Van de week weer lekker mijn Moodies gedraaid. Niet voor het laatst werd ik getroffen door een regel in de tekst. Het is een nieuw begin, waar ik zin in heb en een beetje onzeker over ben. Iets anders gaan doen en mezelf mogen blijven is een uitdaging. Ik ben er gek op. Als ik diep ga graven, steken er wat ondefinieerbare gevoelens de kop op. Die kan ik wel aan. Had ze ook toen ik begon te schrijven bij Progwereld, zo’n vijf jaar geleden. Het was het begin van een mooie tijd. Heb nieuwe mensen leren kennen, veel nieuwe muziek en lezers die me waardeerden. Dank daarvoor. Een van de Progwereld medewerkers, omschreef me eens als de rijzende ster van Progwereld, een zin die ik nooit zal vergeten en ook degene die hem uitsprak niet. Zelf heb ik dat gevoel nooit gehad en ben het er ook niet op die manier mee eens. Progwereld maken we samen. Er is saamhorigheid, interesse in elkaar en we staan voor wat we doen. Samen. Het is een woord wat simpel geschreven is, maar heel veel omvat voor mij binnen de groep. Daarom is het moeilijk afscheid te nemen. Misschien hebben ze nog eens een gastschrijver nodig, je weet maar nooit.

Als rijzende ster heb ik mezelf dus niet gezien. Wel weet ik dat ik – door puur op mijn gevoel te schrijven – mensen heb geraakt. Dat is mijn bedoeling. Even mensen aan het denken zetten. Op de meest gevoelige columns heb ik veel reacties gehad die wat met me deden. Nu doe ik dat nog steeds, maar op een geheel ander vlak. Maar wat altijd blijft, is de muziek. Ik citeer nog geregeld zinnen uit een nummer, waardoor ik een bepaalde emotie los kan laten komen. Ik schrijf nu onder andere bedrijfsreportages en voor de gehandicaptenwereld. Daar vallen vele mooie tonen uit te halen.

“Start To Be You”.

Als je daar over nadenkt – en mooie nummers geven je zoveel om over na te denken – dan weet je dat je in het leven heel vaak opnieuw zal moeten beginnen met jezelf te zijn. Weer eens te kijken waar je staat en welke richting je de weg wijst. Welk nummer je een aanwijzing geeft.

Bij Progwereld heb ik altijd mezelf mogen zijn. Het “start to be you” is ook daar begonnen. Na al die jaren ga ik opnieuw starten. Muziek raakt me zo enorm, dat ik er altijd over zou kunnen schrijven. Jullie zouden me nog eens spuugzat worden! Gezien het feit dat, er zoveel mensen zijn die zich belangeloos inzetten voor mijn knul, ga ik proberen om ons kleine landje te laten zien dat je altijd mag zijn zoals je bent. Muziek laat je dat zien, zonder twijfel, de prog op nummer 1, naar mijn idee.

Hetgeen ik een ieder toewens, is het altijd door een muzikale manier opnieuw te kunnen beginnen, en erachter te mogen komen wat je wilt. Haal uit het leven wat erin zit, wat dat aangaat is leven net prog. Je kunt er van alles uit halen, ervan genieten en ervan leren. Wie weet komen we elkaar nog eens tegen. In de Boerderij, P60 of bij de Kade. Ik zal altijd op zoek blijven naar nieuwe ‘oude’ concerten. Als je van de Moodies houdt ben je toch wel een beetje van de oude zakken en niet helemaal bij de tijd toch?

Wie weet komt er een nieuwe columnist. Eentje die mijn plaats inpikt. Kan ik ook niet uitstaan, moet ik eerlijk zeggen. Was best wel trots op mijn plek als enige broedse kip tussen al die hanige heren hier. Ze hebben gerust last van me gehad, het team, want als vrouw is het heerlijk om af en toe eens flink stof te laten waaien… Het zal akelig saai worden daar bij Progwereld, al die mannen die alleen maar op niveau converseren.

Beste Progwereld lezers, bedankt voor het verteren van mijn columns!

Chris, Maarten, Markwin, Hans, Joop, Dick, Frans, Casper, Wouter, Ruard, Govert, Peter, Sander, Erik…

MISSEN JULLIE ME AL?!

Bedankt voor een heel fijne tijd!

Monique