Interview: Hans Ravensbergen
Foto’s: Ard van den Heuvel (m.u.v. foto’s Peter Vink)
Datum: 5-2-2013

Het vierde studioalbum “Nine Paths” van Knight Area kwam uit op 8 oktober 2011. In 2011 en 2012 heeft de groep diverse optredens in binnen- en buitenland gedaan, inclusief een mini-tour in het oosten van de Verenigde Staten. Gitarist Mark Vermeule verliet de groep en Mark Bogert werd als opvolger verwelkomd. Gijs Koopman werd opgevolgd door Peter Vink. Voorzichtig werd nagedacht over het vijfde studioalbum. Kortom, stof genoeg om in gesprek te gaan met Gerben Klazinga (GK), Pieter van Hoorn (PvH), Mark Bogert (MB) en Peter Vink (PV) om terug te kijken en de balans op te maken. Maar vooral om met het vernieuwde Knight Area vooruit te kijken.

Het laatste interview van Progwereld met jullie (in de oude bezetting) dateert van 16 augustus 2011. Het vierde album “Nine Paths” stond in dat interview centraal. Laten we daar de draad eens oppakken. Hoe verhoudt zich het succes van dit album tot jullie voorgaande albums?
PvH: Al onze albums zijn redelijk succesvol wanneer je het over verkoopcijfers hebt. “Nine Paths” is in die zin niet beter of slechter, want de verkoop van alle albums is stabiel. De cijfers tonen wel aan dat we in Engeland en Duitsland populairder worden. In die landen was het album een hit in vergelijking met andere landen. We ontvingen veel positieve reacties en vonden dat we een paar stappen vooruit hadden gemaakt. Maar onze fans waren weer enthousiast. Ondanks dat we daar intern wat verdeeld over waren, ontvingen we goede reacties op de productie van “Nine Paths”. We hebben bewust gekozen om het mixen en masteren uit te besteden. Zie het als een weloverwogen keuze, want we gaven het voor het eerst uit handen. Daarmee wilden we kijken hoe dat zou gaan.
We kregen wel kritiek dat we weinig innovatief waren en dat we teveel de lijn van vorige albums hebben doorgetrokken. Maar uiteindelijk is dat wel Knight Area. Kennelijk verwacht ‘men’ dat je op elk album verandert. Maar dat doen we bewust niet, omdat we een sound hebben die we koesteren. Maar op het komende album komen we wellicht die mensen tegemoet, want bijna de helft van de band is veranderd.

Om het album te promoten maakten jullie begin mei 2012 een korte tour in het oosten van de Verenigde Staten. Vertel eens over deze tour en de reacties van jullie Amerikaanse fans.
PvH: We zijn daar zowel door de bezoekers als de fans en de organisatoren, zaaleigenaren en promotors goed ontvangen. Of we maar vooral terug willen komen. Er werd ons gezegd dat een volgende keer iedereen die er was twee anderen meeneemt. Dat zou een verdrievoudiging van de bezoekersaantallen betekenen. Wij hadden er zelf qua bezoekers wel meer van verwacht. In die zin is het ons tegengevallen. Maar dat ligt meer aan het te hoge verwachtingspatroon dat wij hadden. Het schijnt dat we het daar voor een progband heel goed hebben gedaan.
GK: Progressieve rock leeft daar veel minder dan in Nederland. Wij zijn in Nederland verwend. Zalen als De Boerderij hier kan je daar wel vergeten. Het zijn veel oude stoffige theatertjes die overigens wel mooi zijn. Daar komt bij dat het publiek zeer verspreid woont. Het is daar niet zo dicht bevolkt als in Nederland. Ze moeten daar soms erg ver voor reizen. Er waren erbij die zelfs met het vliegtuig waren gekomen om ons te zien.
PvH: Er waren ook veel fans gekomen om ons echt te zien. Die waren erg dankbaar dat we waren gekomen. We hebben die mensen ook allemaal gesproken. Maar in de Verenigde Staten moet je nu eenmaal investeren door er vaker terug te komen. Zo trek je meer mensen. Eigenlijk begin je daar helemaal opnieuw.
GK: Tenzij je daar 50 miljoen cd’s verkoopt, dan wordt het wel wat anders en zitten de zalen wat voller…

