eerste druk: 28-10-2007
interview: Hans Ravensbergen
eindredactie: Hans Ravensbergen

De misschien wel meest succesvolle progressieve rockgroep van de afgelopen tien jaar was op zaterdag 15 september 2007 de hoofdgast van het Symforce Festival in de 013 te Tilburg. Een mooie gelegenheid om Roine Stolt (RS), bandleider van deze vriendelijke Zweden, eens aan de tand te voelen over niet alleen hun “The Road Back Home” naar “The Sum Of No Evil”, maar ook hoe het nu eigenlijk zit met de drummer. Ik schoof bij hem aan tafel en tekende het volgende op.

Welkom terug in Nederland, Roine. Jullie zijn toch speciaal voor dit optreden naar Tilburg gekomen?

RS: Dankjewel! Ja dat klopt, we zijn gisteren vanuit Zweden aangekomen. Het is altijd leuk om in Nederland op te treden. Na dit optreden gaan we weer terug naar Zweden. Maar we komen binnenkort weer terug voor een toer om ons nieuwe album “The Sum Of No Evil” te promoten. Ik speel nu inmiddels voor de 5e keer in deze zaal, waaronder één keer met TransAtlantic. Het voelt dan ook als een soort van thuiskomen.
 

Vertel me eens Roine, is Zoltan Csörsz weer terug bij de groep? Hij drumt immers op jullie nieuwste cd en neemt vanavond ook achter de drumkit plaats.

RS: De situatie is nogal gecompliceerd. Ik kan je daar op dit moment dan ook geen details over mededelen. Zeker is wel dat Zoltan Csörsz niet terug is bij de groep. Sterker nog, vanavond is zijn laatste optreden met ons. We zijn erg blij met wat hij voor ons heeft gedaan en met zijn optreden op Symforce. Zoals je misschien weet maakt Marcus Lilliequist geen deel meer uit van The Flower Kings. Hij had het erg druk met zijn andere projecten buiten de progressieve rock. Op dit moment is hij geloof ik bezig met het maken van popmuziek. Daar blijkt nu toch zijn hart te liggen, ondanks dat hij de progrock natuurlijk wel een warm hart toedraagt. Hij is nog erg jong en zal zijn weg wel vinden.
Voor onze komende Europese tour, waarin we weer een heleboel landen aandoen, hebben we trouwens Pat Mastelotto (King Crimson) gevraagd te drummen. We zijn zeer vereerd met zijn aanwezigheid. Het is éénmalig, alleen voor deze toer. Dat is dus alleen al een goede reden om naar onze optredens te komen.

s

Pat Mastelotto in actie

Waar haal jij je inspiratie toch vandaan, je bent immers zo ontzettend productief?

RS: Met muziek maken is het zo dat je niet precies weet waarom je nu welk genre speelt. Je wordt beïnvloed door alles wat je hoort en mooi vindt. Wij spelen in elk geval niet om de meisjes te horen gillen zoals bijvoorbeeld de Beatles vroeger, hahaha. Vroeger schonk ik nooit zoveel aandacht aan de songteksten. Ik ben immers niet zo’n tekstschrijver als Bob Dylan of Joni Mitchell (Roine Stolt is een groot fan van haar, HR) dat zijn. Verder word ik ook geïnspireerd door alles om mij heen, zoals bijvoorbeeld kunst, literatuur en poëzie.

Kan je mij wat meer vertellen over de wijze waarop jullie je nummers componeren? Schrijf je eerst de teksten of begin je met het schrijven van de muziek.

RS: Het begint meestal eerst met het schrijven van de muziek, wat grote lijnen en akkoorden. Daarna komen de teksten. De teksten kunnen zomaar op elk moment van de dag bij me opkomen, soms zelfs wanneer ik bezig ben met het klaarmaken van het ontbijt. Ik maak dan gelijk aantekeningen en werk ze later verder uit. Het gebeurt ook wel dat je eerst bezig bent met wat teksten. Teksten en woorden hebben nog wel eens een bepaald ritme, je kan daar de muziek dan bij laten aansluiten. Soms duurt het wel maanden voordat een nummer helemaal klaar is. Maar dat krijg je met al die nummers van vijftien tot twintig minuten, haha.

Ben jij echt zo’n perfectionist? Ik bedoel, al die nieuwe versies op “The Road Back Home”. Was je niet tevreden met de oorspronkelijke versies? Ik vind de meeste originele versies beter.

