Dit jaar is het vijftig jaar geleden dat The Electric Light Orchestra het levenslicht zag. Hoog tijd voor een special voor deze pioniers die de cello en viool prominent in zijn muziek positioneerden en symfonische rock een gezicht gaven met dank aan Lennon & McCartney.

Tussen de grote dinosaurussen uit de jaren ‘70 behoort The Electric Light Orchestra bij de progressieve rock scene tot de guilty pleasures. Voortkomend uit het jaren ‘60 hit groepje The Move groeide E.L.O. uit tot een uiterst succesvolle formatie met als blikvanger en significante muzikale aanvulling de cello en viool. Was het eerste album nog de uitdaging van Roy Wood en Jeff Lynne hoe de ultieme combinatie van klassiek en rock moest klinken. Na het vertrek van Roy Wood, die zijn eigen kleurrijke weg in de muziekscene zocht, was vanaf dat moment Jeff Lynne de grote muzikale leider. Hij zocht op de volgende albums, hoe weinig origineel ook “ELO 2” en “On The Third Day” geheten, verder naar zijn stijl om symfonische muziek in een rockstijl in te passen en vice versa.

De legacy van E.L.O. kent als hoogtepunt natuurlijk Mr. Blue Sky, het slotnummer van de suite Concerto For A Rainy Day die de hele derde lp-kant van “Out Of The Blue” omvat; zowel artistiek als commercieel het meest succesvolle album van E.L.O. Het Magnum Opus is echter het eerder verschenen “Eldorado, A Symphony”. Hierin vond Jeff Lynne de perfecte combinatie tussen de klassieke instrumentatie in een rockjasje aan de hand van zeer persoonlijke songs inclusief overture en finale met een klassiek orkest.

Intussen leverde het duistere “Face The Music” extra media-aandacht op nadat conservatief Amerika meende satanische boodschappen te horen in de achterstevoren ingesproken teksten. Een verkooptruc werd geboren door op het album “Secret Messages”, die later in de jaren ‘80 uitkwam, dit nog eens letterlijk uit te buiten. Met “A New World Record” vervolmaakte E.L.O. intussen zijn herkenbare sound en transformeerden de songs meer en meer naar symfonische pop. Op dit album vind Jeff Lynne de ultieme mix om compacte nummers met een symfonisch inslag toegankelijk te maken. Dit leverde zowel radiovriendelijk hitjes als een artistieke verantwoord album op.

Met The Beatles als oneindigende inspiratiebron weet Jeff lynne altijd pakkende songs te componeren. En hé… is “Sgt Peppers Lonely Heart Club Band” eigenlijk niet de eerste prog plaat uit de muziekgeschiedenis?  Door deze toegankelijkheid werd een groot radiopubliek bereikt en ging de ‘Lynne hitmachine’ pas echt draaien. Alleen zo simpel is het natuurlijk niet. Het was een heuse writersblock dat Jeff Lynne naar de Alpen dreef. Na dagen plensregen brak plotsklaps een hemelse blauwe lucht open en kreeg hij weer de geest. In krap vier weken tijd schreef hij vrijwel alle nummers voor het toepasselijk getitelde “Out Of The Blue”. De strijkers geraakten echter muzikaal steeds meer op de achtergrond en werden alleen nog maar gebruikt voor arrangement-aanvullingen en dreigden bovendien een curiositeit te worden tijdens de live-optredens.

Tijden veranderen snel. Nadat eind jaren ‘70 de punk in opkomst kwam werd de pompeuze symfonisch rock als muzikale vijand gezien en veranderde het radiolandschap. E.L.O. koos ervoor om zijn commerciële succes verder uit te bouwen. Je liep als progrock liefhebber bij E.L.O. ondertussen op een glibberig pad waar je al snel steeds meer kon uitglijden over doorsnee rock & roll songs, discostampers en zoetsappige kwijlnummers. Met “Discovery” liet de albumtitel niets te raden over waar de muziekstijl heen draaide en was voor menig album fan een lastige te nemen horde, hoe goed en kwalitatief de songs ook waren.

Met de muzikale bijdrage aan de film “Xanadu” bracht het de oude fans het schaamrood helemaal op de kaken. Zwaar teleurgesteld als ze waren werd dit album in de platenzaak door hen zelfs fysiek uit de bak |ELO| verplaatst naar |Soundtrack|. Met “Time” revancheerde E.L.O zich voor de progfan al waren de strijkers al niet meer van de partij. E.L.O. koos op dit album voor een meer elektronische sound die op dat moment hip was en nog steeds is. Het begin thema Here Is The News gebruikt de VPRO nog steeds als zijn herkenningstune en is zo verweven dat dit wel voor altijd de leader voor deze omroepvereniging kan blijven. De verschillende thema’s van E.L.O zijn door de jaren heen vaak zo sterk en herkenbaar dat ze vaak gebruikt worden in diverse computerspellen.

Met het contractueel nakomertje “Balance Of Power” leek in 1986 het licht definitief uit te gaan. Het was drummer en medeoprichter Bev Bevan die met ELO Part Two er nog wel een nieuw lampje wilde indraaien. Mede door rechtenkwesties en het ontbreken van de man die E.L.O. op alle fronten groot had gemaakt werd dit niet het succes wat ervan verwacht werd. Daar hielp het enkele malen wijzigen van de groepsnamen niets aan. In zijn hang naar perfectie heeft Jeff Lynne in de tussentijd een veelvoud aan albums voor anderen geproduceerd en daar vaak aan meegeschreven en meegespeeld. Jeff Lynne laat naast succesvol componist zien dat hij ook een veelzijdig gitarist en zanger is. Vanaf “ELO 2” heeft hij als partner in crime de begenadigde toetsenist Richard Tandy die in staat was de snel veranderende synthesizers elke keer weer opnieuw succesvol toe te passen in een frisse sound en geluidsproductie met nieuwe klankkleuren.

Het voert hier te ver alle groepsleden te benoemen, maar de cellisten Hugh McDowell en Melvin Gale verdienen wel extra aandacht. Zij wisten de statische live-optredens op te fleuren door de gekste capriolen met hun cello uit te halen terwijl ze ondertussen gewoon doorspeelden. Het visuele aspect werd echt een spektakel nadat zij een immens UFO schip (gefigureerd uit het embleem van “A New World Record”) als podium gingen gebruiken.

Aan het eind van de jaren ‘90 is het Jeff Lynne zelf die het E.L.O. verleden de 21e eeuw in loodst met (compilatie) albums en remasters met uitgaven van enkele nooit eerder verschenen nummers. Het nieuwe werk bracht echter niet meer dat grote succes dat er ooit was. Het doet echter recht aan het oeuvre van E.L.O. om als special alle albums op te nemen op onze progwereld site en verwijzen wij graag naar onze partner bol.com waar ook de vinyl-uitvoeringen te vinden zijn, waarmee de legendarische albumhoezen het best tot uiting komen. Nostalgie is nog steeds te koop!