eerste druk: 29-02-2008
interview: Hans Ravensbergen
eindredactie: Hans Ravensbergen

Glass Hammer timmert al sinds 1992 aan de progressieve rockweg. In die jaren heeft de door Steve Babb en Fred Schendel opgerichte groep al diverse bezettingswijzigingen ondergaan. Beiden zwaaien echter nog steeds de scepter en zijn de constante factor. Op hun oeuvre tot nu toe staan inmiddels negen studio albums, twee live albums en twee dvd’s. Recent baarden de heren opzien met het album “Culture Of Ascent“. Op dit album een voorname rol voor Salem Hill zanger Carl Groves en gitarist David Wallimann. Deze laatste is verantwoordelijk voor de nieuwe aangename scherpe rand aan de muziek van Glass Hammer. Ondergetekende vindt ook dat Glass Hammer nu de beste bezetting in de groepshistorie heeft. In een telefoongesprek met bandleiders Steve Babb en Fred Schendel vroeg ik onder meer of zij dit met mij eens zijn, over de eeuwige vergelijking met Yes, over “Culture Of Ascent” en concerten in Europa. Kortom, Glass Hammer klopt stevig verder op de progressieve rockdeur.


Fred Schendel en Steve Babb

Ik kon op het internet geen recent interview van Glass Hammer met een Europees medium vinden. Doen jullie geen interviews meer?

“We hebben inderdaad nog geen interviews gedaan naar aanleiding van “Culture Of Ascent”, dit is het eerste. Het laatste Europese interview is inmiddels een paar jaar geleden. Doorgaans doen we een paar interviews per week, hetgeen best wel wat tijd kost.”

Wat is de reden dat jullie nog nooit in Europa hebben opgetreden?

“Het is niet zo dat we geen interesse hebben, maar het zijn financiële overwegingen die ons tegenhouden. We zijn afgelopen jaar gevraagd om op een festival in Nederland te spelen, maar dat is er niet van gekomen (bedoeld wordt Symforce 2007, HR). Ook is ons gevraagd om met een paar groepen over te komen, maar ook dat is er nog niet van gekomen. We komen erg graag over naar Europa om te spelen, vertel dat maar aan iedereen! We wachten dus eigenlijk gewoon op het juiste aanbod.”

Kunnen jullie me vertellen wat jullie nog meer doen naast Glass Hammer?

“Wij hebben samen een opnamestudio, dus we zitten professioneel in de muziekbusiness. Bij ons komen klanten die we helpen. Soms is dat erg leuk en soms is het gewoon werk. David Wallimann, onze gitarist, geeft veel gitaarles en is ook professioneel met muziek bezig. De andere bandleden hebben gewoon een baan, dus eigenlijk zijn wij de gelukkigste, haha.”

Walter Moore heeft de groep verlaten en is vervangen door David Wallimann. Kunnen jullie me zeggen wat hiervan de reden is. Walter is immers ook een erg goede gitarist? Ook is Carl Groves de groep komen versterken.

“Hij is niet alleen een erg goede gitarist maar ook een prima zanger. Toen David Wallimann kwam wilden we Walter Moore niet vervangen, maar hem alleen nog maar laten zingen. Hij stond ook onder druk van andere groepen en moest veel reizen om bij ons te zijn. Feitelijk kwamen David en ook Carl Groves voordat Walter vertrok. Daar kwam nog bij dat Walter gewond is geraakt bij een overval waarbij hij neergestoken is en gewelddadig beroofd. Daarna ontstonden er weer complicaties waar veel tijd overheen ging. Uiteindelijk hadden we dus twee nieuwe bandleden”.

Zijn zij nu beiden vast lid van de band?

“Inderdaad, dat is juist”.

David Wallimann

Glass Hammer heeft in zijn 15-jarig bestaan diverse bezettingswijzigingen ondergaan. Ik vind de huidige bezetting de beste. Wat is jullie mening en verwachten jullie nog nieuwe bezettingswijzigingen?

“Nee, we verwachten geen nieuwe wijzigingen, al kan je natuurlijk nooit in de toekomst kijken. Het is nu ook een stabiele bezetting, waar iedereen goed met elkaar omgaat. Ook is het weer een uitdaging om nieuwe dingen te ontdekken. We denken dat deze bezetting dan ook een tijd bij elkaar kan blijven. Daarnaast is iedereen vrij om zijn eigen dingen te blijven doen. Zo blijft Carl Groves ook gewoon zingen in zijn eigen groep (Salem Hill, HR).

Dus David Wallimann, die ‘Shreddy’ wordt genoemd, kan gewoon zijn dingen blijven doen?

“Ja hoor, een beetje ‘shredden’ in Glass Hammer is wel toegestaan, haha.”


“Culture Of Ascent” is gebaseerd op het boek “Into Thin Air” van Jon Krakauer?
Wat was de reden juist dit boek als concept/thema te gebruiken?

Susie Bogdanowicz“We wilden weer een conceptalbum maken. Op dat moment zagen we op televisie verschillende programma’s over de Mount Everest. Ook hoorden we mensen over het boek van Jon Krakauer, wat we toen zijn gaan lezen. Het heeft ook te maken met geestelijke verrijking en het lopen op en over ijs, bedoeld als een metafoor. De Mount Everest is wat dat betreft beangstigend, avontuurlijk en schitterend tegelijk. Het was ook erg mooi en een uitdaging dit om te zetten naar muziek”.

