Recensent Math Lemmen breekt een lans voor het zevende studioalbum van The Flower Kings.

Het zevende studio- en tevens derde dubbelalbum van The Flower Kings, “Unfold The Future”, geldt voor veel progliefhebbers als het creatieve hoogtepunt van de Bloemenkoningen uit Zweden. De progressieve symfonische rock die de band tot en met het album “Space Revolver”tot een subliem hoogtepunt wist uit te werken, bleek op de opvolger “The Rainmaker” iets van zijn magie te hebben verloren.

Des te glorieuzer klonk daarna Unfold The Future met zijn vele jazz-invloeden en ongebreidelde improvisatie- en experimenteerdrang, die het album tot een waar creatief broeinest maakten. Dat de toevoeging van Pain Of Salvation-zanger Daniel Gildenlöw aan het vocale bloemenpalet een meesterzet was, is te horen in het gedreven Fast Lane en het duivelse Rollin’ the Dice.

Unfold The Future draagt daarnaast de handtekening van de onnavolgbare ritmesectie, bestaande uit Jonas Reingold en Zoltan Csörsz die elkaar naadloos bleken aan te voelen. Waar Reingold reeds twee albums met The Flower Kings op zijn palmares had staan en daarmee een onuitwisbare indruk had achtergelaten, was Csörsz nieuw binnen de band. Desalniettemin  werd de kleine sympathieke drummer meteen in de harten van de Flowerheads gesloten. De grooves waar zijn broodheren toch al bekend om stonden werden door zijn toedoen een waar genot voor onze zintuigen. Luister in dat kader maar eens naar het middendeel van prijsnummer The Truth Will Set You Free, Monkey Business, Black and White en The Devil’s Danceschool. Daar hoor je een ontketende ritmesectie met baspartijen die Reingold daarna alleen nog op de eerste drie albums van zijn eigen project Karmakanic liet horen.

De vrije improvisaties zoals Christianopel, Soul Vortex en Too Late for Tomatoes vinden hun hoogtepunt in The Devil’s Danceschool, een trompet-improvisatie waarbij de trompet via het wah-wah-pedaal werd opgenomen. Het ene moment luister je naar een trompet terwijl je even later denkt naar een synthesizer te luisteren. Geniaal!
Met epics als The Truth Will Set You Free, Silent Inferno en Devil’s Playground valt er voor de pure symfo-liefhebber nog meer dan genoeg te genieten tussen alle jazzy, geïmproviseerde en bijna klassieke pareltjes. Dat deze diversiteit aan stijlen met zoveel overtuiging en gedrevenheid worden uitgevoerd getuigt van de muzikale gretigheid, integriteit en klasse van deze Zweden.