AVIV GEFFEN – Interview 14 februari 2011

Interview: Mario van Os
Foto’s: Eric de Bruijn

AVIV GEFFEN – Interview 14 februari 2011
Op 14 februari 2011 loop ik vanaf het station naar het Dylan Hotel aan de Keizersgracht in Amsterdam. Ik heb daar mijn eerste interview voor Progwereld met één van mijn grootste favorieten: Aviv Geffen. Aviv die tussen alle interviews door buiten een sigaretje moet gaan roken, was kort voor mijn aankomst nog een stuk Hollandse kaas wezen kopen aan de Keizersgracht. Hoewel de organiserende Bertus Distributie even bang was dat hij wat anders ging kopen, blijkt hij voldoende te hebben aan wat nicotine, een kop thee en echte Hollandse kaas. Gezellig plaatsgenomen bij de open haard in de loge begin ik met mijn interview.

Ik ben van Progwereld, dé Nederlandse webpagina op het gebied van progressieve rock. Wij schrijven in het Nederlands over progressieve rock
Aviv:  Alleen Prog?

Ja, alleen prog muziek, maar wij denken dat jij daar bij hoort.
Aviv: Oké..?!

Je hebt een nieuw album “Welcome To My DNA” gemaakt met Blackfield. Jullie hebben hier drie tot vier jaar over gedaan. Hoe komt het dat dit zo lang heeft geduurd?
We hebben beiden een druk, maar erg goed jaar achter de rug. Ieder met zijn eigen dingen. Steven heeft een goed jaar achter de rug met Porcupine Tree, het album en de tour. Ik heb getoerd met U2 en Placebo. Maar Blackfield is ons kindje en we vonden dat we dit derde album zo snel mogelijk moesten maken toen we in de studio in Londen, bij Steven’s huis, bij elkaar kwamen. We brachten 36 nummers terug naar 11 nummers. Pure Kunst. We dachten niet aan radio-airplay of dat soort dingen, maar gewoon wat we zelf wilden maken. We zijn er echt gelukkig mee en  trots op het eindproduct.

Laten we terug gaan naar het begin, hoe heb je Steven ontmoet?
Ik heb Steven in 2000 ontmoet in Londen, waar we een heel goed gesprek met elkaar hebben gehad.  Toen kende niemand Steven nog in Israël. Daarom heb ik wat van mijn eigen geld geïnvesteerd om Steven naar Israël te halen om daar te spelen met Porcupine Tree. Daarna zijn we zeer goede vrienden geworden, wat geresulteerd heeft in Blackfield.

Onze muziekstijlen liggen heel dicht bij elkaar. Voor mij is het nieuwe album “DNA” met mijn eigen nummers erop vergelijkbaar met “Signify” van Porcupine Tree; zanggeoriënteerd, een melodisch, zweverig en donker album met veel harmonieën en melodieën, een echt orkest met 42 echte spelers met echte blaasinstrumenten, zoals een Franse hoorn. We hebben echt alles in dit album gestopt.

Jullie worden vaak ingedeeld bij Progmuziek, wat vind je daarvan?
Ik vind niet dat wij progmuziek maken. Ook Stevens muziek is helemaal geen prog. Ik hou niet van tien minuten lange solo’s.  Maar ik hou wel van bijvoorbeeld The Musical Box van Genesis. Een van mijn meest favoriete nummers ooit. Ook een lang nummer, maar de melodie en zang zijn geweldig. Voor mij is het ook niet duidelijk wanneer iets progmuziek is. Is Pink Floyd bijvoorbeeld progressief?

Ja, zowel Pink Floyd als Genesis reken ik tot de progressieve muziek.
Oké, maar dan is prog een erg breed begrip. Het is dus vooral goede muziek.

Het is inderdaad erg moeilijk om alles in een hokje te stoppen. We hebben het vanaf nu over goede muziek.
Dan geldt dit zeker ook voor ons nieuwe album “DNA”. Het is een echt melodisch donker album, nummers met sterke teksten en een achterliggende gedachte.

