voor zich. Hij overtuigde ons om hier echt een epos van te maken. Dit proces heeft lang geduurd, omdat het verhaal moest kloppen en de muziek daarbij moest passen. Bovendien zorgde Covid voor verdere vertraging, waardoor alles stil kwam te liggen. Hoewel de muziek al klaar was, duurde het lang voordat we uiteindelijk konden opnemen. We besloten ook om zelf een studio te bouwen, wat een interessant idee was, maar het betekende dat de zaken nooit af waren. Als je naar een studio gaat, kun je binnen een week klaar zijn. Nu hadden we eindeloze tijd om terug te gaan en aanpassingen te doen. Deze ervaring heeft ons een belangrijke les geleerd voor de toekomst. Daarom zijn we nu des te blijer met het resultaat en willen we in de toekomst niet meer zo lang op ons laten wachten.
Jullie maken vooral conceptalbums, dat is ook met dit nieuwe album niet anders. Kunnen jullie wat over het concept van “EVOS12” vertellen?
Mox: Het idee ontstond eigenlijk tijdens de creatie van onze vorige plaat, “World of Grey”. Die plaat behandelt de dreiging van een mogelijke dystopische toekomst, en dat zette me aan het denken: Hoe zou zo’n dystopische wereld eruitzien / hoe zou het leven van een individu zich afspelen in zo’n situatie? En wat zou er nodig zijn om de mensheid daar weer uit te trekken? Gezien de huidige stand van de wereld dacht ik al snel dat dat niet makkelijk zou worden, daar zou iets bijzonders voor nodig zijn. Iets zo diepgaands dat het ons naar een hoger niveau van evolutie zal brengen.
Toen ben ik begonnen om deze ideeën op papier te zetten, en ik heb de band weten te overtuigen dat dit een gaaf concept was voor ons volgende avontuur. We hebben die ideeën verder uitgewerkt en het is uiteindelijk uitgegroeid tot een compleet verhaal.
Het verhaal wordt verteld door de nummers op de plaat, maar die manier van storytelling geeft niet alle details en context. Omdat ik voelde dat het verhaal verder verteld moest worden, ben ik een podcast begonnen waarin ik wat meer achtergrond en verdieping kan bieden. Zo krijgen de luisteraars een completer beeld van het concept en de wereld die ik gecreëerd heb.
Ik heb ze voor een groot gedeelte geluisterd (het is nogal uitgebreid), is het fictie met muziek van “EVOS13”?
Mox: Ik ben zelf een groot liefhebber van fiction podcasts, en het verhaal leent zich daar perfect voor. Dus zodra de opnames van de nummers beschikbaar waren, dacht ik: Dit móét ik gewoon doen! Mijn doel was om zo veel mogelijk sfeer neer te zetten en de thema’s van de nummers echt tot leven te laten komen.
Daarvoor heb ik niet alleen muziek van de band gebruikt, maar ook zelf soundscapes gemaakt om alles extra diepgang te geven. Uiteindelijk zijn het ongeveer vier afleveringen per nummer geworden, elk zo’n twaalf minuten lang, in totaal achttien afleveringen. Had ik mezelf misschien iets minder werk kunnen geven? Absoluut. Maar hé, als je het doet, moet je het goed doen, toch?Het was een flinke uitdaging en compleet buiten mijn comfortzone. Alles is homemade en met een budget van precies nul euro, maar ik hoop dat het iets bijzonders toevoegt aan ons epos. Het is te beluisteren via onze socials (bijv via ons Spotify- of Youtube-kanaal). Ik ben heel benieuwd naar de reacties!
Daarnaast ben ik ook bezig om het verhaal in boekvorm te gieten, maar dat is iets voor bij de tweede plaat. Dus, daarover later meer… suspense!
Muzikaal is de plaat erg sterk, maar qua cohesie vind ik het wat moeilijker op te pakken dan bijvoorbeeld “Word Of Grey”, dat na acht jaar nog steeds geweldig klinkt. Het lijkt of daar de homogeniteit wat beter te vatten is…
Joris: Top om te horen dat je “WOG” zo’n lekkere plaat vindt. Dat vind ik ook. Heel open en muzikaal coherent. Luistert in één ruk weg. Turn it on, turn it on again, zeg maar.
