Mark Bogert vertelt zijn verhaal in delen: Proloog

Interview: Hans Ravensbergen
Fotografie: Ron Kraaijkamp
Datum: 17-12-2013

Mark Bogert is bij menigeen bekend als gitarist van Knight Area. Daarnaast maakt hij deel uit van Penny’s Twisted Flavour. Maar de gitarist heeft meer noten op zijn snaren. Een van die noten is zijn soloalbum “A Story In Parts”. Het album wordt in het voorjaar van 2014 uitgebracht. Progwereld woonde een opnamedagen bij in de studio van drummer Pieter van Hoorn. Tijdens de lunch, buiten voor The Airborne Studio was er gelegenheid om Mark Bogert (MB) de hemd van het lijf te vragen over zijn soloalbum. Ook vroegen we Pieter van Hoorn (PvH) en Peter Vink (PV) naar hun ervaringen als ritmetandem op Bogerts soloalbum. Geluidstechnicus Paul van Zeeland (PvZ) luisterde niet alleen aandachtig mee. De foto’s zijn gemaakt tijdens een van de repetities op 30 november 2013.

Mark, binnen de progwereld kent vrijwel iedereen je nu als gitarist van Knight Area en misschien nog als gitarist van Penny’s Twisted Flavour. Maar dat zijn niet je enige bezigheden. In welke groepen of projecten speel jij nog meer?
MB: Je noemt zelf Knight Area en Penny’s Twisted Flavour. Daarnaast mijn lopende soloproject en dan heb je het eigenlijk wel gehad. Mijn soloalbum en Knight Area zijn de grootste dingen waar ik op het moment mee bezig ben. Zoals je wellicht weet is Penny’s Twisted Flavour nu niet actief. Samen met Nadine (de partner van Mark, HR) vormen we het duo Unplugged. Daarmee treden we vooral op feesten en partijen mee op. Dat is gewoon leuk omdat we het samen kunnen doen. Maar mijn meeste creativiteit gaat in Knight Area en mijn soloalbum.

Dat is dus niet alleen progressieve rock en metal…
MB: Ik hou van veel genres. Ik merk vaak dat wanneer ik optreedt mensen van mij een metal gitarist verwachten. Volgens mij ben ik dat niet alleen, om eerlijk te zeggen. Ik hou ook van rock, jazz en van alles. Ik zie mij zelf niet alleen als een metal en prog gitarist.

Je bent nu bezig aan een soloalbum. Is dat je eerste? Wanneer ontstonden de ideeën daarvoor?
MB: Het is mijn eerste soloalbum. Ik loop al langer met plannen rond. Inspiratie doe ik al langer op. In de loop der tijd heb ik al liedjes geschreven die gitaar georiënteerd zijn. Maar gaandeweg dit project schrijf ik weer nieuwe muziek die in mijn optiek beter is dan het oude materiaal. Ik gebruik dan ook voornamelijk de nieuwe nummers. Zeker met de muzikanten die ik nu ter beschikking heb kan ik meer met de nieuwe nummers doen. De mogelijkheid is er nu ook. Bovendien heb ik nu ook tijd om muziek te schrijven. Daarmee ontdek ik ook gavere dingen dan dat ik had liggen.

Het wordt geen album met kamermuziek, toch?
MB: Volgens mij is het een heel gevarieerd album. Er zitten zeker uitstapjes in richting de symfonische rock. Maar het zijn vooral rock liedjes. Coupletje, themaatje, refreintje. Dat soort werk. Daar kan ieder instrument tot zijn recht komen. Het heeft enerzijds herkenbaarheid en daarnaast uitstapjes naar wat meer complexe en sferische dingen. Ik noem mijn nummers liedjes. Dat is mijn insteek van een goed stuk muziek. Er moet een structuur in zitten en daarmee herkenbaar zijn. Er moet ook melodie in zitten. Het betekent niet dat er gezongen wordt. Het is allemaal instrumentaal met een hoofdrol voor gitaar.

