Interview Cause 17

Cause 17 – Interview met Rick Hagenaar en Walter Hüsstege, mei 2019

Is een bezettoon voldoende om van een rots te springen?

Door Mario van Os

Om te beginnen, kunnen jullie jezelf even voorstellen?

Walter: We kennen elkaar al heel lang en maken samen al zo’n dertig jaar muziek. Zeker in het begin hebben we heel veel muziek met elkaar gemaakt.
Rick: Toen we nog op de middelbare school zaten hadden we genoeg tijd om samen dingen te doen en muziek te maken. Later komen daar andere dingen bij, zoals een vriendin, kinderen, studie en werk, waardoor er weinig tijd overblijft voor de muziek. Dan wordt het ook moeilijk, er haken steeds mensen af en de fut gaat er een beetje uit. We hebben samen ook niet altijd in dezelfde bands gezeten, maar wel altijd in meer of mindere mate met muziek bezig geweest. Op een gegeven moment kwam Walter terug bij mij met de vraag om weer samen muziek te maken en een band te beginnen. En de laatste jaren is dat meer serieus geworden en hebben we samen ook weer wat muziek opgenomen.
Walter: Ja, ik was al wel langer bezig om een band te vormen. Maar ook daar was er een groot verloop. Ik was al muziek aan het opnemen via mijn computer en dan ging er weer een drummer of gitarist weg. Totdat ik Rick gevraagd heb en toen werd het serieuzer.

Jullie zijn nu nog een twee-mans band (met gastmuzikanten). Blijft dat ook zo?
Walter: We hebben wel de ambitie om een keer een ‘echte’ band te worden. Maar dan ben je heel lang bezig met zoeken naar de juiste personen en voordat je kunt beginnen haakt er weer iemand af.
Rick: Er moet natuurlijk ook een klik zijn en het moet ook ergens op uitkomen. Als dat gevoel er niet is, dan val je weer in herhalingen. We hebben dat samen wel. Als wij met onze muziek bezig zijn, met deze cd of een vorige dan zijn we daar serieus mee bezig en willen we ook een goed eindproduct neerzetten.

Geeft dat genoeg voldoening? Ik neem aan dat deze hobby nog geld kost.
Rick: Dat wel, maar een hobby mag geld kosten. Ik had het daar pas nog over met mijn vrouw. Die zei ook: “als je postzegels gaat sparen kost dat ook geld en hier heb jij heel veel plezier aan”. Dus dat is het wel waard. Ik kan hier mijn creativiteit in kwijt en mijn passie voor maken van muziek ruimte geven. Een mooi eindproduct als deze cd en de waardering van luisteraars, daar doen we het voor.

En de rest van de band, gastmuzikanten, drums, etc. hoe organiseren jullie dat?
Walter: Het meeste doen we samen, we spelen samen alle instrumenten. Daarnaast hebben we een drumcomputer – die we Kyle Smithwick hebben genoemd. Ook die bedienen we zelf. Voor de zang hebben we wel levende personen toegevoegd. Twee zangers en een zangeres die voor ons de zang hebben gedaan. En een goede vriend van ons – Hans van den Brand – speelt dan nog wat toetsen in op één nummer.
Rick: Wat ik nog wil toevoegen over waar het dan mis gaat in de verschillende bandjes. Je hebt daarbij heel veel verschillende meningen en ideeën. Als ik dan vind dat ik een briljant idee heb, wordt dat door iedereen aangepast en veranderd. Soms wordt het daar beter van, maar soms is het dan een compromis dat minder is. Daarom heb ik het altijd moeilijk ervaren om in een grotere band te werken. Walter en ik kennen elkaar al zo lang, we voelen elkaar aan en weten wat we willen.

