Wereldse Meningen
De plek waar leden van het Progwereld team hun hart kunnen luchten.  

In de hoofdstedelijke binnenstad is elk jaar een botenparade te bewonderen, waarop extravagant uitgedoste mensen (vooral mannen), doorgaans met een homoseksuele geaardheid, door de monumentale grachten dobberen. Het merendeel van deze mensen vaart ongetwijfeld rond omdat ze dat leuk vinden (en dat zal ook wel gelden voor het telkens massaal toestromend publiek), maar naast lol beleven, heeft een belangrijke functie van deze zogenaamde Gay Pride ook te maken met emancipatie en trots: trots op het uit de kast gekomen zijn, of gewoon trots op het homoseksueel zijn, waarom dan ook. Toegegeven, vroeger kon je je als homo al eenmaal jaarlijks op televisie vergapen aan het songfestival, maar zo’n rondvaart met zijn allen is natuurlijk ‘The real thing’.

Ik vertel het maar even, deels omdat deze website ook Belgische lezers kent, maar vooral omdat deze website immers aan progressieve rock gewijd is en liefhebbers van deze muziekstroom (vooral mannen) er toch om bekend staan eenzaam op een zolderkamertje te zitten, uitgedost in een vale spijkerbroek met een geruite blouse of misschien nog een gebreide trui van moeder. Hierbij dragen ze weliswaar de laatste mode geitenwollen sokken, maar dat is dan ook vrijwel hun enige contact met de hedendaagse werkelijkheid. Bij het schaarse licht van hun lavalamp spellen ze cd-boekjes of elpeebinnenhoezen uit over luchtkastelen, communicatie met parallelle universa, koning Merlijn en zijn ridders van de ronde tafel of over driekoppige monsters aan het einde van een lange wenteltrap. Af en toe komen ze wel van hun zolder af om zich, gewapend met een functioneel linnen tasje naar een platenbeurs te begeven om te kijken of ze eindelijk die zo vurig begeerde Japanse persing van het derde zijproject van Keith Emerson kunnen bemachtigen.

Iets anders. Vijf jaar van mijn leven heb ik op een technische universiteit doorgebracht. Nu zijn typische techneuten (vooral mannen) eigenlijk best vergelijkbaar met typische progliefhebbers. We hoeven enkel de lavalamp te vervangen door de toentertijd razend populaire halogeen plafondspotjes van Ikea en de elpeehoes door de zeventiende herhaling van de vijfde aflevering van de achtste serie Star Trek en de gelijkenis is treffend. De geboeidheid waarmee volwassen kerels naar doodernstige dialogen in een tijdreizend ruimteschip kijken, had iets buitengewoon fascinerends. Wat mij betreft qua campgehalte overigens vergelijkbaar met eerdergenoemd songfestival.

Op een salontafel bij een medestudent lag een exemplaar van Tolkiens “Lord of the Rings”. De eerste woorden op de achterkant zal ik nooit vergeten: “De Engels sprekende wereld bestaat uit twee delen: zij die Lord of the Rings al gelezen hebben en zij die hem nog gaan lezen”. Een prachtige inleiding natuurlijk, maar op het moment zelf stond ik toch wel even perplex van zoveel blaaskakerij om een onbenullig fantasyverhaaltje dat toevallig wat lang duurde. Het citaat schijnt overigens oorspronkelijk nergens minder dan in de Sunday Times gestaan te hebben.
“Kijk uit, daar zit een heel nest Orks!”

Toch kreeg de Sunday Times ook wat mij betreft een beetje gelijk: het boek heb ik weliswaar nog niet open gehad, maar het eerste deel van de gelijknamige filmtrilogie heb ik wel geheel uitgezeten. Voor mij is het raadsel wat miljoenen westerse mensen (meest mannen) boeit in deze saga van een stel verdedelde smurfen naar het midden van de aarde, enkel groter geworden. De enige verrijking die deze drie uur durende martelgang mij geboden heeft, is het plotseling kunnen plaatsen van tientallen namen van progressieve rockbands, progressieve rockalbums en progressieve rocknummers.

De technische universiteit alweer een tijdje ontvlucht zijnd, zit ik in de progwereld alsnog in gezelschap van mensen voor wie het ultieme genot kennelijk is zich in een fantasiewereld onder te dompelen, vol van luchtkastelen, parallelle universa en wat dies meer zij. Ach, ook niet elke homo houdt van het songfestival, of van, slechts gekleed in een disfunctioneel smalle onderbroek, op een boot dansen. Van de andere kant: mocht er ooit een aan progressieve rock gewijde botenparade komen, waarop ‘we’ massaal uit de kast komen, compleet met kastelen van papier-maché en ronde tafels met ridders eromheen, dan ben ik erbij! Desnoods koop ik een paar geitenwollen sokken voor de gelegenheid.

Casper Middelkamp