KaipaAlbum

De houten sloep op de hoes van het hier te bespreken “Angling Feelings”, het negende album van de Zweedse band Kaipa, staat in geen verhouding tot het prachtige, comfortabele vaartuig dat de band op deze nieuwe cd is. Met deze plaat begint de band enigszins onverwacht aan haar derde levensfase. Na het vertrek van Roine Stolt is Hans Lundin, toetsenist en verwoed hengelaar, de nog enige kapitein op de Kaipa-boot. Echt spectaculair anders is “Angling Feelings” er niet door geworden en daaruit blijkt dat Lundin het stuur altijd al stevig in handen had, zowel in het glorieuze jaren ’70 bestaan van de band als ook tijdens de heroprichting in dit Millennium.

Tijdens het schrijven van deze tien nummers, dat binnen drie maanden gepiept was, heeft Lundin zijn vroegere vriend Per Nilsson benaderd voor het invullen van de gitaarpartijen. We mogen blij zijn met Nilsson als nieuwe rekruut, want Kaipa vaart er bijzonder wel bij. De man speelt normaliter in de metalband Scar Symmetry. Toch (en dat moet gezegd worden) kent “Angling Feelings”  geen millimeter metal. Wel heeft het album door zijn toedoen meer pit dan gebruikelijk is bij het virtuoze Kaipa. Luister maar eens naar de bevlogen rocker Solitary Pathway waar hij in de  intro tweestemmige gitaarpartijen aan het palet toevoegt. Zijn krachtige manier van spelen heeft de muziek ritmischer gemaakt. Dit is tot groot effect overgeslagen op de fantastische drummer Morgan Ågren die in zijn ontketendheid beter klinkt dan ooit. Het past perfect bij de jazzrock/fusion-achtige teneur die Lundin met zijn composities heeft willen creëren. Nee, wees niet bang, geen enkele Kaipaiaan verliest zichzelf in oeverloos gepiel. Je kan zelfs zeggen dat Lundin een enorme controlefreak is. Elke noot, elk loopje, elke melodie, ja elke harmonie, ritmiek of sfeer is weldoordacht en met zorg neergezet. Vergis je niet, Kaipa barst van de hartstocht. Altijd al gedaan en dat ligt niet alleen aan de expressieve manier waarop Patrick Lundström en Miss ‘Kriebel in de onderbuik’ Aleena Gibson zingen. Dat ligt hoofdzakelijk aan de ongebreidelde devotie van een ieder voor  de jaren ’70 progrock van pak ‘m beet Yes, en aan het respect voor de hedendaagse scene. De vergelijking met the Flower Kings is op “Angling Feelings” nog wel wat terecht alhoewel Kaipa steeds meer een eigen identiteit aan het krijgen is.

Ook de bewondering voor jazzrock en fusion is weer over het album heen gestrooid middels typerende akkoorden en dito klanken. Deze smakelijke overtones zijn in toenemende mate aanwezig  op de plaat. Speciale aandacht wat dat betreft verdient wat de gepassioneerde workout in het lange The Fleeting  Existence Of Time. Vreemd genoeg valt te beweren dat “Angling Feelings”  stijlsgewijs niet veel jazzier klinkt dan z’n voorgangers, hetgeen juist verwacht kon worden na het vertrek van Stolt. Kaipa is een op en top progband met haar (het klinkt tegenstrijdig) complexe toegankelijkheid. Alle Kaipa-kenmerken zijn weer volop aanwezig. Jonas Reingold  laat zijn basgitaar als vanouds door de muziek heen zoeven en Hans Lundin laat de luisteraar weer versteld staan met o.a. zijn vervormde gitaarachtige toetsenloopjes. Zo komt Lundin overtuigend het album binnendenderen met een killerloopje in het titelnummer.

Zoals altijd is de muziek voorzien van een folky gloed. Deze is ditmaal wat beter te duiden doordat Ritual’s Fredrik Lindqvist er in een aantal nummers te gast is als fluitist. Soms zorgt hij voor een Ayreon-achtige opgewektheid en soms, zoals in Path Of Humbleness en het afsluitende This Ship Of Life, geeft hij de muziek een Keltische, haast serene sfeer mee.

Kaipa is enigszins schatplichtig aan zichzelf voor haar sterke zanglijnen. Deze hebben “Angling Feelings”  tot een uitgebalanceerd geheel gemaakt. Nummers als The Glorious Silence Within, The Fleeting  Existence Of Time, Liquid Holes In The Sky en Path Of Humbleness bieden een soort zekerheid waardoor zonder al te grote risico’s gevarieerd kan worden. Het is erg plezierig meegenomen te worden door de vijfkwarts van het titelnummer of door de dragende orgelklanken in The Fleeting  Existence Of Time. Het materiaal op “Angling Feelings” heeft een heleboel te bieden en kan moeiteloos de concurrentie met eerder werk aan.

Dick van der Heijde