eerste druk: 01-07-2008
interview en tekst: Hans Ravensbergen & Maarten Goossensen
fotografie individuele groepsleden: Hans Ravensbergen
Inleiding
Op vrijdagavond rijden we naar Boskoop, we hebben een afspraak aan de Ridderbuurt. We zijn uitgenodigd om een repetitie van Knight Area bij te wonen en een interview te komen doen. We worden hartelijk welkom geheten door Gerben Klazinga. Hij woont in een heerlijk vrijstaand huisje pal aan het water. Zijn huis is tevens zijn werkplek. Op de benedenverdieping is zijn professionele studio gevestigd en boven woont hij. We krijgen meteen een rondleiding en hij laat met trots zijn grote zeefdrukafbeeldingen van de Knight Area hoezen zien, uiteraard vervaardigd door Mattias Norén. De rest van de band druppelt binnen en neemt plaats in de huiskamer voor een kop koffie.Al snel vliegen de anekdotes van de band over tafel. Men heeft inmiddels een flink aantal unieke concerten in het buitenland gegeven en dat heeft een hoop leuke verhalen opgeleverd.
Na de koffie gaan we naar beneden en speelt de band het eerste deel van de liveset die ze de avond erop in Zoetermeer zullen spelen. Je merkt duidelijk dat hier niet alleen een groep muzikanten bezig is, maar ook een groep vrienden die duidelijk genieten van de muziek die ze maken. Na de eerste set gaan we weer naar boven en mogen we onze vragen afvuren op Gerben Klazinga (GK), Pieter van Hoorn (PvH), Mark Smit (MS), Mark Vermeule (MV) en Gijs Koopman (Gko).
Er zijn veel (jonge) progressieve rock fans die jullie niet of minder goed kennen. Vertel deze mensen eens iets over het ontstaan van Knight Area.
GK: Het is eigenlijk een nogal eenvoudig verhaal. 21 Jaar geleden startte ik de band Sangamo. Die is eigenlijk nooit goed van de grond gekomen. Mijn broer Joop zei toen: “je hebt nu zoveel nummers voor die groep geschreven en je doet er helemaal niets mee, zet het eens op een plaat”. Toen ben ik tussen 2000 en 2003, na mijn werk een uurtje per dag, een heleboel van die nummers gaan opnemen. Op ons debuutalbum (“The Sun Also Rises”) staan 7 nummers van Sangamo en 3 nieuwe nummers. De intro en de gitaarsolo op The Gate Of Eternity bijvoorbeeld is al in 1982 geschreven. Dus het soloproject van mij is eigenlijk Knight Area gaan heten. Die naam heeft Joop trouwens bedacht, het is een naam die in het Engels niet bestaat.
De bezetting van de band is geleidelijk aan ontstaan. Ik zat in de coverband Jukebox Night, daar speelde Peter van Heijningen gitaar, dus dat was snel geregeld, al heeft hij maar één week in de ‘band’ Knight Area gezeten. Gijs Koopman speelde destijds basgitaar in Sangamo (en daarvoor in Cliffhanger). Mark Vermeule is in de plaats gekomen van Peter van Heijningen.
MS: Ik speelde destijds als toetsenist in de band Toyz en ik trad af en toe eens met Gerben op. Ik ben altijd al met zang bezig geweest. Gerben heeft me toen gevraagd om bij Knight Area te zingen. Het was ook iets totaal anders dan wat ik had gedaan en wilde wel eens zien hoe ver ik kon komen.
GK: Mijn broer Joop is heel belangrijk geweest voor het opstarten van Knight Area. Hij heeft achter de schermen ook een heleboel voor ons geregeld en speelde natuurlijk ook mee op onze albums. Inmiddels is hij bezig met zijn nieuwe project Brandaris, dus of hij in de toekomst nog live met ons gaat spelen valt nog te bezien.
