“Hugo Flores: eigen baas in een zelfgecreëerde droomfabriek”

Redactie: Hans Ravensbergen
Datum: 17-05-2011

Ik heb de uit Portugal afkomstige Hugo Flores altijd al een intrigerend persoon gevonden. De man achter Sonic Pulsar, Project Creation en Factory Of Dreams gaat al jaren zijn eigen weg en is wars van kritiek. Kritiek die Progwereld hem – weliswaar opbouwend – heeft gegeven. Aan de andere kant bevielen enkele van zijn muzikale vruchten mij in hoge mate. Het lijkt wel of de muzikale wegen van Flores geen middenberm of vluchtstrook kennen. Wie is toch de man met de stoere uitstraling die vanaf 2008 samenwerkt met de Zweedse nachtegaal Jessica Lehto? Wie is toch die muzikant die zelden of nooit op een podium te bewonderen is? Wie is toch die man die zijn eigen droomfabriek heeft gecreëerd? Ik ben het hem maar eens gaan vragen.

Misschien kennen sommige lezers in Nederland je nog niet. Wil je wat meer over jezelf vertellen en wat de reden is dat je muziek bent gaan maken. Hoe ben je met muziek in aanraking gekomen?
Het begon al toen ik nog jong was en ik het al een verademing vond om wat ik hoorde na te spelen. Toen ik 7 jaar was kreeg ik een akoestische gitaar. Ik had gevoel voor muziek en het spelen en componeren ging me eenvoudig af. Wat later kreeg ik overigens mijn eerste elektrische gitaar.

Ik ging wat serieuzer muziek maken toen ik eind tachtigerjaren in het bezit kwam van een Commodore Amiga (een van de eerste huiscomputers, HR). Ik herinner me nog dat ik bijgedragen heb aan enkele demo’s op de Amiga die in die periode zo populair was. Om je een idee te geven: het nummer Protonic Stream van “Melotronical” is gebaseerd op een melodie die ik op mijn veertiende op de Amiga schreef. Toen ik wat later ging studeren op een Europese school in België, had ik profijt van de muzieklessen die ik daar kreeg en ging ik meer nummers schrijven. Ik speelde toen voornamelijk voor vrienden en familie.

Toen ik in aanraking kwam met synthesizers en muziek die met behulp van computers was gemaakt begon het voor mij eigenlijk pas echt. In die periode heb ik ook mijn meest orkestrale en progressieve nummers gecomponeerd. Een paar daarvan heb ik opnieuw gebruikt voor mijn muzikale projecten. Op het derde album van Project Creation komen vier nummers uit die periode.

De voornaamste reden dat ik muziek ben gaan maken is om nieuwe sensaties te ervaren en me goed te voelen wanneer je daarmee bezig bent. Zo eenvoudig is dat eigenlijk. Ook om de kracht te voelen wanneer een melodie zich ontwikkelt is uniek en voelt aan alsof je iets levends aan het creëren bent. Het is verfrissend en bevredigend en het houdt me in leven.

Portugal is in Nederland muzikaal gezien meer bekend om de Fado dan om zijn progrock en progmetal scene. Leeft dit genre eigenlijk wel in Portugal en wat is het om als Portugees deze muziek te maken.
Internationaal gezien begint het Art Rock festival in Gouveia (website:http://www.gaudela.net/gar/index-p.html) steeds meer bekendheid te genieten. In 2011 treden daar onder andere Alamaailman Vasarat, Caravan, Aranis en Peter Hammill op. Het geeft aan dat er iets gebeurt op het gebied van progressieve rock en ook progressieve metal, maar dat het nog niet wijd bekend is. Maar dat zal in elk land het geval zijn. Enkele grote Portugese groepen zijn Tantra en Banda Do Casaco en vroeger hadden we de populaire zangerJosé Cid.
Naast progressieve muziek komt een van de beste metal bands uit Portugal: Moonspell. Begin 2011 was een goede periode voor progressieve metal en aanverwante genres met nieuwe albums van Heavenwood, Web, Oblique Rain en Factory Of Dreams. Verder is Forgotten Suns een progrock band met enige naam.

