Interview met Jordan Rudess (Dream Theater) n.a.v. het album “Distance Over Time”

Door: Mario van Os
Datum: 30 januari 2019

De fans van Dream Theater zijn al geruime tijd gespannen over het nieuwe album van hun geliefde band. Sinds juni vorig jaar is het vijftal intensief bezig met de opnames daarvan. Zo nu en dan krijgen we via diverse kanalen een beetje nieuws voorgeschoteld uit hun tijdelijk band-onderkomen ‘The Yonderbarn’. Drie weken voor het verschijnen van het album krijg ik de kans om toetsenist Jordan Rudess aan de tand te voelen over hun album, de toer en zijn solocarrière. En hoewel ik niets kan beloven lijkt het erop dat de tourkaravaan ook Nederland gaat aandoen. Fingers Crossed!

Gefeliciteerd met jullie nieuwe album. Ik heb de gelegenheid gekregen om alvast naar het nieuwe album te luisteren en het klinkt geweldig. Kun je wat over het album vertellen?
Natuurlijk. Dit album is een album waarin we terug wilden keren naar ons oorspronkelijke geluid. Hierbij vonden we het belangrijke dat het creatieve proces van ieder bandlid werd meegenomen en dat het een gezamenlijk groepsproces zou zijn, zodat we ons eigen geluid neer kunnen zetten. De manier waarop we dit hebben gedaan is dat we een locatie hebben gezocht om dit album te ontwikkelen; alle bandleden samen in één ruimte waar we onze speciale energie konden ontwikkelen om dit album te maken. We hebben een schuur gevonden in de buitenwijken van New York die we omgebouwd hebben tot een complete opnamestudio. Het was een grote ruimte, met grote ramen en een prachtige omgeving. We hebben daar al onze apparatuur opgesteld en konden daardoor erg productief zijn. Maar we hebben ook enorm veel lol met elkaar gehad, we hadden maaltijden samen, barbecues, whisky, etc. Dus een erg gezellig geheel. Maar door de afgelegen locatie ging het schrijfproces ook erg snel. We konden allen gefocust blijven op onze muziek.

Ik denk dat dit een erg intensief proces moet zijn geweest. Zijn jullie de gehele vier maanden daar samen geweest?
Dat klopt, erg intensief maar ook productief en een prettige samenwerking.
Het schrijfproces heeft daardoor ook maar ongeveer één maand geduurd. Het opnameproces duurt altijd wat langer. We hebben er wel over nagedacht om voor de opnames te verhuizen naar een andere studio. Maar omdat deze plek zo speciaal voor ons is geweest, hebben we besloten om daar te blijven voor het gehele album. Als het opnameproces start is het niet nodig om daar met zijn allen tegelijkertijd te zijn. De ene dag worden de drums opgenomen, vervolgens de gitaar, toetsen, etc.

Over het schrijfproces. Alhoewel dit album toch duidelijk een groepsproces is, lijkt het er op dat jij geen teksten hebt geschreven.
Dat klopt inderdaad. Ik heb nog nooit teksten geschreven voor Dream Theater. John Petrucci en ik zijn altijd de hoofdcomponisten van de nummers, maar ik schrijf geen teksten.
Helemaal nooit?
Niet voor Dream Theater, maar wel voor mijn eigen werk. Ik heb een nieuw soloalbum dat ergens dit jaar gaat uitkomen en daarvoor heb ik wel de nummers met tekst geschreven. Maar in de groepsdynamiek van Dream Theater schrijf ik geen nummers, maar ben ik medeverantwoordelijk voor de muziek.

Als ik naar het nieuwe album luister, dan hoor ik dat jullie de hardere kant van Dream Theater weer opgaan. Maar ook de invloeden van het laatste album hoor ik wel. Is dat ook de bedoeling geweest?
Ja, nadat we “The Astonishing” hadden geschreven – wat een groot conceptueel werk was – wilden we weer terug naar onze roots. Meer heavy geluiden met riffs en de nummers wat korter. Maar er zijn ook enkele tracks die wat langer zijn – meer epic – en afgewisseld met kortere nummers.

Dat klopt dus wel. Alle nummers zijn beneden de tien minuten. Op zich nog lang voor een gemiddeld nummer, maar voor Dream Theater redelijk kort. Daarnaast hoor ik ook de epic nummers, zoals Pale Blue Dot. Een nummer waarin alles samenkomt en echt epische vormen aanneemt.
Dat is ook mijn favoriete nummer. Ik heb zojuist de programming voor dit nummer gedaan voor de live shows en dat was geweldig om te doen.

Nog even over de andere nummers. Ik hoor ook dat Mike Mangini echt gegroeid is op dit album. Hij heeft zelfs zijn eerste nummer voor Dream Theater geschreven.
Mike is al enige tijd een bandlid van Dream Theater en inderdaad op dit album hij is nog meer betrokken bij het gehele proces. Hij heeft veel muzikale ideeën ingebracht, hij heeft teksten geschreven – met name Room 137 is van zijn hand – en hij heeft volledig met ons meegedaan. Het was goed om als band het gehele schrijfproces als één geheel te doen en iedereen past perfect hierin. Hierdoor zijn alle deuren geopend om volledig mee te doen. De gehele band is hierdoor gegroeid.

