Interview met Clive Nolan (Arena)
Door: Fred Nieuwesteeg
Datum: 1 juni 2018
Clive Nolan is thuis na een toer van vier weken met Arena door Canada en Europa. De tour stond in het teken van de nieuwe cd “Double Vision”, maar het ging er zeker ook om het 20 jarig bestaan van “The Visitor” te vieren. Een mooi moment om Nolan over beide cd’s aan de tand te voelen.
Hoe gaat het nu met je?
Prima, maar wel behoorlijk uitgeblust. De tour was heel goed en gaf heel veel energie. Het was geweldig om “The Visitor” integraal te kunnen spelen en enkele nummers van de nieuwe cd te laten horen. Je gaat door op de adrenaline, maar nu ik thuis ben komt de vermoeidheid er uit. Ik heb nu echt behoefte aan een beetje rust.
Vertel eens iets over “Double Vision”? En er zou een connectie zijn met “The Visitor”…
Met “Double Vision” gaan we echt in retrospectief, het gaat niet alleen over wat ons nu bezig houdt, maar we kijken terug over de eerdere albums en verwerken elementen ervan in onze nieuwe cd. Er is zeker een verband met ”The Visitor”, één nummer van die cd is ook getiteld “Double Vision” en meer elementen uit die oude schijf komen nu samen, bijvoorbeeld in de teksten. Veel mensen hebben hier in de loop der jaren vragen over gesteld. Die worden op “Double Vision” beantwoord, maar ik werp meteen ook een paar nieuwe vragen op.
Het is geen conceptalbum, maar het lange, laatste nummer is wel een soort vervolg op “The Visitor”.
Kun je ons meenemen in het schrijfproces?
Ik ben een soort muzikaal directeur van de band. Mick Pointer stuurt mij wat materiaal, Mick is gaan zitten met John Mitchell en dat leverde weer ideeën op en zo brengt iedereen van de band wel iets in. Zo krijg ik een bestandsmap vol met stukjes en beetjes waar ik dan chocola van ga maken. We hadden het plan om op 15 januari 2018 te beginnen met opnemen, maar ik kwam terug uit Japan voor een optreden met Pendragon en begin januari hadden we nog helemaal niets! Op 2 januari heb ik mezelf opgesloten met de opdracht pas naar buiten te mogen als ik ‘iets’ af had. En dat is de epic Legend Of Elijah Shade geworden. Het gebeurde gewoon, de muziek kwam heel gemakkelijk, ik maakte de teksten erbij en klaar was dit stuk van dik 22 minuten en zo was de cd al bijna voor de helft af!
Schreven jullie vroeger niet samen, mis je dan nu het groepsgevoel niet en klopt het dat John minder heeft bijgedragen omdat hij zo druk is met andere projecten als …?
Nou nee, het ging eigenlijk altijd zo. Ik schreef zelf, anderen droegen ook materiaal aan en ik zette alles in elkaar. Bij “The Visitor” kreeg ik alleen wat baslijnen aangeleverd. Het bandgevoel wordt op deze manier niet gemist. Ik speel dingen voor aan Mick en als hij het niets vindt, dan verdwijnt mijn input in de prullenbak. John heeft zeker een goede inbreng gehad. Op “The Unquiet Sky” was hij wat minder aanwezig, maar daarvan is op “Double Vision” geen sprake. Zoals gezegd heeft hij veel van de gitaarpartijen samen met Mick bedacht. Als ik schrijf ben ik niet egoïstisch, maar bedenk ik bijvoorbeeld ook dat op die en die plek een mooie gitaarsolo van John zou passen, zoals op het nummer Scars.
De muziek op ”Double Vision” lijkt wat steviger te worden, vooral door het gitaarspel van John. Vind jij dat ook?
Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Onze muziek heeft altijd wel een zwaar randje gehad. Luister maar eens naar “Contagion”. John heeft samen met Mick een aantal riffs aangeleverd die best stevig zijn. We schrijven niet bewust een bepaalde richting uit. Hoe de muziek uiteindelijk uitpakt ontstaat organisch. Hier en daar wordt het dan wat steviger en het groeide uit tot iets groters dan ik had verwacht.
De eerste recensies zijn natuurlijk binnen. De recensie op Progwereld was niet onverdeeld positief. Nogal wat nummers zijn niet bijzonder genoeg, er gebeurt te weinig spannends. Wat is jouw reactie hierop?