Aan het album werken ook Pieter van Hoorn en Peter Vink mee, je collega’s uit Knight Area. Hoe moet ik hun bijdrage zien? Kregen zij de vrije hand of heb jij de regie?
MB: Qua demo zijn alle nummers helemaal af. De invulling laat ik verder ook aan de muzikanten. Die moeten er zich goed bij voelen. Het is natuurlijk mijn album, maar we doen het wel met elkaar. In die zin hebben ze wel een bepaalde vrijheid. Dat vind ik wel belangrijk. Al spelende kom je ook op nieuwe ideeën. Wanneer Pieter of Peter aan andere idee heeft, dan proberen we dat uit. Dat kan dus anders uitpakken dan het origineel of wat er in je hoofd zit. Wanneer het dan nog gaver wordt is dat mooi.
PV: Het is ook de bedoeling dat ik me wel aan het nummer hou.

Werken er nog meer gastmuzikanten aan mee?
MB: Naast Pieter van Hoorn op drums en Peter Vink op basgitaar werkt ook Wendy Heuvelmans op toetsen mee. Zij speelde ook bij Penny’s Twisted Flavour. Er werken vijf strijkers aan mee. Twee violisten, twee cellisten en een contrabassist. Daarnaast een dwarsfluitiste.

Pieter en Peter: hoe is het voor jullie om op deze manier met elkaar te werken? Waarom verlenen jullie je medewerking?
PV: Dat is natuurlijk fantastisch. Ten eerste is Mark een van de grootste gitaartalenten in Nederland. Je weet, ik heb met een heleboel goede gitaristen gespeeld, maar niet met een die zo goed is als hij. Dat is zelfs met mijn leeftijd en mijn ervaring een ‘eye opener’. Daarnaast is het een toffe gozer die voor de verandering geen zeikerd is met een groot ego, wat een heleboel gitaristen wel zijn. Mark heeft respect voor zijn collega’s en is heel benaderbaar. Daarom doe ik dit ook. Buiten dat ik de muziek leuk vind.

De stijl vind ik geënt op de negentigerjaren, zoals Joe Satriani en Steve Vai. Maar dan wel met de uitgangspunten van nu. Dat het instrumentaal is maakt me niet uit. Dat vind ik niet belangrijk. Muziek is muziek. In die zin doe ik gewoon wat er van me gevraagd wordt. Dat zou ik ook doen wanneer ik de muziek niet goed zou vinden. Maar ik moet er wel achter staan. Dat moet je niet negatief opvatten. Ik bedoel daar niet mee dat ik het niet leuk vindt. Ik heb al zoveel gedaan. Dit is er ook weer eentje. Kijk, ik ben beroepsmuzikant. Ik wordt ergens voor ingehuurd en dan doe ik dat. Met hart en ziel. En dan geef ik alles, want ik wil altijd het beste.

Ik heb vaker dit soort muziek gespeeld, alleen niet van dit niveau. Ik heb ook vaak muziek gespeeld wat uitpakte in jazzrock en fusion-achtige muziek. Bijvoorbeeld met Ted Oberg van Livin’ Blues en met Finch. Ik heb ook alle voordelen van me afgeschud. Is een kwestie van leeftijd en ervaring. Maar beschouw me nu niet ineens als een belerende opa… Maar ik wil wel dat hij (bedoelt Mark Bogert, HR) slaagt. Iedereen in Nederland moet zien dat wij een nieuwe Johan Cruijff op gitaar hebben. Wanneer hij zich doorontwikkeld kan hij bij alle grote bands ter wereld spelen. Zonder moeite. Het zal mij niets verbazen wanneer hij over een jaar of tien in een grote band speelt. Hij gaat in de toekomst de trend zetten. Daar ben ik 100% van overtuigd. Het gevoel wat ik nu heb, had ik eigenlijk alleen bij Ayreon en Robbie Valentine.