De EVOS-saga is een verhaal dat zich uitsmeert over twee albums: “EVOS12” en later: “EVOS13”.
Als je beide platen straks achter elkaar beluistert, zal een en ander meer op zijn plek gaan vallen.
Wat vinden jullie zelf de belangrijkste muzikale verandering ten opzichte van “World Of Grey”?
Joris: Muzikaal gezien hebben we vooral meer aandacht besteed aan meerstemmigheid in de zangpartijen. Verder zijn op de EVOS-saga ook nummers te horen die door individuele bandleden zijn geschreven, en dus niet op de oude en vertrouwde manier tot stand zijn gekomen: via urenlange jamsessies.
Zijn er al veel nummers van “EVOS13” af?
Mox: Zeker, de nummers zijn grotendeels af, maar moeten nog goed worden opgenomen. Zoals eerder vermeld, willen we dit keer niet te lang wachten voordat we ze uitbrengen.
De tijdgeest brengt met zich mee dat veel bands hun muziek alleen digitaal uitbrengen, via Bandcamp of Spotify. Wat is voor jullie de motivatie om muziek altijd fysiek uit te brengen?
Remco: Er zijn eigenlijk twee belangrijke redenen. Ten eerste zijn wij van de oude school en hechten wij veel waarde aan iets tastbaars in onze handen, bij voorkeur met prachtig artwork waaraan veel tijd en moeite is besteed. We willen echt een mooi, tastbaar product leveren. Ten tweede gaan onze streams prima, maar het inkomen uit streams is nagenoeg nihil. Daarentegen kunnen fans met de verkoop van albums iets van ons kopen en direct bijdragen. Wij verdienen aanzienlijk meer aan onze albumverkopen dan we ooit via streams zouden kunnen, zeker in het huidige tijdperk.
Ook al is de oplage van een cd beperkt en zijn de kosten hoog? Opmerkelijk binnen jullie oeuvre is dat jullie in tegenstelling tot veel andere progbands nog nooit een ep hebben uitgebracht. Is dat een bewuste keuze?
Remco: Het is geen bewuste keuze geweest. Toch denken we wel steeds vaker aan het maken van ep’s of singles. Waarom zouden we niet ieder jaar twee of drie nummers uitbrengen? Eerst brengen we deze twee platen uit, en daarna zullen we overwegen hoe we dit in de toekomst verder aanpakken.
Wie weet kijken jullie er heel anders tegenaan, maar ik krijg altijd een sterk “live” gevoel bij jullie producties. Kun je dat verklaren?
Remco: Het klinkt live, omdat het ook live is. Voor deze plaat zijn we daarnaast ook afgestapt van de click-tracks en orkestratie. In het verleden hebben we onze platen opgenomen met behulp van dergelijke technieken, maar met deze plaat keren we terug naar de basis. Geen backing tracks, geen click-tracks, alleen de band die je live hoort spelen.
Dit willen we ook doorvoeren naar onze liveshows. In tijden van AI, waarin men met een paar woorden volledige schilderijen en muziekstukken kan genereren, zoeken mensen naar iets echts. We willen simpelweg zonder poespas op een podium staan en muziek spelen die we mooi vinden, met enkel muzikanten die hun best doen.
Wat betreft live spelen, ik heb jullie een paar keer zien optreden, vaak ging dat in combinatie met wat grotere progrockacts, welke zijn het meest memorabel wat jullie betreft?
Remco: We hebben met Threshold gespeeld toen Damian Wilson de zanger was. Hij is geweldig. Eén keer kwam hij onze kleedkamer binnen met twee kratten bier, maar we moesten weigeren omdat we naar huis moesten voor onze kinderen en werk. Het meest anti rock ‘n roll moment ooit. Onze tour met Riverside was ook onvergetelijk; wat een geweldige band en fantastische tour!
Volgens mij hebben jullie nooit uitgebreid in Europa rondgetoerd, of heb ik dat gemist?
Remco: Helaas niet nee. We hebben wel wat Benelux-tourtjes en een kleine tour in het Verenigd Koninkrijk gedaan, maar daar blijft het dan ook bij. Een Europese tour staat absoluut op onze bucketlist.
Waarom is er specifiek gekozen voor een release in Wateringen? Toch geen Katwijk of omgeving?
Joris: NL3 is recent begonnen met het organiseren van een maandelijkse progavond: “ProgLand”. Zij zochten aansluiting bij Nederlandse progfans, en wij zochten een leuke zaal. Zo kunnen we wat voor elkaar betekenen.
De lay-out van de zaal zorgt er in elk geval voor dat we lekker dichtbij ons publiek staan, en vice versa. Het belooft dus een intiem en uniek optreden te worden! Alsof je TAP helemaal voor jezelf hebt die avond. Met een lekker biertje erbij! Uiteraard gaan we ook nog een show in Katwijk doen!
Als je een absolute droomplek zou mogen kiezen om te spelen, op welk podium zou dat dan zijn in de wereld?
Remco: Ik zou graag opnieuw in het openluchttheater van Valkenburg willen optreden. In het verleden heb ik daar met een musicalgenootschap gespeeld en in het musicalorkest gezeten; het is werkelijk een fantastische locatie. Helaas laten recente berichten zien dat klagende omwonenden ervoor hebben gezorgd dat bandoptredens daar niet langer mogelijk zijn. Dit is jammer, aangezien ik er erg naar uitkeek om nogmaals op te treden op deze bijzondere plek.
Jullie weten ongetwijfeld dat er inmiddels nog een The Aurora Project is opgetuigd, een coverband die de muziek van John Wetton nieuw leven inblaast?
Remco: Oh ja, absoluut. We zijn op de hoogte en hebben ook contact met hen opgenomen. Het lijkt me leuk om iets met ze te organiseren. Naast het Aurora project is er ook een The Aurora Project project uit Duitsland of Zwitserland. We werken eraan om een festival te organiseren met alleen bands met dezelfde namen, wat ons erg grappig lijkt. Want ja, wie speelt er dan als eerste? Aurora Project en daarna? The Aurora Project? We zijn al in contact met de andere bands en hebben zelfs al een poster…
Jullie hebben je niet druk gemaakt over de naamvoering? Immers zijn jullie na een kwart eeuw bestaan geen onbekende meer in de progwereld?
Joris: Nee hoor. Daar hebben we ons niet druk om gemaakt. We besteden onze energie liever aan samen musiceren dan aan ‘juridische zaken’.
Hoe ziet de toekomst van de band eruit en wanneer denken jullie dat deel twee zal verschijnen? En kunnen jullie al wat verklappen aan de Progwereldlezer over deel twee?
Joris: Om met je laatste vraag te beginnen: De nummers van “EVOS13” hebben we tijden geleden al geschreven, samen met die van “EVOS12”. Dus eigenlijk hoeven we de nummers enkel nog maar op te nemen.
Verwacht de cd over uiterlijk twee jaar! Best een unicum voor TAP, zo snel achter elkaar.
Over de toekomst: Die zie ik erg rooskleurig in!
Ik zie de EVOS-saga persoonlijk als een soort tussenstation. Die albums belichamen voor mij ook een beetje de bijna-doodervaring van de band in/na de coronaperiode, waarin we vergaten hoe fijn het was om samen te musiceren. De periode waarin ieder even zijn individuele pad bewandelde en de band wat minder aandacht kreeg.
Ons momentum is echter weer volledig hersteld en met Alex Ouwehand als recente toevoeging in onze gelederen, kunnen jullie lezers nog mooie dingen gaan verwachten van TAP in de toekomst. We repeteren in elk geval weer met ontzettend veel plezier elke week, en gaan met meer energie de deur uit, dan we erin kwamen.
Ons beste album moet nog komen!
Foto’s: Bert Treep