Sinds “The Sun Also Rises” is het enige tijd (ogenschijnlijk) stil geweest rondom Knight Area. Wat is er sindsdien met jullie gebeurd?GK: In de periode na onze eerste plaat is eigenlijk de band gevormd en hebben we keihard gerepeteerd om alle nummers, maar ook nieuwe nummers live te kunnen spelen.MS: We hebben 2005 voornamelijk besteed aan het geven van concerten omdat de verkoop van de plaat behoorlijk succesvol was. Het jaar daarna, 2006, hebben we hoofdzakelijk besteed aan het maken van de nieuwe cd. Ook hebben we veel gerepeteerd omdat we in elk optreden kwaliteit willen leveren. Dat hebben we afgewisseld met het opnemen van de nieuwe plaat. Die periode is ook nog wat langer geweest dan de bedoeling was. Onze platenmaatschappij (The Laser’s Edge; HR) wilde nog een half jaar wachten met het uitbrengen van het album.
PvH: Uiteraard hebben we met Ken Golden van The Lasers’s Edge goed overleg gevoerd hoor. Toen zou de plaat in februari uitkomen wat weer is uitgesteld tot uiteindelijk april. Het was ook erg spannend wat deze plaat zou gaan doen. De eerste was natuurlijk een succes, dan is het spannend hoe de tweede gaat vallen. Het was bijna zoiets als ‘het tweede album syndroom’.
GK: Het was ook anders omdat ik in een vrij korte tijd een heel album moest schrijven, de eerste was mijn project waar ik alle tijd voor had.
MV: De tweede cd was al veel meer een ding van de hele band. We hebben ook alle tijd genomen om te repeteren en te kijken hoe het publiek op de nummers reageerde.
GKo: In mijn tijd bij Cliffhanger leerde ik wel snel werken, want toen had je een week of zo de beschikking over een studio, anders maakte je de cd financieel gezien helemaal voor niks.
MV: Omdat wij de beschikking hadden over de studio van Gerben konden we ook alle tijd nemen voor de productie. Je kon nog eens wat bijschaven en dat soort dingen.
MS: Daar komt nog bij dat we allemaal heel erg hebben geloofd in de tweede cd. We hebben ons er ook allemaal voor ingezet. Dat is natuurlijk het voordeel van een eigen studio.
Toen “The Sun Also Rises” uitkwam met natuurlijk een heleboel oude nummers, waren jullie toen niet verrast door de kritieken die jullie kregen?
GK: Het was een korte tijd zelfs een hype. Hij heeft zelfs één week op nummer 85 in de album top 100 gestaan! Ik heb de muziek natuurlijk wel enigszins in een nieuw jasje gegoten. Alleen Conspiracy is eigenlijk letterlijk overgenomen, maar wat was nu je vraag? Je bent wel verrast met het feit ‘waarom nu wel’. Met Sangamo speelden we ook goede muziek, dan komt er een andere band of eigenlijk in een andere vorm met een goede zanger als Mark Smit die alles even inzingt, en dan kan het opeens wel. Ik was niet zo verrast dat men het goed zou vinden maar zó goed, nee dat had ik niet verwacht. Volgens sommigen is de eerste ook beter dan de tweede, “Under A New Sign“, maar de verhoudingen zijn over het algemeen fifty-fifty.
Met de eerste plaat werden jullie nog erg met Arena vergeleken.
GK: Ja, dat is jou schuld, Maarten, want jij hebt dat toen geschreven, haha. Die recensie staat gegraveerd in m’n hersenpan, haha.
De bezetting is teruggebracht tot vijf man. Kunnen jullie wat vertellen over het vertrek van Rinie Huigen en Joop Klazinga? En waarom geen vervangers?
GKo: Eerst ging Joop weg. Op een gegeven moment ging ook Rinie weg en toen besloten we ook om met z’n vijven te blijven. Met z’n zevenen heb je natuurlijk ook zeven verschillende meningen, het was soms net een bouwkeet.
PvH: Ook uit de zaal kregen we opmerkingen dat het zo vol op het podium was.
MV: Met z’n vijven heb je ook veel meer openheid.
MS: Ook qua organisatie is het een stuk makkelijker, met vijf is het nog net te overzien. Ook op het podium is het beter te overzien en het geluid is makkelijker te mixen voor onze geluidsman Jankees Braam. Maar het was ook ingegeven door de omstandigheden. Toen Rinie weg ging hebben we ons nog afgevraagd hoe we dat op zouden vangen. Maar we hebben daar goede afspraken over gemaakt. We hebben het uitgeprobeerd en dat bleek toen ook acceptabel te zijn. Met z’n vijven voelen we ons wat lekkerder, wat meer een eenheid.
