Interview met Mariusz Duda (Riverside)

Door Mario van Os, d.d. 4 juli 2011

Riverside heeft recentelijk een nieuwe EP ”Memories In My Head” uitgebracht in het kader van hun 10-jarig jubileum. In het kader van dit jubileumalbum had ik een interview met Mariusz Duda over het verleden, het heden en de toekomst van Riverside.

Voordat we echt beginnen; ken je onze website?
Ja, onze manager komt uit Nederland en laat jullie site wel eens zien. Maar omdat ik jullie taal niet kan lezen, zie ik alleen de scores in jullie jaarlijsten. Maar tegenwoordig met Google-translate kan ik hier en daar wat begrijpen. En natuurlijk ken ik het Nederlandse publiek heel goed van onze concerten.

Omdat we dit interview doen in het kader van jullie 10-jarige jubileum, kun je aangeven hoe Riverside is gestart?
Wil je echt het hele verhaal horen? Op onze website is de hele geschiedenis beschreven. Met een heel vreemd verhaal over hoe onze drummer en gitarist elkaar hebben ontmoet in hun auto, terwijl ze naar “Clutching At Straws” van Marillion aan het luisteren waren. Maar we hebben elkaar pas echt gevonden toen we met elkaar zijn gaan oefenen en nadat we onze huidige toetsenist Micha Łapaj hebben gevonden.

Dus op papier is Riverside gestart in 2001, maar voor mij is het pas echt begonnen in 2004 met het eerste album en de definitieve samenstelling door de komst van Micha Łapaj.

Maar jullie eerste album “Out Of Myself” hebben jullie niet met Micha Łapaj opgenomen.
Inderdaad, “Out Of Myself” is opgenomen met Jacek Melnicki, maar hij heeft de band verlaten voor de officiële release. De introductie van het album hebben we toen met z’n drieën gedaan en later hebben we Micha gevonden. Vanaf het begin paste hij perfect bij de band en toen is het pas echt begonnen.

Laten we dan over jullie muziek praten in plaats van over de geschiedenis en ontstaan van de band. Wat is de gedachte achter jullie muziekstijl?
Op dit moment is het erg moeilijk om te bestaan als een band. Het hangt af van de ideeën achter de muziek en de richting die je op wilt als band. We wilden vanaf het begin iets origineels creëren. En dat is moeilijk. Dat is ook de reden dat het eerste nummer op onze eerste album “The Same River” is genoemd.  Alles is al een keer gedaan en wij wilden iets nieuws doen. We wilden een echt eigen mix maken, een brug slaan tussen de oude muziek, de muziek uit de zeventiger jaren en iets nieuws en moderns. We hadden de neo-progressieve code en wilden dat nastreven. Ik denk dat we dat uiteindelijk op het tweede album hebben bereikt. Het is vreemd dat veel mensen onze muziek als progressieve metal betitelen, want dat is niet waar. We maken gewone normale muziek, alleen niet met de refrein-vers-refrein structuur en geen drie minuten nummers.

Op de nieuwe EP hebben we nieuw materiaal gezet, waarbij we de cirkel rond maken. Het grijpt terug op thema’s van voorbije tijd, waarmee we teruggaan naar ons begin als band om een soort cirkel te sluiten. Het afsluiten van een fase, om vervolgens helemaal fris aan nieuw materiaal te kunnen beginnen. Met het nieuwe album zal alles veranderen.

De EP klinkt naar mijn mening niet zoals het eerste album, maar meer in de groeiende lijn van alle vier albums. Wat vind je zelf?
Ten eerste wilden we ons inderdaad niet herhalen. Maar de teksten grijpen terug naar het begin en geven de connectie. Maar inderdaad het zijn niet dezelfde soort nummers en ik hoop dat het ook iets nieuws is.

Wat kunnen we verder verwachten voor het nieuwe album dat volgend jaar moet uitkomen?
Dat weet ik nog niet. Ik heb een aantal ideeën voor drie of vier nummers. Ik wil nummers creëren in een soort ‘second button’. Als je naar muziek van bijvoorbeeld Peter Gabriel luistert, dan hoor je geen gewone hitradiomuziek. Dat wil ik ook en daarnaast wil ik naar extremen zoeken, naar andere structuren die niets met progressieve muziek te maken hebben. Experimenteren met van alles en andersoortige instrumenten. Maar ik wil vooral muziek maken, waarbij we ons zelf niet teleurstellen.

Ik word een beetje moe van bepaalde formules die verplicht zouden zijn in onze muziek. Op het volgende album zullen we zeker veranderingen doorvoeren. Maar natuurlijk behouden we onze eigen stijl. We zullen echt geen popmuziek gaan maken, zoals Lady Gaga.

