Interview met Day Six

Interview: Ruard Veltmaat
Eindredactie: Ruard Veltmaat
Datum: 20 juli 2010

Day Six heeft bij deze interviewer en recensent van het album “The Grand Design” een enorme lading enthousiasme losgemaakt. Al speurend naar de pareltjes in de Nederlandse progmuziek werd mijn inspanning weer eens beloond toen ik op de My Space van deze band terecht kwam. Dit, nadat platenmaatschappij Lion Music al vroeg in het jaar aankondiging deed van het aankomende album van het Nederlands talent. Aangezien de band nog niet erg bekend is bij veel liefhebbers van progressieve muziek, besloot ik contact op te nemen met Robbie Stiphout, één van de grondleggers van de band. Bijvoorbeeld om eens wat meer uitleg te vragen over het concept en de ontwikkeling van “The Grand Design”. Robbie was meer dan bereid om uitleg te geven aan de lezers van Progwereld.

Hallo Robbie! Ondanks jullie nog redelijk jonge leeftijd hebben jullie al een behoorlijk muzikale carrière achter de rug. Jullie zijn ooit zelfs als punkrockband begonnen en langzaam geëvolueerd in een symfonische metalband. Kan je die evolutie toelichten en de band even kort voorstellen aan de lezers van Progwereld?
De oorsprong van de band stamt al uit 1993 waar toetsenist Dolf en ik als 10/11 jarige jongens de band King of Darkness oprichtten. In 1997 sloot huidige drummer Daan aan bij de band en veranderden we onze naam in Peanuts. Toen, als liefhebber van punkrock hadden we de intentie om zelf ook die muziek te gaan maken. Maar doordat we altijd toevoeging van toetsen hadden, klonk het al snel wat symfonischer. Onze muzieksmaak veranderde, evenals onze eigen muziek. Die verandering tot de muziek van nu is dus gewoon een natuurlijk proces geweest. In 1999 maakte bassist Nick de bezetting compleet, waarmee we nu dus al 11 jaar een stabiele bezetting hebben. De naam “Peanuts” paste niet meer bij de muziek en werkte eigenlijk ook een beetje tegen ons, waardoor we in 2002 de naam veranderden in Day Six. Een naam die de lading absoluut dekt en mocht onze muziekstijl nog veranderen, altijd zal blijven passen bij de band.

Hoe gaat bij jullie de songwritting, doormiddel van jamming of is er vooraf een doordacht plan?
We zijn een echte jamband. We repeteren minimaal twee keer per week. We maken regelmatig opnames van jamsessies die we thuis verder weer uitwerken en bij de volgende repetitie inbrengen. Natuurlijk is het zo dat het ene bandlid met meer ideeën komt dan de ander, maar doordat we alles gezamenlijk uitwerken en het nummer al repeterend laten groeien, is het echt een groepsproces.

Het conceptverhaal van het album is opmerkelijk en fascinerend tegelijk. Kan je het concept eens uitleggen en hoe kwamen jullie op het idee om daar een album rond te produceren?
Voorheen stond bij ons de klank van een woord meer voorop dan de betekenis ervan. Doordat we op de vorige albums de teksten minder belangrijk vonden, was het ook minder leuk om aan de teksten te werken. Omdat we op dit album zowel muzikaal als tekstueel iets wilden bieden kozen we voor een conceptalbum.

Voor het concept zijn we geïnspireerd door het boek “Waren De Goden Kosmonauten” van Enrich von Dänicken. Mijn vader (Tiny) kwam met het idee om dat verhaal als basis te gebruiken en uit te breiden met een eigen verhaallijn.

Op “The Grand Design” volgen we vijf wetenschappers die op een expeditie in Lake Vostok – Antarctica, de gevolgen van global warming in kaart proberen te brengen. Ze stuiten op een buitenaards schip dat in een grote ijsberg zit. In het schip vinden ze de waarheid over het ontstaan van de aarde. Als de waarheid bekend gemaakt zou worden, zouden de wereldleiding en religieuze top hun macht verliezen. Daarom besluiten de machthebbers de wetenschappers op te sluiten in vijf verschillende gestichten verdeeld over de wereld. Verder wordt besloten het schip weer te verbergen. De wetenschappers hebben door het betreden van het schip een telepathisch vermogen ontwikkeld waarmee ze met elkaar en de wezens uit het schip in contact weten te komen. Ze proberen te ontsnappen om zo de het schip te redden en de waarheid wereldkundig te maken.

