#130: “Shadowland: schemerwereld van Clive Nolan’s dromen”

Eerste druk: 09-03-10
Interview en redactie: Hans Ravensbergen
Fotografie: Hans van Son

Toen ik eind 2008 hoorde dat Shadowland na dertien jaar afwezigheid weer zou gaan optreden en zelfs met een nieuw album op de proppen zou komen, stond het dak van huize Ravensbergen even te trillen. De drie studioalbums van deze groep maakten elk jaar wel enkele rondjes in mijn cd-speler. Spijt als haren op mijn hoofd had ik toen ik het optreden van 21 februari 2009 moest missen. Het succes van die tour, het opnieuw uitbrengen van die albums in de boxset “Cautionary Tales” en de ruimte in de agenda’s van vooral Clive Nolan en Karl Groom leverden een reprise op van de tour uit 2009. Exact 364 dagen na het optreden in 2009 deed Shadowland opnieuw De Boerderij aan. Toen nam ik het initiatief en maakte een leuke deal met Nolan. Part of the deal was een prettig gesprek over Shadowland en zijn andere muzikale bezigheden.

Shadowland

Ik vind de comeback van Shadowland in 2009 persoonlijk dé comeback van dat jaar. Kan je nog eens vertellen hoe deze comeback tot stand gekomen is?

We hebben er jaren over gedaan om weer eens te kunnen optreden. Toen kwam Metal Mind met het voorstel om een dvd op te nemen in Polen. Dat was voor ons een goed excuus om weer terug te komen. Het was ook erg leuk om weer te doen.

Hoe zijn de reacties op deze comeback en de hieraan gekoppelde optredens?

De optredens gingen erg goed, maar we merkten dat de fans wel even tijd nodig hadden om te realiseren dat we weer terug waren. Je moet weten dat we niet zoveel geld hebben voor promotie als dat we voor bijvoorbeeld Pendragon en Arena beschikbaar hebben. We wilden het eigenlijk ook voor onszelf doen. Ondanks dat was het wel wat vreemd om na zo lang weer op te treden. De reacties van de fans waren overwegend positief. Dat is ook de reden dat we het in dit jaar nog een keer gedaan hebben.

Moesten jullie lang en veel oefenen om het repertoire na dertien jaar weer onder de knie te krijgen?

Nou dat viel wel mee hoor. We hebben voor de eerste tour maar erg weinig tijd kunnen besteden aan het oefenen en dat geldt voor deze tour trouwens ook. Die andere jongens waren ook zo druk dat we geloof ik maar twee dagen gezamenlijk hebben geoefend. Ik weet niet wat het is met Shadowland. Ik ken maar één band die net zo weinig oefent als wij doen en dat is Jadis. Dat is dan ook de reden dat we deze tour samen doen, haha.

Het heilige Shadowland-vuur is nu vast ontbrand zodat de fans op een vierde album kunnen rekenen…?

Daar ben ik nog niet uit. Ik heb over het algemeen een probleem met het uitbrengen van albums. Ik vind dat cd’s verleden tijd zijn. Het kost veel tijd en geld om een album te maken en om dan te constateren dat twee dagen nadat het album is uitgekomen deze al op internet staat motiveert mij niet erg om cd’s uit brengen. Het schrijven en opnemen van ons nieuwe nummer Edge Of Night beviel me wel. Misschien ligt daar onze toekomst. Nieuwe nummers maken en die dan tussen het andere materiaal uitbrengen. Misschien wordt het een gecombineerd album met live-nummers en wat nieuwe composities. We hebben voor Shadowland ook geen platenlabel, we doen alles zelf. En eigenlijk ben ik ook helemaal niet geïnteresseerd in een platenmaatschappij. Ik heb Verglas wel, dat klopt. Dat label heb ik speciaal opgericht voor de albums van Arena. In die tijd kon ik daar ook de drie Shadowland albums opnieuw op uitbrengen.

Van wie kwam het idee om “Cautionary Tales” als boxset uit te brengen?

Dat was het idee van mij en van Metal Mind. Toen we via hen de dvd “Edge Of Night” uitbrachten, wilde ik ook nog wat anders uitbrengen. Dat werd het verzamelalbum “A Matter Of Perspective”. Toen kwam ik op het idee om ook de oude albums van Shadowland weer uit te brengen. Ik had nog een heleboel demo’s en alternatieve versies liggen die nog niemand had. Zo is het idee eigenlijk ontstaan.

