Interview: Govert Krul
Eindredactie: Govert Krul
Datum: 19-11-2009

Devin Townsend is overduidelijk in een nieuw ontwikkelingsstadium aanbeland. Als mens heeft hij zich een nieuw bewustzijn en gezonde leefstijl aangemeten en dat vertaalt zich in een niet aflatende productiviteit waarvan eerder dit jaar “Ki” en het recente “Addicted” de eerste wapenfeiten zijn. Met het komende half jaar nog twee nieuwe albums en een tour in het vooruitzich,t biedt dit meer dan voldoende aanleiding voor een interview.

Hallo Devin, laten we beginnen bij het begin: wat bedoel je precies met de opmerking: “De reden dat Addicted bestaat is wellicht een veel diepere dan je bij eerste beluistering denkt”

De vier albums in deze serie beslaan een belangrijke periode in mijn leven en hebben alles te maken met persoonlijke groei en ontwikkeling. Dit hele proces weergeven op een enkel album zou geen recht doen aan dit proces. Het aandeel van “Addicted” in het hele verhaal is niet kleiner dan dat van bijvoorbeeld “Ki”, alleen maar vanwege dat het album minder gecompliceerd overkomt. Ik wilde een album maken dat ongecompliceerd klinkt, echter, het thema van verslaving is dat niet. En dan heb ik het zeker niet alleen over drank en drugs, maar ook over zelfvernietiging, religie, porno, et cetera.

Maar waarom is het dan zo belangrijk dat het album deze positieve energie heeft, zeker gelet op het zware thema?

Wel, het karakter zoals het zich presenteert op “Ki” is al starende in ‘The Abyss’ hoogst onzeker of het zichzelf toestaat te zijn wat het eigenlijk is. Je komt echter uiteindelijk op een punt waarop je in staat bent jezelf te vergeven voor wie je bent en wat je verkeerd hebt gedaan en dat voelt als een enorme bevrijding. Het besef dat je weliswaar verantwoordelijk bent voor je daden, maar in veel gevallen niet controleert wat je overkomt als mens, draagt daaraan bij. “Addicted” is dus eigenlijk de viering van dat besef alvorens we op het derde album het moment bereiken waarop alles wordt afgebroken om te ontdekken wat het aanvankelijke gedrag veroorzaakt. Het uiteindelijke doel is wederopbouw. Wederopbouw onder het besef dat het vaak beter is zaken te accepteren dan eindeloos de oorzaak te analyseren, ook al omdat niet vergeten mag worden dat slechts heel weinig zaken binnen onze controle liggen.

Devin1

Wat heeft er dan voor gezorgd dat jij al je problemen en misstappen nu accepteert? Wat is het geheim achter jouw gemoedsrust?

Och, het afzweren van verdovende middelen heeft zeker geholpen en geeft bovendien elke dag zo’n acht tot tien uur extra tijd voor zaken die er werkelijk toe doen. Waarschijnlijk heeft het eenvoudigweg te maken met het bereiken van een zekere leeftijd en levenservaring. Je verliest dierbaren en verspilt teveel tijd aan het analyseren van gebeurtenissen. Het grote waarom derhalve, terwijl je je veel beter kan inspannen om te anticiperen op gebeurtenissen. Weet je, ik ben niet op missie, maar observeer slechts mijn huidige staat van ‘zijn’ en eigenlijk weet ik niet meer dan wie ook. Mogelijk ben ik na deze periode gewoon weer terug bij af, wie zal het zeggen. Voor nu volg ik gewoon de route die voor mij ligt en doe ik dat zo goed als ik kan.

Begrijp ik dan goed dat je nu berust in de wetenschap dat je geen antwoorden zal vinden op de grote vragen des leven?

Als mens wel ja, maar artistiek gezien is het natuurlijk een totaal ander verhaal. Ik ben als mens nogal eenvoudig en zoek evenals de meeste mensen  warmte, rust en datgene wat ertoe bijdraagt dat het leven aangenaam maakt. Artistiek gezien zoek ik een intellectuele uitdaging, creëer ik een thema gevolgd door de metafoor; zaken die me interesseren om te onderzoeken en uit te werken.

De muziek op “Addicted” verschilt enorm van “Ki” en doet een stap terug naar de muziek die we van je gewend zijn. Hoe zit dat met je derde album?