Ik vind Susie Bogdanowicz een erg goede zangeres. Ik vind haar zang op South Side Of The Sky zelfs beter dan Jon Anderson op het origineel. Wat vinden jullie daarvan en is het een compliment voor Susie of een belediging voor Jon?

“Wauw, hahaha! Natuurlijk is het een belediging voor Jon, nee hoor grapje, het is een compliment voor Susie. We wilden haar zangtechnisch ook iets laten doen wat ze nog niet eerder had gedaan. Ze heeft voor de opnames ook speciaal geoefend met dit magische resultaat”.

Ik vind persoonlijk de nummers Ember Without Name en Into Thin Air erg van elkaar verschillen qua opbouw en sfeer. Delen jullie die mening?

Ja, dat zijn we wel met je eens. Ember Without Name is wat compacter met de zanglijnen die Carl Groves geschreven heeft. Het nummer is ook donkerder en zwaarder. Into Thin Air is een nummer wat wij samen geschreven hebben. Het hele album heeft trouwens ook meer typische Glass Hammer elementen”.

Hoe is het schrijfproces op “Culture Of Ascent” tot stand gekomen?

“Normaal gaat ieder voor zichzelf aan de gang met ideeën. Vervolgens kijken we wat we van die ideeën kunnen gebruiken en voegen die dan bij elkaar en veranderen die eventueel weer. Dus het begint als een individueel proces dat we dan gezamenlijk uitwerken en afmaken. Ieder groepslid kan trouwens met zijn ideeën en arrangementen komen. Traditioneel is het bij Glass Hammer toch zo dat wij het samen bepalen. Carl kwam met een paar van zijn eigen zanglijnen die we in Ember Without Name gebruikt hebben. Natuurlijk kan David zijn eigen nummers (veel progmetal) kwijt op zijn solo albums (“Deep Inside The Mind“) en Carl heeft natuurlijk zijn eigen band waarin hij zijn eigen nummers kwijt kan”.

Klik voor de recensie

Het artwork is zeer fraai en sfeervol. Hoe kwamen jullie bij Michal Karcz terecht?

“We kwamen werk van Michal Karcz toevallig tegen op het internet. Vervolgens hebben we contact met hem gelegd en hem onze ideeën verteld. Hij kwam toen al heel snel met materiaal wat er prachtig uit zag. We hebben nog vrij lang gediscussieerd over het artwork, want we vinden dat er altijd goed artwork moet zijn. Kijk onze catalogus er maar op na. Omdat dit weer een heel ander album was, moest het artwork ook anders zijn”.

Wat vinden jullie ervan altijd maar te worden vergeleken met Yes?

Of is dit misschien een eer?”We vinden het absoluut een eer, we storen ons er ook helemaal niet aan. Overigens vinden wij onze muziek behoorlijk anders dan de muziek van Yes. Zij zijn meer gitaar georiënteerd en meer bezig met zang dan wij zijn. Wij hebben ook meer symfonische toetsengerichte elementen in onze muziek. Natuurlijk zijn wij wel fan van Yes, maar dat is heel iets anders”.

Als jullie mij een favoriet Glass Hammer album moeten aanbevelen, welke zou dit zijn en waarom?

“Dat is echt moeilijk om doen. Ik zou je eerst vragen van welke muziek je zelf houdt, want de albums verschillen nogal van elkaar. Ook ben ik benieuwd naar wat je graag wil horen. Ik (Steve Babb, HR) vind de laatste persoonlijk de beste. Verder zijn “Chronometry” en “Lex Rex” mijn favorieten, omdat het klassieke Glass Hammer albums zijn, waarbij mijn voorkeur uitgaat naar “Lex Rex” en natuurlijk “Culture Of Ascent“. Het blijft een moeilijke vraag om te beantwoorden. Uiteindelijk is “Lex Rex” ook de reden geweest dat we zijn uitgenodigd voor NEARfest, dus blijft die favoriet”.

Welk nummer spelen jullie het liefst live en waarom?

“Goh, weer zo’n moeilijke vraag. Normaal zijn het de nummers die we goed spelen, maar dat is wel eens een nachtmerrie, haha. Toch is zeker Tales Of The Great Wars (van “Lex Rex”, HR) onze favoriet. Ook covers zoals bijvoorbeeld Southside Of The Sky zijn natuurlijk makkelijk om te spelen”.

Glass Hammer drummer Matt Mendians

Hebben jullie al plannen voor de nabije toekomst?

“Nee, niet echt. Je moet je voorstellen dat we de laatste vijf tot zes jaar bezig zijn geweest met nummers schrijven en opnemen en ons voorbereiden op een echt groot concert, inclusief de opnames voor onze dvd (“Live At Belmont“, HR) met groot koor en orkest. Dat is veel werk geweest, waarop we samen besloten hebben voorlopig even niets te doen, tenzij er een aanbod komt om live te spelen”.[Vervolgens ontspint zich nog even een gesprek over Symforce, waarover de heren hebben gehoord en ze zeker graag willen spelen. Zelf noemen ze het de Europese versie van NEARfest, waar trouwens weer Nederlandse groepen zoals bijvoorbeeld Knight Area hebben gespeeld].

“Schrijf maar op dat onze paspoorten klaar liggen”.

Willen jullie tenslotte nog iets kwijt aan de bezoekers en lezers van Progwereld?

“Laten de bezoekers van Progwereld zich aanmelden voor ons forum op onze website, zodat ze in contact kunnen komen en kunnen discussiëren met andere Glass Hammer fans. En verder hopen we toch snel over te komen om live te kunnen spelen”.

Klik voor de Glass Hammer website