Inderdaad, de teksten voegen zeker iets toe aan de muziek. Kun je een aantal teksten toelichten?
Ik ben een muzikant, maar ook een schrijver. Het publiek en zeker het Blackfieldpubliek, wil de teksten kunnen lezen en begrijpen waar het over gaat. Ik ben opgegroeid met Leonard Cohen, Adrian Thomas, Tom Waits, Jim Morrison en Nick Cave. Bij hen hebben teksten altijd een diepere betekenis. Goede muziek is goed, maar dat alleen is niet genoeg. Op dit album hebben we het complete pakket kunnen neerzetten. Goede muziek met goede teksten.

We hebben het al over de lengte van de nummers gehad.
Anti prog …

Maar ook de totale lengte van het album is amper veertig minuten. Waarom zo kort, terwijl jullie materiaal genoeg hebben opgenomen?
We wilden met dit derde album het echte Blackfieldgeluid neerzetten, zoals we vinden dat het moet klinken. We hebben de tijd genomen om echte kwaliteit neer te zetten. We hebben de echte tranen van Steven genomen en het omgezet naar de puurste kaviaar.

Dit derde album verschilt naar mijn mening van de eerste twee, maar het is zeker een album dat groeit. Is dit nu het echte Blackfield geluid?
Ja, Steven heeft het beste van mij genomen, zowel wat betreft de teksten als de muziek. En ik heb het beste uit Steven gehaald, tenminste naar mijn mening en smaak. Persoonlijk gaat mijn voorkeur uit naar “Signify”. Ik hou vooral van de rustige emotionele momenten van Stevens “Signify”. Bij “Signify” kan ik mijn hoofdtelefoon opzetten en gewoon huilen. “DNA” is naar mijn mening de perfecte mix tussen onze beide werelden. Met dit album is Steven weer terug bij zijn vroegere jaren.

Op elk Blackfieldalbum staat minimaal één nummer dat je eerder op een eigen Israëlisch album hebt opgenomen. Waarom doen jullie dat?
Op dit album is dat Zygota en op het eerste album was dat Cloudy Now. Volgens Steven is dit een ‘must song’ en hij vindt het een misdaad om deze nummers alleen voor de Israëlieten te houden. De hele wereld dient deze nummers te horen. Geef je kunst aan iedereen. En daarin heeft hij gelijk.

In 2009 heb je ook een Engelstalig solo-album uitgebracht. Ik vind dat het anders klinkt dan Blackfield, het is nog meer melodisch en poppy.
Dat klopt, dat is Trevor Horn, ‘The king of Pop‘. Daarnaast moet je bedenken dat we met de single It Was Meant To Be A Love Song hier voor het eerst op de radio werden gedraaid. Met Blackfield hebben we nog nooit de radio gehaald. Trevor Horn is echt een genie op zijn gebied en ik ben erg blij dat ik met hem heb mogen werken. Maar ik maak geen verschil tussen mijn solo werk en het werk voor Blackfield. Het zijn allemaal mijn nummers en daar ben ik trots op.

Ik moet je wel bekennen dat je album nog niet is besproken op onze website.
Dat is niet erg. Het is ook geen prog.

Maar toch ik vind dat het erbij hoort en ik ga hier voor zorgen.
Oké, alvast bedankt!

Hoe bekend ben je bij het bredere publiek?
Paradiso is uitverkocht, dat zeg toch wel iets. We zijn bekend bij een breed publiek, niet alleen bij progliefhebbers of metalfans, maar bij heel veel verschillende luisteraars vanuit diverse muziekstijlen. Daarnaast heb ik in het voorprogramma van U2 gespeeld voor een erg groot publiek. Ik ben de eerste Israëliër wiens muziek is uitgezonden op BBC2. Ik kon me dit succes een paar jaar geleden niet voorstellen.

Wat vind je van de andere muziek van Steven, zoals Bass Communion, IEM en No-Man?
Het meeste materiaal naast Porcupine Tree is aan mij niet besteed. Ik ben een man van zang. Ik respecteer heel erg wat hij doet en Steven is zeker een muzikaal genie. Daarnaast is hij mijn beste vriend, maar ik kom niet in die muziek. Te experimenteel, te ambient, gewoon te veel.
Met Blackfield heb ik uit Steven gehaald wat ik goed vind. Als de luisteraars het vroegere werk van Porcupine Tree goed vinden, dan zullen ze Blackfield ook goed vinden.