Deze muziek maken in Portugal is voor mij hetzelfde als alle muziek maken, eenvoudig doordat ik altijd al gedaan heb wat ik zelf graag wilde. Al zou ik er een miljoen voor krijgen om het anders te doen dan zou ik het nog op mijn manier doen in mijn eigen studio. Of het moeilijk is om je muziek in Portugal te promoten? Ja, dat is moeilijk. Je moet er zelf een heleboel voor doen en zeker in het genre van de progressieve rockmuziek. Het is moeilijk wanneer je niet door een platenlabel gesteund wordt, maar onmogelijk is het niet. Factory Of Dreams heeft een trouwe schare fans die nog steeds groeit. Maar je moet tijd en geduld hebben. Ik kan me nog herinneren dat Forgotten Suns (die toen ‘mijn’ zanger Linx in de groep hadden) een grote binnenlandse tour deden. Ze regelden zelf de zalen en ze stopten er een heleboel geld in, maar er kwamen per optreden maar 50 tot 100 bezoekers. Dat is balen, maar zolang muziek de passie en drijfveer van de muzikanten is maakt het niet zoveel uit. Zolang het maar enige betekenis heeft.

Waar ben jij muzikaal gezien door beïnvloed en waar luister je zelf graag naar?
Ik luister naar veel verschillende muziek variërend van new age tot black metal. Ik houd van Pink Floyd, Rush, Dream Theater, Dimmu Borgir, Birthday Massacre, Devin Townsend, Within Temptation, Ladytron, Duran Duran, One Night Only, Vangelis, Enya, zoals je ziet gevarieerde stijlen en muziek.

Jaren geleden was new age muziek voor mij een grote inspiratiebron vanwege de synthesizers en de fraaie melodieën. Het was voor mij een beginpunt vanwaar het zich verder ontwikkelde tot dat ik het integreerde met andere elektronische instrumenten. David Arkenstone had op mij de grootste invloed. Hij speelt niet alleen new age muziek maar ook symfonische rock zoals op zijn album “Quest Of The Dream Warrior”, in mijn ogen een briljant album.
Verder ben ik beïnvloed door films en boeken, hoofdzakelijk science fiction en horror. Enkele van mijn favoriete regisseurs zijn Stanley Kubrick, David Lynch en Alex Proyas. Mijn favoriete film is Dark City van Proyas, kort daarna gevolgd door Solaris, 2001: A Space Odyssey en het briljante Mulholland.

Wat doe je wanneer je niet met muziek bezig bent? Ik neem niet aan dat je in Portugal van muziek maken kunt leven.
Ik heb nooit geprobeerd om van mijn muziek mijn beroep te maken. Ik heb een plezierige fulltime baan en dat is voor mij voldoende. Wanneer ik van muziek mijn beroep wil maken moet ik een aantal zaken breder gaan trekken. Dan moet ik een groep formeren, een andere coverband gaan oprichten en vaak gaan optreden en veel studiowerk voor andere groepen gaan doen. Op dit moment wil ik het houden zoals het nu is en me richten op mijn familie, Project Creation en Factory Of Dreams. Maar je weet natuurlijk nooit in de toekomst. Al is het moeilijk, het is altijd mogelijk om van muziek te leven. Daarnaast, wanneer ik geen muziek maak, kijk ik naar films, lees ik en onderzoek mysterieuze dingen zoals Ufologie en de geschiedenis van de astronauten.

