#107 Brighteye Brison: open sollicitatie naar een goede manager!

Interview: Hans Ravensbergen en Hans Teunissen
Redactie: Hans Ravensbergen
Bandfoto boven: Hans Ravensbergen
Datum: 06-10-2009

Zo eens in de drie jaar verbaast het Zweedse Brighteye Brison vriend en vijand met een nieuw album. Ieder album is daarbij weer anders dan zijn voorganger. Met “Believers And Deceivers” leverde de groep in 2008 hun derde en zeer symfonisch album af met een hoofdrol voor Per Hallman, die het schopte van technicus tot vast groepslid. Op een zonnig terras gedurende Slottsskogen Goes Progressive tekenden wij uit de mond van onder meer Linus Kåse en Per Hallman het volgende op.

Het ontstaan van de groep en een stukje historie las ik al in een ander interview wat op jullie website staat, dat ga ik jullie niet nog eens vragen. Maar hoe is het jullie vergaan sinds “Believers And Deceivers”?
Linus Kåse: We hebben sindsdien veel geoefend en een paar optredens in Zweden gedaan. Een half jaartje na het album hebben we een nummer geschreven voor één van de Colossus projecten (“Inferno”; HR), Je weet vast wel, dat Finse magazine wat zich bezig houdt met progressieve rock. Verder hebben we een paar nieuwe nummers geschreven. We zijn het onderling nog niet helemaal eens hoe we dat gaan uitbrengen, een enkele cd, een dubbele, op vinyl of gedeeltelijk live. Ook denken we na over het opnemen van een dvd. Overigens oefenen we op een soort van projectmatige basis. We wonen niet dicht bij elkaar in de buurt en ieder heeft ook zijn eigen muzikale projecten naast Brighteye Brison (zo speelt bv. Erik Hammarström in The Flower Kings en heeft Johan Õijen een eigen fusionband). We komen een paar keer per jaar bij elkaar om dan langdurig te oefenen.

Wat heeft jullie interesse buiten de muziek, tenminste als jullie nog tijd over hebben?
Per Hallman: ik heb een eigen studio waar ik veel met muziek bezig ben. Vandaar uit ben ik ook de groep ingeslopen trouwens, ha ha.
Kristoffer Eng: Ik speel naast basgitaar ook toetsen en speel veel verschillende genres en maak ook filmmuziek, maar muziek is de belangrijkste interesse.

Wat zouden jullie doen wanneer jullie geen talent hadden om muziek te maken?
Kristofer Eng: Dan zou ik leerkracht zijn en lesgeven in geschiedenis en daarnaast antropologie studeren.
Per Hallman: Ik ook, ik ben ook erg geïnteresseerd in geschiedenis, vooral de Amerikaanse burgeroorlog en alles wat met de 2^e Wereldoorlog te maken heeft.
Erik Hammarström: Ik zou het niet weten, ik denk dat ik ninja zou zijn, ha ha. Mijn hele leven bestaat uit goede muziek, meer niet.

Wat bedoelen jullie met de albumtitel “Believers And Deceivers” en is het een conceptplaat?
Per Hallman: Het is geen conceptalbum. Het zijn op zichzelf staande nummers. Zo gaat The Harvest, het nummer wat ik geschreven heb over verschillende persoonlijkheden zoals schizofrenie. Het gaat over persoonlijkheden die ik in mijn leven ben tegengekomen.
Linus Kåse: Nee, het is geen conceptalbum in mijn ogen. Pointless Living en After The Storm hebben tekstueel wel met elkaar te maken, ze gaan over hetzelfde.
Per Hallman: Ze gaan over de betekenis van het leven en wat het leven eigenlijk is. Ook een onderwerp als wat ik noem ‘bullshit televisie’ komt aan bod.
Linus Kåse: Ik praat misschien voor mijn beurt, maar het nummer The Grand Event gaat over een man die helemaal in zichzelf is gekeerd en iedere realiteitszin uit het oog verliest en het gevecht aangaat met zijn innerlijke duivels. Het nummer heeft tekstueel ook overeenkomsten met het nummer One Year Alone van ons eerste album. Aan de andere kant is het ook weer een sciencefictionachtig verhaal over aliens en zo.

Er staan twee epics op dit album, The Harvest, geschreven door Per Hallman en The Grand Event, geschreven door Linus Kåse. Ik vind Linus meer de man van de melodieuze nummers. Hoe zien jullie dat zelf?
Linus Kåse: Ik zou het eigenlijk niet weten, ik heb er niet op die manier naar geluisterd. Ik ben me er ook niet van bewust. Ik houd wel erg van mooie melodieën, meer dan van ritmes. Ik ben een echte klassieke symfonische rocker wat dat betreft.
Per Hallman: Ik had verschillende muzikale thema’s in mijn hoofd en heb helemaal niet nagedacht over koren en ritmes. Ik houd ook wel van melodieën, maar die worden minder vaak herhaald binnen een nummer. Ook houd ik me niet bewust met allerlei complexe ritmes bezig.

Sinds Per Hallman ook is gaan componeren komt dat de groep qua variatie erg ten goede. Twee toetsenisten klinken ook supersymfonisch. Is dat een bewuste keuze en ligt daar jullie toekomst?
Linus Kåse: Per deed al met ons mee nog voordat hij officieel in de groep zat.
Per Hallman: Het was oorspronkelijk niet de bedoeling dat ik op de albums zou meespelen. Ik was in eerste instantie als technicus aan de groep verbonden. Van lieverlee ben ik bij liveoptredens steeds meer gaan doen en ben zo eigenlijk de groep ingeslopen. Eerst wat samples afspelen achter het podium en toen kwam ik ook op het podium terecht.
Linus Kåse: Toen Per ook op de cd’s ging meespelen moesten we afspreken wie welke toetsenpartijen voor zijn rekening zou nemen. Ik was gewend dat ik alle toetsen speelde.
Per Hallman: Op The Harvest speelde ik voor het eerst toetsen, omdat ik dat nummer zelf geschreven had. Daarna moest ik Linus de pianostukken leren die hij moest spelen, ha ha. De volgende stap is die van frontman denk ik. Een nieuwe Idol is geboren.
Linus Kåse: Het moet eigenlijk helemaal niet uitmaken wie de frontman is, dat kunnen er best meer zijn.