En dan over het nieuwe album, dat is een conceptalbum met een interessant verhaal. Wat kun je er over vertellen?
Rick: Ik heb het verhaal ooit ergens gehoord, waarin de kern van dit verhaal wordt verteld. De kern is dat een jongen en meisje elkaar online ontmoeten, met elkaar chatten en vervolgens besluiten om een gezamenlijk een eind aan hun leven te maken, door van een Fjord af te springen. Dat is om een of andere reden altijd in mijn achterhoofd blijven zitten en regelmatig moet ik daar aan denken. En toen we samen hadden bedacht om van het nieuwe album een concept album te maken, waren we het snel eens dat dit verhaal daar de grondslag voor moest worden. Ik ben toen al heel snel de titels van de nummers gaan opschrijven en vervolgens de teksten. De teksten heb ik één voor één opgeschreven en ook de nummers hebben we in volgorde opgenomen. We konden niet afwijken van de tijdlijn, maar de nummers ontstonden echt in de structuur van het verhaal. Van voor naar achter is het verhaal ontstaan en moet ook op deze wijze verteld/bezongen worden.
Behalve die paar zinnetjes die zijn blijven hangen heb ik het gehele verhaal zelf verzonnen en bedacht hoe dit moest zijn gelopen. Geen idee hoe het in werkelijkheid is verlopen. Maar het album is dus wel op een waar gebeurd verhaal gebaseerd.

Voordat ik met jullie in contact kwam had ik nog nooit van dit verhaal gehoord, maar via Google kun je toch wel het een en ander hierover vinden.
Rick: Dat klopt. In 2000 schreef Igor Bauersima het toneelstuk “Norway.Today” dat op dezelfde feiten is gebaseerd. Het zou zo maar kunnen zijn dat ik via de radio hierover iets heb gehoord terwijl ik met andere dingen bezig ben geweest. Maar hoe dan ook, het heeft me niet meer losgelaten en ik bleef hierover nadenken en filosoferen.
Walter: We gaan er binnenkort meer over zien, want we gaan naar een uitvoering van het toneelstuk. We zijn dan ook heel benieuwd of het verhaal hier een andere wending krijgt dan in onze muziek.

Wat is voor jou de diepere betekenis van dit verhaal?
Rick: Wat me vooral bezig houdt is dat er blijkbaar zo slecht gezorgd wordt voor jongeren die met dit soort problemen rondlopen. Hoe is het mogelijk dat zij elkaar online kunnen vinden en dit kunnen uitvoeren zonder dat ze professionele hulp krijgen. En anderzijds, hoe kom je zover om dit daadwerkelijk uit te voeren.

Het is natuurlijk ook erg actueel in deze tijd.
Rick: Inderdaad heel herkenbaar, maar dat maakt het niet minder triest. Ik werk ook in het project Resto van Harte, dat eenzame mensen bij elkaar brengt door samen te koken en te eten. Dit heeft er niet direct mee te maken, het zijn ook niet alleen jongeren, maar geeft ook een maatschappelijk probleem weer. Hiermee proberen we de eenzaamheid in grotere steden te bestrijden.

Jullie vorige album “For No One In Particular” staat ook op Soundcloud en geeft toch nog een ander geluid weer.
Walter: Zeker ook geen slecht album, maar anders opgepakt en vooral een verzameling liedjes (geen conceptalbum). Daarbij hinkten we toen nog op twee gedachten. Rick is vooral van de Grunge en de hardrock, terwijl ik toch meer hou van de progressieve rock. Op dat album staan verschillende nummers die deze stromingen vertegenwoordigen. Onze nieuwe album is meer één consistent geheel.

Toch hoor ik ook hier stevigere en minder stevigere/melancholische nummers
Walter: De nummers van “Bricks & Bones” dwingen ons ook soms in een bepaalde richting.
Rick: Bijvoorbeeld een nummer als Feed Me – wat de zoekmachine en de oorsprong van het kwaad voorstelt – moet gewoon wat heftiger worden ingezet. En verderop bij He’s Here – waar de twee elkaar ontmoeten en gaan springen – moet een andere toonsoort gekozen worden. Het onderwerp is zwaarder en er is ook een soort opluchting. Dan moet je iets terughouden met je gitaar.

Daarom vond ik het wel prettig dat de teksten opgenomen zijn in het artwork. Dat geeft toch een extra gevoel bij de muziek.
Rick: Dat is zeker waar. De muziek en het verhaal vormen één geheel. Het gevoel moet daarbij overkomen. De emotie achter het verhaal komt dan tot uiting in de muziek.