Ook is het qua ruimte wat beter geworden zonder een gitarist en toetsenist extra. Ik heb nu een portable keyboard en verder heeft Gerben een keyboardstack minder, dus dat scheelt al (Gerben wijst naar een foto waarop hij als een soort Rick Wakeman tussen een batterij keyboards staat).
Kunnen jullie nog iets zeggen over het vertrek van Rinie Huigen.
PvH: Zijn ambitie lag ergens anders dan die van ons. Alles bij elkaar hebben we besloten om in goede harmonie uit elkaar te gaan. We vonden het erg jammer dat hij wegging maar respecteren zijn besluit.GKo: Ik heb ook nog eens acht jaar met hem in Cliffhanger gespeeld en zoiets van vier jaar in Knight Area, dus dat is nogal vrij heftig om afscheid van elkaar te moeten nemen. In beide bands zijn we vrij succesvol geweest.
Verdelen jullie alle partijen nu?
MV: Het is best veel wat Gerben allemaal schrijft. Ik heb gewoon wat meer te doen gekregen. Ik kan niet alles overnemen, dus Mark Smit heeft ook wat overgenomen.GK: Je hebt natuurlijk wel twee man nodig om het te verdelen. Mark doet vreselijk veel op toetsen en speelt eigenlijk ook meer dan Joop speelde.
Heb je daar nog reacties op gehad dat je opeens met een draagbaar keyboard staat.
MS: Nee, ik had eigenlijk wel meer reacties verwacht. Zelf was ik er ook niet van overtuigd dat het een groot succes zou gaan worden. Het is ook uit nood geboren maar wel uit eigen initiatief. Ik heb m’n keyboard ook van Marktplaats gehaald omdat ze niet meer in productie zijn. De beperking van mijn bewegingsvrijheid is wel iets om met mijn zang rekening mee te houden, maar de voordelen wegen toch weer op tegen de nadelen. We hebben ook overwogen of ik achter een toetsenbord zou gaan zitten, maar dan wordt het meer een theatervoorstelling en we zijn toch een rockband.
We vernamen dat Pieter van Hoorn laatst in een megaplatenzaak in New York tegen een apart vakje van Knight Area aanliep. Hij heeft die cd’s daar toch niet zelf neergezet?
PvH: Nee, het was écht een apart vakje met onze naam erboven [antwoord Pieter heel serieus; HR].
[vervolgens worden legio voorbeelden en plaatsen genoemd waar ter wereld Knight Area allemaal in de platenbakken staat].
GKo: Ik was laatst in Bratislava (Slowakije) en vertelde daar iemand dat ik in Knight Area zat. Ging die helemaal uit z’n dak en moest ik gelijk de cd signeren. Ik ben toen wel een stuk gegroeid ja, haha.
PvH: Vroeger droomde je daarvan.
MV: Toen we in 2005 op NEARfest speelden kwam er ook iemand van de organisatie die vroeg of we even wilde meekomen om te signeren. Toen stond me daar toch een rij mensen!
Jullie treden binnenkort (éénmalig) op in Londen en Montreal. Is zo’n éénmalig optreden financieel wel haalbaar?
PvH: Soms moet je ermee akkoord gaan dat je quitte speelt. Het is meer een investering. We maken altijd een afweging, je kan er aan verdienen of het kan je niks kosten. We zitten nu wel in een positie dat als we naar Amerika of Canada gaan, het ons geen geld meer kost. Het is trouwens wel een wereld van verschil hoe je in het buitenland wordt ontvangen of in Nederland.GK: Het is niet om lullig te doen, maar in het buitenland worden we veel beter ontvangen.
Binnenkort spelen jullie op Loreley. Hoe zijn jullie daar terecht gekomen?