Mark zit de monoloog van ‘opa’ Peter aan te horen en kan alleen zeggen dat hij er verlegen van wordt…

PvH: (Rammelt eerst met een doos hagelslag heel ritmisch in de microfoon, HR). Ik moest meedoen van Peter Vink. Meer niet… Nee hoor, voor mij gelden eigenlijk dezelfde argumenten als voor Peter. Alleen moet ik de muziek wel goed vinden. Anders doe ik het niet. Ik vind het ook gaaf om te spelen en kan er mijn energie in kwijt. Over het algemeen ga ik graag met muziek om en al helemaal met zulke muzikanten. Ik ben geen beroepsmuzikant zoals Peter, maar doe het met net zoveel passie.

Het is nu 29 juli 2013 en je zit midden in de opnames van het album. Wat is de verdere planning?
MB: De bedoeling is dat we het album in november helemaal af hebben. Want ik wil het voor mijn 30^ste verjaardag gerealiseerd hebben. De presentatie van de cd wil ik in december (2013) gaan doen. In Dordrecht in Bibelot. Iedereen die aan dit album heeft meegewerkt is daar dan bij. Dan sta ik met een complete live band. Dat moet gaan knallen. Die hele tent moet dan vol zitten. [inmiddels, de kalender staat op 17 december 2013, zijn deze data opgeschoven. “A Story In Parts” verschijnt begin 2014, HR].

Ik wil ook met een eigen band gaan optreden. Dan denk ik aan voorprogramma’s en dergelijke. Voor een andere band of artiest. Dan kan dat publiek mij en mijn muziek ook leren kennen. Ik hoop dat de mogelijkheden daar voor komen. Het is in ieder geval wel mijn doel.

Wie neemt de verdere technische productie voor rekening, zoals mixen en masteren?
MB: De technische productie doe ik niet zelf. Dat ga ik uitbesteden. Op dit moment (het is 29 juli 2013) ben ik nog aan het zoeken wie ik daarvoor ga benaderen. Het moet ook iemand zijn die mijn geluid kan produceren. Dat gaat  Gaby Kerschkamp doen. Met hem werk ik al lang samen. We hebben al wat basismixen gemaakt. Pas nadat alles is opgenomen komt er een definitieve mix. Daarbij wordt ik ook geholpen door Paul van Zeeland, die de drums van Pieter opneemt. Ik ben hem ook erg dankbaar voor zijn hulp.

PvZ: Ik heb meegewerkt aan de productie van het album “One Eye On The Sunrise” van Nine Stones Closes. En dat is best wel aardig gelukt. Ik ken Pieter al vrij lang en we werken vaak samen. Via Pieter heb ik Mark leren kennen. Voor mij geldt eigenlijk hetzelfde als bij Peter. Je mag best wel eens laten zien dat je geen doorsnee bent. Via de opnames kom je dan ook voor uitdagingen te staan die wat hoger liggen als gemiddeld. Voor Pieter en Peter kost dat meer energie om op die hoogte mee te gaan. En dat vind ik een leuke ervaring. Ik loop al een tijdje mee in het vak en in de muziekwereld.

Heeft het album al een titel? Ga je het album zelf uitbrengen?
MB: Nee, ik heb nog geen vaste titel in mijn hoofd. Ik ben ook aan het zoeken naar een platenlabel wat het album moet gaan uitbrengen. Daar zijn al afspraken voor gepland. Ik wil daarbij zo hoog mogelijk inzetten. Een goede distributie van de cd is belangrijk. Het album moet uiteindelijk breed te koop zijn. En er moet ook met mij samengewerkt worden. Een nadeel is wellicht dat het instrumentaal is. De markt is doorgaans erg op zang gericht. Ik geloof er heilig in dat het gaat lukken. Zeker wanneer je enthousiasme en motivatie uitstraalt. We proberen ook binnen te komen bij de publieke omroep. Maar het belangrijkste is dat ik (of we) een onwijs gave cd kunnen maken. En een gave live band natuurlijk.