Hoewel ik bijvoorbeeld niet op jullie site of My Space pagina heb gelezen dat jullie beïnvloed zijn door een band als Marillion, hoor ik toch veel vergelijkingen met die band op dit album. Hoe denk je daar zelf over?
Eerlijk gezegd heb ik die vergelijking nog niet veel vaker gehoord. Toch kan ik me wel voorstellen dat we indirect invloeden van die band in onze muziek hebben. Bij mij thuis luisterde ik vroeger naar veel muziek van Marillion enz. Onbewust neem je daar ongetwijfeld invloeden van mee. Verder zijn bands waar wij naar luisteren wellicht ook beïnvloed door bands als Marillion (Steven Wilson heeft er zelfs een plaat mee opgenomen). Wij ervaren het wel als positief dat voor veel mensen herkenningspunten in onze muziek zitten, terwijl we toch ook vaak horen dat we echt een eigen geluid hebben.

Als ik jullie geschiedenis goed gelezen heb, zijn jullie een lange tijd bezig geweest met het opnemen van dit album, waar jullie ook een groot gedeelte verantwoordelijk zijn voor de productie. Kan je daar wat meer over vertellen?
Inderdaad, we zijn ontzettend lang bezig geweest met de opnames van “The Grand Design”. In 2006 zijn we gestart met de officiële opnames. We hebben echt maanden achter elkaar praktisch elke dag in de studio gezeten. De luxe die we hebben met een eigen studio is tegelijkertijd ook een valkuil. Je hebt gewoon alle tijd om alles tot in detail uit te werken. Doordat we in het verleden al verschillende opnames gemaakt hebben, wisten we precies hoe de cd moest gaan worden.

Omdat er tijdens de opnames geen derde persoon aanwezig was, is het natuurlijk moeilijker beslissingen te nemen. Gelukkig hebben we uiteindelijk een cd weten te maken zoals we het bedoeld hebben en waar we supertrots op zijn. Jochem Jacobs heeft het met zijn mix nog tot een hoger plan weten te krijgen.

Jullie hebben ook een eigen studio waar alles is opgenomen?
Klopt, mijn vader (Tiny van Stiphout) heeft samen met de band in de loop der jaren studiomateriaal aangeschaft, om zo zelf opnames te kunnen maken. Voorheen maakten we al regelmatig zelf pre-producties, maar officiële opnames hadden we nog nooit gemaakt. Voor de opnames van “The Grand Design” hebben we bij Split Second Sound (het bedrijf van Jochem Jacobs en Bouke Visser) alleen een aantal microfoons moeten huren. De rest van de apparatuur hebben we zelf.

Het valt mij op dat veel bands momenteel gebruik maken van Jochem Jacobs als producer/mixer, die altijd een mooi sprankelend geluid aflevert. Hoe zijn jullie bij hem terecht gekomen?
We waren eigenlijk al een tijdje op zoek naar een producer voor ons nieuwe album. Ook hadden we al verschillende gesprekken gevoerd met producers, maar voor ons gevoel konden we het album niet op gaan nemen zoals we zelf wilden. In een muziekblad las ik een artikel over Textures (de band van Jochem). Hieruit bleek dat die band ook alles in eigen beheer deed en zo alles helemaal onder controle hield. Deze manier van werken sprak ons erg aan. Ik besloot Jochem te bellen en een afspraak te maken.  Bij onze vorige opnames namen we als referentie-cd “Awake” van Dream Theater mee naar de studio om aan te geven welke sound we zochten. Dit keer besloten we ook “In Absentia” van Porcupine Tree mee te nemen tijdens het kennismakingsgesprek met Jochem. Naar aanleiding van onze promo had Jochem al wat cd’s klaargelegd waarvan hij de sound bij onze muziek vond passen. Boven op het stapeltje lag Dream Theater’s “Awake”. Het vertrouwen was dus al meteen gewekt.

