Triangle, alert en alive naar een onzekere toekomst

Na 13 jaar is het Nederlandse Triangle weer terug met hun sterkste album tot nu toe “Alert & Alive”. Na zoveel jaar afwezigheid maak ik direct van de gelegenheid gebruik om deze vriendengroep mijn vragen voor te leggen.

Jullie laatste album is alweer 13 jaar geleden. Ik kan mij voorstellen dat niet iedereen jullie kent. Misschien kunnen jullie je nog even opnieuw voorstellen?

(Martijn) Triangle is in 1993 ontstaan vanuit jeugdvrienden met een gezamenlijke interesse in progmuziek. De oorspronkelijke naam was Square The Circle. Deze naam is uiteindelijk de titel van het eerste album geworden. Dat Triangle muziek uitbrengt  is eigenlijk bij toeval ontstaan. Van nature zijn we een ‘bescheiden band’ die zijn bestaan vooral ontleent aan het samen muziek schrijven en maken in de oefenruimte. Na enige jaren wilden we onze muziek vastleggen voor ons zelf en onze familie zonder hier mee naar buiten te treden. Het was echter onze toenmalige opnametechneut Hans Pieters die hier wat verbaasd op reageerde en ons stimuleerde meer te doen met onze muziek. Wat naïef zijn we toen onze opnames gaan rondsturen naar platenmaatschappijen met een officiële cd’s tot gevolg.
(Paul) Ons wat naar binnen gekeerde visie op Triangle is ook de reden waarom je ons niet uitgebreid op social media aantreft of weinig op de live podia terug ziet.
(Jan-Willem) Het grappige is wel dat we erg kunnen genieten van de reacties en positieve aandacht die de cd’s hebben opgeleverd.

Ik heb wel eens gedacht dat Triangle niet meer bestond. 13 jaar is dan ook een lange tijd. Hoe komt het dat er zoveel tijd zit tussen jullie tweede album “Retreat” en dit nieuwe album?

(Roland) Eigenlijk gaat het om negen jaar omdat we in 2012 de draad weer opgepakt hebben. Na “Retreat” in 2003 was het idee om een sabbatical year in te lassen in verband met privédrukte (vandaar de titel van het album: “Retreat”). Voor Jan-Willem en voor mij ging dat om carrières en onze gezinnen met jonge kinderen. De sabbatical werd wat langer dan de bedoeling was.
(Paul) dit had ook wel te maken met onze visie op Triangle en de druk en invloeden van buitenaf die het uitbrengen van muziek met zich mee bracht.

Hoe was het voor jullie om na zo’n lange tijd weer samen te komen? Was de chemie er nog steeds?

(Jan-Willem ) Het was te gek te ervaren dat die negen jaar geen enkele invloed had op onze saamhorigheid, werkwijze en vooral onderlinge humor en het elkaar veel ruimte gunnen muzikaal gezien.
(Roland) De nog steeds aanwezige chemie was het verrassende. We wilden gewoon voor ons plezier één keer per maand een avond lekker muziek maken. Maar met het eerste idee “Reunion” hadden we meteen weer zo’n kick te pakken dat de ideeën bleven opborrelen, waarna we al snel weer elke week een avond fanatiek bezig waren.

Zijn jullie met dit album qua schrijven en opnemen anders te werk gegaan dan in het verleden?

(Roland) Qua werkwijze niet. Meestal komen Jan-Willem of ik met een eerste basisidee en dan werkt iedereen zijn eigen partij uit terwijl we gaan uitproberen. We nemen ook altijd alles op tijdens het oefenen en daar gaan we thuis dan weer verder aan sleutelen. De zang is in een later stadium uitgewerkt waarbij we dit keer alle vier teksten hebben aangeleverd voor Martijn. Dit geeft ons nog meer het gevoel van een gezamenlijk eindresultaat. Tijdens het opnemen spelen we ‘live’ in waarbij het uitgangspunt is dat de drums er goed op moeten staan. Alles wat er goed bij staat is mooi meegenomen en de rest kun je extra of opnieuw inspelen.
(Martijn) Ik denk dat er qua schrijven toch wel iets veranderd is; we verwerkten vroeger meerdere muzikale ideeën in een nummer. Dit album is bewust geschreven vanuit een a twee muzikale thema’s per nummer. Hiermee wilden we wat meer compactere nummers creëren met een duidelijkere kop en staart.

Ik begrijp dat de titel “Alert & Alive” ook een verwijzing is naar de kwetsbaarheid van het leven. Kunnen jullie dit toelichten?

(Jan-Willem) Het hele traject van schrijven, opnemen en mixen heeft vier jaar geduurd, omdat we allerlei tegenslagen hebben gehad waaronder gezondheidsproblemen van Roland, Bob, de partner van Martijn, Frans onze opnametechnicus en van mijzelf. Omdat we inmiddels veertigers zijn zien we het ook steeds meer om ons heen. We willen echter niet toegeven aan teveel zorgen en daarom hebben we verschillende positieve boodschappen in onze teksten verwerkt. Vandaar ook de titel van de cd.

Jullie eerste album “Square The Circle” kwam uit in het jaar dat Progwereld begon, hoe kijken jullie terug op die periode en vinden jullie de progscene veranderd in de afgelopen 13 jaar?

(Roland) Eerlijk gezegd bezoek ik pas sinds een paar jaar weer wat concerten en ik vind het mooi om te zien dat het publiek gevarieerder wordt. Meer vrouwen en meer jongeren, dus dat is een goede ontwikkeling. Ik heb mijn zoon en dochter (puberleeftijden) ook allebei een keer meegenomen naar een concert en je ziet dat als zij de moeite nemen om deze muziek wat vaker te beluisteren ze het ook zeker kunnen waarderen.
(Paul) wat mij opvalt is dat de muziekstijl zich blijft ontwikkelen en dat dit blijft leiden tot het ontstaan van nieuwe bands en stijlen binnen het progwereldje.

