The Aurora Project verkoopt agressie nu ook op vinyl

Interview: Hans Ravensbergen
Datum: 26-2-2013

Met “Selling The Aggression” verbreekt het uit Katwijk afkomstige The Aurora Project na bijna vier jaar de stilte. Een zelfde periode zat er tussen “Unspoken Words” uit 2005 en “Shadow Border” uit 2009. De heren gaan duidelijk niet overhaast te werk. Op “Selling The Aggression” worden thema’s als internet, macht en de nieuwe wereldorde aan de man gebracht. En dat allemaal verpakt in een stevige pot muziek. Redenen te meer om Remco van den Berg (RvdB) en Marc Vooys (MV) voorafgaand aan de presentatie van hun nieuwe album in Katwijk eens aan de tand te voelen. Op de achtergrond luisteren Dennis Binnekade en Marcel Guijt (MG) mee.

Het is een tijdje stil geweest rondom The Aurora Project. Wat hebben jullie sinds “Shadow Border” uit 2009 gedaan?
RvdB: We verkeerden in de unieke positie om helemaal geen muziek te hebben. Toen we ons eerste album “Unspoken Words” opnamen, waren we als vriendengroep al een tijd bij elkaar en hadden we een heleboel muziek. Er lagen zelfs al twee nummers die later op “Shadow Border” terecht zijn gekomen. Ook tijdens onze optredens speelden we die nummers al. Na “Shadow Border” moesten we weer gaan schrijven. Vanaf nul af aan beginnen, zeg maar. Bovendien neemt ons schrijfproces veel tijd in beslag. We schrijven alle zes muziek, we jammen alles en op die manier groeien de nummers. Dat kost tijd. We hebben ook nagedacht over wat we wilden. “Shadow Border” is voor een heel groot deel door veel huisvlijt tot stand gekomen. Alleen de drums zijn in de studio opgenomen. Voor het nieuwe album hebben we al onze jamsessies opgenomen en aan de hand daarvan zijn alle nummers ontstaan. Maar we hebben ook nog andere dingen gedaan. Zo hebben we meegedaan op jullie project ProgNL met het nummer Alles Is Een. Daarnaast hebben we wat coverwerk gedaan om de tijd te overbruggen.

Wat hebben jullie op “Selling The Aggression” anders gedaan?
MV: We hebben veel anders gedaan. Normaal deed Dennis (Binnekade, HR) mee met de jamsessies. Daardoor kwam hij wel eens in de knel met zanglijnen. Daarom hebben we besloten dat hij daar niet meer aan meedeed. Na de jamsessies heeft hij vanaf ‘scratch’ alle zangpartijen gedaan.
RvdB: En wat we zelf ook belangrijk vonden, is dat we met zijn allen weer in de studio zaten om het live gevoel te creëren. Dus spelen en opnemen en niet meer achter elkaar per instrument. Joost van den Broek heeft met “Shadow Border” goed werk gedaan. Maar wanneer ik nu bijvoorbeeld naar een solo luister denk ik van “o ja, ik zat toen achter mijn computer die solo in te spelen”. Gevoelsmatig heb ik daar wat minder mee. Nu waren we met zijn allen in de studio en continue met het album bezig. Dit is veel beter bevallen. Maar gezegd moet worden dat financiële redenen toen ook hebben meegespeeld.

Het is een conceptalbum dat gaat over macht en een veranderende maatschappij vanaf het moment dat het internet zijn intrede heeft gedaan tot en met de huidige wereldorde. Hoe zijn jullie tot dit thema gekomen? In welke mate houden deze onderwerpen jullie bezig?
MV: Dat komt bij mij vandaan. Ik ben heel erg met dit onderwerp bezig. Het is een hobby van me en ik heb er veel onderzoek naar gedaan. Ik schrijf natuurlijk alle teksten en dit keer wilden we iets doen met een wereldwijd thema. Daarnaast begrijpt iedereen nu ook wat er bedoeld wordt. Op voorgaande albums waren de teksten wat ongrijpbaar.
RvdB: Het spreekt ook gelijk tot de verbeelding zoals bijvoorbeeld The Oil Supremacy. Je kunt alles gelijk plaatsen. Het album is daarmee visueel een stuk duidelijker geworden.
MV: Sommige teksten heeft Dennis wat aangepast om het zangtechnisch wat passender te maken.
Maar Dennis is een enorm goede freestyler die alle woorden goed weet te pakken. Ik weet hoe hij er in stond en ik heb zijn emoties weer over gepakt en daar de woorden bijgeschreven. Maar we kennen elkaar allemaal door en door.