Oh, dat verhaal heb ik nog niet gezien en ik ga het denk ik ook maar niet lezen… (lacht). Jammer, maar dat gebeurt nu eenmaal. Bijna alle recensies die ik tot nog toe gezien heb zijn juist heel positief. Er lijkt een soort positieve vibe te ontstaan over de cd die je door de recensies heen leest. Men schrijft nog al eens dat dit de beste cd van Arena is sinds een van de eerdere hoogtepunten als “The Visitor”. Het gebeurt overigens regelmatig dat iemand die eerst negatief over een cd schrijft daar later weer op terug komt; dat betekent dat muziek na veel luisteren en verloop van tijd kan groeien. De cd kwam min of meer uit de lucht vallen, wij moesten hem maken en ik ben er heel blij mee en trots op.
De genoemde epic, Legend Of Elijah Shade, zal de tongen losmaken. Het duurt voor mij persoonlijk een minuut of 13 voordat het nummer echt los komt, met jouw geweldige toetsensolo, na een tamelijk vlak begin. Hoe kijk jij zelf naar dit nummer?
Dat is echt iets persoonlijks, al begrijp ik jouw gevoel niet zo goed. Ik ben erg te spreken over dit nummer. Tijdens het schrijven ervan had ik erg in gedachten dat we dit nummer live zouden moeten kunnen spelen, waarbij het visuele aspect uiteraard ook erg meespeelt. De twee nummers van “Double Vision” die we live speelden deden het overigens ook erg goed bij het publiek. De epic konden we nog niet spelen, omdat we ook “The Visitor” integraal uitvoerden.
Wat is jouw reactie op kritiek op je werk in het algemeen?
We hebben met Arena een vliegende start beleefd, we waren een soort supergroep, met leden die uit grote groepen kwamen. “The Visitor” werd heel erg goed ontvangen en toen hebben we een hele tijd nodig gehad om dat niveau weer te halen, zeker ook door de wisseling van samenstelling. Met “Contagion” kwamen we weer in de buurt. We hebben ook best de nodige kritiek gehad. Hoewel ik het niet prettig vind kan ik het ook wel enigszins begrijpen. Maar met dit album gebeurt er echt iets bijzonders. Iedereen wil het live zien, het horen en er met ons over hebben. Dat hebben we sinds “The Visitor” niet meer meegemaakt. “Double Vision” is bijzonder warm ontvangen!
De band is erg stabiel, sinds 2011 zijn jullie bij elkaar. Hoe krijg je dat voor elkaar?
Ja dat klopt, we hebben samen nu drie cd’s gemaakt. We zijn een band met sterke persoonlijkheden en dat is niet altijd gemakkelijk voor het groepsproces, zeker buiten het podium. Ik heb het samenwerken in deze band altijd een beetje lastig gevonden, maar nu lijkt er iets te veranderen, we groeien meer naar elkaar toe. Het voelde erg goed als band tijdens het maken van de cd en gedurende de tour.
De muziekindustrie is in de loop der jaren sterk verander. Wat voor verschil merk je hiervan bij de promotie van de nieuwe cd?
Bij “The Visitor” zaten we in een perfecte storm, internet speelde toen nog geen grote rol. Negatieve kritieken kwamen niet zo snel door. Nu spelen vooral sociale media een grote rol. We zijn er niet heel erg van gecharmeerd, maar toch omarmen we het . We kunnen nu iedereen heel snel en goed over alles informeren, dus maken we er volop gebruik van. Dat is het grote verschil. We betalen overigens geen cent voor posters of wat voor materiaal dan ook. Nieuw is dat we een promovideo gaan laten maken, dat hebben we nog niet eerder gedaan! Een akoestisch nummer leent zich hiervoor heel gaaf, zeggen de deskundigen.
Je bent enorm druk en veelzijdig: je speelt in veel bands, produceert muziek, maakt musicals, werkt met anderen samen, verzorg theaterproducties. Ik vergeet vast nog wat. Hoe krijg je dit voor elkaar en waar haal je de energie vandaan?
Tenzij we reïncarneren is er maar één leven, dus doe ik zoveel als ik kan. Ik wil heel veel doen, ben erg ambitieus en gedreven door de muziek. Dat geeft me ook weer zoveel energie, al ben ik nu dan een paar dagen erg moe. Ik wil ook nog veel blijven doen, want ik vind het nog steeds erg leuk. Ik denk er eigenlijk nooit zo over na. Zo lang mensen het op prijs stellen wat ik doe en maak ga ik ermee door.
Zit je dan echt nooit zonder inspiratie?
