Randall Cieri: “Astronaut van een Amerikaanse drietrapsraket”

Redactie: Hans Ravensbergen
Datum: 5 april 2011

Randall Cieri is – naast Amerikaan die woonachtig is in The Bay Area – muzikant, muziekdocent en kunstenaar. Hij heeft zich ontwikkeld tot een plaatselijk bekende muzikant. In 1988 ontving hij de “Outstanding Instrumentalist Award” aan het Gavilan College in San José. Hij studeerde in 1992 cum laude af met een graad in muziek en kunst. Vanaf dat moment speelde hij in lokale groepen en staat hij bekend als een van de beste rockgitaristen van The Bay Area. In 2009 kwam ik via MySpace met hem in contact en ben hem sindsdien blijven volgen. Begin 2011 ontstond het idee om Epoch en Randall Cieri te introduceren bij het Nederlandstalige prog- en metal publiek. Het debuutalbum van Epoch was toen al twee jaar oud. Mijn verzoek aan Randall Cieri om wat meer over zichzelf en zijn muzikale projecten te vertellen was niet aan dovemansoren gericht… Lees hier de monoloog van een astronaut van een Amerikaanse drietrapsraket.

“Ik ben op dit moment betrokken bij drie muzikale projecten: Epoch, SongQuest en Valarien, Elohymn & T-Bone. Zoals je weet maak ik met Epoch (lood)zware progressieve rock met invloeden van onder meer Black Sabbath en Genesis. In 2009 bracht ik met deze band een eerste (titelloos) volledig zelf geproduceerd album uit. Epoch heeft op dit moment de volgende bezetting: Tim Franks op drums, Brad Mayol zang en toetsen, Mike Underwood zang en basgitaar en Randall Cieri zang en gitaar.

“SongQuest is mijn andere progressieve project waarmee ik muziek wil maken die ik ‘doomprog’ noem, een muzikale substroming die bij mijn weten nog niet wordt gemaakt. Dit idee is ontstaan omdat ik zelf een groot liefhebber ben van alles wat met donker en duister te maken heeft en waartoe ook het donkere genre doommetal behoort. Ik ben altijd al liefhebber geweest van zware doommetal en doomrock, maar met het muzikale vakmanschap van veel groepen en de zang heb ik veel moeite (met uitzondering dan van Black Sabbath en een paar andere acts”.

“Ik ben opgegroeid met een dieet van horrorfilms, boeken, stripboeken en muziek. Het kon dus niet anders dat waarmee ik ben opgegroeid ben kwijt moest in de muziek die ik maak. Om die reden heb ik mijn alter ego “Elohymn” gecreëerd, waarmee ik de duistere kanten van muziek verken. Met SongQuest zijn we nieuwe nummers aan het componeren en het subgenre doomprog aan het ontwikkelen en verbreden. We hebben net het een nummer klaar, Death Scared. We zijn van plan hier een videoclip bij te maken”.

“Valarien, Elohymn & T-Bone is het derde project waarbij ik betrokken ben. Valarien is al heel lang een vriend van me die zelf en onder zijn eigen naam bezig is met new-age muziek. T-Bone is mijn drummer in Epoch en SongQuest. Een keer per jaar, meestal rond de kerstdagen komen we bij elkaar voor een mega componeer- en opnamesessie. We proberen er dan ook een of twee cd’s met (experimenteel) progmateriaal uit te persen. Met Kerstmis 2010 hebben we een geweldige bijeenkomst gehad waarbij we aan ons tweede album hebben gewerkt (het eerste hebben we net klaar). Je kunt dus wel zeggen dat de laatste maanden een gekkenhuis was. Zo was ik maandag en dinsdag bezig met het mixen van V, E & T-B opnames, woensdag en donderdag nam ik de gitaarpartijen op voor SongQuest en vrijdag was ik bezig met het schrijven van nummers voor het nieuwe Epoch album. Mijn vrouw Ronda hield me zaterdag in huis om boodschappen te doen en eens samen te zijn om wat andere dingen te gaan doen. Zondag ben ik dan helemaal vrij en geniet ik van het mooie weer hier”.

