Wereldse Meningen
De plek waar leden van het Progwereld team hun hart kunnen luchten.

Zal ik het wel of niet doen? Die vraag spookt al lange tijd door mijn hoofd. Steeds weer maak ik de afweging voor mezelf: wil ik populair worden en me daarom anders voor doen of zal ik eerlijk zijn en ten strijde trekken? Ik weet dat ik er nooit echt meer bij zal horen als ik het toegeef. Vanaf dat moment zal ik niet meer serieus genomen worden. Eigenlijk heb ik geen keus. Ik houd er namelijk echt van. Ik ben er gek op en kan er simpelweg geen genoeg van krijgen. Mijn geweten knaagt, ik moet het vertellen…IK BEN EEN NEO-PROG LIEFHEBBER… pff, het hoge woord is eruit. Mijn coming-out is een feit. Dat lucht op!

Als neo-progger word je nooit echt serieus genomen. Vanaf het moment dat je het hebt toegegeven wordt er laagdunkend op je neer gekeken. Kleinerende opmerkingen als: “Ja, daar begon ik ook mee toen ik jong was”, of: “Wacht maar, echte symfo ga je ook nog wel waarderen” zijn niet uit de lucht gegrepen.

Even wat termen die om je oren vliegen als je tegenwoordig over neo begint: ‘aardig’, ‘geinig’, ‘vlees nog vis’, ‘simpel’, ‘saai’, ‘voorspelbaar’ of ’te commercieel’. Het lijkt wel of veel mensen het niet serieus nemen of, wanneer ze er wel van houden, liever niet toegeven dat ze toch wel heel erg gecharmeerd zijn van de neo-stroming. Want eenmaal toegegeven word je nooit meer echt voor vol aangezien.

“Neo-prog is niet vernieuwend!”, hoor je mensen vaak zeggen. Wat een vreselijke jeuk-uitspraak vind ik dat! Op mijn beurt zeg ik dan: “Gelukkig niet!”. Moet elke band dan zo nodig vernieuwend zijn? Lijkt me hartstikke vermoeiend. Prog moet tegenwoordig zo veel mogelijk obscuur of retro zijn of jazz-invloeden hebben. Wat is er mis met heerlijke melodieën, lekkere thema’s, pakkende refreinen, hoge slepende gitaar solo´s en zwevend toetsenspel?

Laat ik meteen even duidelijk zijn, ik heb niets tegen obscuur, retro of jazz-invloeden. Wat mij wel mateloos irriteert is dat veel mensen (dus niet iedereen) die van obscuur e.d. houden vaak zo denigrerend doen over neo-prog. Het woord levert vaak al opgetrokken wenkbrauwen en zure gezichten op. “Alles klinkt zo hetzelfde in die stroming!”, nog zo’n uitspraak waarmee je direct om je oren wordt geslagen. En weet je, dit keer hebben ze nog gelijk ook. Heel veel neo-prog bands hebben muzikale overeenkomsten, daarom zitten ze ook allemaal in dezelfde stroming. Hallo zeg, je wil toch niet gaan ontkennen dat Transatlantic, The Flower Kings, Spock´s Beard en The Tangent niet op elkaar lijken ?

Ik ben geen tegenstander van vernieuwing, maar alsjeblieft geen vernieuwing omdat het moet. Vernieuwend hoeft per definitie niet ‘beter’ te betekenen. Kijk maar naar Galahad, hun geweldige album “Sleepers” is zo neo als morgen heel de dag. Hun laatste plaat “Year Zero” was behoorlijk vernieuwend. Resultaat? Fragmentarisch gepingel en een album dat iedereen (ondanks de superproductie) massaal links liet liggen.

Waarom is de James Bond serie al aan zijn 21e film toe en deden vrijwel alle films het zo goed? Omdat er een bepaald concept in zit, een formule. Eentje die zijn kracht en entertainmentwaarde heeft bewezen. Binnen die formule worden er in elke film wel nieuwe dingen bedacht (en zeker ook vernieuwende), maar de kracht blijft, omdat de films trouw blijven aan het genre. Zo is het ook met de neo-prog.

Ik schrijf dit niet om iedereen te verkondigen dat neo-prog hèt helemaal is. Ook ik vind dat er behoorlijk wat knutselsymfo in de neo-prog hoek zit, bands die inspiratieloos over komen en ronduit saai te noemen zijn, maar zitten die niet in elk genre? Geef elke band (en hun cd) gewoon een objectieve kans, maar ga niet bij voorbaat bands denigrerend afwijzen omdat ze in de neo-prog-stroming thuishoren.

Neo-proggers van Nederland, sta op en verenigt u! Volg mijn voorbeeld en kom er voor uit. Samen zullen we ten strijde trekken en het neo-prog-evangelie aan iedereen verkondigen die het maar wil horen. Neo-prog is heerlijk, neo-prog is still alive and kicking!

Maarten Goossensen
maarten@progwereld.org