Is er een markt voor jouw muziek om in Portugal live op te treden en zo ja, waar treed je dan voornamelijk op?
Naast het eerder genoemde Gouveia Art Rock Festival zijn er in Portugal weinig mogelijkheden om live te spelen. Er zijn zoals gezegd maar een paar progrock bands. Mijn projecten zijn meer studiogericht dan dat het groepen zijn. Ik treed dan ook maar zelden live op. De markt voor dit genre is heel beperkt en dat is zonde al zie je dat overal. Je zult gehoord hebben van enkele grote progfestivals die zijn afgelast vanwege een slechte kaartverkoop. Dat zegt al genoeg…

Heb je al eens gedacht aan drumlessen…? Je beheerst immers veel instrumenten maar drummen doe je zelf niet?
Dat heb ik wel gedaan, vooral V-drums. Maar het uiteindelijke resultaat zal hetzelfde zijn als die je hoort op de albums. Tegenwoordig kan je kant-en-klare voorgeprogrammeerde drums kopen die zijn ingespeeld door professionele drummers. Je kunt ze bewerken waar je nodig vindt. Je kan ook drumpads of V-drums gebruiken. Ik gebruik drumpads en ‘bespeel’ die met mijn vingers en gebruik een mix van zelfgespeelde drumpads en voorgeprogrammeerde professionele drums op midi en samples. Maar het zou natuurlijk leuk zijn om ooit eens echte drums te gaan spelen. Ik heb het jaren geleden eens geprobeerd met Sonic Pulsar maar wat ik nu doe is het meest effectieve. Ik merk wel op dat ik op de twee Project Creation albums “Floating World” en “Dawn On Pyther” ook drummers heb ingehuurd. Dat ga ik voor het derde album ook doen.

Hoe kijken andere Portugese muzikanten tegen jou en je muziek aan?
Ik heb geen enkel idee en ik spendeer er eigenlijk ook geen tijd aan om daar achter te komen. Wat ik wel weet is dat ik door veel muzikanten gevraagd wordt om samen te werken, maar mijn eigen muzikale projecten vergen al mijn tijd. Van mensen die Factory Of Dreams ontdekken hoor ik vaak zeggen dat ze wel wisten dat Portugal goede muziek moest hebben. Daarom denk ik dat veel mensen genoeg hebben van die poppy rotzooi en zelfs traditionele Portugese muziek. Ik heb van verschillende platenlabels voorstellen gehad om mijn muziek bredere aandacht te geven. Die voorstellen heb ik geweigerd. Ik heb ervoor gekozen om mijn eigen identiteit te behouden en alles in eigen hand te houden. Het is een keuze die ik zelf gemaakt heb, al kost het me wellicht populariteit.

Je albums van Project Creation en Factory Of Dreams kennen een thematische aanpak en gaan vaak over science fiction. Wat trekt je daar zo in aan?
Science fiction stelt je in staat je gedachte te verbreden en nieuwe ideeën, nieuwe werelden en nieuwe gebeurtenissen te ontwikkelen. Daarnaast heeft het een groot voordeel en dat is een nieuwe kijk en kritiek op de huidige maatschappij. Ik wil niet schrijven over dagelijkse dingen. Ik wil nieuwe dingen bedenken en eenvoudige onderwerpen vertalen naar science fiction thema’s.
Daarnaast ben ik mijn hele leven al een dromer. Ik weet nog dat ik een vliegtuig wilde bouwen toen ik zeven jaar was. Daarvoor zou ik een automotor gebruiken, wat hout en ijzerdraad om de boel aan elkaar te maken. Volledig onwerkelijk natuurlijk maar voor een zevenjarige was het mogelijk en ik droomde erover. Omdat ik enig kind was, moest ik met eigen ideeën komen en mezelf zien te vermaken. Nog steeds vind ik het leuk om tien keer een film te kijken om alleen al te denken om ‘daar in’ te zijn. En dat heb ik vooral met science fiction en mysterieuze films.

