Sylvium: Geen angst voor de toekomst

Interview met Ben van Gastel en Gijs Koopman
Door Mario van Os
September 2013

Sylvium is een Nederlandse Band waar ik begin 2012 mee in aanraking ben gekomen via het Dutch Exposure Project. Zij waren begin april 2012 de eerste band die zich bij ons aanmeldde voor deze zoektocht naar nieuw Nederlands talent. Ik ben de band blijven volgen in hun ontwikkelingen en toen hun debuut album “The Gift of Anxiety” uit zou komen, moest ik daar natuurlijk meer van weten. Enkele dagen voor hun cd presentatie in Alphen a/d Rijn mocht ik onderstaand interview hebben met Ben van Gastel en Gijs Koopman.

Hoi Ben en Gijs,

Ben, ik ben met jou in aanraking gekomen na jullie aanmelding voor het Dutch Exposure Project in april 2012 (zie ook het interview). Nadien is jouw muziek en ook jouw band Sylvium in een stroomversnelling geraakt. Kun je dit anderhalf jaar in het kort beschrijven?
Ben: Nadat we in 2012 de eerste ep “Purified” in eigen beheer hadden uitgebracht, ging het inderdaad erg snel. Naast positieve recensies, interviews e.d. viel het vooral op dat er een grote groep muziekliefhebbers voor ons klaarstond en ook vroegen om meer muziek. Dat werkte heel stimulerend. Kort daarna kregen we de bevestiging dat we geselecteerd waren voor een bijdrage op het “Dutch Exposure Album” waar we samen met zeven andere opkomende progbands een track voor mochten aanleveren.

Helaas besloot Fred Boks (die basgitaar en keyboard speelde) in diezelfde periode vanwege privé redenen de band te verlaten. Ik besloot vervolgens om het nummer volledig zelf te schrijven en op te nemen, behalve de piano waarvoor ik Jan Roel Koppen benaderde (hij zou later ook meespelen op “The Gift of Anxiety” ). Toen ook dit nummer positief ontvangen werd besloot ik een volledig album op te gaan nemen en daarvoor de samenwerking te zoeken met meer muzikanten.

Volgens mij waren jullie verkozen om deel te nemen als finalist aan het Dutch Exposure Festival. Waarom heb je je voortijdig teruggetrokken als finalist?
Ben: Ik was heel blij  toen ik hoorde dat Sylvium doorgebroken was tot de finale van Dutch Exposure, veel mensen hebben toen hun stem op ons uitgebracht. Alleen was een deelname aan het festival helaas geen optie, simpelweg omdat ik nog geen band compleet had. Ik heb nog wel een korte soundtrack aangeleverd voor bij de projecties die avond, maar verder was ik vooral toeschouwer. Het was trouwens een geweldige avond met fantastische muziek.

Jullie zijn ondergebracht bij het Freia Music label. Hoe is deze samenwerking met Peter (Freia) ontstaan?
Ben: Peter en Freia Music heb ik leren kennen dankzij het “Dutch Exposure Album”, toen ik zijn oproep zag via Progwereld heb ik hem rechtstreeks benaderd en de ep toegestuurd. Hij was direct te spreken over de muziek en al snel besloten we de distributie van de ep bij hem onder te brengen. Later heeft Peter ons ook de mogelijkheid geboden om ons nieuwe album via Freia Music uit te brengen, waar we erg blij mee zijn.

Je band is van een soloproject uitgegroeid tot een band (project). Hoe ben je in contact gekomen met de andere leden van de huidige band?
Ben:  Greg (drums) was altijd al vriend van de band en bovendien een ontzettend getalenteerde drummer. Toen ik met het nieuwe album begon was hij mijn eerste keus. Jan Roel (piano) was ook al betrokken bij de track voor het “Dutch Exposure” album en was ook enthousiast toen ik hem vroeg wat partijen voor het nieuwe album in te spelen. Met Richard (zang/gitaar) kwam ik in contact dankzij Wouter van de Hal (Dutch Treat) die mij wees op Richard’s demo “Ghost”, ik was direct onder de indruk van zijn stem en besloot contact met hem op te nemen. Van Antal (toetsen) kwam ik een advertentie tegen waarin hij op zoek was naar een progband. We waren toen al vrij ver in de opnames, maar toen hij mij een waanzinnige keyboardsolo toestuurde voor één van de tracks, besloten we toch deze op het album te zetten. Daarnaast neemt hij straks ook live de keyboardpartijen voor zijn rekening. Gijs (basgitaar) was één van de eerste mensen die ik benaderde toen ik een oproep van hem zag op Facebook , ik was altijd al fan van zijn speelstijl en ik was dan ook erg blij dat hij mee wilde doen.

Gijs: In januari ben ik benaderd door Ben via Facebook. Hij vroeg mij of ik mee wilde doen op een studioproject. We hebben bij mij thuis afgesproken om het een en ander door te spreken wat een goede aanpak zou zijn. We waren het er beiden wel over eens dat we ons beter als een soort band zouden profileren, dus inclusief een fotosessie. Uiteindelijk wilde Ben een paar repetities inplannen om de nummers als groep te arrangeren. Ook voor drummer Greg om de juiste feel te krijgen. Vanaf dat moment groeide het uit tot een band.

De huidige band is gestart als een eenmalig project, als ‘live’ band. Betekent dit dat na dit album en een tour de band ophoudt te bestaan of gaan jullie gezamenlijk verder?
Ben: Het enthousiasme is bij iedereen groot en ik denk dat we nu met paar fantastische muzikanten bij elkaar zijn. Het lijkt er dus op dat we gezamenlijk verder gaan, maar daar gaan we het na de optredens eens over hebben.

Sylvium kiest er blijkbaar voor om bij elk album een thema neer te zetten. Bij “Purified” was dit overtuigingskracht van mensen en nu handelt het over ‘anxiety’. Kiest Sylvium bewust een bepaalt thema voor zijn album en hoe kom je bij deze thema’s?
Ben: Ja, als ik begin met schrijven kies ik er bewust voor een bepaald thema of gevoel in gedachte te houden. Omdat de muziek van Sylvium vrij divers is qua stijl, geeft  dat thema mij een houvast, het maakt het album wat meer een geheel. “The Gift Of Anxiety” beschrijft zes verschillende vormen van angst,  een onderwerp dat mij altijd al fascineerde. Waarom bijvoorbeeld zijn mensen bang voor de dood als dit toch onvermijdelijk is? En waarom zijn mensen bang om buiten de groep te vallen en gaan ze niet hun eigen weg? Zo staan er zes tracks op dit album waarbij elk nummer een eigen vorm van angst beschrijft. De ene track is instrumentaal en de andere met zang.

Tot voorheen was Sylvium een instrumentale band. Op dit album zijn echter twee nummers van zang voorzien. Waarom is er gekozen om zang toe te voegen aan dit album?
Ben: Ik had altijd wel het idee om zang toe te voegen aan enkele tracks van het album, maar dit moest wel een stem zijn die perfect zou aansluiten bij de muziek. Pas toen ik de demo’s van Richard hoorde was ik ervan overtuigd dat dit zou werken.

Gijs: We hebben uiteindelijk gekozen voor twee nummers met zang. Mede omdat we nu per plaatkant (vanwege het oorspronkelijke plan van een vinyl uitgave) een nummer met zang hebben. Bovendien heeft Richard een heel erg mooie stem. Hij sprak mij meteen aan.

Ik lees in een blog van Richard de Geest dat hij zelf de nummers heeft geschreven binnen het gekozen thema voor het album. Hoe reageerde jij en de rest van de band op deze teksten?
Ben: We waren meteen enthousiast, zijn schrijfstijl sluit prachtig aan op de muziek, we liggen op een lijn, dat bleek ook direct na de eerste repetitie.

Hebben alle leden van de band invloed gehad op de nummers? Of ben jij toch zelf de bedenker/initiator van de meeste nummers? Of te wel: Hoe gaat bij jullie de samenwerking en hoe komen de nummers tot stand?
Ben: In principe neem ik de nummers eerst in demo vorm op, d.w.z. drumcomputer met de gitaar en keyboardpartijen. Dit stuur ik dan door naar de anderen zodat zij hun eigen partij hiervan kunnen maken. De compositie ligt dus bij mij maar vervolgens maken we gezamenlijk een arrangement.

