Langzaam dringen de zinnen in de mail van Hans tot mij door deze zaterdagmorgen in februari. “Hierbij laat ik jullie weten dat ik per onmiddellijk stop als teamlid van Progwereld”. Na die regel volgt een uitgebreide persoonlijke toelichting, maar de zin geeft gelijk aan dat dit wat onverwacht tot ons kwam. Als een behoorlijke klap zelfs. En niet van de minste recensent binnen ons Progwereld team. Hans is (u begrijpt meteen dat ik gebruik maak van de  tegenwoordige tijd zodat hij acuut weer bij ons terugkomt) zeven en een half jaar een aanstuwende factor geweest in ons team. Ik zeg niet dat Hans de allerbeste, (maar ook zeker niet de minste;-) recensent is geweest in de historie van Progwereld, maar wel met enorm veel enthousiasme, plichtsbesef en ouderwetse vlijtigheid. Zo vaak was hij de aanjager van veel projecten en interviews met bekende en minder bekende bands. Hij is de netwerker onder ons team wat betreft het onderhouden van contacten met bands uit verre oorden die wellicht nooit hun intrede hadden gemaakt in Europa. Mede door zijn introductiedrang konden deze bands voet aan wal zetten. Hans had verreweg een enorme productiedrang met gevoel voor kwaliteit. Zijn missie was om progmuziek een stevige bodem te geven in het muzikale spectrum. Nu klinkt dit alles wellicht als een onbegrensde loftuiting aan het adres van Hans die eigenlijk helemaal niet bij zijn bescheiden persoonlijkheid past, maar het gaat vooral om de context die hij aan zijn mail meegaf wat ons recensenten moet behoeden voor een mogelijke toekomst.

Voorrecht

En zijn ervaring is toch wel wat herkenbaar. Als recensent ben je natuurlijk bevoorrecht om de cd’s van artiesten en bands als eerste te mogen beluisteren. Je mag als eerste genieten van hemelse klanken of soms het tegenovergestelde: wegwerpschijfjes die nadien alleen nog dienst doen als frisbee. Je mag interviews afnemen, vaak van gratis concerten genieten, je schrijverskwaliteiten ontwikkelen en contacten onderhouden met veelal getalenteerde en gepassioneerde muzikanten. Zo gauw het schrijven over muziek een kunstje wordt, een verplichting, een herhaling van zetten, is het verstandig óf te minderen met het schrijven, óf te stoppen. Dat illustreert namelijk de echte muziekliefhebber. En Hans ís een liefhebber van muziek. Vooral van progmuziek, waar zijn hele hart ligt. En zo had het team van Progwereld nog veel meer liefhebbers die gestopt zijn omdat ze bang waren voor afstomping op het genre. Of omdat hun muzieksmaak gedurende hun loopbaan bij Progwereld evolueert. Bijvoorbeeld Frans Schmidt, die in zijn vlekkeloze en grammaticaal perfecte schrijfsels zijn mening gaf over vooral de uithoeken van de progscene. Of de veelzijdige Casper Middelkamp, die zijn brede interesse in prog ook gelijk de keerzijde van het genre tegenkwam. Zijn brede interesse in muziek zorgde ervoor dat de prog minder interessant werd en voor zijn gevoel weinig vooruitgang boekte. Of Sander Kok, die mijn persoontje nog inlijfde binnen het Progwereld team en mij de grondbeginselen van het recenseren instrueerde. Ook hij ervaart progressieve rock op het laatste moment gelijk aan Casper. Dan hebben we nog Joost Boley, de expert op het gebied van heavy prog die het zelfs schopte tot lid van de Aardschok redactie. En natuurlijk mede-grondlegger van Progwereld Christian Bekhuis, Ruud Stoker, Ewoud Boonen, Ton Veldhuis, Shireen Bekker en Rob van Oosten, allemaal even enthousiast, maar ervaren het schrijven op een gegeven moment als een last of beperking in hun leven. Liefhebbers weten dan te stoppen met hun passie voor schrijven voordat de liefde voor muziek verdwijnt. Maar het kan ook anders, want sinds kort is Govert Krul na een sabbatical jaar ook weer terug gekomen. Hij heeft zijn passie weer helemaal teruggevonden, dus er is hoop!

Relativeren

Hoe dan ook, de boodschap die Hans ons meegaf in zijn mail is duidelijk. Zeker voor recensenten. Luister niet voortduren naar muziek als recensent. Behandel niet alle nieuwe ontdekkingen als een promo. Wanneer de druk van het schrijven groter wordt en de grondbeginselen van muziek, het genieten van mooie klanken en melodieën doet verdwijnen, dan is dat een signaal om op je muzikale ziel te letten. Dat is een wijze les die we allemaal tot ons moeten nemen. Toch moeten we het afscheid van Hans niet gelijk als een droevig moment betitelen. Met zijn liefde voor Progwereld creëert  hij gelijk een nieuwe vacature voor een beginnende enthousiasteling die de passie en voordelen van het recensentschap wil ondervinden. Denk jij dat je brede kennis, analyserend vermogen en enthousiasme voor progressieve muziek hebt, schroom dan niet om ons te benaderen. Gevoel voor taal en grammatica kan je met een beetje hulp van onze huidige recensenten en onze corrector Joop Klazinga al heel ver brengen. Want begrijp mij goed, het huidige team recensenten is nog steeds bevlogen genoeg om Progwereld nog vele jaren succesvol voort te zetten!

Ruard Veltmaat