Op 6 oktober 2012 ontvingen jullie op het iO Pages festival een award uit de handen van Ryo Okumoto. Hebben jullie lang naast je schoenen gelopen? Zien jullie de prijs als een erkenning voor hard werken?
GK: Wie liep er naast de schoenen? Ryo? Hahaha. Nee hoor, helemaal niet. Wij wisten echt helemaal van niets. We vonden het ook bijzonder eervol. Ik zie de award niet direct als een prijs voor “Nine Paths”, maar meer voor ons hele oeuvre en wat we vanaf 2004 hebben gedaan.
PvH: Deze dingen worden wel heel erg door anderen gezien. Zo is het bericht en foto van de uitreiking op onze Facebook pagina het meest bekeken bericht. Kennelijk wordt er erg veel waarde aan gehecht.
GK: En het is pas de derde iO pages award die is uitgereikt.

Gerben Klazinga - Knight Area Mark Smit - Knight Area_Staand

In februari 2012 ontvingen wij bericht dat Mark Vermeule de groep ging verlaten. Heeft zijn vertrek jullie verrast of zagen jullie dit aankomen? Hij was toch een belangrijke factor in de groep.
GK: Hij koos voor de zakelijke wereld. We hebben het aan zien komen hoor. Hij had zijn twijfels al eerder kenbaar gemaakt.
PvH: Zijn werk kost veel tijd en energie en hij is bovendien ambitieus. Daarnaast wilde hij ook meer tijd aan zijn gezin besteden. Het is begrijpelijk dat hij daar zijn prioriteiten legt. Het is allemaal in goed overleg gegaan. Hij is mee geweest naar de Verenigde Staten en ook hier heeft hij een geweldig afscheid gehad in De Boerderij op 27 april 2012.

Toen kwam de zoektocht naar een opvolger voor Mark Vermeule… Jullie hebben niet gekozen voor een talentenjacht op televisie. Hoe hebben jullie het wel aangepakt? Ik neem aan dat jullie een lijstje met namen hadden liggen… of een profielschets…
GK: Ondanks dat het misschien niet nodig was, hebben we toch een advertentie geplaatst. Daar hebben veel mensen op gereageerd. We moesten dus een schifting maken van wie wel en niet mocht komen auditeren. Mark Bogert reageerde als laatste. Een uurtje voor zijn e-mail werd ik nog door iemand ingefluisterd om ‘gewoon Mark Bogert te vragen’. Uiteindelijk heeft Mark als laatste auditie gedaan en toen waren we super enthousiast over hem en nog een kandidaat.
PvH: We hebben wel geleerd van deze auditieronde. We hebben toen ook besloten om het een volgende keer anders aan te pakken. De audities kostten gewoon teveel tijd. Het heeft een paar maanden gekost om verder te kunnen gaan. Die audities hebben we dus niet gedaan met de nieuwe basgitarist.

Naar welke aspecten hebben jullie gekeken en wat vonden jullie dat de nieuwe gitarist moest meebrengen, behalve een makkelijke voornaam…?
GK: Ook naar de sound. Knight Area kent in zijn geluid metal(prog)-achtige gitaren in combinatie met een retro toetsengeluid (Gerben zegt letterlijk: “Genesis-achtige Mellotron layers”). Dat geluid van symfonisch met metal vinden we belangrijk. Mark Vermeule had dat, maar Mark Bogert gaat daar nog wat verder in.
PvH: Je wilt er ook op vooruit gaan en de ambitie om verder te komen. Maar naast de muzikale randvoorwaarden moet het ook qua persoonlijkheid goed zitten. Dat je dezelfde ambitie hebt en met elkaar hetzelfde er voor over hebt. Dat is nog veel belangrijker.
GK: Karakter vind ik inderdaad erg belangrijk. En Mark Bogert past daar goed bij. Naast een goede gitarist heb je ook een fijn mens in je band. Dat vind ik heel, heel belangrijk.