Naast Project Ceation en Factory Of Dreams heb je ook een project Sonic Pulsar waar je twee albums mee uitgebracht hebt. Kan je daar wat meer over vertellen. Hoe staat het met dit project? Zijn er nog cd’s van Sonic Pulsar leverbaar?
Sonic Pulsar is een voorloper geweest van wat Factory Of Dreams en Project Creation is geworden, vooral die laatste. Het verhaal van Solitary Star en I Heard Of A Place Caled Earth van het album “Out Of Place” vormde de basis en de achtergrond van mijn nieuwe projecten.
De groep Sonic Pulsar veranderde in Project Creation en mijn solowerk in Factory Of Dreams.
Het idee achter “Solitary Star” was het ontwikkelen van het idee om een ster in aanraking te laten komen met de mens, waardoor het een super nova zou worden vanwege al het leed wat wij – de mens – de aarde aandoen.
De twee albums van Sonic Pulsar zijn nog in verschillende webshops voor cd’s verkrijgbaar.

Wil je zelf de verschillen benoemen tussen Project Creation, Factory Of Dreams en Sonic Pulsar?
Ondanks dat er overeenkomsten zijn, zijn er natuurlijk ook verschillen. Zeker wanneer je kijkt naar Project Creation en Factory Of Dreams. Project Creation is volledig progrock met enkele uitstapjes naar progmetal. Binnen dat project kan ik een nummer verder uitwerken, experimenteren met nieuwe geluiden en volledig psychedelisch zijn wanneer ik dat wil. Wanneer ik dat te vaak met Factory Of Dreams zou doen, zou dat afbreuk doen aan het geluid daarvan. Op “Melotronical” doe ik dat eigenlijk al met Obsessical, mijn favoriete nummer. Eigenlijk is Factory Of Dreams behoudender en blijft het binnen de grenzen van het genre. Het geluid is meer atmosferisch en ook zijn de nummers korter dan de nummers die ik voor Project Creation schrijf. De uitzondering is het acht minuten durende Protonic Stream. Wanneer ik het mag zeggen is Factory Of Dreams symfonische metal of cybermetal met elementen van gothic en industrial metal.

Thematisch gezien zijn er overeenkomsten tussen de twee projecten, ondanks dat elk Factory Of Dreams album weer uniek is en het verhaal een begin en een einde heeft. Het verhaal op de albums van Project Creation bestrijkt drie cd’s (op het moment van dit interview zijn er pas twee verschenen, HR). Factory Of Dreams geeft me dan ook meer vrijheid om andere thema’s te ontwikkelen zoals wat ik gedaan op “Melotronical” waarbij ik niet wordt beperkt door een lang concept.

Wanneer ik elk project bekijk is melodie de rode draad. Dat is wat de mensen zich moeten herinneren en ook de ‘vingerafdruk’ van elk nummer moet zijn.
Op de Project Creation albums maak ik gewoonlijk gebruik van veel muzikanten. Ondanks dat dit organisatorisch lastig is, maakt het de muziek breed en complex. Het voegt ook nieuwe dingen en stijlen aan de composities toe. Dat maakt Project Creation een episch project wat ook een verschil is met Factory Of Dreams. Want die bestaat alleen uit mijzelf en Jessica Lehto (waarover verderop in dit interview meer, HR).

Je beoogde ooit met Project Creation een trilogie te voltooien. Geheel onverwacht voltooide je die met Factory Of Dreams nog eerder. Verklaart dit dat je hart meer bij FoD ligt?
Ik heb de trilogie met Project Creation nooit uit mijn hoofd gezet. Ik ben nu bezig met het derde album. Factory Of Dreams is een ander project zoals je hebt kunnen lezen. Daarmee is het eenvoudiger om in een kortere periode muziek te produceren. Op het derde Project Creation-album wordt de verhaallijn van de eerste twee voortgezet. We waren bij een achtergelaten Pyther gebleven met de piramides van Cheops die communiceerde met de Dragonfly. De Dragonfly vertrok voor een lange reis om te ontdekken wat Cheops haar had overgebracht. Het derde album gaat over DreamWorld, vol met nieuwe ontwikkelingen over een ijszee en een verborgen beschaving. Verder ben ik bezig met een vierde album van Factory Of Dreams.