Roland, jouw gitaargeluid is redelijk uniek. Het doet mij denken aan het gitaargeluid van Marek Gil (Collage) ten tijde van het album “Moonshine”. Was hij een inspiratiebron of is dit toeval? En hoe krijg je dit geluid?

(Roland) Collage is één van mijn favoriete bands, maar dan is het toch toeval want ik had mijn gitaargeluid al voordat ik Collage ontdekte. De overeenkomst is wel dat we beiden veel melodieën spelen zonder dat dit meteen solo’s zijn. Naast de manier van spelen geloof ik erin dat je een gitaar met microfoons voor de versterker moet opnemen in de studio. En niet digitaal in geplugged. Voor de feedback is het ook lekker om als gitarist dan in dezelfde ruimte te staan en de Marshall lekker hard te zetten. Wel ook lastig omdat je daarna een bak ruis moet zien weg te mixen, maar het komt de gitaarsound wel ten goede.

Ik vind vooral de cohesie sterk op dit album. Het past allemaal erg goed in elkaar. Het album is op zijn sterkst als je het in zijn geheel beluistert. Is dit bewust zo gedaan?

(Roland) Bedankt voor het compliment. Dat is wel de verandering geweest waar we het eerder over hadden ten opzichte van onze eerdere albums. We wilden meer samenhang binnen de nummers en kortere songs. Dat eerste is inderdaad goed gelukt; de kortere nummers niet in alle gevallen, maar door de samenhang komt alles toch tot zijn recht. Doordat de teksten voor een groot deel autobiografisch zijn, vormt het ook wat betreft de onderwerpen en teksten één geheel.

Op welk nummer zijn jullie het meest trots en waarom?

(Martijn) Het zijn uiteraard allemaal  ‘onze kindjes’, maar “Reunion” is heerlijk kort maar krachtig. Precies zoals we het tijdens het uitspreken van onze wensen en verwachtingen hebben afgesproken voor de allereerste oefensessie. Als songs met zang zijn Aligned en het rustige Dourbie prachtig geslaagd.

Martijn heeft de band inmiddels verlaten. Kunnen jullie iets meer vertellen over zijn vertrek en wat zegt dit over de toekomst van Triangle?

(Paul) Ja, Martijn is helaas naar Amerika geëmigreerd omdat zijn partner daar vandaan komt en terug wilde. Een groot gemis voor de band en we moeten nu, na alle drukte van de afronding van het mixen en uitbrengen van de cd, op zoek naar een nieuwe toetsenist en/of zanger. Alle opties staan dus nog open wat dat betreft.
(Jan-Willem) Toen Martijn meedeelde dat hij naar Amerika ging verhuizen was de algehele insteek met een nieuwe toetsenist en zanger een doorstart te maken. Tijdens het afronden van de cd merkten we steeds meer dat Triangle toch wel echt iets van ons vieren is. Het idee nu is om voor Triangle een rustpauze in te lassen. Mocht Martijn ooit weer in Nederland komen wonen denk ik dat we zeker weer muziek gaan maken. Onze band met elkaar en muzikale klik is toch wel heel erg sterk gebleken.

Jullie zijn 13 jaar van de radar af geweest. Wat zijn volgens jullie de drie beste progalbums die in die periode uitgekomen zijn?

(Roland) De drie beste kan ik niet perse benoemen. Ik ben zelf nog steeds erg weg van Dream Theater en daarnaast vind ik de groep Riverside fantastisch. Over de kwetsbaarheid van gezondheid gesproken. Wat een tragisch verlies dat hun gitarist zo jong uit het leven weggerukt is.
(Jan-Willem) ik denk dat ik van ons vieren toch wel het meest buiten de grenzen van de prog luister naar muziek, maar binnen de prog is Riverside mijn favoriet. (Paul) ik hou erg van muziek met veel melodie. Ik vind het altijd verbazingwekend dat ik dat juist in solo muziek van drummers zoals Simon Phillips, Gavin Harrison of Virgil Donati aantref. Ik heb sinds kort Votum ontdekt. Deze Poolse band blijkt al meerdere cd’s te hebben uitgebracht. Maar na een recente verandering in hun line up heeft hun laatste album mij erg blij verrast. Poolse symfo heeft sowieso mijn interesse vanwege de melodieuze aanpak en power in hun muziek.

Wat zijn jullie toekomstplannen?

(Roland) Begin mei staat er een eerste kennismaking gepland met nieuwe muzikanten. Dat kan dus nog alle kanten op gaan. Met een andere zanger is het misschien wel een goed idee om een frisse start te maken onder een andere bandnaam. De toekomst zal het leren.
(Jan-Willem) De insteek was dat Roland, Paul en ikzelf een nieuwe band zouden opstarten. Helaas laat mijn gezondheid nu niet toe dat ik wekelijks intensief muziek maak. Gelukkig is mijn gezondheidverwachting op de lange termijn positief, dat mocht Triangle weer muziek gaan maken ik zeker weer zal aansluiten.
(Paul) ik vind dit wel pijnlijk dat Jan-Willem door omstandigheden nu even niet kan mee starten in een nieuwe uitdaging. Maar zoals Roland al aangaf staat er een kennismakingsperiode gepland. Mochten toetsenisten, zangers en bassisten interesse hebben, zijn ze zeker welkom om contact met ons op te nemen via ons huidige email adres triangletheband@gmail.com. Maar let wel, nieuwe naam, nieuwe invloeden en een nieuwe uitdaging!

Interview en tekst: Maarten Goossensen