Waarom is er voor deze opzet gekozen en zijn de oude albums niet opnieuw los verkrijgbaar?

Het is nog steeds het plan om ze ook afzonderlijk uit te brengen. Ik wil alleen even wachten wat de reacties zijn op “Cautionary Tales” en hoe de verkoop daarvan verloopt. Alle drie cd’s die we hebben uitgebracht via Verglas zijn niet meer te krijgen. Ze zijn gewoon allemaal op. De rechten zijn nu in handen van Metal Mind, dus misschien dat die ze nog los gaat uitbrengen. Ja, “Mad As A Hatter” is ons meest recente album, ook al is die nu veertien jaar oud. In de boxset zitten nu alle albums die allemaal zijn voorzien van extra nummers. Het zijn dus geen albums meer van 60 minuten.

Droom je eigenlijk nog wel eens van The Ferryman?

Sinds ik het nummer geschreven heb, heb ik nog één keer over hem gedroomd en dat was nu zeven jaar geleden. Ik kan de droom niet opwekken, die verschijnt gewoon. Ik weet dus bijna wie het is en weet nu hoe ik daar achter kan komen. Ik moet wel oppassen dat hij niet achter mij aankomt om mij om zeep te helpen. En dan moet ik ook nog bewijzen dat ik hem niet ben. Het is een vrij complex verhaal.

Wat zijn je favoriete nummers van Shadowland?

Dat is Dreams Of The Ferryman en ook U.S.I., al is dat een complex nummer en wat lastig om te spelen. Verder is Through The Looking Glass een speciaal nummer voor mij. We gaan dit nummer vanavond spelen om een heel speciale reden die ik je nu niet ga verklappen.

Clive Nolan projecten

Je bracht in 2003 “Skeletons In The Cupboard Vol. 1” uit. Kunnen we “Volume 2” verwachten en zo ja wat voor materiaal komt daar op te staan?

Ik heb nog zoveel materiaal liggen, daar kan ik gemakkelijk een deel 2 van maken en ook nog wel een deel 3. Alle nummers zijn van mij, ik heb alles zelf betaald en ik heb het op persoonlijke titel uitgebracht ook omdat ik het leuk vond. Wanneer ik een paar duizend pond heb en iemand die het artwork wil verzorgen zal het best gebeuren. Alleen ben ik nu zo druk met andere dingen en het heeft ook geen hoge prioriteit voor mij. Dus het gaat om twee dingen: tijd en geld!

Op dit album staat het nummer Quantum Leap van jou met Martin Orford. Als NO brachten jullie ooit een album uit, dat niet meer verkrijgbaar is. Zijn er plannen om dit schijfje opnieuw uit te brengen?

Dan vergis je je, want we hebben geen album uitgebracht. Het was in de tijd van SI Music (een platenlabel uit Nederland dat niet meer bestaat en alleen symfo uitbracht, HR). Die brachten toen een serie compilatiealbums uit en ze vroegen mij en Martin Orford of we ook een nummer wilden opnemen. We hadden ook een afspraak dat we allebei een nummer zouden schrijven. Alleen is Martin die afspraak nooit nagekomen, haha.

Je hebt in het verleden veel samengewerkt met Tracy Hitchings? Heb je nog contact met haar en hoe gaat het nu met haar, want ze herstelt toch van een ernstige ziekte?

Ik heb nog regelmatig contact met haar. Traditiegetrouw zoeken we elkaar elk jaar rond Kerstmis op en eten we gezamenlijk. Het klopt dat ze ernstig ziek is geweest, maar ze is inmiddels al weer goed hersteld en ze ziet er ook weer goed uit.

En nu de onvermijdelijke vraag over Strangers On A Train als je het niet erg vindt:
“The Key Part 3”, gaat die er nog komen? Of hangt dit af van het herstel van Tracy Hitchings.

Okay, dan krijg je ook het onvermijdelijke zelfde antwoord, haha. Ik heb al heel lang 30 minuten van deel 3 klaar. Het lijkt me ook een geweldig idee om het derde deel uit te brengen. Het heeft ook te maken met wat ik je net al vertelde. Hoe kan ik nu iets willen opbouwen wanneer dat binnen de kortste keren op internet staat? Wanneer er nu iemand binnenkomt met een zak geld en die zegt “ga dat album nu maken” dan doe ik het gelijk. Het hangt zeker niet af van het herstel van Tracy.