Ook daar zal je typische Devin Townsend-elementen aantreffen, om de eenvoudige reden dat ik nu eenmaal ben wie ik ben. Ontkennen wie ik ben zou krampachtig zijn en mogelijkheden eerder beperken dan ruimte bieden. Ik heb lange tijd gezegd dat ik niets wil doen wat mijn geschiedenis raakt, maar dat is uiteindelijk niet te doen. Je geschiedenis haalt je altijd in, want dat is wie je bent. Ik kan dus veel beter reflecteren aan wie ik ben en daar kracht en inspiratie aan ontlenen. Mijn geschiedenis heeft mij gevormd tot wie ik ben, zo simpel is het. En die persoon maakt muziek die dicht bij mij staat, ook nu nog. Dat ontkennen is onzin en dus zoek ik geen omwegen meer maar ga recht door zee.

De muziek op dit vierluik wordt alsmaar zwaarder zeg je. Bereikt het uiteindelijk het niveau van bijvoorbeeld ‘Strapping Young Lad’?

Oh ja, het derde album “Deconstruction” bevat zeker elementen van SYL, maar ook van “Infinity” en “Ziltoid”. Nogmaals, dit is allemaal mijn muziek, wie ik ben en ontkennen zou ongezond zijn. Het is wat ik doe en dat hoor je terug.

Ik verheug me nu al! Toch was ik diep onder de indruk van je muziek op “Ki” en dat was toch echt een heel andere koers. Waar haalde je die specifieke inspiratie vandaan?

Ik ben gelukkig goed in staat alle inspiratie te kanaliseren, maar uiteindelijk komt het allemaal uit een en dezelfde persoon: ik. Wat “Ki” thematisch zwaar maakt is oprechtheid, eerlijkheid. En dat is ook waar ik voor sta en wat mijn muziek bindt door de verschillende stijlen.

The Way home klinkt alsof het geschreven is voor “Ki” maar het staat op “Addicted”. Waarom?

Het komt uit dezelfde periode en is geschreven met mijn beste vriend van de laatste 25 jaar, Brian Waddell. We zijn samen opgegroeid en deze song komt voort uit een melodie die Brian vaak speelde, dus het voelde goed deze song op dat moment op te nemen en op plaat te zetten, als eerbetoon aan deze vriendschap.

Als we het dan toch hebben over gasten op je album, maak ik graag een brug naar Anneke van Giersbergen. Je wist vooraf niet dat zij jouw nummers zou zingen, maar het lijkt bijna alsof het van meet af aan de bedoeling was. Wat is het geheim van deze samenwerking?

Het geheim is dat Anneke een fantastische zangeres is waar ik al jarenlang fan van ben. Zij kan een telefoonboek zingen en dan klinkt het nog geweldig. Mijn thema’s zijn natuurlijk ook niet alleen op mij van toepassing, maar op de mens in het algemeen, man en vrouw. Het kunnen identificeren met deze teksten is dus goed te doen. Het contact ontstond toen Anneke mij een video stuurde waarop zij Hyperdrive van “Ziltoid” zingt. In haar begeleidende e-mail vroeg ze terloops of ik bereid was mee te werken aan het schrijven van songs en voor mij was dat het moment dat ik bedacht dat zij de ideale kandidaat was om op mijn album te zingen. Vervolgens heeft ze vijf dagen met mij in Canada doorgebracht en ik moet zeggen: samenwerken met Anneke was een geweldige ervaring! Ze heeft zo’n geweldig sterke stem dat ik vereerd ben haar op mijn plaat te hebben.

Devin2

Het contact ontstond dus op haar initiatief? Wat toeval…?

Inderdaad.

Wie waren de alternatieven op dat moment?

Ik zocht op dat moment nog naar een zangeres en was eigenlijk op zoek naar Ché Dorval die ook op “Ki” te horen is. Maar ik geloof dat het was voorbestemd met Anneke te werken.

Was Anneke ook de reden dat Hyperdrive nu opnieuw is opgenomen nadat het eerder verscheen op “Ziltoid”?

Zeker, ik ben erg blij met deze song, maar ben van mening dat het op “Ziltoid” niet volledig tot zijn recht komt. Vandaar dat ik de interpretatie van Anneke bijzonder waardeer en het heb aangegrepen de song de eer te gunnen die het toekomt.

Is er een link tussen het artwork van “Addicted” en de muziek?

