Finisterre

Finisterre-Finisterre Finisterre (1995)
Finisterre_inlimine In Limine (1996) Recensie: Maar Finisterre verloochent z’n afkomst niet en zodoende hoor je met name op dit album ook een behoorlijk fikse klassieke muziek invloed. En dat maakt dit album zeker niet tot de meest makkelijke luistertrip. Het geheel doet mij denken aan een rondleiding door een museum. Lees verder
In Ogni Luogo (1999) Recensie: Potige progrock, met voor de variatie lichte jazzy invloeden in de twee vocale nummers en dit alles overgoten met een broeierig symfonisch sausje. Dit alles is het hoofdgerecht dat Finisterre op tafel zet. Lees verder
La Meccanica Naturale (2004) Recensie: De muziek op dit album is overwegend kalm en melodieus, iets wat we van Zuffanti gewend zijn. Er valt veel te genieten van het melodieuze toetsenspel van Agostino Macor. Verder tref je op dit album veel bijtende en felle gitaaruitspattingen aan van Stefano Marelli, die ook de zang voor zijn rekening neemt. Lees verder
Storybook (2000) Recensie: Er lijkt overigens achteraf weinig te zijn gesleuteld aan deze opnames. Daardoor is dit een eerlijke en authentieke registratie geworden van dit, voor Finisterre, legendarische optreden. Lees verder

.