QuidamAlbum

Toen Quidam een paar jaar geleden aankondigde met een zanger i.p.v. een zangeres verder te gaan en met Engelse- in plaats van Poolse teksten, stonden velen (waaronder ondergetekende) daar wat sceptisch tegenover. Maar na het album “SurRevival“, de uitstekende dvd “The Fifth Season” en een concert in De Kade in Zaandam was ik in elk geval helemaal om. Zanger Bartek Kossowicz bleek een aanwinst voor de band te zijn en het was al snel duidelijk dat hij zich er ook helemaal op zijn plek voelde. Dat blijkt ook wel nu ik de hier besproken nieuwe schijf vele malen beluisterd heb, Bartek heeft zijn draai helemaal gevonden en het lijkt alsof de band aan zijn tweede jeugd is begonnen. Echt alles aan dit album klopt namelijk.

Voor het eerst komt deze Poolse formatie met een conceptalbum, want als je in de prog zit, moet je minimaal eens in je carrière een conceptplaat afleveren…We hebben hier duidelijk met een tekstueel concept te maken en niet met een muzikaal concept. Geen terugkerende thema’s e.d. dus. Jammer, want dat is vaak juist zo gaaf aan een conceptplaat. We voelen ons met z’n allen maar verdomd alleen. Dat is feitelijk waar het om draait op deze plaat. Wil je precies weten waar het over gaat? Zet alle titels van dit album achter elkaar en het thema is daar. Leuk bedacht, maar daardoor bekken de titels nu niet bepaald lekker weg. Verder moet ik even de prachtige hoes vermelden. Voor mij persoonlijk de mooiste hoes in jaren.

De muziek op “SurRevival” was aan de pittige kant en rockte behoorlijk. Stevige ritmes en behoorlijk up-tempo songs zorgden ervoor dat het luisteren van het album een intense ervaring werd. Toch bekroop mij dikwijls de gedachte dat het album niet helemaal in balans was.  Dat is bij “Alone Together” wel anders. De meeste nummers hebben een bijzonder ingetogen karakter, zijn heerlijk relaxt en hebben een tikje jazzy insteek, waardoor het beluisteren aandoet als een heerlijk warm bad. Soms houd je je adem in, zo mooi en even later swingt het de pan uit. In Different is het de warme ingehouden zang van Bartek Kossowicz en het gebruik van xaphoon (een soort blokfluit met een saxofoonriet die qua geluid het midden houdt tussen een alt saxofoon en een klarinet) en citer die voor een heerlijk aangename sfeer zorgen. Maar het is ook de hyper symfonische gitaarsolo van gitarist van het eerste Quidam uur Maciek Meller die zorgt voor het genieten met hoofdletters. Het loopt over in Kinds Of Solitude At Night waarin de band aan landgenoten Satellite doet denken. Ook hier weer een heerlijke relaxte sfeer wat dit keer ook versterkt wordt door de prachtige achtergrondzang van Emila Nazaruk. Hun stemmen passen opvallend goed bij elkaar. Vastleggen die dame zou ik zeggen! Ook hier laat Maciek Meller weer een fantastische gitaarsolo horen.

In Depicting Colours Of Emotions is een grote rol weggelegd voor het fluitwerk van smaakmaker Jacek Zasada. Ik heb het al vaker gezegd, maar wat is deze man belangrijk voor de muziek van Quidam. Het drumwerk van Maciek Wroblewski is hier lekker jazzy en gevarieerd. Je kunt niet zeggen dat Quidam soft geworden is, want in dit nummer kan de band ook lekker van leer trekken met stevig gitaarwerk en hier en daar up-tempo, stuwende passages. Dat zorg ervoor dat de muziek een intense beleving wordt. Quidam weet absoluut veel meer te brengen dan alleen neo-prog.

In Of Illusions wordt het gaspedaal wat dieper ingedrukt en doet de muziek weer meer aan “SurRevival” denken. Daarmee zeg ik niet dat de muziek minder wordt. Dat is namelijk niet het geval. In dit heerlijke up-tempo nummer laat iedere muzikant zich van zijn beste kant horen en swingt het geheel de pan uit. Hier valt ook op hoe verschrikkelijk goed bassist Marius Ziolkowski wel niet is. Ga er maar eens op letten en geniet. One Day We Find Is net als Of Ilussions wat stuwender en heeft een lekker tempo. Dan gaat het gas eraf en volgt er een stuk met prachtig fluitspel. Dit is zo’n moment om je adem in te houden omdat de spanning hier prachtig wordt opgebouwd.

Ik kan niet anders zeggen dat Quidam met dit album een gigantische stap voorwaarts heeft gemaakt. Alle muziekstukken passen perfect bij elkaar en zo heeft dit conceptalbum toch meer cohesie als ik in het begin dacht. Hoe vaker je dit album beluistert, hoe meer je zal concluderen dat we hier met een waar meesterwerk te maken hebben.

Maarten Goossensen