Magic Pie gaat voor een lange houdbaarheidsdatum

eerste druk: 09-09-2008
interview, tekst en groepsfoto: Hans Ravensbergen

Eind 2007 kreeg ik de gelegenheid om een telefoongesprek te voeren met Gilbert Marshall, toetsenist en zanger van Magic Pie (genoemd naar een nummer van The Flower Kings). Koud na dat gesprek verliet zanger Allan Olsen de groep. Omdat de zang een wezenlijk onderdeel uitmaakt van de muziek van Magic Pie moest ras gezocht worden naar een nieuwe zanger. Voorafgaande aan Symforce II op 23 augustus 2008 sprak ik met de hele groep en vroeg hen onder meer wat er sindsdien met de groep was gebeurd. Dit uitermate prettige gesprek bewees voor mij dat Magic Pie beslist gaat voor een lange houdbaarheidsdatum.

Op 6 november vorig jaar sprak ik Gilbert. Kort daarna las ik dat Allan Olsen de groep verlaten had. Speelde er toen al iets of kwam dat als een verrassing?
Gilbert Marshall (GM): Het kwam als een complete verrassing. Allan had er nog met niemand over gesproken. Het was inderdaad de week nadat wij elkaar spraken dat hij naar ons toekwam en ons vertelde dat hij er mee kapte.

Hoe is het jullie sindsdien vergaan?
Eirik Hanssen (EHan): Magie! We kwamen toen in contact met een zanger met erg lang haar, daarom hebben we hem gekozen. Niet voor zijn zang, maar alleen vanwege zijn haar, hahaha. Nee hoor, Allan kende Eirikur (Hauksson) al.
Eiríkur Hauksson (EHau): Dat klopt, Allan en ik kenden elkaar al, we hebben vaak met elkaar gejamd zonder overigens samen in een groep gezeten te hebben. Het was voor mij zo ook eenvoudig om aan de weet te komen wie en wat Magic Pie was. Ik kende immers niemand van de groep. Toen ik met de Ken Hensley Band (Eiríkur Hauksson zingt in deze band, HR) in Noorwegen optrad, ontmoette ik de jongens van Magic Pie en heb met hen kennis gemaakt. Het was voor Allan Olsen niet langer te doen, werken in Oslo, wonen in Frederikstadt en elke dinsdag repeteren met de groep. Hij kon dat niet langer combineren met zijn gezinsleven. Overigens gaan we gewoon nog goed met elkaar om.
EHan: En Eirikur heeft volwassen kinderen (en een rock and roll houding, interrumpeert Eirikur) en lang haar, haha.

Even een stapje terug. Voor diegenen die jullie nog niet kennen, vertel eens iets over Magic Pie en het ontstaan van de groep.
GM: Kim Stenberg heeft de groep opgericht. Hij kwam met progrock in aanraking door The Flower Kings, Dream Theater en Spock’s Beard. Op een dag (in november 2001) belde Kim mij of ik met hem in een groep wilde spelen. We speelden wat covers en nummers die Kim geschreven had. Toen besloten we om door te gaan met alleen eigen nummers. Vanaf dat moment ging de trein rijden. De andere groepsleden kende ik wel en sommigen hebben ook al met elkaar samen gespeeld.
Jan T. Johannessen (JTJ): Toen we begonnen hadden we wel een andere basgitarist. Hij ging na een jaar weg en wij hadden het geluk om L.P. Holstad te ontmoeten. En de rest is historie.

Hadden jullie het succes van “Motions Of Desire” verwacht?
EHan: Natuurlijk! (HR: oké bedankt, volgende vraag dan maar. Gelach alom).
GM: We verwachtten het succes helemaal niet. We vonden natuurlijk goed wat we deden, meer niet. Er was geen enkel verwachtingspatroon. Dit album is ook niet in de Verenigde Staten uitgekomen (Magic Pie stond al twee keer op RoSfest, HR). Via de importkanalen was het album daar wel verkrijgbaar. Net als bijna overal is progrock in Noorwegen erg klein en krijgt geen aandacht op de radio. We hebben onze muziek ook bewust niet gelabeld als progrock. We maken gewoon muziek die wij zelf goed vinden. Daar zitten de invloeden van ieder groepslid in. We willen ook geen muziek maken die klinkt als een bepaalde groep of groepen.

Hoe is “Circus Of Life” ontvangen in vergelijking met “Motions Of Desire”?
GM: We hoorden alleen dat dit album meer volwassen klonk als “Motions Of Desire”. Voor het overige is het een voortzetting van ons eerste album.