Ik heb gelezen dat je erg van David Bowie houdt. Kun je meer vertellen over jouw muzikale invloeden?
Inderdaad, David Bowie vind ik er goed, maar ook Floyd, Lennon, Jim Morisson, Nick Cave en The Bee Gees.

Dat is verrassend, ben je nou serieus, hou je echt van The Bee Gees?
Jazeker, en Steven houdt van Abba. Dat is meestal ons grootste gevecht in de tourbus. The Bee Gees tegen Abba.

Hoe ziet de muziekscene in Israel eruit?
In Tel Aviv hebben we alle soorten muziek. Ook in Israël is een gezonde progscene, maar de meeste bands zijn niet bekend buiten Israël, daarom horen jullie daar zo weinig van. De enige bekende is waarschijnlijk Orphaned Land.

Woon je in Tel Aviv?
Ja, maar ik heb ook een appartement in Londen.

Hoe vaak zie je Steven?
Veel, want we willen onze muziek alleen opnemen als we fysiek bij elkaar zijn, op dezelfde plek in dezelfde studio. We houden er niet van om onze muziek via e-mail op te nemen of door mp3’s uit te wisselen. Dat werkt naar onze mening gewoonweg niet. Daarom duurt het ook zo lang om een album gereed te krijgen. Maar voor ons is Blackfield zeker geen nevenproject meer, het is een echte band waar we ons volledig voor geven. Steven heeft een jaar vrij genomen van Porcupine Tree om voor Blackfield te werken en ik heb mijn jaar daar ook vrij voor gemaakt. We zijn beiden bereid om een lange tour te maken voor Blackfield, te slapen in de tourbus, etc. Dus we gaan ons echt inzetten voor Blackfield.

Op 10 april staan jullie in Paradiso. We kunnen we daar verwachten?
Ik zelf kan niet meer verwachten. Ik stond daar een paar jaar geleden (2008) in het voorprogramma van Mercury Rev, maar Blackfield heeft nog nooit in Paradiso gespeeld. Nu zijn we daar het hoofdprogramma en het is bijna uitverkocht. Dat is echt geweldig.
Naast de drie albums van Blackfield wil Steven ook een paar nummers van mijn solo-album spelen.

Alle drie de albums in zijn geheel? Dat is mooi, maar kan natuurlijk gemakkelijk want dat is nog maar net anderhalf uur …
Zelfs nog minder

In Israël ben je een grote artiest en heb je al miljoenen albums verkocht, zelfs meer dan U2 en Madonna. Hoe komt het dat je zo populair bent in Israël?
Ik denk dat ik de ogen van de jeugd heb geopend in Israël, ik was de eerste die openlijk tegen de bezetting was, anti macho, ik draag make-up op het podium en gedraag me erg controversieel. Ik heb de 60’er jaren uit de U.K. in de 90’s naar Israël gebracht. Niemand durfde te vloeken op de radio, en nu zingt iedereen ‘We are a fucked up generation’ met me mee. Het is een soort revolutie. Voor velen ben ik het symbool van de duivel, ik ben niet gelovig, ik geloof niet in God en niet in Jeruzalem. Ik ben een eerste Bowie in ons land.

Verandert er momenteel veel in Israël?
Ja, er is veel aan het veranderden. En ik denk dat ik daar een hand in heb gehad. Tel Aviv is een erg vrije en westerse stad geworden. Voor lesbiennes en homo’s is het een plek geworden waar iedereen in vrede kan leven. Israël is in feite twee landen, Jeruzalem en Tel Aviv. Ik ben meer van Tel Aviv.

Je bent in je eigen land ook bekend om je politieke standpunten, je bent erg politiek bewust en komt daar ook voor uit.
Misschien ga ik nog wel ooit in de politiek.

Je bent ook een van de personen die Yitzhak Rabin in leven heeft gezien. Dit moet een impact gehad hebben.
Inderdaad. Alleen maar omdat je staat voor iets waarin je gelooft kun je dus vermoord worden. Dat is ongelofelijk! De tekst ‘Here comes the Blood’ van het nummer Blood op “DNA” gaat hierover. Het moet je laten nadenken over de ‘Circle of Blood’. Denk hier maar over na bij het beluisteren van dit nummer.

Bedankt voor het interview en tot april in Paradiso

www.blackfield.org