PV: Kijk, van de publieke omroep hoef je niets te verwachten. Die zitten niet te wachten op deze muziek (Peter bootst een schamper lachend medewerker van de publieke omroep na, HR). Dat is een kansloze weg. Je zult het dus in de subcultuur moeten zoeken. Maar ik hoop natuurlijk dat er 20.000 van verkocht worden. Dan verdien je ook wat.

Persoonlijk vind ik goed artwork van belang. Het uiterlijk wil ook wat. Hoe zie jij dat? Heb je daar al iemand voor gevraagd?
MB: Dat vind ik ook belangrijk. Ik heb een kunstenaar die mijn ideeën gaat uitwerken. Het wordt een witte hoes met daarop schetsen in potlood van alle bandleden. Dat gebeurt op basis van een foto van ieder bandlid. Dat horen ze nu ook voor het eerst, haha. Het hele cd-boekje zal ook in die trend worden ontworpen. Er zit geen speciale betekenis achter. Dit beeld had ik op een af andere manier voor ogen. Het zal iets mystieks krijgen.

Waarom moeten mensen het album aanschaffen?
PV: In Nederland zijn nog geen gitaristen die dit doen of willen doen. Alleen daarom al moet men deze cd aanschaffen. En omdat het goede muziek is. Ik kan zo nog wel even doorgaan.

MB: Het is niet alleen maar rockmuziek. Ik zie het ook als een muzikanten cd. Er zitten allerlei stijlen in. Van heavy rock tot akoestische stukken op piano, dwarsfluit, blazers. Noem maar op. Het gaat alle kanten op. Dat maakt het zo interessant, ongeacht van welk genre muziek je houdt. Ieder nummer staat op zichzelf.

PV: Ik vind het best fusion-achtig. Daarom is het mixen ook van belang. Het moet niet vervelend gaan worden. Het wordt namelijk vervelend wanneer je voortdurend dezelfde klank hoort. Na drie nummers heb je het dan wel gehoord.

PvZ: Het belangrijke van mixen is dat de muziek blijft leven. De mix moet de muziek versterken. Je moet ook lef hebben om buiten de kaders te treden. Wanneer je terug gaat naar de zeventigerjaren was alles beperkter. Vooral de technische mogelijkheden. Goede muzikanten waren er toen ook. Maar ze zijn nu veel technischer, qua spel dan. Ik vind het belangrijk dat iedereen zijn grenzen opzoekt. Dat maakt het interessant. Met de productie is hetzelfde aan de hand. De technische mogelijkheden zijn enorm toegenomen. Je hoeft er nu minder voor te doen om het goed te laten klinken. Dankzij de techniek. Dan bestaat het risico dat men lui wordt en er vervlakking optreedt. Dat kan je in producties horen. Ik probeer juist niet mee te gaan in de veilige tendens die er vaak is. Zeg maar de mode. Wanneer je dat doet hoor je bij de club. Kan je verder naar de grote club waar er meer mogelijkheden zijn. Ik zoek het juist in de uitzondering. Iets wat ik vandaag de dag mis. Het zijn vaak hypes die door anderen worden overgenomen. Wanneer je juist iets anders doet bestaat het risico dat het niet opvalt. Maar het kan daarom ook juist wél opvallen, waardoor het aandacht krijgt.

Omdat er zoveel verschillende muziek op het album komt kan het ook interessant zijn om de mix door verschillende personen te laten doen.

Wat wil je verder nog kwijt aan de mensen die je cd gaan beluisteren en dit interview gaan lezen?
MB: Ik ben in ieder geval de muzikanten al dankbaar dat ze willen meewerken. Daar ben ik erg blij mee. Ik kan geen betere muzikanten bedenken. Verder raad ik iedereen aan om er naar te gaan luisteren. Ik ben ook geïnteresseerd in ieders ongezouten mening. Daar sta ik voor open.