eerste druk: 24-05-2006
interview: Sander Kok 
eindredactie: Sander Kok

Deze Katwijkse band is duidelijk niet over één nacht ijs gegaan als het gaat om het uitbrengen van hun debuutalbum “Unspoken Words“. Sander Kok sprak met drummer Joris Bol, gitarist Remco van den Berg, toetsenist Marcel Guyt en gitarist Marc Vooijs over verleden, heden en zelfs een beetje de toekomst van The Aurora Project.

Als eerste een welgemeend compliment met de geboorte van jullie eerste album “Unspoken Words“. Waar komt de naam The Aurora Project (TAP) vandaan?

Joris Bol: Dankjewel! We zijn ontzettend trots op ons eerste echte album! We hebben de band genoemd naar een track van één van onze grootste voorbeelden (zeker toen) Aurora Borealis (poollicht) van The 3rd And The Mortal. Deze band kan ik de lezers van Progwereld aanraden. Probeer hun album “Painting On Glass” eens als je een rustig avondje alleen thuis bent. Bizar…
Afijn, na wat schaven is het The Aurora Project geworden. Klonk ons lekker flexibel in de oren. Sluit ook goed aan op ons totaalconcept van concept, muziek, multimedia en website. De sound van de “Unspoken Words” plaat kan je als progressieve metal bestempelen. Zien jullie dat ook zo of willen jullie er liefst geen label op geplakt hebben?

Remco van den Berg: Labels heb je nu eenmaal nodig om duidelijk te maken waar je staat. Wel was het zo dat we lange tijd zelf niet wisten waar we bij hoorden. We hebben allemaal een redelijk afwijkende muzieksmaak, maar we luisterden vroeger wel veel naar vroege Doom / Gothic bands als My Dying Bride en The Gathering omdat die sfeer ons erg bevalt. Maar ook bands als Radiohead, Massive Attack, 16 Horsepower en Godspeed You Black Emperor ademen eenzelfde soort diepe sfeer uit. Als je dat combineert met onze voorliefde voor progressieve rock (Rush, Pink Floyd, Arena) dan kom je uit op onze sound. Zelf houden we het op stevige atmosferische Progrock. Hoewel het ook nog een tijdje Psychedelische Doommetal is geweest.

Unspoken Words
De oorsprong van deze plaat ligt al in 1999. Waar ligt het aan dat deze cd pas 6 jaar later het levenslicht heeft gezien?

Joris: We hebben “Unspoken Words” al in 2001 opgenomen in de studio van CAT Music. Feitelijk zijn we dus al eerder begonnen met de voorbereidingen. De nummers The Event Horizon en The Gathering zijn onze oudste werken en zijn al in 1999 geschreven. In 2001 tekenden we een uitgave contract met CAT Music, waarmee CAT officieel muziekuitgever werd van onze werken.

Nadat het complete album in 2001 was opgenomen en afgemixed, ging CAT Music in de rol van muziekuitgever op zoek gaan naar een geschikt platenlabel. Een platenlabel was nodig om druk- en promotiekosten te betalen en de cd in groot verband (Europees, wereldwijd) aan de man te brengen. Gezien het feit dat wij als band absoluut geen zakelijke contacten hadden in het muziekwereldje, hebben we deze taak vol vertrouwen aan CAT overgelaten. Ondertussen is TAP natuurlijk direct weer de oefenruimte ingedoken om nieuw werk te gaan schrijven. Het daadwerkelijke schrijven van nieuw werk is en blijft onze grote passie.Het bleek een moeilijke periode om een platendeal te scoren. Het illegaal downloaden van muziek en de daarmee gemoeide dalende verkoopcijfers in de muziekindustrie maakten het zeer moeilijk om de non-mainstream symfonische rock à la “Unspoken Words” aan de man te brengen. Misschien heeft CAT Music achteraf gezien op de verkeerde deuren geklopt. Grote spelers als Roadrunner, Sony Music en EMI speelden toen juist op safe.

Uiteindelijk hebben we Arjan de Mooij in dienst genomen als manager. Arjan is altijd fan van TAP geweest en zijn passie voor de band in combinatie met zijn commerciële vaardigheden bleken een gouden greep. Al snel na de ‘aanstelling’ van Arjan als manager is contact opgenomen met CAT Music dat we de zoektocht naar een geschikt platenlabel in eigen hand zouden nemen. Professionele promopakketten werden samengesteld en vooral naar kleinere, meer gespecialiseerde labels gestuurd. En met succes! Na ongeveer vijf maanden hadden we al beet bij DVS Records. Niet veel later is de cd gemastered en zijn er 3000 exemplaren gedrukt, hebben we op ProgPower gespeeld en stromen de over het algemeen zeer positieve recensies binnen.

Ondertussen hebben we al wel muziek genoeg geschreven voor een compleet nieuw album. Die manager… dat hadden we veel eerder moeten doen!

Jullie cd is via DVS Records wereldwijd uitgebracht. Hoe zijn tot nu toe de reacties vanuit het buitenland en ligt er voor 2006 of 2007 nog een wereldtour in het vooruitzicht?

Marcel Guyt: De reacties uit binnen- en buitenland zijn echt overweldigend, iets wat we trouwens nooit hadden verwacht. We zitten bijna non-stop interviews te beantwoorden! En voor wat betreft een wereldtour, er zitten een ziljoen dingen in de pijplijn, maar welke grote dingen er voor ons werkelijk gaan gebeuren in 2006 / 2007 is koffiedik kijken. We hebben een erg coole show op de rails en gaan sowieso lekker zo veel mogelijk spelen. De reacties op onze gigs zijn tot nu toe trouwens erg goed en daar zijn we erg trots op. Houd onze website dus in de gaten en kom het zelf bekijken!

