Wereldse Meningen
De plek waar leden van het Progwereld team hun hart kunnen luchten.

Al bijna twee jaar schrijf ik met veel plezier voor Progwereld. Je zou kunnen zeggen dat mijn liefde voor muziek in het algemeen en progressieve rock in het bijzonder nu verbonden is met mijn andere passie: schrijven. Hebben ze een tijdje geleden bedacht dat alle recensenten eens per jaar ook een column gaan schrijven. En dat terwijl wij al een Wereldse columniste in huis hebben. Schrijven over muziek is één, daarbuiten wordt het lastiger. Lees maar…

Zolang in het arbeidsproces werkzaam ben, heb ik te maken met schrijven. Kilometers papier, nee, complete regenwouden heb ik volgeschreven. Met lede ogen heb ik de steeds verdergaande digitalisering wortel zien schieten op deze aardbol. Ik herinner me de eerste werkdag bij mijn huidige werkgever nog goed. Ik werd gelijk meegesleept naar het nieuwe wonder: een echte terminal. Het was niet veel meer dan een lullig beeldschermpje waar met een kabel een aftands toetsenbord aan verbonden was. “Deze terminal staat in verbinding met een mainframe”, werd mij vol trots verteld. “Ja, nou en?” reageerde ik. “Geef mij maar pen en papier” schijn ik gezegd te hebben. We hebben het hier over 1 februari 1981 mensen. Op de afdeling waar ik toen werkte stonden vijf van zulke beeldschermpjes. We werkten er met 25 mensen. Hoezo persoonlijke computer?

Die persoonlijke computer kwam er uiteindelijk wel. Ik weet niet meer wanneer het was, maar apetrots was ik wel. Ik werkte wel in een heel erg modern bedrijf, vond ik. Windows 3.1, Wordperfect, een rekenmachine en zelfs een aantal spelletjes stonden er op. Ik wist niet hoe snel ik die dag naar huis fietste om dat allemaal te vertellen. Wist ik veel hoe dat allemaal werkte? Ja, die spelletjes waren simpel.

Van Windows 3.1 via Windows 95 naar Windows 98 was slechts een peulenschil. In die tijd zoemden ook de eerste geruchten rond over iets nieuws, iets onwaarschijnlijks, haast buitenaards. Ze noemden het In-ter-net. Het enige net wat ik toen kende was het visnet van mijn broer. Zulke snoeken ving hij er mee, zij die. Al spoedig werden deze geruchten werkelijkheid. Ons bedrijf ging wereldwijd. Niet dat ik het voor mijn werk nodig had, maar het was altijd een interessant gespreksonderwerp op feesten en partijen.

Stilaan gebruikte ik pen en papier steeds minder. Schrijven deed ik net als iedereen met behulp van een tekstverwerker op de computer. Via wat ingewikkelde handelingen werden mijn pennenroerselen naar een printer gestuurd. Dat ding stond in een geluidsdichte kast want hij maakte herrie als ware het een helikopter. Maar dat Internet bleef wel intrigeren. Je kon toen zelfs gaan surfen van achter je bureau, zonder plank maar met een muis via een zogenaamde webbrowser. “Let wel op die www” hoorde ik om me heen zeggen. Het zal best, ‘www’ stond voor mij voor WieWatWaar, een intern digitaal telefoonboek, gekoppeld aan die mainframe.

Ook die transitie overleefde ik en alras was surfen in de baas zijn tijd gemeengoed geworden. Internet was mooi, het was leuk, het was spannend, het was trendy, het was net werken. Zo vervlogen de jaren en de ene Windows-versie volgde de ander op en websites schoten als paddenstoelen uit de grond. Toen doemde het volgende probleem op, alsof men nooit zo slim was geweest om naar de kalender te kijken toen men computerprogramma’s maakte. ‘Millenniumbug’ was het meest gebezigde woord in die laatste jaren en maanden van de vorige eeuw. Ik heb het hele circus meegemaakt, in werkgroepen gezeten en er aan bijgedragen dat mijn werkgever op 1 januari 2000 niet offline ging. Als tastbaar bewijs staat een driedelige Dikke Van Dale in mijn boekenkast als dank voor bewezen diensten.

De één-en-twintigste eeuw, wederom een nieuw tijdperk, het tijdperk van Facebook, Hyves, MySpace en noem al die netwerksites maar op. Ook dit heb ik allemaal overleefd wanneer ik dit schrijf (met behulp van Word 2003 op mijn door Windows XP aangestuurde persoonlijke computer) en doe er zelfs aan mee. Ik heb nog nooit zoveel vrienden gehad. Op Hyves zit ik aan de 100, op MySpace zelfs al aan de 500. Allemaal vrienden, échte vrienden. En allemaal zijn we met hetzelfde bezig, ze noemen het netwerken, het is net werken.

Op 16 maart 2009 verwelkomde Progwereld zijn eerste MySpace-vriend………

Hans Ravensbergen
hans@progwereld.org