Interview Boil

Interview en redactie: Ruard Veltmaat
Datum: 9-4-2013

Hoewel Boil al een tijdje bestaat, was Progwereld tot aan 2013 nog nooit in aanraking geweest met de Deense band. Opmerkelijk, want het voorlaatste album “A New Decay” was meer op prog gericht dan het verpletterende nieuwe album “aXioM”. Het laatste album is veel harder, meer metal en bevat meer grunts en screams. Toch zal dit veel liefhebbers van progressieve rock aantrekken, want de melodieën en structuren zijn rijk aan variatie. Het concept is opmerkelijk, temeer omdat de band zelf het veld is ingegaan om zich te verdiepen in het onderwerp. Daarna is het onderwerp op fantastische manier uitgewerkt in de muziek en wekte daardoor nog meer interesse bij Progwereldrecensent Ruard Veltmaat. Reden temeer voor hem om Mikkel Ib (drummer van de band) te onderwerpen aan een paar vragen. Aan het eind van het interview kan Ruard dan ook een ferme conclusie trekken. De band Boil is modern, zelfbewust en zonder overdreven pretenties, maar met een eigen identiteit. Mikkel beantwoordt de vragen met een flinke portie humor, maar hoe dan ook is de drummer duidelijk, Boil wil het gaan maken in de muziekwereld!

Hallo Mikkel!
Onlangs hebben jullie een nieuw album “aXiom” uitgebracht, met een opzienbarend thema. Kan je daar wat over vertellen?
Het album is opgezet rondom interviews en gesprekken met mensen die lijden aan paranoïde schizofrenie. We hebben behoorlijk wat tijd doorgebracht met een aantal patiënten om een goede indruk te krijgen van hun gedachten en problemen. Hoewel het erg moeilijk was om hun gedachten te doorgronden, hebben we wel wat geleerd van de eigen werkelijkheid die bij zo’n ziekte komt kijken. Wat vooral opviel was hoe verschillend een ieder de waarheid en werkelijkheid interpreteert. De patiënten interpreteerden de ‘objectieve werkelijkheid’ op een volslagen andere manier dan jij of ik, en dat was voor ons een erg belangrijk thema van het conceptalbum. Wie bepaalt wat waar is en wat niet? Als we wat zien, horen of voelen, dan zijn we geneigd om te geloven dat het echt gebeurt. Dat wil zeggen: het is waar, voor diegene die het ervaart. Als de situatie echter zo afwijkt van wat wij als normaal beschouwen, dan zijn we geneigd om alles te rationaliseren, en datgene wat wij ervaren zo om te vormen dat het in onze werkelijkheid past. Sommige patiënten beschikten niet over dit vermogen, zij geloofden dat alles echt gebeurde. Dit gegeven fascineerde ons en we gebruiken het als metafoor om het idee van de waarheid ter discussie te stellen.

Ik schreef in mijn recensie van jullie nieuwe album al dat veel Progwereldlezers jullie waarschijnlijk niet kennen. Wil je de band eens introduceren aan Nederland en België?
Boil is ontstaan in 2004 en is gevormd nadat een aantal andere bands van mij en Stig (Nielsen: gitarist)  uit elkaar waren gevallen. Ons doel vooraf was om melodieuze, donkere, maar redelijk universele muziek te maken, met veel aandacht voor progressieve randjes. Wij wilden niet specifiek lange nummers maken om ze voor de vorm lang te maken, omdat dat dan progressief zou overkomen. Nummers worden gecomponeerd door melodie en hebben kop en staart, maar wanneer het zo uitkomt, gaan wij ook geen concessies doen. Gedurende de jaren dat de band bestaat, zijn Stig en ik het geraamte van de band  geweest en zijn er hier en daar  personele wisselingen geweest. De officieuze verklaring is dat de voormalige bandleden de band verlaten hebben omdat ik blijkbaar een onuitstaanbare klootzak ben (en aangezien Stig er nog steeds bij is, zal hij ook niet capabel genoeg zijn omdat het hem niet op is gevallen), hahaha. Zonder gekheid, de meeste bandleden zijn afgehaakt omdat ze geen tijd meer hadden in verband met werk en gezin. Afijn, we zijn er van overtuigd dat we met de huidige samenstelling, Jacob, Kristian, Kenneth, Stig en ikzelf, de komende jaren nog veel gaan meemaken. Het zal dus ook aan onze psychische gesteldheid liggen of dat goed gaat;-) Hoe dan ook, in 2007 hebben we ons debuutalbum uitgebracht, genaamd “Vessel” en in 2010 kwam: “A New Decay” op de markt.

