Interview met Ryo Okumoto: “Spock’s Beard is een moderne band, maar ons geluid verandert niet!”

Interview met Ryo Okumoto (Spock’s Beard)
Door: Fred Nieuwesteeg
Datum: 11 april 2018

Spock’s Beard brengt eind mei 2018 zijn dertiende studioalbum uit, die de titel  “Noise Floor” meekrijgt. De klassieke progband verzorgt uiteraard een promo-tour om deze cd, die uit twee schijven bestaat, goed onder de aandacht van de fans te brengen.

Dit is de aanleiding voor het telefoongesprek dat ik met de bevlogen toetsenist van de band, Ryo Okumoto, had. Op 11 april 2018 belt hij hiervoor op vanuit zijn geboorteland Japan voor een kort interview.

Kun je iets vertellen over de muziek op jullie nieuwste cd  “Noise Floor”
Je zal op Noise Floor geen epics aantreffen van 15-20 minuten. Met   4-7 minuten houdt het op. De nummers zijn toegankelijker, meer melodisch dan op de vorige cd (“The Oblivian Particle”). Dat is geen bewuste keuze, dat is spontaan zo ontstaan. We schreven de nummers, gingen ze arrangeren en opnemen en dat was het. Het is ook geen concept-cd. Alle nummers vertellen hun eigen verhaal. Ik ben erg blij het met resultaat, het is zeker ook mijn cd.

Kun je titel van “Noise Floor” verklaren?
Hier zitten geen diepere gedachten achter. We hadden keuze uit 50-70 titels en dit vonden we de mooiste. Het klinkt goed en het is een erg moderne titel  voor ons doen, die in dat opzicht ook prima past bij de hoes. Zo’n soort titel hebben we nog niet eerder gehad. We zijn dus een moderne band (lacht), maar ons geluid verandert niet, hoor!

Een vraag over het schrijfproces. Alle leden hebben een thuisstudio waar ze aan nummers werken. Hoe bepalen jullie dan welke nummers op de cd komen?
Het klopt wat je zegt. We brengen allemaal onze ideeën voor nummers in en bepalen samen welke op de cd komen. We hadden nu zo’n 20 nummers waaruit we een selectie hebben gemaakt, maar Thomas (InsideOut Music) vond het teveel. Hij wil niet meer dan 60 minuten muziek op een cd. Maar wij vonden het zonde om een paar goede nummers niet op te nemen. Daarom hebben we er een dubbel-cd van gemaakt. De tweede cd bevat dus zeker geen left overs!

Welke nummers zijn van jouw hand?
Ik ben zelf verantwoordelijk voor Box Of Spiders en Beginnings en heb meegeschreven aan Another Day. Box Of Spiders is mijn favoriet. Het is zo gek, het zet je zo op het verkeerd been, dit is klassieke prog! Er zit King Crimson in, met een heerlijke Latin twist in het midden, wat maakt dat het heel erg afwijkt van de andere nummers. Ik vind het geweldig! Ik ben er vijf jaar mee bezig geweest om dit te schrijven en het goed en helemaal naar mijn zin te krijgen. Steeds veranderen, bijschaven, het leek niet af te kunnen komen, maar het eindresultaat is fantastisch, het is zo’n maf nummer!

Nick d’Vergilio is terug in de band, hoe is dat voor jullie?
Geweldig. Ik ben er zo blij om, ik hou zo van zijn manier van drummen, hij doet dat met zoveel gevoel! Ik heb met grote drummers gewerkt, zoals Jeff Porcaro, dus ik kan een topper wel herkennen, en Nick is er absoluut eentje. Als hij beschikbaar is gaat hij ook mee op tour, al is hij wel erg druk bezet. Maar met een andere drummer lukt het toeren zeker ook wel.

