Medea – Interview met Henry Meeuws over het Noorderlicht

Medea – Interview met Henry Meeuws over het Noorderlicht
Oktober 2017
Door: Mario van Os

Ik heb afgesproken met Henry Meeuws in zijn eigen The Wolfsfield Studio te Someren. In zijn studio hangen allerlei mooie kunstwerken aan de muur. Canvas posters van de Casual Silence albums en ingelijste hoezen van Medea. Verder natuurlijk zijn opname apparatuur, een drumcomputer, zijn synthesizers en wat gitaren. Tevens een cd-kast met albums waar hij zijn inspiratie vandaan haalt. Onder het genot van een kop koffie – we moeten daarna allebei nog werken – beginnen we aan het interview.

Je hebt zojuist het derde album “Northern Light” van je eigen project Medea uitgebracht, laten we daarmee beginnen. Hoe is dit album tot stand gekomen?
Tja… dat heeft heel lang geduurd voordat het zo ver was. Ik had het materiaal voor dit album eigenlijk al klaar toen ik net “Room XVII” uitbracht. Dus al zo’n twaalf jaar geleden. Ik heb er al vele malen eerder mee willen beginnen, maar om allerlei redenen bleef het maar steeds op de plank liggen. Twaalf jaar geleden had ik het met Casual Silence heel druk. Met Casual hebben we toen een aantal albums opgenomen en dat kreeg toen ook voorrang van mij. Dan heb ik natuurlijk mijn gezin waar ik ook zeker tijd aan wilde besteden. Daarnaast werk ik gewoon fulltime, want met muziek alleen valt de kost niet te verdienen. Dat kost eigenlijk alleen maar geld…

Toen viel Casual Silence uit elkaar. Dat was voor mij een punt om weer Medea op te pakken. Maar juist toen ik dat had besloten belde Rob (van Laarhoven, zanger van Casual Silence) mij op – dat was echt binnen zo’n twee weken na mijn besluit. Hij vroeg mij of ik voor een nieuw op te richten band de gitaar ter hand wilde nemen. Ik had bij Casual de toetsen gedaan, maar mijn roots liggen eigenlijk bij de gitaar. Dus dat kriebelde wel meteen en ik dacht ‘waarom ook niet’. Dus doen! We hebben bij elkaar gezeten met John (van Heugten), Niels (Nijssen), Robert (Strijbosch) en Rob (van Laarhoven) en daar is toen Eleven’s Eve uit ontstaan (lees ook hier). En als ik dan in een band zit dan moet ik ook schrijven. Tenminste dat voelt zo en min-of-meer verwachten ze dat ook. Bij Casual heb ik al het materiaal geschreven en bij Eleven’s Eve was dat fiftyfifty samen met John. Ik ben dan ook meteen iemand die de kar trekt en het voortouw neemt. Dus dat nam veel tijd in beslag, zodat het Medea project weer op de plank bleef liggen.

En toen viel in september 2014 Eleven’s Eve uit elkaar
Tja… dat ging eigenlijk heel plotseling. Want we hadden het materiaal klaar liggen, we waren bezig een crowdfunding actie op te zetten en we hadden al contact met de Sandlane Studio’s in Rijen om daar de opnamen te gaan doen. We waren heel fanatiek en serieus bezig. We hadden er dus heel veel zin in, maar toen kwam er ineens een kink in de kabel. Niels, onze bassist, legde ineens zijn functie als bassist neer omdat hij het te druk met allerlei dingen had en dus prioriteiten moest stellen. En heel begrijpelijk lagen die niet bij ons. En een week later liet toen Robert, onze drummer, het ook afweten. En dat was te veel voor ons en het kost ook te veel tijd om zowel de drummer als de bassist te vervangen. Dan valt ook het draagvlak bij de rest een beetje weg.

Is het dan ook zo dat de rest er ook geen zin meer in heeft?
Als de drummer en bassist wegvallen, wat toch zo’n beetje de basis is voor een band, dan moet je weer helemaal opnieuw beginnen. We waren al zo’n jaar aan het oefenen op onze nummers en zouden op korte termijn de studio ingaan. Om dan weer een jaar de oefenruimte in te gaan, dat zagen we niet zitten. En dus hebben we toen toch maar de stekker eruit getrokken.