Je muziek en je aanpak wordt wel eens vergeleken met die van Arjen Lucassen van Ayreon. Hoe kijk jij daar zelf tegenaan? Ken je Arjen Lucassen en zit er ooit een samenwerking in?
Deze vergelijking komt wellicht omdat we beiden een heleboel synthesizers gebruiken en ook gebruik maken van diverse gastmuzikanten, ik weet het niet. Mij maakt dat niet zoveel uit zolang er in recensies maar niet zoveel over wordt uitgeweid. Ik heb ook gelezen dat andere groepen worden gerefereerd aan Factory Of Dreams. Eerlijk gezegd vraag ik mij af of dat wel terecht is. Volgens mij werkt Arjen Lucassen ook alleen voor zover het om het componeren gaat. Het uitnodigen van gasten is een ander punt en staat los van componeren, methoden van werken en controle hebben over verschillende verhalen. Dat maakt het wat mij betreft lastig om met elkaar samen te werken, maar je weet maar nooit. Ik houd van zijn muziek en denk dat hij een begaafd muzikant en componist is.

Hoe en wanneer ben je Jessica Lehto tegen het lijf gelopen? Ze komt immers uit Zweden. Is ze daar bekend als zangeres?
Jessica Lehto is waanzinnig en voor mij een van de beste zangeressen vandaag de dag. Ze zingt niet alleen erg goed maar ze produceert ook haar eigen muziek. Ik had het geluk toen ik op haar MySpace website stuitte en luisterde wat ze met haar eigen soloprojecten heeft gedaan. Dat was volgens mij in 2008. Ik was geïmponeerd door haar stem, die uniek is. Ik hoorde een uitgelezen mix van pop en rock voorzien van een warm geluid. Ik heb haar een bericht gestuurd of ze er wat voor voelde om mee te werken aan een demo-opname. Ik stuurde haar Transmission Fails, het openingsnummer van “Poles”, samen met de tekst. Vanaf dat moment is onze samenwerking begonnen.

Je muziek kan als bombastisch en zeer energiek worden bestempeld. Rustpunten zijn er amper. Je kunt bijna al spreken van een eigen geluid. Mensen houden van je muziek of ze haten het. Een middenweg is er niet. Hoe zie jij dat zelf?
Yep! Het is net als de films van David Lynch, je houdt ervan of je haat ze of je begrijpt ze niet, ha ha. “Melotronical” lijkt daarop. Meer energie, minder atmosfeer. Maar bovenal is het een spel van licht en donker, agressiviteit in evenwicht gehouden door rustige stukken zoals elk album van Factory Of Dreams. Ik ben van mening dat er genoeg verschillende sferen in mijn muziek zitten, bijvoorbeeld op Back To Sleep of Something Calling Me. Of het langere Protonic Stream met zijn aandeel ambient synthesizers. Wanneer je iets maakt wat een beetje afstaat van wat normaal wordt geacht en afwijkend is van wat mensen over het algemeen willen horen, bestaat er weerstand tegen een dergelijke verandering. Het is een natuurlijke een menselijke reactie. Maar ik doe wat ik doe en wanneer mensen daar van houden ben ik natuurlijk tevreden, maar dat zal niet mijn manier van muziek maken veranderen. Wanneer ik kijk naar de recensies die tot nu toe over “Melotronical” zijn geschreven, concludeer ik dat bijna iedereen wel tevreden is getuige enkele maximum scores. Ik neem aan dat dit de beloning is voor brutaal en creatief zijn… Wat ik leuk vind om te lezen is de meeste mensen vinden dat het nieuw en origineel is en dat geeft mij nog het meeste vertrouwen in wat ik doe.

Wat voor een spreuk staat er later op je grafsteen? Hoe wil jij dat je later herinnerd wordt?
Ha ha! Een heel interessante vraag die nog nooit iemand aan mij heeft gesteld. Daar heb ik eerlijk gezegd nog nooit over nagedacht. Ik wil me alleen maar gewaardeerd voelen met mijn leven en sinds muziek een deel van mijn leven is wil ik gewaardeerd worden door mijn albums. Gewaardeerd worden betekent voor mij doelen stellen en die ook behalen. Vier Factory Of Dreams albums, drie albums met Project Creation maken mij een tevreden mens. Maar daar wil ik het natuurlijk niet bij laten, want ik heb muziek maken nodig. Ik houd ervan!