RS: Zoals je weet spelen wij onze nummers erg vaak live. Dan ontstaan er soms vanzelf kleine veranderingen die ons wel bevallen. Op deze manier kan een nummer dus telkens wat veranderen. Ik kan best begrijpen waarom je een originele versie beter vindt. Wanneer je de originele versie kent en ze vaak beluisterd hebt, ga je daar aan wennen. Je raakt daarmee vertrouwd, zeg maar. Dan kan het natuurlijk zo zijn dat je een andere of aangepaste versie niet beter vindt.

a

En nu is er dus een nieuw album, “The Sum Of No Evil”. Is het een conceptalbum of heeft het een speciaal thema?

RS: Het is geen conceptalbum en heeft ook geen speciaal thema. Het zijn allemaal losse nummers, alhoewel sommige nummers wel een verbinding hebben. Ik ben nu eenmaal niet in staat om conceptalbums te maken. Dan moet ik mij immers teveel beperken tot een bepaald thema. We laten dat graag aan groepen over die dat veel beter kunnen.

The albumtitel is synoniem voor Love. Hoe ben je op “The Sum Of No Evil” gekomen?

RS: We wilden het album eerst simpelweg “Love” noemen. Net rond die tijd kwamen de Beatles met een album dat ook zo heette. Een erg vreemd toeval. Toen bedachten we deze titel, goed beschouwd een synoniem voor Love.

Alle nummers op “The Sum Of No Evil” komen van jouw hand. Hadden de andere groepsleden geen input?

RS: De andere groepsleden waren bezig met hun eigen projecten. Zo is Tomas (Bodin) bezig met zijn nieuwe soloalbum en Jonas (Reingold) met een nieuw Karmakanic album. Overigens heeft iedereen de vrijheid om met nieuwe nummers te komen. Trouwens er staat één nummer van Tomas Bodin op.

Met het nieuwe album keren jullie terug naar jullie roots. Kreeg je soms teveel kritiek op je geflirt met jazz, ambient en pop?

RS: Nee hoor, we hebben ons van kritiek niets aangetrokken. We wilde gewoon een nieuw album maken, met “The Sum Of No Evil” als resultaat. Natuurlijk horen en merken wij tijdens optredens welke nummers de fans aanspreken en welke minder.

Waar komt de titel Flight 999 Brimstone Air vandaan? Is het soms één van de grappen van Tomas?

RS: Tomas kwam met dit nummer aandragen. Het nummer had zelfs lange tijd helemaal geen titel, dus op een gegeven moment hebben we het maar Tomas’ Song genoemd. Toen vond ik ergens een aantekening waar ‘Flight’ op stond. Uiteindelijk is het Flight 999 Brimstone Air geworden. Ergens in het nummer zit immers een passage die we ook in Circus Brimstone gebruikt hebben. Die rare geluidjes en effecten zijn gewoon wat experimenten.

Ik vind het nummer Life In Motion erg goed. Goede zang van Hasse Fröberg en jouw geweldige gitaarsolo. Kan je zeggen waar het nummer over gaat?

RS: Ik wil eigenlijk nooit kwijt waar een nummer precies over gaat. Ik laat graag aan de luisteraar zelf over wat hij van een nummer vindt of wat hij erin terughoort. Uit de vele e-mail die ik krijg lees ik vaak dat iedereen weer wat anders uit de nummers haalt.

Het lijkt er op dat Zweden het ultieme progland is. Er komen zoveel goede groepen vandaan. Nu weer Beardfish en Black Bonzo. Wat is jou mening daarover en ken je deze groepen?

RS: Ja, er komen inderdaad veel groepen uit Zweden (Roine noemt er een paar: HR). Beardfish ken ik een beetje, ik sprak laatst nog met de gitarist. Black Bonzo ken ik niet. Veel van deze groepen spelen inderdaad een soort retroprog. Volgens mij ga je niet gewoon retroprog spelen maar ontstaat die muziek gewoon door allerlei invloeden.

Misschien een beetje een clichévraag, maar ik stel hem toch aan je. Wat zijn jullie plannen voor de toekomst?

RS: Binnenkort komt onze nieuwe cd uit. Die gaan we promoten met een Europese toer in november van dit jaar. In oktober gaan we met elkaar repeteren voor de toer.

Kunnen we nog wat verwachten van TransAtlantic?

RS: Nee, dat zie ik niet meer zo snel gebeuren. De andere leden van TransAtlantic zijn haast net zo druk als dat ik ben. Ze zijn ook allemaal bezig met hun eigen projecten en dingen.

Roine, heb je tenslotte nog wat te zeggen aan alle bezoekers en lezers van Progwereld? Dit is je kans.

RS: Natuurlijk: koop allemaal “The Sum Of No Evil!”. En daarna “The Road Back Home” en onze hele catalogus. En kom natuurlijk naar onze optredens toe.

s