Wat zijn jullie belangrijkste invloeden of naar welke bands luisteren jullie?
Walter: Ik denk dat wij beiden ooit gestart zijn met Rush.
Rick: Mijn eerste album was “A Farewell To Kings”. Een oom van mij liet die horen en dat opende voor mij een andere wereld in de muziek. Zo kan het dus ook.
Walter: Verder hebben we samen ook een zwak voor Queensrÿche, Kings X en A Perfect Circle. Ik heb verder heel veel met Genesis en Yes en tegenwoordig luister ik veel naar Steven Wilson en Opeth.
Rick: Ik ben me momenteel veel meer op de grunge achtige dingen blijven concentreren. Soundgarden is daarin wel mijn meest favoriete band.

Op het album staat ook een aantal gastmuzikanten, waaronder Ignatios Kaloudis uit Griekenland. Wat is jullie link met Griekenland.
Walter: Ik heb vroeger met een jongen – Christian Tatsakis – in een band gespeeld en dat was een goede vriend van mij. Zijn vader was Griek en hij is op een gegeven moment geremigreerd naar Griekenland. Ik ben wel altijd met hem in contact gebleven en hij komt ook nog regelmatig hier. We hebben samen het eerste nummer van Cause17 geschreven. Toen is hij weer teruggegaan naar Griekenland en met zijn band daar heeft hij dat nummer ook gespeeld. Onze naam is daar ook van afkomstig. Zij werkten allemaal bij Nokia – Siemens en Cause17 staat voor een foutcode in de telefonie, die staat voor ‘User Busy’. Dit was daarmee ook de titel van ons eerste album.
Rick: En via die connectie zijn we in contact gekomen met Ignatios Kaloudis. Hij was de zanger in de band van Christian. En toen we op zoek waren naar een zanger zijn we bij hem beland.

Voor een Griek zingt Kaloudis toch accentloos Engels.
Walter: Dat zou kunnen kloppen, hij is namelijk geboren in Canada.
Rick: Daarmee zijn we dus een echte internationale band J

En is het album daarom ook afgemonteerd (gemixed en gemastered) in D-Studio te Athene?
Walter: dat is inderdaad de plek waar Ignatios zijn zang heeft opgenomen en daar hebben we het album ook verder laten produceren. Het is tegenwoordig erg gemakkelijk om bestanden naar elkaar toe te sturen en waar nodig aan te passen. Ignatios is dus ook nog nooit in Nederland geweest en we hebben hem nog nooit live ontmoet, maar toch is er een klik. En het reisje Griekenland is geboekt voor deze zomer.

En hoe zien jullie de toekomst van de band?
Walter: Eerst maar eens dit album promoten en aan de man brengen. Dat is nog niet zo gemakkelijk. En vervolgens blijven we nieuwe muziek maken.
Rick: Ik borrel al volop van nieuwe ideeën. Dat is in eerste instantie een lastig proces. Maar toen Walter deze cd kwam afleveren, kon ik verder met de volgende nummers. Ik ging ’s avonds op mijn kamer zitten met mijn gitaar en de eerste ideeën kwamen als vanzelf.

En nog ideeën om live op het podium te staan?
Walter: Dat is een beetje lastig met twee mensen, dus dan zouden we extra muzikanten moeten regelen.
Rick: We kennen natuurlijk wel een aantal mensen, dus het zou te organiseren zijn. We zullen zien hoe het gaat lopen, maar we staan er open voor.
Walter: En verder hebben we ook nog de ambitie om de nummers nog visueel te ondersteunen. Het zou mooi zijn om een aantal video’s rondom het verhaal te maken.
Rick: Ja, dan kunnen we ook met beeld ons verhaal verder uitdragen. Dat zou erg mooi zijn.

Hebben jullie verder nog iets toe te voegen voor onze lezers?
Walter: We zouden het erg leuk vinden als jullie onze muziek zouden willen horen. Dat is op verschillende manieren te doen. We bieden onze muziek aan via diverse online muziekdiensten, zoals Spotify, Deezer en iTunes.

En als de mensen het fysieke album willen hebben?
Walter: Voor het fysieke album kunnen de mensen gewoon rechtstreeks contact met ons opnemen. Dat kan via facebook – https://m.me/Cause17

Bedankt voor het interview en veel succes met het album.
Walter/Rick: Jij ook bedankt voor de koffie en het gesprek.