#113 Jeavestone: progkwintet uit Finland weet nog origineel te zijn

Interview: Hans Ravensbergen en Hans Teunissen
Eindredactie: Hans Ravensbergen
Datum: 14-11-2009

Finland mag dan hoofdzakelijk bekend zijn als thuisland van de Kerstman en een stel skischansspringers van wereldklasse, op muzikaal gebied lijkt het land wat onontwikkeld. Lang voordat Kataya in ons land bekend werd via Symforce was daar al de groep Jeavestone. In 1999 opgericht en al tien jaar onbekend zowel binnen als buiten Finland. Hier willen wij bij Progwereld graag verandering in brengen, want deze viermansformatie met één dame speelt zeer originele muziek. En originaliteit kunnen we in de progscene goed gebruiken. Vlak voor hun spetterende optreden op Slottsskogen (Gothenburg, Zweden) spraken wij met deze vijf leuke Finnen die allen schuil gaan onder ludieke bijnamen als Jim Goldsworth, Tommy Glorioso, Mickey Maniac, Kingo en Angelina Galactique. En waarover spraken zij… over onder meer de melodica, een zaaltje in Amsterdam en houten schoenen..

Jeavestone is opgericht in 1999, tien jaar geleden. Waarom horen wij pas nu, in 2009, over jullie bestaan?
Jim: Mogelijk omdat in Finland progressieve rock een besmet woord is. Deze muziekstroming wordt in Finland niet gepromoot.
Angelina: Er zijn in ons land niet veel groepen die deze muziek maken en verder moet je contacten hebben, ook in het buitenland.
Jim: Bij ons zijn er ook helemaal geen festivals.
Angelina: Zo’n dertig jaar geleden waren die er trouwens wel.
Mickey: We zijn geografisch gezien ook geïsoleerd natuurlijk. Ons land is ook alleen per veerboot bereikbaar. We komen ook niet uit Helsinki maar uit een klein dorp in het midden van Finland.

Kunnen jullie wat vertellen over het ontstaan van de groep en wat jullie willen bereiken?
Mickey: We komen uit zo’n klein dorp waar iedereen elkaar kende, we waren dus gedoemd om bij elkaar te komen, ha ha.
Angelina: Ja, en er waren in het dorp maar twee mensen die fluit speelden, waar ik er een van ben. Die andere was ook een vrouw, want mannen spelen bij ons geen fluit (wij vertellen dat wij Thijs van Leer hebben op fluit, waarop de groepsleden in koor roepen dat hij hun held is, HR).

Wat willen jullie met de groep bereiken?
Jim: We willen niet beroemd worden als je dat soms denkt.
Tommy: Het voornaamste is dat we muziek willen spelen, vooral maffe muziek.
Mickey: Over twintig jaar komen we er wel achter wat ons belangrijkste doel is.

Wat heeft jullie interesse buiten de muziek?
Jim: Ik houd me bezig met computers en het ontwikkelen van websites en zo en wat programmeren, maar muziek is de voornaamste bezigheid.
Angelina: Ik studeer muziek, dat doe ik nog steeds. Verder geef ik zangles, want ik ben ook zangeres in de opera richting. Deze groep is een mooi contrast.

Wat zouden jullie doen wanneer jullie geen talent hadden om muziek te maken?
Jim: Veel drinken en kotsen.
Tommy: Ik zou dan tuinarchitect zijn.

Ik zeg Beardfish en Black Bonzo, wat zeggen jullie dan?
Mickey: We kennen alleen de muziek van Beardfish, Black Bonzo kennen we alleen van naam. We zijn door dezelfde muziek beïnvloed als Beardfish ondanks dat we nooit de bedoeling hadden om progrock te gaan spelen.
Jim: We hebben ook met het album “Spices Species And Poetry Petrol” nooit progrock willen maken.
Mickey: In het begin was het helemaal niet progressief wat we speelden.

Jullie namen zijn trouwens erg interessant. Vind ik jullie zo ook in het Finse telefoonboek?
Waarom gekozen voor deze artiestennamen?
Jim: Binnenkort staan we daar wel zo in hoor, ha ha. Het is ook een beetje als grap bedoeld, maar deze namen zijn voor anderen veel beter te onthouden en uit te spreken dan onze echte namen.
Angelina: Het paste ook beter bij onze show vroeger, want toen was dat ook meer theater.

Kende de groep altijd al deze bezetting?
Jim: We zijn met zijn vieren begonnen.
Angelina: Een echte ‘boysband’ dus.
Mickey: In 2001 kwam Angelina erbij toen we een fluitist(e) zochten voor de ep die wij toen wilden uitbrengen. Twee jaar later vroegen we haar om meer voor ons te komen spelen.
Angelina: Ik speel ook een beetje toetsen. Ik werd door de heren gebeld of ik wat vaker mee wilde spelen.

Is er een speciale reden dat jullie de melodica vaak in jullie muziek gebruiken? Dit instrument (een polifonisch blaasinstrument) wordt vaak in jazz muziek gebruikt.
Mickey: Het is het meest ondergewaardeerde instrument dat er is, tenminste in Finland. Vroeger moest iedereen op school in Finland melodica spelen. Dat weet ik nog van mijn ouders (wat dat betreft valt de melodica dus te vergelijken met onze blokfluit, HR). Niemand respecteert dit instrument.
Angelina: Daar komt nog bij dat ze zulke leuke kleuren hebben (………, HR).
Mickey: De andere jongens gaven mij dit instrument een aantal jaren geleden ook cadeau.