Gelukkig niet. Ik zie inspiratie als een soort bron, die maar blijft stromen. Neem “King’s Ransom” dat is muziek met grote thema’s met veel teksten, dat is imposant en veel (twee uur) en toen ik dat af had kon je me uitwringen. Maar ook kleine dingen kunnen me inspireren. Het zou kunnen gebeuren dat ik een heel jaar niets kan schrijven, maar ik weet dat op enig moment het gevoel weer komt en dat ik dan weer kan gaan schrijven. Het gebeurde tijdens de laatste tour, ik opende mijn laptop en ik voelde dat ik weer nieuwe muziek moesten gaan maken. Ik kan ook in opdracht een nummer schrijven, dat lukt prima, maar dat is anders dan de eerlijke creativiteit die uit het hart komt, uit die onuitputtelijke bron komt.
Staan er nog nieuwe soloprojecten op de rol.
Jazeker, van “Kings’s Ransom” loopt nu een theatervoorstelling, dat krijgt een vervolg in september Volgend jaar doe ik weer het nodige in Noorwegen en er zijn plannen om twee van mijn werken te verfilmen. Een derde musical komt er zeker. “Dark Fables” is een rockopera die zich ook heel goed leent om mee op tour te gaan. Het bevat elementen van mijn eerdere werk, maar op een heel andere manier uitgevoerd. Elementen van muziek van Shadowland komen hier ook in terug.
Natuurlijk moeten we het ook nog even hebben over ”The Visitor”. Dit is toch een echte progklassieker, die jullie ook op Night of the Prog gaan spelen.
Zeker, aan de Lorely spelen wij deze cd voor het laatst. Een paar jaar geleden waren we ook op dat festival, maar ik heb hier niet zulke duidelijke herinneringen aan. Dit jaar is het anders. “The Visitor” duurt een uur, dus hebben we nog 30 minuten voor ander werk. Dat worden twee nummers van “Double Vision” en dan houdt het al bijna op. Volgend jaar hopen we ook zeker de epic van DV live te kunnen spelen, daar wordt om gevraagd!
Mijn persoonlijke favoriet is “Songs From The Lion’s Cage”. Hoe zit dat bij jou?
Oh, dat is echt old school, jij bent old school! Mijn persoonlijke voorkeur verandert een beetje. Qua concept vind ik “Contagion” in sommige opzichten bijvoorbeeld beter dan “The Visitor. Over het algemeen ben ik meer te spreken over het recentere werk, de songwriting is erg gegroeid vind ik, op The Seventh… staan enkele hele goede nummers en ja, het ligt een beetje voor de hand dat ik dit nu zeg, maar ik ben helemaal lyrisch van “Double Vision”. Ik denk dat dit een van onze sterkste albums gaat worden!
Een collega van Progwereld wil je bedanken voor het uitbrengen van de Contagion Max cd, met een aanvullende ep-set.
“Contagion” begon als een kort verhaal dat ik schreef en dat niet eens bedoeld was voor Arena. Toen de aanslag op de Twin Towers gaande was maakte ik het verhaal af en pas toen bedacht ik me dat dit ook het concept voor een album voor Arena zou kunnen worden. Alleen was er teveel materiaal voor één cd, we hielden in ons achterhoofd dat we dit nog een keer compleet moesten maken. Er was toen niet echt een plan voor. De fanclub bleef maar aandringen, er kwam budget voor, zo is het uiteindelijk toch nog gelukt, al was het nog een hele uitdaging.
Zijn er al weer nieuwe plannen voor Arena?
Nee nog niet, we willen eerst hier nog even van genieten. Na Lorely zijn we als band nog een paar dagen samen. Volgend jaar willen we wel weer gaan toeren en dan meer de focus leggen op “Double Vision”. We gaan ook een dvd uitbrengen die we tijdens deze tour hebben opgenomen. Geen grote plannen dus, maar we hebben een Renaissance-gevoel en dat vind ik goed nieuws.
Is er nog iets wat je altijd al hebt willen zeggen tegen de Nederlandse fans, maar wat je nooit gedurfd hebt?
Koop onze verdomde cd’s! Geintje. Het Nederlandse publiek is één van onze beste. Het voelt altijd een beetje thuiskomen als we in Nederland optreden. We hebben ook een constant grote aanhang en ik wil eigenlijk alle fans hiervoor bedanken! Dus geen bijzondere opmerkingen, alleen voor de mensen die Arena nog niet kennen: ga echt een keer beluisteren!