In tien jaar hebben jullie slechts vier echte albums gemaakt, maar daarnaast hebben jullie meerdere EP’s uitgebracht die bijna een compleet album konden zijn. Waarom deze releasestrategie?
Ja, we kunnen de EP’s uitbreiden tot een volledig album, maar dan klinkt het als iets wat we al eerder hebben gedaan. En dat willen we niet. Elk album moet weer een stap verder zijn en dat hebben we tot nu toe bereikt.

Vroeger hield ik van de albums van Metallica en van Iron Maiden. Iron Maiden maakt albums die elke keer weer hetzelfde klinken en dan haak ik af. Metallica heeft echter, tot op een bepaald punt, steeds iets nieuws geprobeerd. Wij willen dat ook, steeds vernieuwend zijn. We zijn nog verder aan het groeien en beginnen nu een klein beetje volwassen te worden. Ik wil de structuur van onze muzikale stijl behouden, dat is belangrijk voor ons. En dat hebben we bereikt op de albums.

Maar op de EP’s kunnen we van alles doen, zelfs geheel buiten je eigen stijl. Het is ‘Just for Fun’.

Maar tevens is het soms ook iets speciaals. “Memories In My Head” is bijvoorbeeld een soort monument ter ere van ons tienjarig bestaan. Tien jaar is best lang voor een band, veel bands halen dat niet. Over nog eens tien jaar kun je deze EP pakken en zeggen, dat was toen. Een moment in ons bestaan waar we trots op mogen zijn.

De EP “Memories In My Head” was in eerste instantie alleen verkrijgbaar op jullie concerten en pas later op een reguliere manier. Waarom was dat?
Op dit moment moet je van alles bedenken om je muziek te verkopen. Iedereen wil alles gratis hebben. Daarom wilden we wat extra’s doen voor onze trouwe fans. Maar er zijn ook mensen die niet naar onze concerten kunnen komen, zoals fans in Amerika, maar die toch onze muziek willen hebben. Daarom is de EP nu ook wereldwijd verkrijgbaar, zodat zij ook de kans hebben om het originele exemplaar in handen te krijgen.

Ik beschouw jullie als de grondlegger van een nieuwe stroom aan progressieve bands uit Polen. Hoe zie jij dat?
In de zeventiger jaren we hadden SBB in Polen, in de 80’s hadden we hier vooral een paar één-album bands en in de 90’s was Collage populair. In dit laatste decennium zijn wij inderdaad de eerste band geweest die andere, alternatieve muziek ging spelen. We hebben daarbij een aantal grenzen overschreden, waardoor opeens steeds meer nieuwe Poolse bands ontstonden die ook buiten Polen bekend werden. We hebben geholpen om het vertrouwen te verhogen.

Voorheen was het eigenlijk alleen de heavy metal bands die populair waren in Polen. We waren zeker de eerste niet-metal band die succesvol werd.

Wat zijn je muzikale invloeden?
Ik ben opgegroeid met elektronische- en metalmuziek en zelfs met death metal. Eigenlijk was het best grappig toen ik de anderen voor het eerste ontmoette. Onze drummer (Piotr Kozieradzki) had toen tien jaar in een death metal band gespeeld en onze gitarist (Piotr GrudziÄski) speelde ook in een metalband. Maar toen we begonnen met oefenen, wilden zij die muziek niet meer spelen. Ik ben vooral degene die erg open-minded is en me heb aangepast. Ik luister naar vele soorten muziek en echt alleen niet naar progressieve rock. Ik probeer elke dag nieuwe deuntjes te ontdekken.

En natuurlijk is Pink Floyd van grote invloed geweest op onze muziek, maar op heel veel muziek. Misschien is wel 90 procent van de hedendaagse alternatieve muziek gebaseerd op Pink Floyd. Tegenwoordig lijkt alles wel post-iets te zijn, zoals post-metal, post-rock, post-progressive rock, etc. We hebben dus alles gedaan en het wordt tijd om onze hoofden leeg te maken en helemaal opnieuw te beginnen. Ik heb het gehad met dat ‘post’. En wij zijn post-psychedelisch of nu zelfs post-progressief. Dus ik ben benieuwd wat de toekomst brengt, na dit post-gedoe.

Concerten

Jullie hebben vaak live in Nederland gespeeld. Heeft Nederland een speciaal plekje in jullie hart?
Eigenlijk wel. Je moet weten dat onze eerste show buiten Polen in Baarlo op het Prog Power Festival was (red: 3 oktober 2004). Dat was onze eerste ervaring op een podium buiten Polen en daarom is Nederland erg speciaal gebleven voor ons. En natuurlijk komt onze manager (Rob Palmen, red.) uit Nederland. We komen dus graag zo veel mogelijk in Nederland, we willen altijd graag een buitenlandse tour starten of beëindigen in Nederland. Ik realiseer me nu eigenlijk dat ik ondertussen vloeiend Nederlands zou moeten spreken, maar ik ken alleen “Goedenavond” en “Dank je wel”.

