Iedere liefhebber van prog ouder dan 40 jaar zal er vast een hebben staan. Of twee. Of nog wel meer. Of misschien een inloopexemplaar. Ik bedoel een kast die vol staat met cd-tjes. Of misschien wel met vinyl, die we vroeger gewoon lp’s noemden. Want anno 2012 beleeft deze 180 grams kunststof een ware opleving. In kasten heb je natuurlijk veel variatie. Ga maar eens kijken bij Ikea. Ken je Benno? Of heb je misschien Billy in huis staan (vraag ik me gelijk af waarom een cd-kast nooit een meisjesnaam heeft)? Die kerels zijn trouwens open kasten waar je collectie stof staat te vangen. Kan je beter kiezen voor een dichte kast. Maar dan bestaat het risico dat je vrienden of wie weet vriendinnen niet meer zo snel je kast in duiken. Toch maar voor die open kast gaan dan. Het is natuurlijk wel stoer wanneer je al die doosjes en hoezen ziet staan.

In veel gevallen zal de inhoud van je kast netjes gerangschikt staan. Proggers zijn doorgaans immers geordende mensen. Op alfabet en misschien ook wel op genre, subgenre, enzovoort. Een kast vol met plastic doosjes. Die maken de laatste jaren geheel volgens milieunormen steeds meer letterlijk plaats voor zogenaamde digi-exemplaren. Dat is een kartonnen klaphoesje met daarin toch weer dat plastic framepje waar het schijfje op vastgeklemd zit. Een digi-exemplaar scheelt qua ruimte. Ze zijn een paar millimeter dunner. Of platter zo je wilt. Kunnen er ook meer in je kast. Niet toch? Want de grootte is natuurlijk het enige dat telt!

De kastenbezitters kennen vast ook het volgende dilemma. Ga je ze verticaal neerzetten of leg je ze ordinair plat neer op stapeltjes van vijf of tien? Of toch maar twintig? Ik durf te wedden dat meer dan driekwart gaat voor de verticale opstelling. Horizontaal is ook niet praktisch. Wil je net die cd draaien die midden in de stapel zit. Trek je vervolgens het hele zooitje netjes opgestapelde doosjes uit elkaar.

Iets anders. Heb jij vaak last van nekklachten? En vraag je jezelf als bezitter van honderden, wellicht duizenden cd’s of lp’s af waar je dat aan opgelopen hebt? Heb je al eens gedacht aan het zoeken in je kast wanneer je telkens maar weer op zoek bent naar de cd “Cirkus” van Sinkadus of “Tardigrade” van Simon Says of misschien wel naar “Realms Of Eternity” van Syzygy. Wist je dat niet? De letter S komt het meest voor. In wat voor collectie dan ook. Tel je eigen collectie er maar eens op na. Maar ik dwaal af. Ik had het over nekklachten. Besef je hoe veel en vaak jij je nek onhandig moet draaien om die verrekte kleine lettertjes te lezen op dat verticaal staande doosje? Veel te vaak. Daar kan je nek niet tegen. Ik werk zelf als adviseur arbo. Medewerkers die met nekklachten op het spreekuur bij onze bedrijfsartsen komen worden op mijn advies eerst gevraagd naar de grootte van hun cd of platenverzameling. Je haalt de proggers er zo tussenuit. Zonder dollen.

Ben ik aanbeland bij ongetwijfeld het meest gevoelige punt. Wat staat er eigenlijk in je kast? Waar hebben we het over? Welke groepen en artiesten staan daar netjes op een rij in Benno, Billy of hoe hij of zij ook mag heten. Horizontaal, verticaal of diagonaal. Per slot van rekening laat je het liefst al je vrienden of wie weet vriendinnen ongevraagd door je collectie struinen. En dan maar hopen dat het vaak klinkt van: “jemig, heb jij deze cd?” of “zo hé, dat is een zeldzaam exemplaar” of “die heb ik ook, maar ken je dié ook van deze band?” of “zeg, ik mis dit album, heb jij dat niet?”. Dat laatste hoor je natuurlijk liever niet. En dan klinkt opeens een harde lach. Eigenlijk meer een kreet van ontzetting. “Wat zie ik nou man? Sinds wanneer heb jij cd’s van Nightwish? Dat heb je nooit verteld!” Je roept zelf altijd maar dat je van échte prog houdt. Muziek met een beetje diepgang zoals Anathema, Änglagård, Anekdoten, Sigur Ros en Trettioåriga Kriget. Potverdorie, denk je. Je moet opeens even naar het toilet. Niet om te plassen of te braken. Je wilt even rustig nadenken over wat er is misgegaan. Waar en wanneer. Je komt transpirerend tot de conclusie dat je helemaal vergeten bent om na het herinrichten van je nieuwe Benno’s de onder serieuze proggers ‘verboden’ en ‘foute albums’ uit je kast te halen.

Tja, beste mensen. Ik kom er nu maar voor uit. Ik schreeuw het van de daken. Ik kom uit de kast en dat mag iedereen weten: “IK HOU VAN NIGHTWISH!”

Hans Ravensbergen