PvH: Je blijft jezelf positioneren en promoten bij organisaties en op een gegeven moment komen ze bij je terug. Je basis moet in orde zijn en de muziek moet goed zijn, je cd’s moeten bekend zijn met positieve recensies. Het belangrijkste is dat je mensen trekt en dat je hard blijft werken. We zijn ook al door pRockfest (Bünde, Duitsland; HR) gevraagd voor een cluboptreden dit jaar en staan op de ‘wishlist’ voor 2009. Dat soort dingen groeit gewoon langzaam, maar is wel duurzaam en hard werken. Maar de fans zijn natuurlijk wel loyaal in ons genre. We halen er in die zin best veel rendement uit. Festivals als Loreley zijn ook duidelijk onze ambitie.
MV: De organisatie van Loreley heeft natuurlijk ook gekeken waar we allemaal gestaan hebben. Onze cv groeit nog steeds, het staat natuurlijk goed met NEARfest op je cv.
MS: In Duitsland zit ook nog veel groeimogelijkheid in onze populariteit.
Zijn jullie nog benaderd voor Symforce?
PvH: Nee. Dat bedoel ik nu met typisch Nederland, ik kan er nog steeds geen verklaring voor vinden. We zouden er best willen spelen. Wat vinden jullie ervan, zouden wij op zo’n festival passen? [wij vinden absoluut van wel!]. We zijn in Amerika ook nog steeds groter dan in Nederland.
MS: Nog een recent voorbeeld: ik hoorde laatst iemand die bij een wedstrijd van het Nederlands elftal, waar ook Kane speelde, was geweest. Die werden toen aangekondigd als ‘de enige rockband van Nederland’, terwijl we in ons land een enorme rockbandcultuur hebben van hartstikke goede kwaliteit en dan is Kane opeens de enige Nederlandse rockband! [zegt Mark Smit vol vuur; HR].
Plannen voor een derde album neem ik aan?
MS: We zijn qua muziek een heel eind onderweg en er kan al heel wat opgenomen worden. We spelen ook al nummers live. We gaan er ook de tijd voor nemen, het wordt ook meer studioachtig in tegenstelling tot de tweede die we liveachtig hebben gedaan. Bij de derde wordt dat dus ietsje anders, we hebben er wel veel vertrouwen in.
Hoe wordt de muziek nu geschreven nu jullie met z’n vijven zijn? Wordt daar iets in veranderd?
GK: Nee niet echt, ik blijf nog steeds de motor.
MV: Er komen wel steeds meer invloeden van Mark. De arrangementen komen ook wel bij de anderen vandaan.
GK: Ik kom met een demo aanzetten die helemaal door mij is ingespeeld, maar als we dat gaan uitwerken ontstaan er soms wel wat nieuwe dingen. Ik ben daar wat losser in geworden ook.
MS: Er komt een moment dat Gerben het los laat en wij ermee aan de slag gaan. Als we daar tevreden over zijn is het klaar om opgenomen te worden.
MV: De band doet ook mee met de arrangementen.
GK: De muziek wordt wel steviger, maar blijft flink melodieus. Ik ben ook een Opeth fan, dus. Ik vind neo-prog onwijs gaaf, maar ik vind dat je het wel een beetje moet mengen met stevigheid.
MS: Ik wil iets meer de grenzen opzoeken, maar grunten zit er niet in, dat gaat mij niet lukken. M’n dochter kan dat wel, haha.
Vervolgens onderbreekt Gerben Klazinga voorzichtig de gezellige conversatie, het is tijd om de repetitie te vervolgen. Nee, onze vragen waren al lang op.
Voor we weg gaan wil de band ons nog een nieuw nummer laten horen die op de derde cd zal komen. Ze zijn erg benieuwd naar onze reactie. Uiteraard blijven we daarvoor wat langer plakken. Het nummer doet sterk aan Genesis denken en is heerlijk bombastisch met van die heerlijke paspedalen van Gijs Koopman en sterk gitaarspel van Mark Vermeule. De band krijgt van ons een staande ovatie. Ja, het komt wel goed met die derde cd!
Concertagenda
Mostley Autumn
Dru Poppodium, Ulft
Tower of Kalla
WPC Nederland Drie, Wateringen
Mostley Autumn
De Boerderij, Zoetermeer
Dool
Doornroosje, Nijmegen
IQ
De Boerderij, Zoetermeer
Evergrey
Cacaofabriek, Helmond