En toen ben ik met Josien (Obers – zangeres binnen Eleven’s Eve) verder akoestisch verder gegaan. En daar is October Moon uit ontstaan. Dat gaat eigenlijk heel goed, we repeteren hier elke woensdagavond en dan breiden we ons repertoire gewoon uit met datgene dat we leuk vinden.

Ik begrijp dat jullie samen daarmee in het voorprogramma van Douwe Bob staan. Hoe is dat en past dat eigenlijk wel bij jullie?
Ja, toch wel. In het begin hadden we ook zoiets van, muzikaal past dat misschien niet zo. Maar toch het is wel Douwe Bob, wat toch een grotere naam is in de muziekbusiness. We werden gevraagd en dat hebben we gewoon gedaan. En we hadden een volle zaal en dat is heel erg leuk om daarvoor jouw muziek te mogen spelen. Douwe Bob is overigens een heel sympathieke kerel om mee samen te werken. Dat doen we dus nog steeds, maar dat kost me nu niet meer zoveel energie, zodat ik weer tijd kreeg voor Medea.

October Moon speelt ook allemaal covers, dus dat lijkt me dan ook eenvoudiger.
Daar vergis je je toch wel in. Het zijn wel covers – dus ik hoef geen tekst te schrijven – maar ik moet ze wel arrangeren voor zang en akoestische gitaar. De kunst is dan om het nummer overeind te houden.  Dat is echt niet eenvoudig. We hebben bijvoorbeeld een Queen medley van bijna tien minuten. Dat is heel leuk, maar echt moeilijk. In een Queen nummer gebeurt heel veel en dat moet ook overeind blijven met alleen gitaar en zang. We krijgen overigens met October Moon wel een ander publiek. De basis is classic rock met soms een poppy nummer waardoor we heel breed toegankelijk zijn.

En toen dus tijd voor Medea?
Inderdaad, eindelijk kreeg ik iets meer tijd om weer het project Medea op te pakken. Ik ben begonnen met het beluisteren van de dingen die ik al klaar had liggen.

Tja… als iets al zolang op de plank ligt, past het dan nog wel in deze tijd?
Dat was ook mijn eerste vraag bij het beluisteren. Ik ben begonnen met de midi-files op te pakken. Doordat de software ondertussen helemaal is veranderd, moest ik eerst alles om gaan zetten. Zo lang was dat geleden. Daarna ben ik alles gaan beluisteren en heb het beoordeeld. En ja, ik kon daar nog steeds voor de volle 100% achter staan. Dus dan heeft het bestaansrecht en ben ik er verder mee gegaan. Dat was zo’n anderhalf jaar geleden en toen ben ik begonnen met de pre-productie, zoeken naar de juiste geluiden, mooie gitaargeluiden, toetsenarrangementen, etc.

Ik heb toen ook contact opgenomen met Jos Mennen van Rock Inc. We hebben hier gesproken en ik heb hem wat materiaal laten horen. Hij was meteen enthousiast. Hij kende natuurlijk Medea al omdat hij als gastzanger had meegedaan op “Room XVII” en ook in de productie had geholpen. Jos is net begonnen met zijn nieuwe studio in Weert en hij wou dus graag een project als Medea hebben. Dat heeft geleid tot een platencontract maar ook tot een heel goede samenwerking. Met als resultaat het derde Medea album.

En dan moet je mensen gaan zoeken om mee te doen op het album.
Ja, dat klopt. Want ik kan zelf niet zingen. Ik wilde graag een soort reünie hebben met zangers en zangeressen die al eerder bij Medea hebben gezongen. Dat is deels gelukt; Ernst (Le Cocq d’Armandville) en Rob (Laarhoven) hebben op beide andere albums meegedaan en Sandra (Peeters) en Joss (Mennen) zongen ook op “Room XVII”. Verder heb ik John Cuijpers en Josien Obers op zang.
De zangpartijen zijn wel iets anders gegaan dan de vorige keer. Vorige keren had ik met fluit de lijnen voor de zang uitgezet. De ervaring heeft mij geleerd dat dit heel moeilijk is voor een zanger, dus deze keer heb ik de eerste demo’s zelf ingezongen. Hiermee wordt de intentie en emotie van het nummer duidelijker. Ik heb wel gezegd dat mijn zang meteen gewist moet worden en zeker niet mag uitlekken, maar waarschijnlijk zwerft er hier en daar nog wel een sample van rond.