Mark Bogert, kom er maar in… Wil jij je eens introduceren aan de lezers van Progwereld. Vertel eens over jezelf.
MB: Ik speel bij Penny’s Twisted Flavour (groep uit Dordrecht die tijdelijk in ruste is, HR). Dat is wel een ander soort band, wat harder qua geluid. Maar ik ben altijd al een fan van het symfonische werk geweest. Zowel het oude als het nieuwe werk. Ik kende Gerben al uit de tijd van Penny’s en hoorde toen dat ze op zoek waren naar een gitarist. Daar heb ik toen op gereageerd.
Ik heb het conservatorium in Rotterdam gevolgd, maar dat zegt niks over de kwaliteit van een muzikant. Het papiertje helpt je misschien wat verder. Ik ken genoeg muzikanten die zonder dat papiertje ook super goed zijn. Ik wilde weer graag in een band spelen die ook een vaste structuur voor ogen had en waar toekomst in zit.

Mark Bogert - Knight Area

Vertel eens over je voorbereiding op en je ervaringen met je auditie.
MB: Ik moest twee nummers voorbereiden waaronder Mortal Brow.
PV: Ik kreeg er zes…!
GK/PvH: Maar jij deed geen auditie…
PV: Nou, zo voelde het wel… (zegt hij serieus maar met een lach, HR).
MB: Wat ik lastig vond was dat ik er met een bepaalde spanning heen ging. In je eigen band heb je het zelf in de hand, maar bij een auditie moet je maar afwachten of je in het plaatje past. Een soort van spanning speelde toch een rol. Helemaal op mijn gemak speel ik dan niet. Ik heb er wel een goed gevoel aan over gehouden. Wat Gerben en Pieter al aangaven moet het ook op andere punten wel klikken. Je moet wel samen door een deur kunnen.
GK: In Italië was het ook leuk. Het was daar je eerste optreden.

In december 2012 maakten jullie bekend dat de wegen tussen jullie en Gijs Koopman gingen scheiden. Met zijn herkenbare spel en geluid op Rickenbacker basgitaar was hij ook een belangrijke factor in jullie geluid. Wat willen jullie hierover kwijt?
PvH: We hebben een visie waar we naar toe willen. Er waren meningsverschillen. Die lagen op het persoonlijke vlak en bleken onoplosbaar. We hebben daar met zijn allen veel gesprekken over gevoerd. Toen kwamen we tot de conclusie dat we niet meer op een lijn zaten. Dan is het lastig wat je moet doen.
GK: Het was een enorme aderlating.

Kunnen jullie toelichten hoe en waarom jullie bij Peter Vink terecht zijn gekomen.
PvH: We zijn eerst bij elkaar gaan zitten hoe we dit zouden aanpakken. Ik heb toen voorgesteld om geen audities meer te doen. Dat duurt te lang en je krijgt kandidaten waar je al snel achter komt dat die niet geschikt zijn. Daarom stelde ik voor om gericht mensen te benaderen waarvan wij dachten dat ze geschikt zijn. Toen hebben we een lijstje met namen gemaakt. De eerste die ik zelf naar voren bracht was Peter Vink. Ik kende hem van onze samenwerking in Nine Stones Close (album “One Eye On The Sunrise”, HR). Daar was ik enthousiast over. Toevallig had ik twee weken na het vertrek van Gijs een afspraak met Peter staan om wat zaken door te nemen over onder andere Nine Stones Close. Toen heb ik de anderen voorgesteld om aan hem te vragen of hij beschikbaar was. Unaniem waren we van mening hem te vragen. Hij was gelijk enthousiast. We hebben hem een aantal nummers gegeven en twee weken de tijd gegeven ze in te studeren. En dat ging zo goed, het leek wel repeteren. Er was ook direct een chemie. Vervolgens hebben we met elkaar, zonder Peter, overlegd omdat er nog wat andere opties waren. Maar we kwamen snel tot de conclusie dat we geen betere konden krijgen.

Nu mag jij er eindelijk in komen Peter. Ook aan jou de vraag of je jezelf kunt introduceren. Knight Area heeft immers veel jonge fans die je staat van dienst wellicht niet helemaal kennen… Kende jij overigens de muziek Knight Area?
PV: Wat betreft de basis zijn er overeenkomsten tussen mij en Gijs. Ik heb twintig jaar op Rickenbacker gespeeld. Die heb ik pas geleden verkocht om te investeren in mijn bestaan als muzikant. Maar ja, helaas was mijn nieuwe basgitaar ook vrij duur…