Je hebt met erg veel muzikanten samengewerkt. Wat was je leukste en je slechtste ervaring?

(Moet lang nadenken, HR). Eén van de leukste albums om te maken was “Jabberwocky”, dat ik in 1999 samen met Oliver Wakeman heb gemaakt. De nummers waren gemakkelijk om te schrijven en het was leuk om mensen uit te nodigen om mee te spelen. Vaak is het hard werken om een album op te nemen, maar dit ging bijna vanzelf en het was erg leuk. Volgens mij is dit het enige album waarvan ik dat kan zeggen.
Ik heb geen slechte ervaringen met muzikanten waarmee ik samengewerkt heb. Het is ook een kwestie om vooraf te weten of je met iemand kan en wil samenwerken. De mensen waar mee ik niet wil werken vermijd ik gewoon.

Het album dat het meeste problemen gaf om te maken was “Ring Of Roses”. Het was wel leuk om te doen, maar we hadden zoveel technische problemen. We hadden toen nog vrij eenvoudige opnameapparatuur, maar die ging kapot. Tot drie keer toe raakten we daardoor de opnamen kwijt. Uiteindelijk hebben we alles met geleende apparatuur voor elkaar gekregen. Achteraf waren we tevreden met het resultaat, gelukkig…

En nu ben je ook veel bezig met Caamora.

Ja, dat klopt. Ik ben twee jaar bezig geweest om de rockopera “She” te maken. Begin dit jaar ben ik zes weken in Zuid-Amerika geweest, daar hebben we in januari de show opgevoerd in Bolivia. Dat was zo’n groot succes dat we daar in augustus nog drie shows gaan doen. Gelukkig word ik wel geholpen door sponsors om het allemaal mogelijk te maken. Ik hoop dat ik de show daarna ook in andere Zuid-Amerikaanse landen kan doen. Het lijkt wel of “She” in Zuid-Amerika beter aanslaat dan in Europa. Mijn grootste wens is om de opera op West End te brengen, naast al de andere grote shows en musicals. Ik hoop dat ik meer mensen achter dit idee kan krijgen. Je moet weten dat er totaal 40 mensen op het podium staan, het is een grote productie. In Bolivia had ik het geluk dat een grote fan me enorm geholpen heeft, ook financieel. Ik moet wel zeggen dat het erg opwindend was om daar te zijn en op te treden. Het grappige is dat ik daar gewoon Clive Nolan ben en niet wordt gelinkt aan progressieve rock. Toen ik daar twee jaar geleden voor het eerst kwam wist niemand wie ik was. Dat is me erg goed bevallen. Noem het maar ‘vrijheid’.

Wat kunnen we in de nabije toekomst van jou verwachten aan muzikale projecten?

Ik ben met Mick Pointer bezig aan een nieuw album van Arena. De voorlopige titel is “Tinder Box”, wat ook de titel is van een nummer wat daarop komt te staan. Het gaat niet zo hard op dit moment omdat we allebei weg zijn met andere projecten. Verder doe ik veel met Pendragon, we hebben veel optredens en dat loopt goed. We gaan zelfs naar Canada. In april ga ik weer naar Zuid-Amerika en in augustus de shows met “She”. En dan ben ik alweer begonnen met het componeren van een nieuwe opera wat wel weer een jaar of drie gaat duren. En dan al de sessiedingen in de studio nog. Voor dit jaar ben ik al helemaal volgeboekt. Elk jaar denk ik weer hoe druk ik het heb gehad. Dan denk ik dat het niet drukker kan, maar het jaar daarna blijkt dat wel te kunnen, haha. Daardoor heb ik eigenlijk te weinig tijd om te schrijven, dat is het enige probleem.

Wil je nog wat kwijt aan de lezers en bezoekers van Progwereld?

Wat ik altijd zeg en ook zal blijven zeggen: luister naar de muziek, kom alsjeblieft naar onze optredens en blijf ons vooral steunen. Alleen op die manier kan ik ook verder.

Ik wil je erg bedanken voor dit interview en wens je het allerbeste!

Jij ook bedankt!

klik op het logo voor de MySpace website: