Datum:  18 mei 2010
Interview en redactie: Hans Ravensbergen en Manuel Huijboom

Eind 2008 diende zich een nieuwe naam aan in het circuit van progressieve rock: Lalle Larsson. Deze Zweedse toetsenvirtuoos bleek al jarenlang een grote jongen in de wereld van de jazz en fusion te zijn in Zweden en ver daarbuiten. Na afloop van Rock Ittervoort 2010 waarin hij als bandlid van Karmakanic speelde, raakte Hans Ravensbergen met deze sympathieke toetsenist in gesprek en besprak met hem onder meer de mogelijkheden voor een interview. Het resultaat daarvan kun je hieronder lezen.

Lalle Larsson Stairs

Kan je vertellen hoe je interesse is ontstaan voor klassieke muziek, jazz en heavy metal, drie nogal uiteenlopende genres?
Nou, ik luister naar alle muziek die me raakt en waar ik me emotioneel mee kan verbinden. In klassieke muziek vind ik bijvoorbeeld veel romantiek, melancholie en schoonheid terug. Jazz kan heel vrij en spiritueel zijn, maar ook intellectueel uitdagend door het gebruik van verschillende toonladders, akkoordschema’s etc. In metal zit veel energie, agressie en seksualiteit. Uiteraard kom ik deze emoties in andere genres ook tegen, maar als een genre geen van de bovengenoemde zaken bevat, vind ik het meestal saai en zielloos.

Wat voor muziek werd er vroeger bij jou thuis gedraaid?
Mijn moeder leerde me veel over klassieke muziek. J.S. Bach, Chopin, Mozart en anderen maakten deel uit van mijn opvoeding. Mijn vader luisterde veel naar typisch Amerikaanse muziek en bigbandmuziek als Frank Sinatra en Dean Martin. Toen ik een tiener werd leerde ik heavy metal en hardrock kennen, dus dat is ongeveer mijn achtergrond.

Veel mensen zijn onbekend met je andere projecten als Ominox, Electrocution 250 en Timeline. Wil je (kort) vertellen wat de niet bekende luisteraar van deze projecten kan verwachten.
Ominox is een verzameling van demo’s die ik maakte toen ik tiener was (vroege jaren negentig). Dit werd door Liquid Note Records in 2004 uitgebracht. Ominox bevat nog steeds sommige van mijn favoriete synthsolo’s en ik kan nog steeds een deel van de composities erg waarderen. Toentertijd werd ik beïnvloed door muzikanten als Allan Holdsworth, Chick Corea en anderen.

Electrocution 250 werd ook door Liquid Note Records uitgebracht. Ik en guitarist Todd Duane spelen daarin mee. Todd staat bekend als de waarschijnlijk snelste gitaarspeler naast Shawn Lane.
De muziek op dat album was behoorlijk baanbrekend. Het is elektronische tekenfilmmuziek met vlagen van gekte. Het was met een hoop humor opgenomen. De drummer was de geweldige Peter Wildoer van de thrashmetalband Darkane. Je moet wel houden van muziek die het ene moment klinkt als John Coltrane en het volgende moment vol zit met brute blast beats met tekenfilmachtige metal. Het is dus niet bepaald geschikt voor degene die van licht verteerbare muziek houdt.

”Timeline” is een trioalbum met de international gewaardeerde Nederlands drummer Sebastiaan Cornelissen en de geweldige bassist Gary Willis (Holdsworth, Wayne Shorter, Tribal Tech). De muziek zou je elektronische moderne jazz kunnen noemen. Het is een mix van Fender Rhodes en synthesizer, virtuoos drumspel en prachtig fretloos baswerk van Willis.

Naast bekende namen werk je ook samen met (voor ons) onbekende muzikanten uit Nederland. Kan je er een paar van noemen en hoe je met hen in contact bent geraakt?
Ja. Ik heb het geluk gehad dat ik met een paar geweldige muzikanten uit Nederland heb mogen spelen, zoals Sebastian Cornelissen, Richard Hallebeek en Frans Vrollink. We hebben door de jaren heen voor verschillende albums samengewerkt.

Richard mailde me een aantal jaar geleden. We hebben een album dat RHP heet, samen met Sebastiaan, Shawn Lane (Hellborg), Brett Garsed (Planet X) en anderen gemaakt. Sindsdien ben ik vaak in Nederland geweest om op te nemen en op te treden. Ik wou dat Zweden meer op Nederland leek als het gaat om openstaan voor nieuwe muziek. Men heeft me altijd heel goed behandeld in Nederland.

Zou je kunnen verklaren waarom jou naam verschillend wordt geschreven?
Ja, het is verwarrend, nietwaar? (lacht!)
Het begon allemaal in de negentiger jaren toen ik studeerde aan de International American Institute Of Music in Wenen. Sommige mensen hadden moeite met het uitspreken van mijn Zweedse naam, dus besloot ik om de meer Amerikaans klinkende Lale (Layle) Larson te gebruiken. Ik heb veel sessies onder die naam gedaan. Voor mijn eerste solo-dvd “Seven Deadly Pieces” wilde ik mijn eigen Zweedse naam, Lalle (Lah-ley) Larsson gebruiken omdat dat project persoonlijker was. Sindsdien gebruik ik die naam.

In 2008 leerden de liefhebbers van progressieve rock jou voor het eerst kennen via Karmakanic. Hoe ben jij in dat genre verzeild geraakt?
Ik denk dat progressieve rock een redelijk natuurlijke keuze is voor een muzikant als ik. In de meeste progressieve muziek vind je invloeden uit de klassieke muziek en soms jazz, maar altijd met een rockaccent. Dat past goed bij me. Toen Jonas Reingold me opbelde – ik geloof in 2006 – zocht hij naar een toetsenist die zowel jazz als rock kon spelen. Hij liet me de muziek van Karmakanic horen en ik vond het goed. Sindsdien spelen we veel samen.

Lalle Larsson Rock Ittervoort

Is er in jouw ogen verschil tussen het jazz- en fusionpubliek en progressieve rockpubliek?
Het progpubliek is in elk geval groter (lacht!) Ik merk wel verschil omdat muziek met zang een stuk commerciëler is en een groter publiek trekt. Fusion wordt denk ik het meest gewaardeerd door muzikanten en de underground… Aan de andere kant is het woord progressief een erg breed begrip

Ik vind het progpubliek geweldig. Ze zijn erg open, toegewijd en ondersteunend. Eerst dacht ik dat de progfans misschien vonden dat ik te veel dingen speelde die niet helemaal passen in de traditie van progrock en dat ze me daarom zouden bekritiseren, maar ze reageerden geweldig. Ze waren open voor nieuwe muziek. Ik kreeg zoveel liefde en steun dat ik me geen betere fans wensen kan dan de progfans.

Via Karmakanic kwam je in contact met Roine Stolt en The Flower Kings. Gaan we jou in de toekomst ook horen en zien op toekomstige albums en optredens van The Flower Kings?
Ik ben bevoorrecht om met Roine, Jonas en Nad Sylvan te spelen in Agents Of Mercy. Roine houdt van mijn stijl dus laat hij me meedoen met het creatieve proces, hij laat me mijn geluiden gebruiken en ik mag ik op zijn stukken improviseren. Het nieuwe Agents Of Mercy album heeft geweldig materiaal van Roine en Nad en nog wat ongebruikelijk keyboardspel van mij er bij. Het is een fantastische band om mee te spelen en ze zijn allemaal goede vrienden van me geworden. Ik weet niet zo veel over The Flower Kings en om eerlijk te zijn moet ik tot mijn schaamte bekennen dat ik niet eens een album van ze gehoord heb… Niet tegen Roine zeggen (lacht!)

Gaan we jou überhaupt de komende jaren nog zien en horen bij progrockbands?
Ik werk graag samen met mensen die iets te zeggen hebben met hun muziek en uiteraard heb ik ook mijn eigen muziek. Momenteel ben ik bezig met Karmakanic, Agents Of Mercy en mijn eigen Weaveworld, maar sta open voor andere mogelijkheden. Ik leef maar één keer en ik vind het heerlijk om te touren en muziek te spelen.

Kan je een paar goede redenen noemen waarom de liefhebbers van progrock ook je andere muziek moeten gaan ontdekken.
De meest emoties die je in progmuziek hoort, kun je bij andere genres ook horen. Waarom zou je jezelf beperken? Muziek is als eten of seks; er zijn hele werelden met mogelijkheden die je kunt onderzoeken.

Wat vind jij van de hokjesgeest/etikettering in de muziek? Heb jij daar last van?
Kennelijk moet je een etiket plakken als je het als product verkoopt, maar ik heb daar persoonlijk nooit echt over nagedacht. Ik speel gewoon de muziek die ik leuk vind. Ik heb de mazzel dat ik liefhebbers van fusion, prog en metal aan kan trekken, dus ik denk dat mijn fans behoorlijk divers zijn. Mijn muziek zal nooit mainstream worden, maar dat hoort bij het pad dat ik heb gekozen.

Hoe geef jij titels aan je overwegend instrumentale nummers?
Alle nummers die ik schrijf dragen verhalen met zich mee. Ik schreef ze met een reden, net als bij een dagboek. Componeren is als therapie voor me. Als ik me verdrietig of boos voel, of er sprake is van liefdesverdriet, schrijf ik er een nummer over. Het gebeurt maar heel zelden dat ik muziek om de muziek maak. Dat deed ik wel toen ik jong was. Dan schreef ik om indruk te maken of om te experimenteren. Daarom luister ik niet naar fusion van tegenwoordig. Daar gaat de muziek meestal om de muziek. Dan snap ik ook waarom er zo weinig publiek voor is.

Waar komt de naam Weaveworld vandaan? Is het een verwijzing naar het boek van Clive Barker?
Dat klopt. Ik werd geïnspireerd door de titel en niet zozeer door de roman zelf. De titel doet me denken aan iets dat een deur naar de wereld van dromen en magie opent. We hebben allemaal innerlijke werelden in ons, die donker en licht zijn. Ik vind dat erg interessant. Elk menswezen is een oneindigheid aan werelden. Volgens mij kennen we allemaal magie als we jong zijn, maar dan worden we ouder en proberen we in de maatschappij te passen en verdwalen we soms onderweg… Daar gaat de muziek van Weaveworld over. Het gaat over de worsteling, het donkere, het licht en de hoop van liefde in ons.

Zijn er plannen om met 3rd World Electric en/of Weaveworld te touren?
Ik weet niet wat de plannen van 3rd World Electric zijn, maar het staat vast dat we in de toekomst gaan touren met Weaveworld. Momenteel zijn we bezig met de opnames van het tweede album dat ergens in de herfst zal worden uitgebracht.

De titel van het debuut van 3rd World Electric luidt: “Kilimanjaro Secret Brew”, een titel die sterk doet denken aan twee Miles Davis albums (“Filles de Kilimanjaro” en “Bitches Brew”). Is dat toeval?
Klopt. Dit albums is voornamelijk een project van Roine en Jonas en de insteek was dat het album een tribute was aan de muziek van die tijd, dus het klopt dat de titel daaraan refereert.

Met wie zou je in de toekomst nog willen samenwerken?
Ik wil dolgraag met een ieder die een sterke, unieke visie heeft samenwerken. Nu ben ik bezig met mijn eigen Weaveworld, Karmakanic en Agents Of Mercy. Daarnaast heb ik een hoop materiaal geschreven voor toekomstige soloalbums, dus ik heb een hoop muziek uit te brengen, maar ik sta open voor de toekomst.

Is er nog iets wat je wilt zeggen tegen de Progwereldlezers?
Ja. Dank jullie voor het steunen van de muziek en voor het levend houden van de dromen. Houd http://www.reingoldrecords.com/ in de gaten voor nieuwe releases. We zijn bezig met het plannen van een korte tour met Agents Of Mercy deze herfst, dus ik hoop dat ik jullie nog zie. Fijn dat je de tijd neemt om dit te lezen. Groeten uit Zweden.

Website: http://www.lallelarsson.com
MySpace: http://www.myspace.com/lallelarsson