Eirikur, jij hebt een hele andere muzikale achtergrond en was al redelijk bekend in IJsland en Noorwegen voordat je in Magic Pie ging zingen. Wat vind jij van het zingen in een progband als Magic Pie? Wat vinden jouw fans er eigenlijk van?
EHau: Het is best spannend om in een progrockband te spelen en zingen, ik moet nu alleen nog de nummers uit mijn hoofd leren, hahaha. Spelen in Magic Pie was weer een nieuwe stap voor mij en de belangrijkste reden om toe te happen. Ik heb heel veel verschillende en gekke dingen gedaan. Zo heb ik ooit nog eens meegedaan aan een voorronde voor het Eurovisie Songfestival in IJsland (en heeft de eindronde niet gehaald, HR), ik heb heavy metal gespeeld, black metal. Progrock heb ik nog nooit gedaan. Vroeger luisterde ik naar zeventiger jaren groepen als Grand Funk Railroad en Kansas. In Magic Pie ben ik ook gitaar gaan spelen en dat werd wel eens tijd ook, haha. Tot nu toe gaat het prima en voel ik mij goed. Ik vervang nu natuurlijk Allen Olsen en neem zijn zangpartijen over, maar binnenkort gaan we verder met ons derde studioalbum en daar kijk ik erg naar uit. Ik ben wel een erg andere zanger dan Allen, mijn stem is ook meer lage bariton.
GM: We hebben hier en daar wel wat zangpartijen geruild.
EHau: Mijn fans keken er ook helemaal niet vreemd van op, ze weten immers dat ik schizofreen ben, hahaha.

Ik zie jullie graag ook eens spelen in een andere setting dan een festival. Krijgen wij daar in Nederland de kans nog voor?
GM: Vanavond is ons enige optreden in Nederland, er zijn op dit moment geen andere boekingen gedaan.

Hoe staat het met een derde album?
EHan: Daar zijn we nu aan bezig. Kim is een aantal nieuwe nummers aan het schrijven.
GM: Overigens spelen we vanavond geen nieuwe nummers. We hebben dit jaar nog niet zoveel opgetreden en willen ons in eerste instantie richten op de bestaande nummers.

Ik stoor mij persoonlijk aan het gebrek aan aandacht voor jullie in de Hollandse media. Bij Progwereld proberen wij daar verandering in te brengen. Hoe zien jullie dat of zijn jullie daar niet zo mee bezig?
GM: We gaan gewoon door met wat wij van plan waren en zijn. Natuurlijk is het mooi als er positief over ons geschreven wordt, maar we trekken gewoon ons eigen plan. We hadden tot nu toe ook niet verwacht dat het allemaal zo zou gaan. We gaan dus gewoon op deze voet verder.

Hebben jullie nog een primeur voor Progwereld?
EHan: Ja hoor, ik heb nieuwe snaren op mijn gitaar, haha (ondertussen wordt er flink in het Noors met Kim Stenberg overlegd). Wat Kim van plan is, is allemaal erg geheim, zo geheim dat wij het vaak ook niet mogen weten.
GM: Zoals je weet speelden wij twee keer op RoSfest in de Verenigde Staten. Deze optredens hebben wij opgenomen en we spelen met de gedachte om die uit te gaan brengen, eventueel als bonus bij het nieuwe album. Daar zitten ook nummers bij die onze eerste twee albums niet gehaald hebben.

Hoe kijken jullie tegen een festival als Symforce aan? Wat verwachten jullie straks? Hoe groot wordt het feest?
EHan: RoSfest was een erg leuk en goed festival met een specifieke sfeer. We zijn daar geboekt op basis van één nummer dat een van de organisatoren van ons gehoord had. Die was erg enthousiast.
Wij hadden vorig jaar al contact gehad met John ‘Bobo’ Bollenberg om op Symforce I te komen spelen. Dat is niet gelukt, maar nu zijn we hier.
GM: We kijken er zeer naar uit. Het zijn allemaal goede groepen die hier spelen en Nederland en het Nederlandse publiek zijn erg belangrijk voor ons.
EHauk: Het wordt een groot feest, alleen duurt dat feest voor mij absoluut niet langer dan 9.00 uur morgenochtend, want dan speelt IJsland de handbalfinale op de Olympische Spelen. En die overwinning wil ik echt zien.

Aansluitend aan het interview werd het gesprek met de groep informeel voortgezet op een nabij gelegen terras in de Tilburgse binnenstad, onder het genot van een hapje en een drankje. Helaas had ik mijn taperecorder toen al uit staan. We gaan nog van Magic Pie horen, sneller dan je denkt.