Oceansize

Frames

Info
Uitgekomen in: 2007
Land van herkomst: Groot-Britannië
Label: Superball Music
Website: www.oceansize.co.uk
MySpace: Oceansize
Tracklist
Commemorative T-Shirt (8:37)
Unfamiliar (6:32)
Trial Of Fire (8:06)
Savant (8:07)
Only Twin (7:22)
An Old Friend Of The Christies (10:19)
Sleeping Dogs And Dead Lions (6:42)
The Frame (10:08)
Steve Durose: gitaar, achtergrondzang
Mark Heron: drums, percussie
Steven Hodson: basgitaar, toetsen
Stanley 'Gambler' Posselthwaite: gitaar, toetsen, achtergrondzang
Mike Vennart: zang, gitaar
Met medewerking van:
Semay Woo: viool
Frames (2007)
Everyone Into Position (2005)
Music For Nurses ep (2004)
One Day All This Could Be Yours ep (2003)
Effloresce (2003)
Relapse ep (2002)
A Very Still Movement ep (2001)
Amputee ep (1999)

Laat ik het maar gewoon op de man / vrouw af vragen… Wie van de lezers is bekend met het label Superball Music? Ik had er in elk geval nog nooit van gehoord, maar dat blijkt niet echt een schande te zijn. Na wat speurwerk op het wereldwijde web ben ik namelijk onder meer te weten gekomen dat dit eigenlijk een gloednieuw sublabel is van het Duitse InsideOut Music. Dit label is voornamelijk in symfoland al jaren een begrip met de aantekening dat het zich vooral concentreert op bands die de term ‘progressieve rock’ als zelfstandig naamwoord opvatten. Ach, neem zelf maar eens een kijkje op hun website en je komt alleszins tot de conclusie dat dit label in het bijzonder gericht is op de ‘behoudende’ progliefhebber.

Nochtans probeert InsideOut Music ook al enige tijd de (ietwat) avontuurlijk ingestelde progfan aan zich te binden. Deze pogingen zijn klaarblijkelijk vergeefs, want deze associeert een groot deel van de muziek van het label – al dan niet terecht – nog vaak met termen als risicoloos en conservatief. Mogelijk om die reden gooit InsideOut het dit keer over een andere boeg middels het opzetten van een compleet nieuw (sub)label. Superball Music onderscheidt zich meteen van het moederlabel met het rekruteren van Oceansize, een Engels ensemble dat onmiskenbaar buiten de doorgaans tamelijk conservatieve doelgroep van InsideOut Music valt.

Deze uit Manchester afkomstige band wordt tegen het einde van het tweede millennium opgericht door Steve Durose (gitaar en achtergrondzang), Jon Ellis (basgitaar en toetsen), Stanley ‘Gambler’ Posselthwaite (gitaar, toetsen en achtergrondzang), Mark Heron (drums) en Mike Vennart (zang en gitaar). Na de in sommige kringen zeer goed ontvangen albums “Effloresce” en “Everyone Into Position” (beide uitgebracht door Beggars Banquet), stapt Ellis op, zodat de rest op zoek moet naar een geschikte vervanger. Deze wordt uiteindelijk gevonden in de persoon van Steven Hodson, een bassist met een hardcore punkachtergrond en met hem neemt het gezelschap zijn derde studioplaat op.

In vergelijking met de eerste twee albums klinken de acht muziekstukken op “Frames” (de speciale uitgave telt één track meer) zowel steviger als complexer, een visie die ook door de bandleden zelf gedeeld wordt. Het is verleidelijk om deze koersverandering louter en alleen toe te wijzen aan het vertrek van Ellis en/of de komst van Hodson, maar ik vermoed dat deze metamorfose gewoon het resultaat is van de veranderende ambities van de bandleden. Met dit album nestelt Oceansize zich in elk geval in tussen bands als Amplifier, Dredg, Godspeed You! Black Emperor, Isis, Meshuggah, Mogwai, Neurosis, Porcupine Tree en Tool. Kortom… psychedelische post-metal met een flinke scheut authentieke progressieve rock.

Ondanks de omnipresente, vaak overdonderende geluidsmuren (de band heeft maar liefst drie gitaristen in zijn gelederen) die doorgaans met deze muziek geassocieerd worden, lijkt het wel dat de band dit keer toch meer ruimte laat voor het fraaie toetsenspel, zodat het album mogelijkerwijs ietwat meer in de smaak zal vallen bij de liefhebbers. Een blik op de lengte van de tracks leert ons ook dat de band een voorliefde heeft voor lange, dikwijls breed uitgesponnen nummers, waarbij het een klein wonder mag heten dat de drie gitaristen elkaar nergens voor de voeten lopen.

De zang lijkt dan weer van minder belang te zijn en dat is eigenlijk best jammer. Mike Vennart heeft namelijk een bijzonder aangenaam stemgeluid en hij is dan ook meer dan uitstekend in staat om deze weldoordachte gitaarmelodieën een extra dimensie mee te geven. Mede door de dynamische productie van Chris Sheldon (o.a. Foo Fighters) kan Oceansize zijn royaal uitgesponnen arrangementen een zekere gedrevenheid en intensiteit meegeven, zodat de aandacht van de luisteraar op geen enkel moment kan verslappen. Bovendien verliezen de bandleden vrijwel nooit de melodie uit het oog en dat kan, gezien de songstructuren, gerust een prestatie van formaat genoemd worden.

Ofschoon ik meer luisterbeurten dan gewoonlijk nodig heb gehad om “Frames” helemaal te kunnen doorgronden, kan ik evenwel met enige stelligheid beweren dat Oceansize andermaal een juweeltje heeft afgeleverd. Met dit nieuwe album consolideert het gerevitaliseerde kwintet met speels gemak zijn tamelijk uitzonderlijke positie als één van de weinige, muzikaal interessante moderne Engelse progressieve rockbands. Laten we hopen dat deze baanbrekende, eigentijdse band snel fatsoenlijke navolging krijgt, want dan kan het na al die magere jaren toch eindelijk weer eens goed komen met progressieve rock uit het Verenigd Koninkrijk.

Frans Schmidt

CD:
Koop bij bol.com

2LP + CD:
Koop bij bol.com

Send this to a friend