Ricocher

Chains

Info
Uitgekomen in: 2004
Land van herkomst: Nederland
Label: Progrock Records
Website: -
MySpace: -
Tracklist
Virtual Images
I. Empty Chambers (3:40)
II. Beyond Terms Of Humanity (3:17)
III. Out Of Control (5:36)
Bitter Tears (3:02)
Sand In Your Eyes
I. Perception (4:16)
II. Reflected (4:20)
III. The Silhouette Of You (5:17)
Whispering Voices (5:13)
Locked Inside
I. Misguided Lights (2:55)
II. Questions Within The Answer (5:34)
Point Of No Return (7:13)
Breaking The Chain (5:17)
Erwin Boerenkamps: zang, akoestische gitaar
Bart van Helmond: gitaar, zang
John van Heugten: toetsen, achtergrondzang
Maikel van der Meer: drums
Niels Nijssen: basgitaar, achtergrond zang
Met medewerking van:
Mario van Ooy: saxofoon op Sand In Your Eyes
Chains (2004)
Cathedral Of Emotions (2002)
Quest For The Heartland (2000)

Ik heb groot respect en bewondering voor de mannen van Ricocher. Het lijkt wel of deze Brabanders het als enige progband in Nederland écht doorhebben. Doorhebben in de zin dat je heel veel werk moet verzetten en heel veel moeite moet doen om je in de kijker te spelen. Heel veel NL bands maken een cd en denken dan dat de concerten en het publiek vanzelf wel komen. Resultaat? Zelden optredens en als het dan een keer lukt staan ze vaak voor een handje vol familieleden, vrienden en een paar progrecensenten te spelen. Ricocher verzet enorm veel werk en zo kreeg men het voor elkaar om in heel wat voorprogramma’s van bekende bands terecht te komen. Door overal te willen spelen (vaak gratis), veel te ‘flyeren’ bij menig concert en door strak om de twee jaar met een nieuwe cd te komen, is dit vijftal al heel ver gekomen en hebben ze zelfs een platendeal met Progrock records in de wacht gesleept. Petje af.

Met “Chains” heeft Ricocher weer een op en top neoprog plaat gemaakt. Een album dat fans van Clepsydra, Arena, Pendragon en Timelock zeker zal aanspreken. Voordat ik op de muziek in ga, eerst nog even iets anders. Op de cd staan zeven nummers, waarvan drie lange stukken die in subnummers onderverdeeld zijn. Maar als je het schijfje onder de laser legt zal de display je vertellen dat er 12 nummers op staan. Elk subnummer is dus een track. Doordat de lange nummers vrijwel geen terugkerende thema’s hebben en bijna alle stukken een duidelijke kop en staart bezitten, doet nagenoeg elke track als een apart nummer aan. Waarom kiest de band dan niet gewoon voor 12 kortere nummers? Het lijkt nu net of de lange nummers bij elkaar gekozen zijn door elk nummer in een grabbelton te gooien en zo de volgorde te kiezen. Lange nummers zijn prima, maar als deze uit drie samengeraapte liedjes bestaan komt het wat gekunsteld over.

De band gaat met Virtual Images (Empty Chambers) rustig van start. Zanger Erwin Boerenkamps wordt begeleid door zacht toetsen- en gitaarspel. Dan komen de drums erbij en zorgen de toetsen van John van Heugten voor een Ayreon-achtig geheel. De melodie en het spel in Beyond Terms Of Humanity doen sterk denken aan de nummers van het uitstekende debuut album “Quest For The Heartland”. Het toetsenspel van John van Heugten zit helemaal door het nummers heen gevlochten en de gitaarsolo van Bart van Helmond is uitstekend. Dreigend toetsenspel en gitaarriffs openen vervolgens Out of Control. Dan speelt John van Heugten een zalige toetsensolo in de beste neoprog traditie. De solo keert meerdere keren terug en geeft het geheel wat meer pit. De drie nummers samen hebben een paar mooie momenten, maar er mist een duidelijke rode draad.

In Bitter Tears wordt Boerenkamps eerst alleen op de piano begeleid. Zijn stem mist te veel spanning en karakter om het stuk te dragen. Als daarna de overige bandleden instappen krijgt het nummer iets meer smoel, maar wordt het onvoldoende uitgewerkt waardoor je aan het einde toch een wat onbevredigd gevoel overhoudt.

Dat de band uitstekende stukken kan schrijven wordt met Sand In Your Eyes bewezen. Het eerste deel Perception is lekker up-tempo en kent een zalig toetsenthema. Het moge duidelijk zijn dat John van Heugten onbetwist de smaakmaker van de band is. De toetsensolo’s worden afgewisseld met gitaarsolo’s van Bart van Helmond en samen met het solide baswerk van Niels Nijssen maakt dat het geheel tot een heerlijk stuk. Het volgende onderdeel Reflected is een beetje een zoutloos stuk en dat is jammer omdat de vaart en net zo lekker in zat. Het nummer wordt volledig gered door een prachtige saxofoonsolo van Mario van Ooy. In het afsluitende deel The Silhouette Of You weet Ricocher opnieuw te verrassen. Er wordt een donker sfeertje opgetrokken met onheilspellend toetsenspel, galmende drums en harde riffs. Hier krijgen we even een duister Ricocher te horen en dat bevalt me wel. Dat harde kan de band goed hebben en maakt de muziek wat minder braaf. Helaas wordt deze spanning niet vastgehouden en krijgt het naar het einde toe een steeds meer voorspelbaar karakter.

In het eerste deel van Locked Inside genaamd Misguided Lights, lijkt het of de band te geforceerd probeert om gevoelig over te komen. Men slaagt hier maar half in en zorgt dat het nummer nogal voortkabbelt. In het tweede deel Question Within The Answer weet de band wat meer te overtuigen. Dit deel is enigszins meer up-tempo en heeft een leuk toetsenthema.

Point Of No Return is dan weer sterk te noemen. De elektronische drums in het begin zijn een perfecte oplossing voor dit nummer. Maar het is het sterke gitaarspel van Bart van Helmond (dat hier sterk op dat van Marco Cerulli van Clepsydra doet denken), dat het nummer interessant maakt. Heftige riffs en prachtige solo’s, hij lijkt zijn hand er niet voor om te draaien.

Ricocher laat me met “Chains” met een behoorlijk dubbel gevoel achter. De band is echt in staat om een paar prachtige stukken te componeren en te spelen. Met name instrumentaal kan de band sterk uit de hoek komen. Ook de productie is fenomenaal, maar dat kan je wel overlaten aan Oliver Phillips en Christian Moos (beiden van Everon). De muziek van Ricocher doet regelmatig aan Clepsydra denken, maar deze laatste band is in staat om mij constant kippenvel en emoties te bezorgen; Ricocher is dat met dit album niet één keer gelukt. Vooral de lange nummers hebben te weinig rode draad en vaak te voorspelbare tempowisselingen. Alles wat de band doet hoor je vaak mijlen van tevoren aankomen. Toch zie ik deze band nog wel eens met een briljant album komen. De potentie zit er echt wel in en aan ideeën hebben ze geen gebrek. Als ze de schakels die nu nog in de ketting ontbreken weten toe te voegen, zou dit gezelschap in de toekomst wel eens een prachtig sieraad kunnen maken.

Maarten Goossensen

Koop bij bol.com

Send this to a friend