Well, my son, what do you wish to know?
So the pilgrim said,
I wish to know the meaning of life, father.
And the Dalai Lama smiled and said,
Well my son, life is like a beanstalk, isn’t it?

Afgelopen zaterdag, 19 februari, overleed Gary Brooker, voorman van Procol Harum. Brooker was al enige tijd ziek en werd behandeld voor kanker. Hij was 76 en overleed in alle rust in zijn thuisomgeving.


Gary Brooker werd in 1945 geboren in Hackney Hospital in London. In die buurt groeide hij ook op totdat het gezin verhuisde naar Middlesex, dicht bij Edmonton. Zijn vader was een musicus die pedal steel gitaar speelde. Brooker zelf leerde als kind piano, cornet en trombone spelen. Hij studeerde kort zoölogie, maar hield dat al snel voor gezien en werd muzikant. In 1962 formeerde hij samen met de bevriende gitarist Robin Trower The Paramounts. Deze band won snel aan populariteit in de Britse rhythm & blues-scene.

In 1966 richtte hij samen met Keith Reid de band Procol Harum op en scoorde meteen een monsterhit met “A Whiter Shade Of Pale”, waarvan de orgelmelodie was gebaseerd op Bachs “Ouverture nr. 3 in D”. Dat orgelspel van Matthew Fisher, samen met het pianospel van Brooker en het gitaarspel van Robin Trower vormden de meest herkenbare karakteristieken van het geluid van Procol Harum. Maar het grootste wapen was die machtige stem van Brooker, die soulvolle stem die overal overheen galmde.

Het tweede album van Procol Harum, “Shine On Brightly” wordt door veel progliefhebbers nog steeds gezien als de grondslag van alle prog. En dan met name de lange suite “In Held ’T Was In I”. Deze epische compositie werd op het debuutalbum “SMPTe” door Transatlantic in zijn geheel gecoverd.  Maar nog grootser  is natuurlijk de live-versie van Procol Harum zelf met The Edmonton Symphony Orchestra en de Da Camera Singers uit 1972. Voor dit concert schreef Brooker als autodidact zelf alle arrangementen voor koor en orkest. Iconisch zijn de verhalen dat hij in het vliegtuig onderweg naar Canada nog de laatste hand aan de partituren voor het orkest moest leggen. De registratie van dit concert, met als voorbereiding slechts één korte gezamenlijke repetitie, heeft menige muziekliefhebber tot ontroering gebracht en vormt de sublieme symbiose tussen rockband, orkest en koor.
Was “Shine On Brightly” het meest proggy album van Procol Harum, dan was “Grand Hotel” het meest symfonische. Maar naast al die proggy en symfonische muziek nam de band ook veel bluesy muziek op. Na 1974 nam het succes van de albums langzaam af en in 1977 viel het doek voor Procol Harum.

Brooker startte een, aanvankelijk succesvolle, solocarrière met het album “No More Fear of Flying” en iets later “Lead Me To The Water”. Daarnaast verzorgde hij door de jaren heen diverse gastoptredens bij onder anderen Eric Clapton, George Harrison, Alan Parsons Project, Ad Visser, de filmversie van Evita, Kate Bush en het George Harrison tribute-concert.


Vanaf 1991 werd Procol Harum meerdere malen heropgericht met wisselend succes. In 2012 moest een tour door Zuid-Afrika worden afgeblazen nadat Brooker in het hotel op zijn hoofd was gevallen. De laatste bezetting was met Geoff Dunn (drums), Matt Pegg (basgitaar), Josh Phillips (Hammond) en Geoff Whitehorn (gitaar). De band bleef regelmatig toeren en ondernam door de jaren heen regelmatig concerten met symfonieorkesten. In 2017 werd het laatste Procol Harum-album, “Novum”, opgenomen.

Ook op de Nederlandse podiums was Brooker met Procol Harum regelmatig te bewonderen. De laatste jaren begon de ouderdom wel zijn tol te eisen. Het bewegen ging moeizamer, zijn gezichtsvermogen nam af, maar spelen, zingen en het publiek onderhouden met vermakelijke anekdotes in die typisch Engelse stijl ging hem nog wonderbaarlijk goed af. Totdat vorig jaar plotseling alle concerten werden gecanceld met de mededeling dat er ook geen nieuwe meer zouden volgen. Naar nu blijkt was de goede man ongeneeslijk ziek en verliest de muziekscene in Gary Brooker opnieuw een groot pionier uit de jaren ’60. Hij laat zijn vrouw Françoise (Franky) achter met wie hij al 54 jaar getrouwd was. Het stel had geen kinderen.