Is alles hier of in Weert opgenomen?
Alle zang en de drums hebben we in Weert opgenomen. De gitaren en toetsen heb ik hier opgenomen en dat geheel hebben we in Weert samengevoegd, gemixt en verder geproduceerd. De baspartijen zijn in München, Duitsland opgenomen. Ik had eerst Igor (Koopmans, op drums) en Eric (Smits, bassist van Casual Silence). De bedoeling was dat ze samen in één keer de drums en baspartijen in de studio zouden opnemen. Maar zo’n twee maanden voor de opnamen heeft Eric mij gebeld dat hij het te druk had met zijn werk en dat hij het niet voor elkaar kon krijgen. Gelukkig was het twee maanden van tevoren en niet een paar dagen ervoor. Maar nog is twee maanden erg kort. Toen kwamen we uit bij Frank de Groot. Frank komt oorspronkelijk uit Weert en Joss Mennen gaf hem een goede aanbeveling. Ik kon niet direct contact krijgen, maar gelukkig hebben we Facebook. Het bleek dat hij in Duitsland woont momenteel, maar hij had wel heel veel zin om dit te doen. Hij heeft in zo’n 6-7 weken de nummers ingeleerd en opgenomen. Dat heeft op deze wijze heel erg goed gewerkt.

Medea heeft altijd een verhaallijn en een concept dat uitgewerkt wordt. Wat is nu het verhaal?
Het is gebaseerd op een Scandinavisch volksverhaal, het Noorderlicht. Het heeft het thema van geloof centraal staan, een God of het Goede. En eigenlijk gaat het om het contrast tussen het geloof en de ellende die overal in de wereld aanwezig is. Bestaat een God dan nog wel?

Als je dan naar de teksten kijkt en weet dat je dit twaalf jaar geleden geschreven hebt, dan is het verwonderlijk dat het nog steeds zo actueel is.
Inderdaad, en als je nu naar al die aanslagen kijkt, dan is het eigenlijk alleen maar erger geworden. Maar het speelde toen ook al heel erg.

Het verhaal zelf gaat over het Noorderlicht. Er is een oude wizard die beschikt over het eeuwige leven, doordat hij in de strijd met God de dood overwonnen heeft. Door het lichaam van een jonge man over te nemen blijf hij ook in leven. Dan zijn er drie stralen van het Noorderlicht die de oude man hierbij helpen. Die drie stralen zijn eigenlijk drie zielen die heel lang geleden het geloof al verloren hebben. Die drie zielen heb ik een eigen identiteit gegeven, gezongen door Rob, Sandra en John. Ze hebben iets meegemaakt waardoor ze het geloof in God hebben verloren. Het gaat over kindsoldaten, fouten in de medische wetenschap waardoor iemand zijn partner verloren heeft en het derde verhaal handelt over een autistisch kind waardoor de vader geen contact kan krijgen met zijn kind. Allemaal dingen waardoor je het vertrouwen in een God kunt verliezen.

Verder heb ik Ernst (Le Cocq d’Armandville) een veel grotere rol gegeven. De rol van Tristan heeft hij gekregen, een timide ingetogen jongeman. Dit heeft Ernst heel goed en gevoelig neer kunnen zetten. Een nummer als Turn To Me is dan ook op zijn lijf geschreven. Joss heb ik de rol van Vegard gegeven, de oude wizard, die melodieus kan overkomen, maar ook ruw en met ballen iets neer kan zetten.

En dan heb je ook nog een kinderkoor. Hoe ben je daar aan gekomen?
Inderdaad. Dat heeft wel wat voeten in de aarde gehad. Uiteindelijk ben ik terecht gekomen bij een kinderkoor hier in Someren. Ik kreeg een nieuwe collega op mijn werk en die bleek daar dirigent van te zijn. Dus dat heeft zo moeten zijn. Ik ben op de repetitie binnengelopen en met haar besproken hoe we dat gaan doen. Ik heb daar vier kinderen uit geselecteerd die ook heel enthousiast waren. Daar heb ik verder mee gerepeteerd en mee naar de studio genomen voor de opnamen. Achteraf is dat heel leuk geweest en het pakt ook heel mooi uit. De kinderen vonden het in de studio ook een geweldige ervaring.

