#106 Seventh Wonder, Zweedse progmetallers gedreven op weg naar de top

Interview: Hans Ravensbergen en Hans Teunissen
Redactie: Hans Ravensbergen
Datum: 29-09-2009

Met het derde album “Mercy Falls” verbaasde het Zweedse Seventh Wonder niet alleen vriend en vijand, maar nog het meest zichzelf. Dit zeer gedreven en gemotiveerde kwintet uit Stockholm was één van de blikvangers op het Slottsskogen Goes Progressive Festival in Gothenburg van 22 augustus 2009. Daar voerden we een geanimeerd gesprek (in twee delen) met alle bandleden over de groep en het succesvolle album “Mercy Falls”, met een hoofdrol voor de zeer rap pratende Andreas Blomqvist.

Ik las op jullie website een heleboel FAQ’s. Worden jullie zo moe van dezelfde vragen?
Andreas B: Inderdaad, ons worden zo vaak dezelfde vragen gesteld dat we die, samen met de antwoorden maar op onze site hebben geplaatst. Vooral de vraag hoe de groep is ontstaan werd ons al 600 keer gesteld. Kijk, we hebben elkaar gewoon op de maan ontmoet en toen besloten we om Seventh Wonder te beginnen, ha ha.

Wellicht kunnen jullie onze vragen aan de FAQ’s toevoegen…
Andreas B.: Stel gewoon dezelfde vragen en ik zet ze er gelijk bij…

Wat heeft jullie interesse buiten de muziek?
Tommy K. Ik ben brandweerman en daar gaat mijn grootste interesse dus ook naar uit.
John L.: ik houd erg van films, vooral de eenvoudige zoals over aliens en films als Rambo. Ik kijk veel films uit de jaren tachtig.

Wat zouden jullie doen wanneer jullie geen talent hadden om muziek te maken? Boeken schrijven bijvoorbeeld?
Andreas B.: Nee hoor, ik heb helemaal geen talenten. Het enige wat ik heb is geduld.
Tommy K.: Nee hoor, hij zit je te dollen, Andreas heeft veel talenten, sterker nog, hij is de meest getalenteerde persoon die ik ken.
Andreas B.: Ik denk dat iedereen in staat is om datgene te doen wat hij wil, het gaat gewoon om veel oefenen. Met Seventh Wonder oefenen we bijvoorbeeld 2 a 3 keer per week. Dat gaat ook goed omdat we allemaal in Stockholm wonen. Toen we de groep pas begonnen waren oefenden we nog vaker. Daarnaast waren ik en Johan Liefvendahl veel met muziek bezig.

Hoeveel optredens hebben jullie met de Mercy Falls tour gedaan?
Andreas B.: Dat zijn er 30 tot 35 zeker. Het optreden straks op Slottsskogen is de één na laatste van de tour. De laatste is bij jullie in Nederland op Progpower Europe. Na ons vorige album “Waiting In The Wings” deden we maar vijf optredens per jaar. Je kunt merken dat we bekender worden want we worden nu veel meer gevraagd om te komen spelen. De meeste optredens zijn buiten Zweden, hier hebben we er maar twee gedaan waaronder het Sweden Rock festival. Dat was erg leuk want een heleboel mensen kwamen daar speciaal om ons te zien en te horen.

Ik vind “Waiting In The Wings” al zeer sterk, maar met “Mercy Falls” hebben jullie stappen gezet. Hoe zien jullie dat zelf?
Tommy K.: Wij vinden het laatste album ook beter, meer uitgebalanceerd met ook rustige nummers, meer gevarieerd en ook met betere melodieën.
Andreas B.: Ook de verhaallijn is nieuw en dat spreekt veel mensen aan. Hide And Seek slaat live ook er aan omdat het nummer alles heeft wat mensen aanspreekt. We spelen dit nummer ook erg graag, een van mijn favoriete nummers.
Tommy K.: Het refrein geeft ook een ‘happy feeling’, iets wat veel groepen in ons genre niet vaak hebben.

“Mercy Falls” heeft erg veel indruk op mij gemaakt, zowel muzikaal als tekstueel. Waarom is er gekozen voor een dergelijk concept.
Andreas B.: Eigenlijk zit er een verhaal achter het verhaal. Vanaf mijn 15^e jaar wilde ik al een conceptalbum maken. Ik heb het verhaal samen met Tommy uitgewerkt en daarna hebben we het de andere groepsleden voorgelegd wat zij ervan vonden. Daarna zijn we verder gegaan met het schrijven van de muziek. Uiteindelijk was het veel moeilijker dan we hadden verwacht.

Qua dramatiek, emotie en intensiteit van het concept zie ik overeenkomsten met “Posthumous Silence” van Sylvan. Kennen jullie deze band, het album en zo ja wat vinden jullie daarvan?
Andreas B.: we hebben wel eens van de groep gehoord, maar dat album kennen we niet. Die moeten we dus eens gaan beluisteren. Het verhaal van “Mercy Falls” is ook voor iedereen herkenbaar en voorstelbaar. Gedurende het schrijfproces hebben we daar niet aan gedacht. Het was een heel werk om de lengte van het verhaal in te passen in de muziek. Ik heb ook een erg grote bewondering gekregen voor filmmakers en regisseurs.