Door een geluk kwam ik op mijn zestiende bij een band die Q65 heette. Het was eigenlijk een buurtband. Die band brak tot onze grote verbazing door. Dat kan iedereen nalezen. Toen heb ik besloten om mijn hele leven lang muziek te maken en daarbij de financiële en maatschappelijke risico’s te accepteren. Inmiddels was ik getrouwd en had twee kinderen. Dat ging toen fout. Muziek was voor mij alles. Zonder muziek was ik verloren. Het klinkt pathetisch maar zo ervaar ik dat. Toen ben ik begonnen met Big Wheel en kreeg daarmee succes, daarna een herstart met Q65 wat ook leuk werd. Ik heb altijd geluk gehad. Toen kwam ik bij Livin Blues en daarna heb ik een band opgericht, The Boxx. Die band had ook succes (toen ik opmerkte dat het succes kennelijk aan zijn kont hing, reageerde Peter adrem dat het meer haar was…, HR). Het klink misschien lullig, maar ik heb een topsportmentaliteit. Ik ben dan wel geen Steve Vai op bas of een Maradonna. Ik ben wel een Jan Wouters. Wel belangrijk maar geen prima donna. Als basgitarist moet je de juiste balans zien te vinden. Aan Pieter heb ik een belangrijke steun want hij is ook geen Ringo Starr, weet je. Hij maakt meer muziek dan dat hij begeleidt. Dat ligt mij wel. Maar goed, ik kwam toen terecht in Veralin. Dat was qua verkoop de eerste flop in mijn leven. In die tijd vroeg Arjen Lucassen of ik in Bodine wilde spelen. Dat heb ik niet gedaan, want die band was over het hoogtepunt en ik had geen zin om in een band te spelen die na anderhalf jaar zou stoppen te bestaan. Dat bleek ook zo te gaan. Later hebben Arjen en ik een half jaar samen gespeeld in de coverband The Renegades. Vanaf het moment dat Arjen solo ging, heb ik mee gedaan aan zijn albums, tot Star One aan toe. Tot mijn grote verbazing vroeg Sander Gommans van After Forever mij of ik op zijn soloalbum wilde spelen. Dat was muziek waar het elastiek van uit mijn onderbroek sprong. Het was muziek waar je constant van voorover valt. Daar houd ik niet van (Peter bootst in woord en geluid na hoe de muziek klonk, wat de nodige hilariteit teweeg brengt, HR). Ik ben een sentimentele ouwe lul die moet huilen van muziek die mij veel doet. Dat is echt waar. Via Nine Stones Close kwam ik in contact met Pieter. Ik heb heel vaak met topdrummers gewerkt en het is niet te geloven dat ik nu weer met een topdrummer mag werken. Veel drummers denken dat ze goed zijn. Dat is iets anders als echt goed zijn. Mijn hele leven al ligt mijn hart in de symfonische muziek.

Dan heb ik het nog niet over Finch gehad. Bijna elke avond als ik met Finch op het podium stond, was ik aan het huilen. Bij sommige nummers kreeg ik tranen in mijn ogen. En dat mis ik vandaag de dag bij een heleboel muzikanten in Nederland. Die geloven zichzelf niet. Ze staan een kunstje op te voeren in plaats van uit het hart te spelen. Je mag er best eens een noot naast zitten, maar op een moment gaat het goed. Je kan geen kunstjes blijven spelen, dat hou je niet vol (zegt dit met emotie in zijn stem, HR). Het kwam als een donderslag bij heldere hemel toen Pieter mij vroeg. Ik kende de muziek niet. Had wel van Knight Area gehoord, maar er zijn zoveel bands. Dat kan je niet bijhouden. Toen ben ik naar hun muziek gaan luisteren en moest ik goed nadenken. Ik hoorde dat Gijs Koopman een bepalende rol heeft of had… Ik ben op een heel andere manier bepalend. Ik ga niets aan mijn spel veranderen, ik ga wel Gijs zijn partijen zoveel mogelijk naspelen. Daar hebben de fans recht op. Maar de nieuwe nummers worden ook voor 20% van mij.

Peter Vink - Knight Area

Na een pauze met enkele leuke anekdotes uit de mond en het muzikale leven van Peter Vink vervolgen we het interview. Peter memoreert dat hij een stuk rustiger is wanneer hij heeft geblowd. Dat heeft hij nu niet, vandaar dat hij messcherp is. En nagelstrak. Wat op zich weer een geluk is voor de interviewer…

PV: Ik vind het geen kwestie van geluk dat ik Pieter ontmoette. Het was misschien geen echte auditie, maar voor mij voelde dat wel zo. Ik moest toch laten horen wat ik in huis heb voor een band die al acht jaar bestaat. Ik neem dat heel serieus met heel veel respect. Ik kom daar niet eventjes binnen als dé Peter Vink. Nee, ik kom daar binnen als de eventuele nieuwe basgitarist van de grote band Knight Area. Zo moet je je ook opstellen anders heeft het geen zin.