En nu … Medea 4?
huhu … ja, misschien. Dat gaat ongetwijfeld wel een keer gebeuren. Ik heb al het een en ander in mijn hoofd zitten en geschreven. Maar dat is nog heel vers en in draft. Misschien ga ik ook wat restmateriaal van Eleven’s Eve gebruiken. Maar het is allemaal nog niet duidelijk en dat komt vanzelf een keer.

Ja, die vraag had ik ook: ga je nog wat doen met het materiaal van Eleven’s Eve?
Dat weet ik dus nog niet. Als ik het ga uitbrengen is het in elk geval niet onder de naam van Eleven’s Eve. Ik heb toen met John (van Heugten) afgesproken dat ieder zijn eigen nummers meeneemt en dat is ongeveer 50-50. Dus dan heb ik ondertussen zo’n 5 à 6 nummers liggen. Als ik er verder wat mee doe dan wordt dat toch wat anders. En John is bezig met zijn eigen project en wellicht gebruikt hij daar wat voor.

Is John ook nog bezig met Ricocher? Vorig jaar hebben ze nog eens opgetreden…
Eigenlijk weet ik dat niet, maar wat ik begrepen heb is dat toen een eenmalige reünie geweest met een paar optredens. Maar dat is niet doorgezet en hij is nu met wat anders bezig.

Wat is dan jouw muzikale toekomst? Vervolg op Medea, in een band stappen of wellicht zelf een band oprichten?
Nou, oorspronkelijk wilde ik met Medea het theater in gaan. Maar ik heb niet de middelen om dit voor te financieren en de vraag is of dat haalbaar is. Ik heb met Bart (van Geleuken, zakelijk manager van Rock Inc.) en Jos hier wel over gesproken, maar vooralsnog gaan we dat nog niet doen. Ik krijg daarmee niet vele zalen vol, wellicht krijg ik er eenmaal hier in de omgeving een theater mee vol. Maar dat kost heel veel inspanning, tijd en geld. En eigenlijk wil ik mijn energie weer in nieuwe dingen steken. Dit heb ik nu afgerond met de opnames en nu verder. Ik heb inspiratie genoeg voor iets nieuws. Het prikkelt natuurlijk wel, en misschien komt er nog ooit iets van.
Kijk ik bijvoorbeeld naar een Arjen Lucassen met recentelijk zijn Ayreon Universe in 013. Dat is natuurlijk geweldig. Ik ben daar geweest omdat John (Cuijpers) natuurlijk meedeed, en die deed het overigens heel goed. Zoiets geeft mij ook inspiratie, maar anderzijds is het ook frustrerend. Hij legt de lat voor ons genre natuurlijk wel erg hoog. Maar ik krijg ook inspiratie van Avantasia, Trans-Siberian Orchestra en bijvoorbeeld van het album “Be” van Pain of Salvation. Dit zijn wel allemaal projecten waar heel veel geld mee gemoeid is en daar ben ik dan nog net te onbekend voor.

Kun je wellicht nog met October Moon iets doen met de nummers van Medea?
Dat is zeker mogelijk. We doen nu samen ook een nummer van Eleven’s Eve. We kennen die nummers samen natuurlijk heel goed en dan is het ook leuk om dat op te pikken. En Josien heeft natuurlijk ook een rol in Medea als achtergrondzangeres. Dus wie weet.

Wat kunnen we dan van je verwachten voor de toekomst?
Zoals gezegd ben ik al bezig met een aantal composities en ben ik op zoek naar een nieuwe verhaallijn voor de volgende rockopera. Op zo’n verhaal ga ik dan mijn nummers en teksten baseren. Ik heb een verhaallijn nodig om teksten te schrijven. Binnen Casual Silence heb ik mede daarom nooit nummers geschreven, wel gecomponeerd maar geen teksten. De teksten van Eleven’s Eve passen dan waarschijnlijk ook niet in een dergelijke verhaallijn. Dus ik ben daarin nog erg zoekend en dat gaat gewoon goed komen.

Heb je nog een boodschap voor de Progwereld lezer?
Dank voor de aandacht en ik hoop dat jullie mijn album kunnen waarderen. Luister er eens een keer naar van begin tot eind met de lyrics en het artwork erbij. Ik hoop dat jullie er van genieten!