Absoluut, metaforisch gezien kun je zeggen dat de krijtjes de kinderen van individuele bandleden representeren. Verder is het een abstracte weergave van mijn carrière waar het rode krijtje staat voor: ‘opgebrand en gebruikt’ wat iets zegt over ‘Strapping Young Lad’. Het blauwe krijtje is gebroken voordat het zich heeft kunnen bewijzen en staat voor ‘Devin Townsend band’. En het centrale groene krijtje wat nog nieuw en ongebruikt is, staat onmiskenbaar voor ‘Devin Townsend Project’. De paarse vlek onderin is de visuele vertaling van het conflict tussen ‘Strapping Young Lad’ en ‘Devin Townsend Band’, zoals zich dat in mijn hoofd afspeelt.

Tjonge, dat had ik niet kunnen vermoeden zeg. Kun je verklappen hoe het recente verhaal zich gaat ontwikkelen op de volgende twee albums? En de muziek schijnt almaar steviger te worden?

Na de actuele euforie zal het volgende album “Deconstruction” gaan over de mensheid die leeft in de veronderstelling dat zij bestaat om de grote raadselen van het universum te ontrafelen. Het zal een heftig, complex en donker album worden omdat het de chaos weergeeft die ontstaat wanneer mensen zich op een verkeerde manier met wetenschap en religie bezighouden. Het laatste album krijgt een meer filosofische benadering. Hoewel ik geen expert ben houdt filosofie in het algemeen mij bezig en die krijgt een plek op het afsluitende album. Zo heeft elk deel zijn doel, net zoals “Addicted” dus als doel heeft eenvoudig en ’to the point’ te zijn.

Werk je nog aan deze albums of zijn ze klaar?

Ik werk er hard aan en hoop ze klaar te hebben in mei 2010.

Mei 2010? Dat zijn nog twee albums in de komende zes maanden?

Hopelijk wel ja… Weet je, nu ik niet meer drink en geen drugs meer gebruik, heb ik elke dag zo’n acht uur over, dus heel veel tijd voor andere zaken. Andere mensen hebben die tijd niet over omdat ze altijd gewend zijn aan een vast aantal uren per dag, maar voor mij is dit dus een geschenk met alle mogelijkheden van dien.

Met zoveel tijd over heb je best weer tijd voor een borrel toch, haha…

Geweldig plan, goede tip man! Hahahaha…

Volgens mij zit je nu prima in je vel dus waarschijnlijk ga je beter zo door?

Vast en zeker!

Nu we toch lekker bezig zijn, wil je verklappen wie de gasten op je volgende albums zijn?

Ik geef er de voorkeur aan dat nog niet te vertellen, hoewel ik wel een verlanglijst heb.

Jammer maar we horen het snel genoeg. Je gaat begin volgend jaar een aantal shows doen in Amerika. Wie neem je mee en vooral, wie gaat Anneke vervangen voor de “Addicted” songs?

Het worden mijn eerste shows in drie jaar en ik ben de tweede band in een serie van vier bands die optreden, dus ik heb maar een half uur tijd en een heel klein budget. Het is echter prima om weer te voelen hoe het is om op een podium te staan. De band voor mij wordt: ‘Between the Buried and Me’ en de band na mij is ‘Cynic’. Pas na deze tour ga ik als hoofdact spelen in Australië en Europa. Als ik het mij financieel kan veroorloven om Anneke te vragen mee te doen, zal ik dat proberen maar ik ga zeker niet van haar vragen het voor niks te doen. We hebben allebei een familie te onderhouden, dus alleen als het tegen een voor haar eerlijke prijs kan, ga ik proberen haar mee te krijgen. Ik doe mijn best en als het lot het wil komt het goed.

Volgens mij zijn je albums tegenwoordig best populair. Vertaalt dat zich in verkoopaantallen?

Hahaha, volgens mij valt het met die populariteit wel mee hoor. Ze worden ontvangen zoals alle andere Townsend-albums. Ik krijg veel aandacht van de pers, maar ik verkoop echt niet zoveel cd’s hoor. Op zich heb ik niet eens zoveel moeite met het feit dat mensen mijn werk downloaden, ik bedoel, als je naar de juiste omgeving surft, haal je in tien minuten alles binnen en ik begrijp dat ook wel. Mensen hebben een beperkt budget en dan is de keus snel gemaakt. Ik ben blij dat ze in elk geval naar mijn muziek luisteren. Het is echter wel zo leuk als men dan in ruil eens een T-shirt aanschaft of een show bezoekt. Ik ben blij met wie ik ben en wat ik doe en als we eerlijk met elkaar omgaan is iedereen tevreden!

Devin banner