Toegeven, ik vermoed dat het er ook wel koddig uitziet. Mijn persoontje, rondrijdend in een oerdegelijke Suzuki, arm half leunend in een opengedraaid raam, zonnebril op en luid Arabisch aandoende muziek uit de luidspeakers. Ik zie omstanders en voorbijgangers denken; die blanke kerel van middelbare leeftijd is of de kluts kwijt, of hij zit minimaal in een prenatale midlife crisis. Zo’n aanblik ben je gewend van jonge Marokkanen of Turken met snelle kapsels in felgekleurde auto’s en dito zonnebrillen. Eigenlijk stond ik er ook helemaal niet bij stil dat het er raar zou kunnen uitzien. Want ik kan en wil mijzelf niet druk maken over imago en luisteren naar muziek die ik mooi vind. Waarom zou ik mij ook druk maken over wat andere mensen denken? Is het zo raar dat ik kan genieten van muziek met Mid-Oosterse melodieën? Muziek herenigt toch hele volkeren? De kracht van de westerse wereld en zeker in Nederland is dat ieder individu zich mag gedragen als hij of zij zelf wil. Een ieder mag zich scharen tot welk geloof dan ook, zich mag kleden zoals hij of zij dat wil en uitspraken mag doen die soms op het randje van fatsoen balanceren.

De reden dat de muziek van Yossi Sassi momenteel extra impact op mij heeft, is omdat het momenteel natuurlijk een chaos is in het midden oosten. Irak wordt overspoeld door de monsters van ISIS, in Syrië slacht Asad nog steeds zijn onderdanen af en in Israel en Palestina ontvoeren beide partijen onschuldige burgers die vervolgens onder gruwelijke omstandigheden worden vermoord. Dat laat Israel natuurlijk weer niet ongestraft en de ene reactie lokt de andere gewelddadige reactie weer uit. Iets verder omhoog in Oekraïne is het al niet veel beter. Een weldenkend beschaafd mens weet welke gruwelheden er in regio gebeuren, maar er lijkt zelfs een soort van apathische moeheid te ontstaan in de westerse wereld betreffende deze regio. Ieder mens weet dat het fout is om ons daar van te vervreemden. Want het gaat nog steeds om onschuldige burgers. Waarom zouden wij ons druk maken als bijvoorbeeld de Veiligheidsraad al geen raad weet met de situatie? En daar leggen we waarschijnlijk ook de vinger op de juiste plek, de Veiligheidsraad is inmiddels een lamgeslagen organisatie die bijna geen invloed meer heeft op regeringen en mondjesmaat nog op regeringsleiders.

Wie weet heeft Yossi Sassi daarom ook zo weinig zang aan zijn album toegevoegd, al is het zelfs een klein kritiekpuntje in mijn recensie over verder een prachtige cd. Wellicht heeft Yossi dit allemaal zien aankomen met een vooruitziende blik. Of zelfs bewust willen voorkomen dat er tweespalt tussen zijn fans en luisteraars ontstaat, zodat zijn muziek universeel is en blijft, zoals muziek ook bedoeld is? Dat iedereen, jong of oud, Arabisch, Joods, Westerling of Europeaan kan genieten van zijn muziek en zijn eigen interpretatie aan de klanken en melodieën kan geven? Dat ieder individu op deze wereld de combinatie van Arabische klanken en melodieën met westerse en Israëlische invloeden kan plaatsen zoals zij of hij wil? Dat een gekrente ziel in het midden oosten troost kan vinden in de verenigde klanken van nummers als  Believe, Shedding Soul en Desert Butterfly? Dat zijn muziek de volkeren kan herenigen? Welke artiest heeft die droom nu niet. Ooit waren die vredelievende gedachten ook al de grondbeginselen van zijn voormalige broodheer “Orphaned Land”. Een Israëlische metalband die door fans ooit is voorgedragen voor de Nobelprijs van de vrede. Het mooie is, die fans kwamen uit de hele wereld, inclusief afgevaardigden van volkeren die elkaar continu naar het leven staan. Ik weet zeker dat het de ultieme droom is dat Sassi nu ook met zijn eigen, persoonlijke muziek die volkeren kan verenigen en hoop kan geven in een zowat uitzichtloze bestaan.

Ik zie het op korte termijn niet gebeuren en  misschien blijft het nog wel decennia lang een wens der gedachte. Sassi heeft in elk geval zijn best gedaan om twee werelden te verenigen. Daar kunnen de machthebbers in Israel en Palestina nog een puntje aan zuigen. Ondertussen blijf ik lekker mijn muziek beluisteren zoals ik het wil. Lekker luid op de speakers, deur naar de tuin open. Ook al denken mijn buren dat we verhuist zijn en er nieuwe medelanders in het huis zijn getrokken.

Ruard Veltmaat