Het thema voor deze plaat is ‘Ik voel, dus ik besta’, een vrij helder en nuchter thema maar waarom hebben jullie ervoor gekozen om dit op plaat in een wat ongrijpbare science fiction setting te stoppen?

Marc Vooijs: Zover ik zelf kan oordelen bevat het ‘systemlog’ als enige grote science fiction elementen en daar heb ik destijds bewust voor gekozen. De omgeving en setting van het concept bevindt zich binnen de grenzen van het onderbewustzijn en het verhaal wordt gevormd door de waarnemingen die binnen deze realiteit worden gedaan.

De systemlog files zijn één van de gezichtsvelden waaruit de observaties worden beschreven en aangezien deze van een externe waarnemer worden beschreven, zijn deze bevindingen analytisch en objectief van aard. De technische term zou een psychoanalytisch rapport zijn, maar dit leek mij slecht over te brengen op de luisteraar. Zodoende heb ik er toen voor gekozen dit psychoanalytische rapport te vertalen naar een soort van Star Trek-achtig logboek en inhoudelijk doet het niets meer dan een beschrijving geven van het verhaal zoals dit van buiten het ‘system’ zou worden waargenomen. 

Kunnen jullie in het kort eens uitleggen waarom de nieuwsgierig geworden lezer van Progwereld nu uitgerekend jullie album moet gaan kopen?

Marc: Nu vind ik een dergelijke vraag altijd zeer moeilijk te beantwoorden, omdat ik van mening ben dat er eerst geluisterd moet worden naar muziek, voordat er een oordeel kan vallen of het nu wel of niet moet worden gekocht. Wel zou ik ieder willen aansporen om de tijd en moeite te nemen om naar dit album te luisteren en de content van het Unspoken Words concept tot zich te nemen. De achtergrond en de totstandkoming van het concept zijn gebaseerd op een psychologische hypofyse en de muziek is een direct resultaat hiervan. Voor iedereen die betrokken is geweest bij het uiteindelijke resultaat, heeft het grote emotionele waarde gekregen en als ik een reden moet geven waarom iemand het album zou moeten kopen, kan ik alleen zeggen: we willen het album met iedereen delen omdat we er zelf zo gelukkig mee zijn.

Hebben jullie het gevoel dat het bandgeluid nu gevonden is of kunnen we in de toekomst nog releases verwachten in een heel ander muzikaal genre?

Marcel: Je weet maar nooit, wat dat betreft hebben we allemaal volgens mij nog genoeg inspiratie ’to last a lifetime’. Maar ik denk dat de basis wel is gelegd met “Unspoken Words“. De sfeer die het album in zijn geheel uitademt is toch wel iets wat ons onderscheidt, de typische TAP-sound. Dat zal op een soortgelijke manier wel terugkomen en dus herkenbaar blijven.

Ik begreep uit andere interviews dat jullie muzikale achtergrond niet echt in de symfo of metal is. Door wie zijn jullie dan geïnspireerd? En waar luisterden jullie vroeger naar?

Marc: Ik geloof persoonlijk dat onze achtergrond wel degelijk symfo en metal is, alleen de door ons vermelde inspiratiebronnen zijn het uiteindelijke resultaat van onze individuele groei binnen de muziek. Ieder van ons is opgegroeid met bands als Rush, Marillion, Iron Maiden, Metallica en vul deze rij maar verder aan. Het is meer een generatiekwestie, dan dat het te maken heeft met persoonlijke smaakontwikkeling. Ieder bandlid heeft zijn eigen vrijheid gehad om deze groei naar eigen inzicht en goedkeuren in te vullen, wat als resultaat heeft gehad in de vorm van diversiteit binnen de muziek.

Wat kunnen we van jullie in 2006 allemaal verwachten, aangezien jullie nu al een aantal keer op de radio zijn geweest (o.a. Arrow Classic Rock). Komt er een single of een dvd van dit album?

Remco: We hebben het geluk dat er veel creativiteit en kennis in onze band en onze directe omgeving zit qua video editing, fotografie en multimedia, dus daar zijn we zeker mee bezig.
Over een single: met onze muziek zit je toch snel aan nummers van minimaal 6-7 minuten. Zouden we een single uit willen brengen, dan zou er toch echt een radio edit van gemaakt moeten worden. Ik weet niet of we dat over ons hart kunnen verkrijgen. Zo’n single voelt dan toch een beetje aan als een trial versie van het echte werk. Maar zeg nooit nóóit. Het blijft natuurlijk een goede manier om luisteraars te bereiken.

Wat is de doelstelling van The Aurora Project? Willen jullie ‘het’ er gewoon bij doen of is het de bedoeling om fulltime met muziek bezig te zijn.

Marcel: Nou, ja… inkoppertje natuurlijk; de doelstelling is wat ons betreft ‘world domination’!

Maar, je moet ook realistisch zijn en erkennen dat het allemaal niet zo makkelijk gaat. Hoe dan ook; we vinden het heerlijk om met muziek bezig te zijn en lekker veel op te treden… We zien wel hoe ver we komen!

Klik voor de Aurora Project website
Klik op de band foto voor de Aurora Project website