Jullie heb onder andere ook op het Arrow Rock Festival in 2006 gespeeld, samen met Roger Waters, Queensrÿche and Porcupine Tree. Hoe voelt dat om op zo’n groot festival te spelen?
Arrow Rock Festival was zeker één van onze hoogtepunten in onze carrière. Het was een eer om daarvoor gevraagd te worden en het was een nieuw hoofdstuk in onze geschiedenis. Ik moet wel bekennen dat ik heel zenuwachtig was, tijdens de eerste twee nummers stond ik te trillen op mijn benen. Het was geweldig, maar ook angstaanjagend, om een dergelijke grote menigte te zien. Voor het eerst in mijn leven ‘een zee van mensen’. Het was een geweldige ervaring!

Op dit moment hebben jullie één officiële dvd “Reality Dream” gemaakt. Ik heb ergens gelezen over verschillende problemen met het uitbrengen van deze dvd. Wat ging er mis?
We hebben wat problemen gehad met degene die het hebben opgenomen en zouden editen en uitbrengen. Ten eerste duurde het erg lang en toen wij het voor het eerst zagen was het vreselijk: “It sucked!”. De band was zelf nauwelijks in beeld en meestal liep er iemand met een camera door het beeld. Dit wilden we echt niet uitbrengen, maar we hadden dit al beloofd. We hebben toen degene, die ook verantwoordelijk was voor onze video van 02 Panic Room gevraagd om de boel te editen, te vervagen, stukken te vervangen, over te slaan en aan elkaar te plakken. En dat is hem gelukt en hij redde de dvd. We wilden helemaal geen soort Porcupine Tree dvd maken, maar door deze montage noodgreep is het er wel op gaan lijken.

Maar voor mij is dit niet onze echte eerste dvd. Die komt nog.

En wanneer kunnen we dan een nieuwe dvd verwachten?
Zodra we een hele set met nummers hebben waar we echt van genieten op het podium. Op deze laatste tour hebben we de combinatie van nummers gespeeld die we echt goed vonden.

Kunnen we dan van deze laatste anniversary tour een dvd verwachten?
Nee, nog niet. Misschien van de volgende tour. We maken eerst ons nieuwe album in 2012 en daarna touren we. En wie weet, dan misschien…

Lunatic Soul

Wat wil je bereiken met je solo project Lunatic Soul?
Ten eerste ben ik niet met Lunatic Soul begonnen omdat ik mijn ei niet kwijt kon in Riverside. Maar ik wilde de stijl van Riverside behouden en ik wilde Riverside houden als een band. Daarom besloot ik om alle dingen die ik voor mezelf wilde doen in een eigen project in te passen. Ik hou er niet van als artiesten een soloproject beginnen dat precies hetzelfde klinkt als hun band, om te bewijzen dat ze het alleen ook kunnen. Daarom wilde ik met mijn soloproject een eigen geluid en een eigen karakter creëren. Ik hoop dat ik dat bereikt heb. Ik hoop dat je het verschil met Riverside hoort. Het was omdat ik iets meer wilde doen in de pauze tussen twee albums, omdat ik mezelf verveelde.

Ik hoop dat je je nog vaak zult vervelen.
Ja, wel. Dit jaar zal er weer een nieuw album verschijnen. Het zal geen Lunatic Soul III worden, dus is het niet echt groot nieuws. Het zal exclusief op het KScope label verschijnen en het zal “Lunatic Soul Impressions” gaan heten. Het album zal alleen instrumentale tracks bevatten en het wordt een afsluiting van het thema ‘near life/near death’ of ‘Life after death’ van het Black en White album. De sfeer van dit album wordt vergelijkbaar met ‘The Sound of the Movies’. Waarschijnlijk zal het album in oktober uitkomen. Daarmee sluit ik opnieuw een cirkel (‘closing of a circle’), zodat ik net als bij Riverside vanaf volgend jaar met een volledige frisse start verder kan gaan.

Daarmee ben ik een beetje door mij vragen heen. Wil jij nog wat zeggen tegen onze lezers?
Ik weet niet wanneer dit interview wordt geplaatst, maar ik zou iedereen graag willen zien op een van onze shows. We gaan in oktober nog een tour houden in Nederland, dus tot dan. En natuurlijk zijn we komend weekend in Bospop. Wellicht tot ziens daar!

Oké, bedankt voor dit interview en tot een volgend keer.

www.riversideband.pl