Mark en Peter: wat gaan jullie bijdragen en toevoegen aan Knight Area?
PV: Mijn spel en mijn ervaring. Ze zijn een beetje ingeslapen door al die toestanden. Ze hebben mij erbij genomen, maar ze hebben er gelijk een bemoeial bijgenomen. In principe maakt Gerben uit wat ik ga spelen. Wat composities betreft is hij Knight Area en ik heb helemaal geen behoefte om daar een voet tussen te zetten. Ik vind het veel leuker om die band naar een hoger plan te duwen.
Ik heb helemaal geen recht, ik moet gewoon die paspartijen instuderen. Knight Area moet in Nederland meer respect krijgen want ‘we’ zijn gewoon een topband. Jij weet dat, Kees Baars weet dat en misschien nog vijf of tien anderen uit de business. Maar niemand doet daar wat mee. En dat wil ik veranderen en me voor in gaan spannen. Ik ben vanmiddag nog bezig geweest met een betrouwbaar boekingsbureau dat ons voor een redelijke prijs kan verkopen. Dat is buiten het basgitaar spelen mijn eerste ding. We hebben een goed team, een mooie oefenruimte, mooie spullen, alles klopt. Er is een basis om Knight Area naar een hoger level te duwen. Zeker in Nederland en Duitsland. Tuurlijk zijn er in Duitsland zat andere bands, maar niet zoals Knight Area. Daar heb je alleen maar bands als Epica, After Forever. Goede bands hoor, maar niet zoals wij doen. Er is daar geen band die doet wat Knight Area doet. Het format dat we nu hebben moeten we veel meer gaan uitdragen. Laten weten dat we daar de enige in zijn.
MB: Ik schrijf muziek en stuur dat naar Gerben. Ik vind het belangrijk dat ik mijn creativiteit daar in kwijt kan. Dat vind ik fijn om te doen. Ik ben geen gitarist die het wiel opnieuw gaat uitvinden. Met deze samenstelling zijn we prima in staat een goed nieuw album neer te zetten. Niet dat ik of Peter iets nieuws neer gaan zetten, maar dat we dat met zijn allen doen.

Pieter en Gerben: hebben Peter en Mark nog iets vergeten?
PvH: We zijn nu meer dan ooit tevoren klaar om met iets geweldigs te komen. Ik denk dat Peter en Mark zichzelf muzikaal tekort doen. Gijs Koopman baste melodieus, haast als een gitarist. Met Peter wordt het meer als voorheen een basis als ritmesectie. Je kunt van het een of van het ander houden, maar ik denk dat de ritmesectie een toevoeging is waarmee we een sterke basis kunnen gaan leggen. Gijs zat meer aan de kant van gitaar en toetsen. Met Peter ga ik het ritmeblok vormen. Dat zeg ik zonder een oordeel te geven over wie dan ook.
PV: Precies, dat wordt ook mijn taak om die twee prima donna’s die daar zitten (wijst naar Gerben en Mark, HR) te ondersteunen. Kijk, als basgitarist heb ik het met sommige dingen moeilijk, omdat het persoonlijk van Gijs is, maar laat duidelijk zijn dat ik enorm veel respect heb voor wat hij heeft gedaan. Ik moet er voor knokken om die plek die Gijs bij de fans heeft en had, ook te krijgen.

Pieter van Hoorn - Knight Area

Op weg naar het vijfde album. Zijn er al ideeën? Wat kunnen we verwachten? Zijn er dingen die jullie (weer) anders gaan aanpakken? Kortom, brand maar los.
GK: Er zijn nu zes nummers in demovorm. Vijf zijn er van mij en één van Mark en mij. Dat nummer van ons samen, daar kan ik zelf niet op komen. Daarin komen onze beide kwaliteiten samen. Dat is iets nieuws.
PV: Het is wel geinig dat Mark en ik op hetzelfde conservatorium hebben gezeten. Alleen was ik veertig jaar toen ik daar zat. Tussen al die kleuters… Werd ik als ‘opa’ nog vertegenwoordiger in de Ondernemingsraad.