Marc, wil jij alle nummers die op het album staan eens kort toelichten?
MV: Ik heb een tijdlijn genomen die begint in 1999 en loopt tot en met 2012. Die loopt synchroon met de ontwikkeling van het bewustzijn van de mensen. De introductie van het internet had een wereldwijde informatie-explosie tot gevolg. Daar begint het eerste nummer Dualistic Consciousness. Door het internet kwam je erachter dat er een heleboel mensen waren met andere ideeën over hoe de wereld zou moeten zijn. Je ziet daar de veranderingen in de maatschappij ontstaan. Omdat niemand contact met elkaar had, gebeurde er veel in geheimzinnigheid. Turning Of The Tide gaat over de machtelite die vond dat daar iets aan gedaan moest worden. Ik ben persoonlijk de mening toebedeeld dat achter alle grote gebeurtenissen, vanaf de eerste wereldoorlog, complottheorieën schuil gaan. Zo ook achter 9/11. Alles was er om te doen om de dollar in stand te houden. De hele Amerikaanse economie draait om de dollar. Daarom was het belangrijk dat ook de olie in Irak met dollars betaald moest blijven, want anders donderde de hele economie in elkaar. Daarom moest de Amerikaanse positie in het Midden-Oosten ook versterkt worden. Selling The Agression gaat over het Amerikaanse volk klaarmaken om daar wat aan te gaan doen. En daar dan valse voorwendselen voor aanvoeren. Het is ook allemaal gebaseerd op angst. Er zijn toen zoveel leugens verteld om daarmee de de oorlog met Irak te legitimeren. Dat ze bijvoorbeeld bang waren voor een stelletje terroristen die zich schuil hielden in de bergen. Van al die angstbeelden bleek niets waar. Daar gaat The Oil Supremacy over.

Dan zitten we in 2004/2005. Via het internet krijgen heel veel mensen inzicht in wat er aan de hand is. Tegelijkertijd beginnen zich allerlei spirituele bewegingen te manifesteren. Totdat het een soort van realiteit wordt in The Sense Of Reality. Daarna komt de Arabische wereld in opstand, die hun eigen regeringen en leiders niet meer geloven, waar Speeding Up The Time over gaat. Dan komen we bij het laatste nummer Newtopia. Het is niet duidelijk waar het allemaal heen gaat, dus dat heb ik maar open gehouden. Het kan de goede kant op gaan, maar er kunnen net zo goed militaire regimes ontstaan. Die onduidelijkheid kan je inderdaad symboliseren met de eerste instrumentale minuten van dat nummer. Tekstueel laat ik het open, omdat ik de antwoorden immers nog niet heb.

En jullie willen dit album ook in de Verenigde Staten uitbrengen…
Er ontstaat enige hilariteit, HR.
RvdB: We hadden oorspronkelijk een andere hoes voor dit album. Daar stond Dick Cheney op die zijn middelvinger omhoog stak. Verder stond George Bush erop met allerlei kanonnen, haha. We hebben die hoes naar The Lasers Edge, onze toenmalige Amerikaanse platenmaatschappij, gestuurd. Al snel ontvingen we antwoord dat wanneer we daar zelfs maar 1 cd wilde verkopen dit niet moesten doen. Het ligt daar heel gevoelig. Nu hebben we acht televisies opgestapeld. Oorspronkelijk hadden we immers acht nummers voor dit album… We vinden de huidige hoes goed passen omdat de televisie zoveel geweld laat zien. Maar wanneer je naar buiten kijkt vraag je je af: waar dan?
MV: Het zijn alleen de media die het voorspiegelen en ons beïnvloeden.