Wanneer je de teksten volgt heb je ook het idee dat je naar een film kijkt.
Tommy K.: Dat klopt dat hebben we er ook mee beoogd.

Op dat moment worden we door Slottsskogen-organisator Mikael Bennerhed onderbroken omdat de groep moet gaan soundchecken. Na een half uurtje en een succesvolle soundcheck vervolgden we ons gesprek.

Zijn de personen in het verhaal gefingeerd of bestaan ze echt?
Tommy K.: Nee, die bestaan niet echt en zijn allemaal gefingeerd. Het verhaal is min of meer gebaseerd op waarheid, maar de gekozen personages hebben we verzonnen.
Andreas B.: Ik ben het met je eens dat het veel persoonlijker wordt wanneer het autobiografisch is, maar dat is niet het geval. Emotioneel zijn we er wel allemaal bij betrokken geraakt omdat ieder zijn aandeel heeft geleverd.

Andreas en Tommy, jullie hebben het concept bedacht en geschreven. Hebben jullie er al eens aan gedacht om romans te gaan schrijven?
Tommy K.: Nee, nu niet meer (gelach alom, HR).

Tommy Hansen heeft het album gemixed en gemasterd. Waarom juist hij?
Andreas B.: Hij heeft ook “Waiting In The Wings” gedaan en dat was ons erg goed bevallen. Daarom zijn we weer naar hem toegegaan. We wisten nu ook van tevoren hoe wij het wilden hebben, qua geluid en stemming, dat was een wezenlijke verandering. Op eind hadden we wel veel discussies en compromissen, waardoor ik wel denk dat we niet meer met hem gaan werken, voorlopig althans. Kijk, wanneer je een vet geluid wilt hebben ga je naar hem toe, daar is hij erg goed in. Voor een heleboel groepen is hij geschikt, maar voor ons niet meer.

Ik wil niet lullig doen, maar ik vind jullie duidelijk beter dan Circus Maximus, virtuozer als je het zo wilt noemen. Jullie leggen meer gevoel in jullie muziek. Verrast met deze uitspraak?
De groep in koor: bedankt!
Tommy K.: Nee, hoor.
Andreas B.: Er zijn er meer die dat zeggen. Het zijn erg goede muzikanten, maar ze spelen toch anders dan wij, harder. Wij spelen niet zulke harde muziek als zij doen.
Johan L.: Het komt ook dat de jongens van Circus Maximus naar dezelfde soort muziek luisteren. Wij luisteren naar veel verschillende muziek en groepen.

Waar luisteren jullie dan naar?
Andreas B.: Vooral Abba, Pink en Lady Gaga… (daar luisteren wij ook vaak naar, roepen wij gelijk; HR). We luisteren gezamenlijk naar Dream Theater en Symphony X, daarbuiten verschilt het erg.
Ik ben meer van de oude hardrock als Iron Maiden, Metallica en Black Sabbath.
Tommy K.: Ik ben meer van de AOR zoals Heat, Jorne Lande.
Johan L.: Ik houd erg graag van de funkachtige Metal zoals Mr. Big en Extreme.
Andreas S.: Ik ben de enige échte liefhebber van progrock zoals Transatlantic (vervolgens wordt Andreas door zijn bandmaten uitgelachen; HR).

Hoe staat het met een nieuw album en wat zijn op dit moment jullie plannen?
Wat kunnen we van het nieuwe album verwachten, weer een concept?
Andreas B.: We hebben al wat nummers geschreven. We gaan wat terreinen verkennen waar we nog niet zijn geweest. Nee, het wordt geen conceptalbum. Dat kost me weer vijf jaar en waarschijnlijk ook mijn huwelijk. Het Seventh Wonder geluid blijft wel bestaan. Het zou vreemd klinken als we besluiten om ons geluid te veranderen.

Ik wil graag een exclusief nieuwtje mee naar Nederland nemen…… Zeg het maar…
Andreas B.: Tommy is een vrouw, trek je broek maar uit Tommy, ha ha.
We gaan er voor dat we komend jaar onze bekendheid verder willen uitbreiden en we zoals ik al eerder zei, we gaan wat nieuwe dingen doen zonder ons geluid te veranderen.

Jullie besteden veel aandacht aan het artwork.
Andreas B.: We zijn erg tevreden wat Carl-Andre Beckston voor ons maakt. Hij doet ook het artwork voor Tomorrow’s Eve. We zorgen er ook voor dat het artwork past bij de muziek en het verhaal.

Hebben jullie nog wat te melden aan de lezers en bezoekers van Progwereld?
Andreas B.: We bewaren speciale herinneringen aan jullie land. Ons eerste optreden buiten Zweden was in Nederland. Werkelijk alle wat mis kon gaan ging ook mis. Mijn laptop werd gestolen, Tommy was ziek, er ging van alles mis met het geluid en ga zo maar door.
We kijken erg uit naar het optreden op Progpower Europe, we zijn zeer vereerd om daar te mogen spelen. Vergeet alsjeblieft al de ellende van ons eerste optreden bij jullie, we gaan onze stinkende best doen!