Jij bent heel belangrijk voor de band, voor het geluid. We worden altijd getrakteerd op veel keyboards. Hoe zie jij je eigen rol eigenlijk?
Ik zorg er altijd voor dat de ritmesectie staat als een huis. Drums, basgitaar, gitaar, maar ook de Hammondorgel, vormen de ritmische basis van de muziek. Dan begin ik de muziek en de melodieën in te kleuren. Ik gebruik altijd een heel arsenaal aan toetseninstrumenten: de Minimoog, veel analoge instrumenten, uiteraard de Mellotron (het is tenslotte prog…), om vervolgens funky geluiden, plug-in-geluiden, oude en nieuwe klanken toe te voegen, zodat het geluid frisser wordt, soms juist wat vreemder, of wat meer ritmisch. Ook dit keer hebben we weer violen en een hoorn toegevoegd, dat doen we bij de laatste vijf cd’s steeds. Het geluid van een strijkensemble zorgt altijd voor een mooi tegenwicht in een rocksong. En ja, bij prog kan alles. Dat bij elkaar is zo’n beetje mijn werk. Op deze cd heeft dit goed uitgepakt, al zeg ik het zelf…

Spock’s Beard bestaat inmiddels 23 jaar. Raak je niet eens uitgekeken op de band?
Oh nee, Spock’s Beard is niet een typische progband, die toch vaak een beetje een interessante, moeilijkdoenerige  uitstraling hebben. Spock’s Beard is anders, grappig, en altijd een feest om live te zien. Vooral de optredens vervelen nooit, het contact met het publiek, lekker gek doen op het podium, daar komen de mensen voor: ze vinden het geweldig, ze verdienen het en ze hebben het nodig.

Jullie hebben voor het eerst de legendarische plaat  “Snow” integraal live gespeeld. Hoe was dat?
Oh, dat was een geweldige ervaring, met alle oud-leden op het podium! Eerst speelden we “Snow” een keer in de Verenigde Staten en later tijdens het Night of the Prog festival. Toen hadden we het album beter in de vingers, dus was de vertolking ervan ook een stuk beter. Een geweldig festival vind ik dat trouwens, het theater is prachtig en de sfeer is uitstekend. Het was heerlijk om te doen!

Iedereen in de band zingt, behalve jij. Kun je niet zingen?
Oh, ik kan zeker wel zingen hoor! In het verleden heb ik best veel gezongen, de achtergrondzang verzorgd.  Maar ik ben zo druk bezig op het podium, dat ik daar echt al mijn aandacht bij moet houden. Vaak moet ik twee, soms drie keyboards tegelijk bespelen, en zorgen dat alle geluidseffecten op tijd gestart worden, hier mag ik echt geen fouten in maken, en dan heb ik echt geen tijd over om ook nog eens te zingen. Dat laat ik met een gerust hart over aan de andere bandleden.

Wat zijn ook alweer jouw favoriete bands en inspiratiebronnen?
Net als bij jou liggen mijn muzikale wortels in de jaren ’70, bij bands als Genesis, Yes en Emerson, Lake & Palmer. Maar ik ben ook een groot fan van jazz. Grote voorbeelden voor mij zijn bijvoorbeeld Path Matheny, Chuck Corea en Herby Hancock.

Wat zijn de plannen van Spock’s Beard, zien we jullie snel weer in Nederland of tijdens Night of the Prog?
We zijn juist op dit moment bezig een nieuwe toer aan het uitstippelen. Volgend jaar februari doen we mee aan Cruise to the Edge, dat doen we wel vaker. En als de cd goed loopt gaan we zeker weer veel optredens doen. We proberen altijd het publiek te plezieren, we blijven gewoon lekker spelen.  Ik ben gek op Nederland, Amsterdam natuurlijk, maar vooral het Nederlands publiek is geweldig. Ze zijn echt zo bevlogen en ontzettende liefhebbers van prog. Dus komen we graag weer een optreden doen bij jullie!

Is er nog een laatste ding dat je de bezoekers van onze website niet wilt onthouden?
We hebben de nummers op deze nieuwe cd voor de Nederlandse fans geschreven. Dus ga ‘m vooral beluisteren, jullie moeten deze cd gaan kopen!!!