“Selling The Aggression” is jullie derde album op een eveneens derde label. Jullie zitten nu bij Freia Music. Waarom dit nieuwe platenlabel?
RvdB: We hebben tot nu toe altijd alles helemaal zelf afgemaakt. Daarmee maakten we het voor het platenlabel zo eenvoudig mogelijk. Ze moesten alleen maar zorgen voor de distributie. Nu hadden we een deadline gesteld van twee maanden. Wanneer er dan geen label was, zouden we het zelf in eigen beheer gaan doen. En toen kwam Peter Lindenbergh van Freia Music op ons pad en die zei dat hij het wilde doen. Door de manier waarop hij erin staat en met zijn visie kozen we al snel voor hem. Hij wil mooie dingen maken en verkopen. Toen wij zeiden dat we een cd wilden, reageerde hij met: “niks cd, vinyl”. Toen wij zeiden jewelcase (plastic cd-doosje, HR) reageerde hij met: “digipack”. Vanwege zijn passie hadden we al snel een match. Nu is er zowel vinyl als een cd.

Jullie verkopen agressie nu dus ook op vinyl…?
MV: Ik ben nu 42 jaar, dus ik heb de vinylperiode nog meegemaakt.
RvdB: Ja, absoluut! Ik moest alleen wel mijn artwork overnieuw doen…

Dit jaar (2013) zijn jullie veertien jaar in dezelfde bezetting bij elkaar zijn. Hoe doen jullie dat?
MG: Ik ben er in 1998, dus voordat de groep er was, als laatste bijgekomen…
RvdB: We zijn begonnen als vrienden en kennen elkaar al voordat de groep bestond. We zijn dus niet bij elkaar gekomen om een groep te formeren. Omdat we toevallig allemaal een instrument bespeelden, vonden dat we dan maar beter een groep konden beginnen.
MV: Ik weet nog goed dat destijds een heleboel mensen verbaasd waren dat we muziek wilden gaan uitbrengen.

Wat is jullie ambitie? Laat ik het anders zeggen. Wanneer jullie op de Katwijkse boulevard lopen en over zee naar de horizon kijken, wat is dan die stip waar jullie heen willen?
RvdB: Vroeger wilden we de wereld veroveren. We zijn met zes man, de helft daarvan heeft kinderen, dus we hebben onze doelen wat bijgesteld. We willen eens in de twee of drie jaar een goed album uitbrengen, optreden en leuke toertjes doen. En laten we wel wezen; het is prog (ik attendeer Remco op de wat minderwaardige toon waarmee hij dat zegt en laat horen hoe het wel moet, HR).
MV: Wanneer je de leeftijd ziet van het publiek waarvoor wij optreden… We waren destijds enorm verbaasd dat mensen onze muziek goed vonden en dat we het moesten uitbrengen.
RvdB: Er zijn maar een paar groepen zoals Opeth, Dream Theater en Porcupine Tree die kunnen overleven. Net als wij maken de meeste bands muziek omdat ze dat graag willen.
Wat we zo gaan doen (het is 8 februari 2013 en we zitten twee uur voor de cd-release party in Katwijk, HR) is een hoogtepunt. Dit is ons feestje.

In 2009 zei Remco van den Berg in een interview met Govert Krul dat er plannen waren voor een dvd. Die is er niet gekomen. Kunnen we die binnenkort wel verwachten?
MV: Die had er moeten komen, maar de geluidsopnames waren niet goed genoeg om er een dvd van te maken. Vanavond wordt alles opgenomen door goede mensen. Als dat goed genoeg is gaan we daar een dvd van maken. We gaan nog bekijken hoe en in welke vorm we het gaan uitbrengen. En we hebben ook te maken met Peter Lindenbergh. Die denkt daar ook in mee.

Dit jaar (2013) voor de derde keer op Progpower Europe? Andere plannen?
RvdB: We hebben wat balletjes opgegooid, maar kunnen daar nog niets op zeggen.
MG: We hebben ons eerst op vanavond gericht. Daarna gaan we ons voluit op andere optredens richten en die proberen te regelen.

Wat hebben jullie verder nog aan onze lezers te melden?
RvdB: Koop ons album! We hopen iedereen te zien en ontmoeten op onze toekomstige optredens.