Kennen jullie Moon Safari en Simon Says? Beiden spelen binnenkort in Nederland en Belgie. Waarom jullie niet?
Kristofer Eng: Een goede vraag. Inderdaad, ons probleem is dat we gewoon geen goede manager hebben. En Per is ook veel te lui. We hebben iemand nodig die goed is in het leggen van contacten en het binnenhalen van optredens. Kijk, in Zweden is er bijna geen scène voor progressieve rock en ook bijna geen gelegenheid om te spelen, behalve wat clubs in Stockholm.

In Nederland zijn er een heleboel liefhebbers van progrock die jullie niet kennen omdat jullie weinig spelen, terwijl jullie albums goede kritieken krijgen. Hoe komt dat?
Kristofer Eng: Het is gewoon een gebrek aan promotie, we missen dus duidelijk iemand die dat regelt. Misschien slaan we hier vandaag een manager aan de haak.

Erik Hammarström drumt nu ook bij The Flower Kings. Waar ligt jouw prioriteit Erik, met andere woorden ben jij de drummer van Brighteye Brison die bij TFK’s drums of andersom?
Erik Hammarström: Nee, daar is geen enkel verschil tussen. Nu is het Brighteye Brison en straks weer The Flower Kings. Ik ben drummer in beide groepen.
Per Hallman: Het is ook nooit een punt van discussie in de groep geweest, hij hoefde nooit te kiezen.
Erik Hammarström: Het is ook mooi om voor beide te spelen.

Ik vind jou drumstijl wel wat weg hebben van dat van Zoltan Czörsz. Vandaar ook een logische keuze. Hoe ben jij binnen de groep ontvangen?
Erik Hammarström: Vind je dat? Het was echt een warm welkom. Ik ben naar Uppsala geweest voor een soort van auditie. Mijn eerste optreden was op Night Of The Progs op Loreley in Duitsland in de zomer van 2008. Daarna hebben we nog veel geoefend en veel optredens gedaan. Recent hebben we nog opnames gemaakt voor een dvd.

The Flower Kings doen het rustiger aan dit jaar, tijd genoeg voor jullie om nieuwe muziek te componeren en op te nemen. Hoe staat het met een eventueel nieuw album?
Linus Kåse: Ja, zeker. We hebben al uren aan materiaal liggen. Sommige nummers zijn klaar en andere nummers moeten nog afgemaakt worden. Na het optreden hier gaan we verder oefenen en de dingen die nog niet af zijn afronden. Volgend jaar (in 2010) moet het nieuwe album er komen, inclusief optredens, ook bij jullie in Nederland.

Wordt die in dezelfde stijl als “Believers And Deceivers”?
Kristofer Eng: Ik hoop dat het wat anders wordt. Ik houd van al onze drie albums, maar ik houd ook van variatie.
Linus Kåse: Ieder album verschilt weer van de ander. Ik ben erg trots op “Believers And Deceivers”, maar hij is weer totaal anders dan de eerste. Op ons debuutalbum waren we nog aan het zoeken naar ons echte geluid. Maar wellicht komt er ook een reggaenummer op te staan, ha ha.
Per Hallman: Toen Erik de vorige drummer verving had dat ook gevolgen voor het geluid omdat ze totaal verschillende drummers zijn. Het volgende album zal weer een stap voorwaarts zijn, in ieder geval een andere stap.

In Nederland hoor ik vaak dat Nederlandse groepen buiten Nederland meer gewaardeerd lijken te worden. Hoe is dat met jullie en hoe ligt dat in Zweden?
Per Hallman: Negentig procent van de albums worden buiten Zweden verkocht dus dat verschijnsel lijkt ook hier aan de hand te zijn in ieder geval met ons.
Kristofer Eng: Ik denk dat het downloaden veel groepen als de onze ten goede kan komen, er ligt wat dat betreft een mooie toekomst in het verschiet.

Hebben jullie contact met andere Zweedse progrock groepen?
Kristofer Eng: We hebben wel contact met Galleon, die komen bij mij uit de buurt.

Heeft jullie (on)bekendheid ook niet te maken met het feit dat jullie maar om de paar jaar een album uitbrengen?
Linus Kåse: Ja, dat is mogelijk, wanneer je te lang wacht moet je weer helemaal opnieuw beginnen. Er komen ook veel nieuwe groepen bij.
Per Hallman: Wanneer we daarvoor de tijd hadden zouden we ieder jaar een album uitbrengen, wat zeg ik, ieder half jaar. Het is dus geen gebrek aan inspiratie.

Ik wil graag een exclusief nieuwtje mee naar Nederland nemen…… Zeg het maar…
Kristofer Eng: Linus is eigenlijk een vrouw! En hij is nog zwanger ook net als Per trouwens, maar dat heeft een andere oorzaak, ha ha. We zijn met een heleboel dingen bezig, een nieuwe cd, een dvd, maar we moeten nog beslissen wat we precies gaan doen.
Linus Kåse: Ons hoofddoel is om veel live te gaan optreden, dat moet zeker gaan gebeuren na onze volgende cd in 2010 of 2011.
Per Hallman: We zijn bezig met een optreden op RosFest in 2011, dus dat moet een goed jaar voor ons gaan worden.