Herinnerd worden… Tijd is voor iedereen onbarmhartig. Ik geloof dat iedereen de wereld kan beïnvloeden met wat hij doet, al is het maar een klein beetje. Een muzikant kan maar herinnerd worden voor een bepaalde periode, maar ooit zal het misschien verloren gaan. Maar de loop der tijd en de wijze waarop muziek anderen beïnvloed kan sterk zijn. Daar heb ik geen controle over. Ik heb geen idee of er anderen zijn die hetzelfde proberen als ik. Dat zou een invloed kunnen zijn en hoe men zich mijn muziek herinnert. Maar ik heb hier nog te weinig over nagedacht.

Noem eens drie goede redenen waarom muziekliefhebbers in Nederland naar jouw muziek moeten gaan luisteren?
1. Verfrissend/origineel op een manier dat er niemand aan herinnerd hoeft te worden dat het aantrekkelijk is.
2. Zeer gedetailleerd en creatief, vol met verrassingen en kleine orkestraties en geluiden die je alleen maar opvallen na een aantal draaibeurten of bij beluistering met een hoofdtelefoon.
3. In elk project, maar in het bijzonder Factory Of Dreams: Jessica Lehto is een verplichting om naar te luisteren. “Atta girl!”

Wat zijn je plannen voor de komende tijd met Project Creation, Factory Of Dreams en wellicht Sonic Pulsar? Kunnen we een muzikale koerswijziging verwachten?
Het derde album van Project Creation is in de maak en zal in het verlengde liggen van “Floating World”, maar zal muzikaal wat meer gepolijst zijn. Ik denk dat afgaande van de nummers die ik tot nu toe (mei 2011, HR) heb geschreven progrock het zal gaan winnen van progmetal. Het album completeert de trilogie en ik hoop dat het de honger van de Project Creation fans zal stillen.

Het vierde album van Factory Of Dreams zal hetzelfde klinken als “Melotronical”. Ik ben verliefd  geworden op het geluid daarvan en een album van dat soort dringt zich vanzelf bij me op.
Ik probeer om onderscheid te blijven maken in het geluid van elk project.
Verder heb ik een hele nieuwe videoclip gemaakt voor “Melotronical”. Dat zal een hoogtepunt worden en mijn verwachtingen daarvan zijn hoog. Je kunt de videoclip bekijken en beluisteren op mijn YouTube kanaal.

Heb je nog een boodschap voor de Progwereld-lezer, of iets leuks wat je wilt delen?
Als eerste een groot dankjewel aan jouw en Progwereld voor dit interview. Jullie zijn goede supporters van mijn muziek en Progwereld is een belangrijke bron voor progfans.

Ik hoop dat iedereen “Melotronical” kan waarderen. Ik beveel iedereen het hele album aan. Er is een heleboel inspanning voor gedaan, ook in het artwork. Ik ben heel secuur geweest met het artwork, de teksten, de stemming. Alles moest met elkaar kloppen en ik denk dat dit gelukt is. Dus, koop het album of schaf een downloadversie aan op de bekende websites. Laat gerust een bericht achter op mijn Facebook pagina of stuur een bericht. Iedereen krijgt een antwoord.

Bedankt voor deze mooie gelegenheid,
Hugo Flores.

Websites van Project Creation en Factory Of Dreams:
Facebook:         http://www.facebook.com/fdofficial
Reverbnation:    http://www.reverbnation.com/factoryofdreams
MySpace:          http://www.myspace.com/projectcreation
YouTube:          http://www.youtube.com/projectcreation
Twitter:            http://twitter.com/factoryofdreams
LastFM:             http://www.last.fm/music/Factory+of+Dreams