“Ik zal nu wat meer vertellen over en een inkijkje geven in het eerste Epoch album. Het was nog een hele toestand om deze cd te maken. Gedurende de opnames zijn we wel drie keer van studio veranderd. Daarnaast hebben we onze opnameapparatuur vervangen en verbeterd. Daarbij moesten we ons deze nieuwe apparatuur eerst eigen maken, wat ook weer tijd kostte. We hebben het album immers volledig in eigen beheer uitgebracht. Het was aan de andere kant weer een hele uitdaging en je zult begrijpen dat er heel wat verschil zat in het opnemen van het eerste en het laatste nummer van het album. Maar het was een mooie ervaring en we zullen hier in de toekomst profijt van hebben. Iets wat je op het tweede album beslist zal horen”.

“In het eerste nummer Colossus combineren we een hardrockgeluid met wat progressieve elementen. Veel van onze fans vinden dit een goed nummer, daarom openen we daar het album mee, nadat we eerst een stuk tekst uit de horrorfilm “The Night Of The Living Dead” laten horen, haha. We hebben ook een videoclip bij dit nummer gemaakt. Moondog heeft invloeden van Rush en Led Zeppelin die we hebben gemixt met ons eigen geluid en onze eigen stijl. Hier zingt trouwens onze basgitarist Mike Underwood (bijgenaamd Progzilla). Terran Tula is het enige nummer dat we niet helemaal herschreven hebben voordat we het opnamen. Je moet weten dat de andere nummers al wat ouder zijn en dat we die vaak herschreven hebben. We vinden dit ook een leuk nummer en is het bovendien een favoriet van ons livepubliek. We denken nu al aan een vervolg met als titel Return To Terran Tula of The Bride Of Terran Tula, haha”.

“Red Dragon hebben we als eerste opgenomen. Op dat moment waren onze opnamefaciliteiten nog wat primitief. Maar desondanks vind ik het nog steeds goed klinken. We zijn wel van plan om er verschillende liveversies van te gaan maken. Persoonlijk houd ik het meest van de ‘fadeout’ met mijn gitaarspel wat een ode is aan Tony Iommi (Black Sabbath, HR). One Nation is nogal controversieel. Je haat het nummer of je houdt ervan. Volgens mij vinden speciaal de jongelui het nummer mooi en haten de oudjes het. Daarom is het ook mijn minst favoriete nummer op de cd. Aansluitend staat het korte en rustige Green Leaf waarop ik akoestische gitaar speel en wat een brug moet vormen naar het metal-achtige Borderlands. Dit nummer namen we ook als een van de eerste op en het moest lekker log worden in de stijl van Black Sabbath. Gedurende de opnames hadden we overigens veel technische problemen met computerapparatuur en software. Dat was het dieptepunt in het maken van deze cd”.

“De grote favoriet van onze fans is Calling The Spirit. Het kent veel uiteenlopende invloeden en verschillende sferen tot zelfs een koor aan het einde. Live rekken we dit nummer altijd op tot een minuut of twintig. Zone 4 is een mengelmoes van power, prog en schoonheid. En daarbij komt dat ik van elk nummer houd waarin het toetsengeluid van Genesis voor komt. Het laatste nummer wat we opnamen is Dust Of Bokor. Het zou eigenlijk het eerste nummer van de nieuwe cd moeten worden, maar het was helemaal klaar en ik heb de anderen ervan kunnen overtuigen dat het op onze eerste cd moest komen. Het is een klassieke Epoch track dat in mijn ogen helemaal compleet is qua live atmosfeer, verhaal en opnamekwaliteit. En natuurlijk omdat dit het enige nummer is waarop ik zing”.

“Hoe gaan we verder, wat brengt de toekomst? Onze eerste cd was voor ons een grote leerervaring met veel obstakels en problemen. We zijn nu begonnen met het opnemen van onze tweede cd en dat gaat een stuk soepeler. We hebben al heel wat nummers geschreven die we nu gaan opnemen te beginnen met Tombs Of Numenore. Het is een episch nummer, gebaseerd op ‘Silmarillion’ het boek van J.R.R. Tolkien. Tussen onze optredens door werken we verder aan dit album dat in 2012 moet gaan verschijnen”.

“Ik hoop dat jullie hiermee in Nederland wat meer te weten zijn gekomen over Epoch en mijn andere muzikale projecten. Ik zal je op de hoogte houden”.

Website Epoch: www.epochband.com
MySpace: www.myspace.com/epochrock