Het album “The Astonishing” is niet door iedereen even goed ontvangen. Is dit ook een van de redenen om terug te keren naar de oorspronkelijke meer heavy kant van Dream Theater?
Nee, dat is niet het geval.
“The Astonishing” was een richting die we echt een keer wilden doen. John (Petrucci) en ik wilden een keer de muziek schrijven voor een groot episch conceptalbum. We hebben veel nummers samen voor Dream Theater geschreven, maar dit was de eerste keer dat we een volledig werk samen hebben geschreven. Het was een geweldig creatieve ervaring om dit gedaan te hebben. Daar zijn we ook echt trots op. We wisten op voorhand dat “The Astonishing” niet voor iedereen zou zijn. Met name omdat het gevoelig, sentimenteel en conceptueel was, maar dat was wat we wilden bereiken.
“Distance Over Time” is daarom ook zeker geen reactie op de wijze waarop ons vorige album is ontvangen door de fans en pers. We hebben gedaan en bereikt wat we wilden doen en nu wilden we weer meer gaan doen waarvoor we bekend zijn. En daar hebben we ook veel plezier in. We zijn continu bezig met het experimenteren met onze muziek. “The Astonishing” was een creatieve reis voor ons dat anders was dan ons gebruikelijke werk. Maar ook nu blijven we veranderen en experimenteren.

Jullie hebben al twee singles uitgebracht van het nieuwe album. De video van Untethered Angel laat het groepsproces in de opnameruimte zien en Fall Into The Light heeft een animatievideo. Wat is de gedachte daarachter?
Het is belangrijk voor ons om contact te houden met onze fanbase en met de eerste video wilden we laten zien hoe we als band samen optrekken, de nummers maken en het plezier dat we daaraan beleven. Maar daarnaast hebben we ook een geweldige nieuwe man (red: Wayne Joyner) voor de visuals, wiens werk we wilden introduceren met Fall Into The Light.

Gaan we tijdens de live shows deze video ook zien?
Oh, ja. Tijdens de live shows gaan we veelvuldig gebruik maken van schitterende visuals van Wayne Joyner. Groots opgezet.

Kun je wat meer vertellen over de komende toer?
Natuurlijk. De toer wordt “An Evening With” met twee sets. Voor de pauze gaan we een aantal nieuwe nummers spelen, aangevuld met enkele oudere nummers uit ons repertoire. En na de pauze zullen we “Scenes From A Memory” is z’n geheel spelen. We hebben er veel zin in en het zal schitterend worden.

Voor jou was “Scenes From A Memory” het eerste album met Dream Theater, dus dit moet ook wel een beetje speciaal voor jou zijn. Voelt het ook als een feestje voor jou?
Het is inderdaad erg speciaal en spannend voor mij. Dit was het eerste album dat ik samen met Dream Theater deed. Nu vieren we het twintigjarig jubileum van dit album en dat is dus ook een beetje mijn twintigjarig jubileum. Dat voelt persoonlijk erg special voor mij, vanwege dit mijlpunt in tijd.

Op dit moment zijn er nog geen datums bekend voor Nederland, gaan die nog wel toegevoegd worden?
Dat weet ik verder ook niet, maar ik verwacht zeker wel dat we nog in Nederland gaan optreden met deze toer in het komende jaar. Nederland is altijd een van beste plekken waar we willen spelen.

Ik wil het graag ook nog even over al jouw andere projecten hebben. Je had het al kort over jouw nieuwe soloalbum. Kun je wat meer vertellen?
Het belangrijkste nieuws buiten Dream Theater is inderdaad mijn nieuwe soloalbum dat op 19 april (2019) gaat verschijnen. Het gaat “Wired For Madness” heten en wordt uitgebracht via Mascot Records. Het gaat een volledig rockalbum worden met progressieve en technische elementen. Ik speel daarin alle instrumenten, maar ook een aantal speciale gasten zullen mee doen op dit album. Alle details worden op 12 februari vrijgegeven door de platenmaatschappij (zie onze nieuwspagina). Maar ik kan nu alvast zeggen dat ik hier erg enthousiast over ben, omdat ik mocht samenwerken met een aantal geweldige muzikanten zoals Rod Morgenstein (drummer), Jethro Goldman (gitarist), Vinnie Moore en Marco Minneman.

Dat is geweldig nieuws en daar kijken we naar uit. Dit gaan we zeker oppikken.
En er is nog veel meer daarover te vertellen, maar zoals gezegd de details komen op 12 februari.

Daarnaast ben jij ook betrokken bij diverse andere projecten, zoals Levin, Minneman, Rudess, Liquid Tension Experiment, vele gastoptredens op verschillende albums en dit soloproject. En dan heb je ook nog het technologiebedrijf Wizdom Music. Je moet wel een erg druk persoon zijn. Hoe combineer je al deze dingen?
Goede vraag, het is allemaal magie J

Vorig jaar had je ook nog je piano solo tour “From Bach To Rock”. Hoe was dat?
Ik heb een complete wereldtoer kunnen doen met alleen mijn piano. Dit was mijn eerste piano solo tour, en de muziek ging ook daadwerkelijk van Bach tot stevige rockmuziek. Ik startte met klassieke muziek en eindigde met een arrangement van Dream Theater nummers op piano. Mijn enige andere muziek instrument was IOS (red: besturingssysteem van Apple). Dus naast mijn pianospel deed ik wat shredding op mijn computer.

Kunnen we nog andere dingen verwachten van je in de nabije toekomst?
Er spelen allerlei ideeën in mijn hoofd, maar met de grote wereldtoer van Dream Theater die op handen staat, moet ik me daar volledig op focussen. Daarnaast wordt mijn soloalbum uitgebracht en ik hoop tussendoor wat solo-optredens te kunnen doen. Maar verder dan dat kan ik nu nog niet plannen, maar er komt zeker nog wat. We zien wel hoe dat gaat.

Helaas zijn we aan het eind van onze tijd voor dit interview. Ik hoop je binnenkort ergens te zien.
Bedankt voor dit interview, al het beste aan jullie lezers in Nederland. En tot ziens ergens in Nederland.

Foto’s met dank aan: InsideOutMusic, Hugh Syme, Kobaru.pl en Mario van Os