Gijs: Het is heel simpel. Ben komt met een ‘skeletversie’ van een nummer. Thuis ga ik daarmee aan de slag. Er zijn stukken die ik helemaal zelf verzin en er zijn ook stukken waarin ik meespeel met de gitaar. Dat is met name in de metalstukken zo.  In de oefenruimte komt alles bij elkaar en dan gaan we verder schaven aan de nummers.

In onze eerste interview vroeg ik al naar jouw invloeden in de muziek, kun je ook aangeven wat de nieuwe leden aan invloeden hebben meegebracht?
Ben: Natuurlijk heeft iedereen op zijn eigen manier invloed gehad op het eindresultaat, De basis van Greg (drums) en Gijs (basgitaar) gaf het geheel veel meer groove en een veel natuurlijker geluid t.o.v. de eerste ep. De toevoeging van Jan Roel’s jazz- georiënteerde pianospel maakt dat er af en toe wat leuke contrasten staan in een nummer. De zang van Richard geeft Sylvium wat meer een gezicht en identiteit, en de keyboardsolo van Antal maakt duidelijk waar onze progroots liggen.

Gijs: Ik heb zelf het gevoel dat mijn geluid een stempel drukt op de muziek alsmede mijn spel. Desalniettemin is Ben degene die uiteindelijk beslist. In de studio hebben we nog lopen schaven aan baspartijen en heb ik sommige stukken meerdere keren ingespeeld en uiteindelijk is voor de beste takes gekozen. Aanvankelijk wilde ik niet mijn Moog Taurus gebruiken, maar er zitten toch stukken in de muziek die er echt om vragen. Bovendien is het toch een beetje een handelsmerk van me geworden. Anders krijg ik de vraag “waar is je Taurus gebleven”?

Is daardoor de muziek van Sylvium ook veranderd?
Ben: Je hoort nog steeds dat het Sylvium is,  alleen nu in een band vorm i.p.v. een tweepersoons studioproject. Er zit veel meer groove in de muziek waardoor het ook toegankelijker is geworden.

Gijs: Je hoort nu echt een band, zeker op het album. Dat is mede dankzij mijn oud collega uit Cliffhanger, Dick Heijboer, die het album geweldig heeft gemixt. Alles valt of staat met een goede mix en dat is Dick wel toevertrouwd. Het was ook weer fijn om weer samen te werken na al die jaren.

Op 13 september is jullie eerste live optreden (in het Parktheater in Alphen a/d Rijn). Kunnen we meerdere optredens van jullie verwachten?
Ben: Ja zeker
Gijs: Het optreden in Alphen aan den Rijn is bedoeld als cd-presentatie. Het is de bedoeling dat er meer optredens gaan komen.

Wat zijn de verdere toekomstplannen van Sylvium?
Ben: Naast optredens en het promoten van ‘The Gift Of Anxiety’ gaan we nu weer druk aan de slag met een volgend album, verder hopen we natuurlijk in de tussentijd nog meer mensen te bereiken met onze muziek.

Gijs: Met dit album hebben we nu een goede referentie om verder te gaan. Ik zie dit als een ijkpunt.

Hebben jullie nog een boodschap voor de Progwereldlezer, of iets leuks wat je wilt delen?
Ben: Bedankt voor alle support en hopelijk tot ziens !

Gijs: Voor mij is dit een bijzonder muzikaal jaar. Ik zit nu in twee bands (Sylvium en Ulysses), er is een heruitgave van “Cold Steel” van Cliffhanger, ik ga optreden en ik heb met Sylvium een prachtplaat gemaakt. Ik kan niet wachten op de volgende! Ik voel dat we iets bijzonders hebben gemaakt. Een gevoel dat ik jaren niet meer heb gehad. Ik zie dit ook als een nieuwe stap in een nieuwe richting, een stap vooruit!

Persfoto’s: Bert Treep