Vervolgens start Peter een muziektechnische les over oneven maatsoorten met Anthagony, All You Need Is Love en Take Five waarin kennelijk het tot vijf tellen cruciaal is… Ik haak even af…, HR.

GK vervolgt: We willen eigenlijk dat er straks vijftien nummers liggen waaruit we de beste gaan kiezen. Die selectie gaan we met zijn allen doen. En wellicht komen er nog nummers bij van Mark Smit. Die zal ook weer zorgen voor de teksten. Wat vaak over het hoofd wordt gezien zijn zanglijnen, melodielijnen. Wanneer de melodielijnen niet deugen, wordt het nooit wat. Soms maak ik die, soms doet Mark Smit dat.
PV: Het mooie is dat zowel Gerben als Mark Smit als toetsenisten dat doen. Die denken al in toetsenakkoorden. Die zien dat al, zonder teveel in de theorie te denken. Voor gitaar en basgitaar is dat veel moeilijker.
PvH: Dit jaar gaan we al die nummers opnemen en verbeteren. Dan is het aan onze platenmaatschappij wanneer het album uitgebracht wordt. We willen het pas uitbrengen wanneer het helemaal top is.
GK: We hebben als doel dat dit in 2013 gebeurt. We hebben hoge verwachtingen van dit nieuwe album en alles wat we naar aanleiding daarvan willen realiseren.
PV: Het is ook de bedoeling dat er om ons heen een organisatie wordt neergezet die ons als muzikant uit de wind houdt. Die organisatie vangt een heleboel dingen voor ons af en vraagt aan ons een ja of nee waar nodig. Het ontbreken van een goede organisatie is een fout die veel bands maken. En ik kan het weten na 47 jaar in deze wereld.

Op weg naar jullie eerste optreden in de nieuwe bezetting op ROCK ITtervoort op 19 april 2013. Hoe ziet die weg eruit?
PV: Dat wordt echt een topshow. Reken daar maar op. Ik heb hem in gedachte al 100 keer gespeeld.
PvH: Met Mark Bogert hebben we al een aantal keer opgetreden. We gaan naar dit optreden toewerken. Peter en ik gaan ook samen repeteren.
PV: Ik wil dat ze maar weinig kunnen zeggen. Dat heb ik zelf in de hand. Wanneer ik iets vlammends neerzet wordt het wel stil. Wanneer het publiek merkt dat het slechter is, is het zo over. Dat kunnen we ons niet permitteren. Ik heb dat in het verleden bij Q65 ook al eens meegemaakt. Ik moet zorgen dat het publiek in weemoed kan denken hoe het vroeger was…

Peter Vink - Knight Area._klein

Hoe gaat 2013 en verder er voor Knight Area uit zien?
GK: Rooskleurig. Het zou mooi zijn en helpen om een stuk of tien optredens als voorprogramma van een grote band te doen.
PvH: We zijn klaar om verder te groeien. We willen dat ook, omdat we allemaal zo gemotiveerd zijn. Ik kan me het vorige interview nog herinneren en wat we toen hebben gezegd. Dat we mee willen doen met de grote jongens. Dat zeg ik nu weer, maar nu voelt dat ook zo. En dat is een verschil. De basis wordt het nieuwe album. Dat moet onwijs goed zijn en daarmee gaan we dat verwezenlijken. We hebben nu vijf man bij elkaar die dat kunnen. En dat is een lekker gevoel.
PV: Ik voel gewoon dat de band potentie heeft om een stap hoger te gaan. We hebben wel geluk nodig en de juiste mensen. En de juiste nummers… Het is ook psychologie. Speel je een nummer live en wordt er lauw gereageerd. Wordt dat nummer op de radio gedraaid, dan vindt iedereen het opeens een wereldnummer. Als je vertrouwen hebt in de muziek die je maakt en de mensen waar je dat mee doet, dan is het makkelijker om iets te bereiken. Je zoekt het op en je dwingt het af.

Ik ben door mijn vragen heen en zet mijn recorder uit. Het is voor Peter opnieuw het sein om de doos met oude verhalen open te maken. Met het vernieuwde Knight Area gaat het wel goed komen…