Met de verdiensten van Jeavestone kunnen jullie leuke dingen doen. Maar waar verdienen jullie eigenlijk jullie brood mee?
Jim: Ik probeer wat te verdienen met muziek, maar verder zit ik in de computerbusiness.
Kingo: Ik werk bij Nokia, daar repareer ik telefoons.
Tommy: Zomers werk ik als tuinarchitect. In de winter doe ik niets, alleen maar bier drinken (waarop wij opmerken dat de winters in Finland wel veel langer zijn dan de zomers…, HT).
Angelina: Ik studeer muziek en heb een paar baantjes.
Mickey: Ik studeer voor mediaontwerper en wil films en televisieprogramma’s gaan maken. Ik werk al een paar jaar in een theater als geluidstechnicus. Ik probeer mijn werk zoveel mogelijk met de muziek te combineren.

Wie is de bedenker en maker van het bijzondere artwork?
Tommy: Mijn zwager heeft de hoes voor “Mind The Soup” ontworpen, de hoes voor de tweede cd is gemaakt door een erkende striptekenaar. We kennen hem niet persoonlijk.

Nu wil ik jullie wat serieuze vragen stellen over de eerste twee albums.
Hoe kregen jullie eigenlijk inspiratie voor het nummer Extended Massive Orgasm?
(Gelach alom; HR). Mickey: In 2003 schreven Tommy en Jim dit nummer in twee minuten. We zouden bij mij thuis gaan oefenen en jammen toen ik erg ziek werd en alles bij elkaar kotste. Ik kon niet meespelen en toen maakten ze dit nummer.

Dit nummer is zeker in één take opgenomen…
Jim: Niet opgenomen, maar wel geschreven, ha ha. We werden erg geïnspireerd door het overgeven van Mickey.

Vanavond als toegift?
Mickey: Dat hebben we nog niet besloten. Gisteren speelden we dit nummer wel voor het eerst sinds een paar jaar live.

The Secret Playhouse en Snowfall zijn serieuzere nummers. Waar gaan deze nummers over?
Jim: The Secret Playhouse gaat over wanneer je helemaal alleen thuis bent en geen vrienden hebt. Dan ga je naar de verbeeldingen en gedachten in je hoofd. Zoiets als een geheime speelplaats waar niemand je kan zien. Snowfall ontstond toen ik helemaal chagrijnig was en ik vanuit het café naar huis ging. Ik keek naar de maan en toen dacht ik aan de eerste sneeuwvlokken, want de winter is de mooiste tijd van het jaar. Het nummer stelt verder niet zoveel voor. Eigenlijk is het een liefdesverhaal. Ik was toen verliefd en het nummer schreef ik voor haar.

Ik vind “Spices, Species And Poetry Petrol” behoorlijk anders klinken dan “Mind The Soup”, veel rustiger en gepolijster. Hebben jullie dat bewust gedaan?
Jim: We hadden toen meer tijd uitgetrokken om dat album te maken.
Mickey: We waren toen ook betere producers en hebben meer over de nummers nagedacht.
Jim: We hadden toen meer tijd om ons eigen geluid te ontwikkelen.
Mickey: Op “Mind The Soup” staan nummers die al vier jaar oud waren toen we naar de studio gingen. We namen ze ook vrij snel op.
Jim: We besteedden toen ook weinig aandacht aan het geluid.

Wat is de gedachte achter het idiote nummer The Power Of Swankle?
Jim: Ken je die Amerikaanse televisiewinkels? Ik haat ze, ze zijn verschrikkelijk! Toen besloot ik om er zelf maar een te maken. Wat is er nu net zo oppervlakkig als een geschoren enkel? Wie wil dat nu? Je weet wel, Swankle, het artikel. Je kunt het bestellen in een televisiewinkel als je wilt, ha ha.
Mickey: We willen er natuurlijk ook geld mee verdienen.
Jim: Misschien moeten we Swankle maar serieus gaan nemen, ha ha.

Jullie eerste twee albums waren grensverleggend. Wat mag de luisteraar met het derde album verwachten?
Mickey: We hebben al twee nummers opgenomen en die zijn in Finland als single uitgekomen. Ze staan ook op Myspace. Het album moet in het voorjaar van 2010 uitkomen. Nee, we hebben voor deze single geen hoes gemaakt, dat klopt. Misschien dat het album ook wordt uitgebracht via het platenlabel dat ons laatste album uitbracht. We hopen dat Thijs van Leer ons nog een beetje kan promoten, want hij heeft onze muziek.

Wanneer zien we jullie in Nederland op een podium en wat zijn jullie plannen?
Mickey: We hebben contacten in Nederland met twee zalen (noemt De Pul in Uden en ‘een zaaltje’ in Amsterdam, wat Paradiso blijkt te zijn, HR). Maar er staat nog niets vast. We hebben nog een professionele boekingsagent nodig die de zaakjes internationaal kan regelen.

Hebben jullie nog wat te melden aan de lezers en bezoekers van Progwereld? Dit is jullie grote kans!
(We helpen ze een handje: luister naar onze muziek, koop onze albums en scheer je enkels, HT).
Angelina: We hopen jullie snel te ontmoeten.
Tommy: We willen graag bij jullie spelen.
Mickey: We hebben veel respect voor jullie.
Jim: We hopen dan ook op houten schoenen te mogen lopen (vervolgens leggen wij de groepsleden uit hoe zij het woord ‘klompen’ uit moeten spreken, wat wonderbaarlijk snel lukt, net als wat andere Nederlandse woorden overigens…, HR).