Wat mij opvalt ten opzichte van de nummers die ik gehoord heb van “A New Decay”, is dat “Axiom” vooral harder klinkt, veel meer metal. Was dit een tactische beslissing?
Ja en nee. Hoewel we erg tevreden waren na ons vorige album, hadden we wel het gevoel dat we wat meer muzikale risico’s moesten nemen en wat meer van het randje van veiligheid af moesten. Maar we waren toen al bezig met het schizofrene concept van “aXiom”, dat gelijk de muziek zich er ook voor leende. We konden echt de extreme uithoeken van deze ziekte in onze muziek uitdragen, dus in zekere zin moest het ook zo worden en hadden we geen andere uitweg.

Wat opvalt aan “aXiom”, is dat ondanks het progressieve karakter de nummers bijna doelmatig kort zijn gehouden. Op een enkeling na komen de songs niet boven de vier minuten uit. Hebben jullie dat bewust gedaan?
We hebben geen regel waaraan nummers moeten voldoen. Op geen enkele wijze. We willen liedjes maken die zo lang mogen duren als we zelf willen en moeten niet geforceerd lang of kort worden gemaakt. Een melodie is een melodie en tekstueel moet alles er in kunnen wat we vinden dat er in moet.  Dat gezegd hebbende, geloven we wel heel stellig dat nummers beter tot hun recht komen als die zich binnen een bepaalde tijdsduur afspelen. Soms hebben we het gevoel bij andere bands dat ze de nummers langer maken om maar in het proghoekje gedrukt te worden, omdat het blijkbaar zo hoort. Wij vinden dat er een bepaalde lijn in de muziek hoort te zitten, die luisteraars volgens ons ook het prettigst vinden. Aan de andere kant, Opeth is bijvoorbeeld een band die van vreemde structuren juist wel iets heel aantrekkelijks kan maken, dus ik kan bij voorbaat niet zeggen dat het niet werkt. Maar op “aXiom” staat bijvoorbeeld het nummer Vindication, wat ook heel mysterieus is en een andere structuur heeft dan we normaal aanhouden en wat andere bands weer hanteren. Dus we zetten ons niet helemaal af tegen deze werkwijze.

Ik hoor veel ‘Tool’ in jullie muziek, wat vind je daar zelf van?
Nou, als je naar ons eerste album luistert, kan ik het daar wel mee eens zijn. Toentertijd maakten we inderdaad muziek die op Tool was geïnspireerd. Ook de recensies gingen vaak die kant op. Maar we realiseerden daarna ook gelijk dat we een andere richting in moesten slaan, zodat we niet telkens als de ‘Danish Tool werden betiteld. We moesten daarom zoals elke band ons eigen geluid vinden. Op “A New Decay” zijn we wat ons betreft gelijk al een eigen weg ingeslagen. De nummers zijn daar veel directer en wat lichter in benadering. Maar gek genoeg horen we vaak nog steeds dat we nog een `Toolisch` geluid hebben. Ook lezen we dat vaak in de recensies. Aan de andere kant krijgen we ook weer vergelijkingen met andere bands te horen. Dat zal toch altijd wel zo blijven. En ach, vergelijkingen met goede bands moeten we dan maar opvatten als een compliment, niet?

Doet Jacob (zanger) alle zangpartijen op het album. Ook de zware grunts en screams?
Ja. Op wat achtergrondzang na zingt hij alles. Stig en Kenneth doen wat cleane achtergrondzang.

Wat zijn jullie invloeden, naast die van Tool? Waar luisteren jullie zelf naar?
We luisteren allemaal heel gevarieerd. Zo luistert Kristian graag naar Finse Powermetal, die er bij mij absoluut niet in komt en waar ik knetterhard om moet lachten af en toe. Maar gezamenlijk kan je wel zeggen dat Gojira, Katatonia, Porcupine Tree, Tool en Lamb Of God het goed doen bij ons in de band.

Wat zijn de plannen op korte termijn?
We zijn aan het proberen om langer te toeren in Europa. Er bestaan al contacten in Duitsland en Zweden en natuurlijk in Denemarken zelf, maar wel zouden we graag verder Europa in willen. En dan natuurlijk de warmere regionen als Zuid-Europa natuurlijk, want het is hier momenteel veel te koud. Maar bij jullie vriest het ook nog steeds zag ik op internet. En Jullie zijn voor ons ook al een zuidelijk land natuurlijk.

Jullie website, www.boilmusic.com, is niet actief, hij is doorverbonden met jullie Facebook. Waarom?
We hebben het gevoel dat op Facebook momenteel het meeste gebeurt op het gebied van contact met de fans. Daar posten we ons nieuws en kunnen de fans ook reacties geven. Met een website heb je dat toch veel minder. Dan is het meer eenrichtingsverkeer van onze kant. Oké, je krijgt wel eens een mailtje, maar aanzienlijk minder dan op Facebook. Dit vinden we veel leuker.

In oktober komen jullie naar Nederland?
Ja. Ons boekingsbureau Intromental heeft dat voor ons kunnen regelen. Daar kijken we erg naar uit, ook omdat er meerdere bands spelen en het publiek helemaal op progmetal is gericht. Hopelijk zien we daar ook een paar Progwereldlezers!