In toenemende mate worden we tegenwoordig geconfronteerd met een uiterst storend fenomeen: op luide toon pratende bezoekers van een concert terwijl jij graag in alle rust van je favoriete artiest wil genieten. We hebben het allemaal wel eens meegemaakt: zo’n luidruchtig groepje wat, al dan niet onder invloed van drank, de mogelijkheid te baat neemt om tijdens een optreden de dag/week/maand met elkaar door te spreken. Een blik in hun richting helpt niet, een boze gelaatsuitdrukking al helemaal niet. En het laatste redmiddel, de personen in kwestie aanspreken op zijn/hun gedrag kan je soms nog wel eens op een lastig moment komen te staan, met zelfs agressief gedrag als meest vervelende uiting. In elk geval is je avond naar de knoppen, een volgende keer bedenk je jezelf nog wel eens voordat je je er mee bemoeit. Nu ben ik zelf niet zo bang uitgevallen, mijn bijna twee meter en nagenoeg honderd kilo zijn vaak nog wel genoeg om voldoende ontzag in te boezemen. Het merendeel van de omstanders reageert al niet meer, bang voor de consequenties of al bij voorbaat een houding van ‘niet mijn probleem’. Allemaal heel verklaarbaar, dit soort situaties zoek je liever niet op en zeker niet op je vrije avond.

Het loopt echter tegenwoordig de spuigaten uit, ondanks dat een aantal theaters al een vorm van waarschuwing aan de muur hebben hangen waarin bezoekers vriendelijk doch dringend wordt gevraagd hun conversatie elders in het gebouw voort te zetten. Nog los van de overlast die men veroorzaakt voor andere bezoekers, is het ook een schaamteloos gebrek aan respect voor de optredende artiest. Rustige of luide passages, het maakt allemaal niet uit: met een houding van ‘ik heb betaald om hier te zijn en jij moet je niet zo druk maken’ wordt iedereen geterroriseerd, tot en met de uitvoerende muzikanten op het podium. Het is helaas een maatschappelijk verschijnsel, niet anders dan in het verkeer, op het voetbalveld of op de werkvloer.

Daarom is het initiatief van een aantal theaters ook zo positief, in elk geval verdient het navolging en steun. Het is begonnen met het Haagse Paard waar men bovengenoemd gedrag zo zat was dat men een ludieke actie startte: de ‘lul-niet-lollie’. Door middel van gratis snoepgoed willen directie en medewerkers het probleem op een vriendelijke manier onder de aandacht brengen en bespreekbaar maken. Dit uitstekende initiatief heeft recent navolging gekregen van Cultuurpodium de Boerderij in Zoetermeer. Onder de slogan ‘Genieten van de muziek doe je in de zaal, bijpraten in het café’, is men een heuse campagne begonnen om het ongewenste gedrag, wat zij betitelen als de ‘Dutch Disease’, de kop in te drukken. Door middel van levensgrote banners bij de ingang van de zaal en dito uitingen boven de bar hoopt men op een vriendelijke maar duidelijke wijze aan te geven dat dit soort gedrag niet op prijs gesteld wordt. Het initiatief van het Paard heeft sinds kort een nog grotere vlucht genomen: 22 poppodia door het hele land hebben het idee inmiddels omarmd. Het is nog even afwachten hoe de reactie zal zijn, de theaters hebben er nog onvoldoende ervaring mee, maar de respons van het overgrote deel van het publiek is uiterst positief. Hopelijk zijn we binnenkort verlost van deze ellende, het is in elk geval een goede aanzet om dit vervelende fenomeen de wereld uit te helpen. In iets minder parlementaire bewoordingen: hou je bek en luister naar de muziek!

https://www.paard.nl/nieuws/lul-lollie-vriendelijk-gebaar-ietsje-stiller/

https://cultuurpodiumboerderij.nl/nieuws/boerderij-introduceert-houd-je-bek-spek/

https://nos.nl/artikel/2235520-22-concertpodia-zetten-nu-ook-lul-niet-lolly-s-in.html

Alex Driessen