Op welke manier heeft Jacobs aan jullie album gewerkt?
Jochem heeft samen met Bouke Visser aan ons album gewerkt. Bouke kwam de microfoons afstellen en een sound maken zodat we konden gaan opnemen. Vervolgens zijn we zelf maandenlang continue bezig geweest met het uitwerken en opnemen van onze partijen. Af en toe mailden we met elkaar of gingen we even bij Jochem langs om te checken of we op de goede weg waren. Toen de opnames klaar waren heeft Jochem de mix en mastering gedaan. Bij onze vorige albums hadden we daar zelf een groot aandeel in. Dit keer lieten we Jochem volledig zijn gang gaan. Toen we de eerste opzet van de mix ontvingen waren we meteen razend enthousiast. We zijn blij dat we de mix aan een vakman hebben overgelaten.

Nog nooit hebben jullie via een officieel label een album uitgebracht, maar met “The Grand Design” is het er toch van gekomen. Hoe is het contact ontstaan tussen Lion Music en jullie?
Roel van Helden (Suncaged) tipte mij eens contact op te nemen met Lars van Lion Music. Vrijwel meteen kregen we een zeer enthousiaste reactie terug en kregen we een deal aangeboden. We hebben ook met meerdere labels contact gehad en contracten aangeboden gekregen, maar het enthousiasme van Lars trok ons over de streep.

Er stromen volgens mij al aardig wat recensies binnen, heb je al enig idee hoe het met de verkoop van de cd staat?
De recensies en interviewaanvragen stromen inderdaad binnen. We zijn er ook superblij mee dat de cd zo goed ontvangen wordt. Over de verkoop van het album weten we eigenlijk niet echt iets. Elk half jaar zullen we daarvan een overzicht ontvangen. Maar in onze omgeving en ook via internet ontvangen we veel aanvragen en is de cd erg gewild.

Staan er al veel optredens in de agenda ter promotie van het album?
Momenteel zijn we in contact met een aantal boekingsbureaus en andere bands voor de mogelijkheden van een samenwerking. We proberen zo toch weer een flink aantal optredens te gaan plannen om onze plaat te kunnen promoten. In onze bandgeschiedenis hebben we al honderden optredens gedaan in zowel binnen- als buitenland en zijn we dus wel degelijk in staat onze plaat live zeer overtuigend te brengen. In oktober van vorig jaar hebben we een concert ter ere van ons 10 jarig bestaan gegeven. Dit was een speciaal concert met gastmuzikanten en gebruik van een beamerprojectie met videobeelden waarop het concept van de cd werd weergegeven. Het was echt een geweldige avond waarbij het publiek ruim 2,5 uur geboeid stond te kijken en luisteren! In de toekomst willen we dan ook vaker met videobeelden gaan werken.

Zoals je vaker ziet in het wereldje van progressieve rock, moeten die artiesten vaak een normale baan hebben naast het muziek maken. Wat doen jullie in het dagelijks leven?
Het is inderdaad niet mogelijk om van de muziek te leven, sterker nog het is een dure hobby. Maar goed, wel een superleuke hobby die we zeker nog lang vol gaan houden. Naast het muziek maken hebben Daan en Nick beiden een eigen bedrijf. Daan in BMW-onderdelen (die overigens als drumsolo op de cd te horen zijn) en Nick heeft een internetbedrijfje. Dolf werkt in de kassasystemen en ik zit in het speciaal onderwijs.

Wellicht wel leuk te weten voor de lezers van Progwereld, wat draaien jullie zelf als liefhebbers van prog op dit moment?
Naast bands als Porcupine Tree, Dream Theater, Pink floyd, Opeth en Muse die de meeste van ons zeker kunnen waarderen, luisteren we nog naar verschillende andere bands.

Drummer Daan is liefhebber van het hardere werk zoals: Pantera, Nevermore, Annihilator en Volbeat. Bassist Nick luistert weer veel naar Devin Townsend. Toetsenist Dolf naar bands als New Cool Collective, Santana, The Roots en Triggerfinger. En ikzelf luister aan de ene kant naar wat rustigere muziek als Radiohead, Blackfield en Coldplay en aan de andere kant naar wat hardere bands als Black Stone Cherry en Alter Bridge.

Robbie, bedankt voor het interview en heel veel succes met jullie nieuwe album!