Ik vind mijzelf een vreemde. Ah! Hoor ik u denken, je bent niet de enige… Om de nodige discussie daarover te vermijden heb ik het dit keer gemakshalve over mijn hobby. En dat is muziek, wat natuurlijk voor de hand ligt als je daar recensies over schrijft, continu er mee omgeven bent en je kinderen probeert te indoctrineren met de door mij geliefde progressieve rockmuziek. Die passie neemt natuurlijk nogal wat tijd in beslag. Want naast het schrijven zit ik ’s avonds na mijn werk op het internet te surfen naar nieuwe ontdekkingen en met lotgenoten te chatten op diverse prog gerelateerde forums. Ook kan ik uren op het net rondzoeken naar koopjes.

Dat gegeven op zich is nog niet schokkend of bijzonder. Want zeg nou eerlijk, er zijn mensen met afwijkingen die meer schadelijke gevolgen hebben voor de hedendaagse maatschappij dan de mijne. Nee, het zit hem vooral in het dwangmatig verkrijgen van muziek en dan ook nog eens de originele cd’s daarvan. Waar de hele wereld zich zo langzamerhand suf download via Torrent sites, alles los en vast jat van bands en artiesten, moet ik zo nodig weer alles origineel hebben. En dat gaat nog wel eens (te) ver. Een tijdje geleden ben ik begonnen met het in kaart brengen van mijn collectie. Want onlangs heb ik weer eens een cd via Marktplaats gekocht die ik al lang bleek te hebben. En spijtig genoeg was dat niet de enige cd, bleek mijn conclusie na een paar uurtjes struinen door de verzameling progressieve rock. Met zo hier en daar binnensmonds een vloek kwam ik tijdens die middag tot de conclusie dat er meerdere dubbele exemplaren in mijn collectie bevonden. Schokkend is ook wel de overpeinzing die in mijn hoofd rondspookte: “Daar had ik dus mooi andere cd’s van kunnen kopen”. Een normaal mens zou denken: zonde van het geld. Maar nee hoor, de verslavende gedachte dat ik een andere cd had kunnen kopen van het overbodig uitgegeven geld, overheerste de geld besparende gedachte. Dat alles dwong mij om nu  eens echt werk te gaan maken van een complete albumlijst, die ik al jaren geleden ben begonnen. In die jaren ben ik minimaal al een paar honderd cd’s rijker geworden, maar nog nooit heb ik de lijst afgerond of überhaupt bijgehouden.

Ziet u het al voor u? Een volwassen vent met een midlife crisis aanstaande, zittend met zijn beentjes over elkaar in de zolderkamer, om zich heen honderden cd’s en een schrijfblokje om enig perspectief in de chaos te creëren. Vrouwlief die af en toe komt kijken wat haar man in vredesnaam aan het doen is, zucht wanneer ze ziet dat de collectie toch iets groter blijkt te zijn dan ze liever had gezien. “Tjonge jonge kerel, je kan wel platenverkoper worden als je ooit mislukt als kok”. Als ik dan vertel dat een groot gedeelte van die collectie voordelig via marktplaats is aangeschaft, lucht het haar niet zichtbaar op. De ietwat cynische opmerking: “ach jongen, als jij er maar gelukkig mee bent” wanneer ze de trap naar beneden neemt, stelt mij dan ook niet gerust.

Dat kopen via Marktplaats brengt overigens wel een extra dimensie in je leven. In de loop der jaren is het niet heel vaak fout gegaan, maar het blijft toch altijd spannend of de tegenpartij de cd wel degelijk op de bus doet. Je weet het immers maar nooit. Het is ook een enkele keer fout gegaan. Maar dat is ook weer een leuke vrije tijdsbesteding. Heerlijk dreigmailtjes schrijven en schermen met het inschakelen van de politie als hij of zij de cd niet onmiddellijk opstuurt. Terwijl je toch al weet dat de politie er niets mee doet. Kan je voor die luizige 5 of 6 euro ook nog eens anderhalf uur besteden op het politiebureau om aangifte te doen. Maar als een gekochte cd zonder bijkomstigheden in je brievenbus belandt, is dat toch  een gelukzalig moment. Dat levert mij vaak weer een soort van ‘I-dosing’ op. Even lekker terugkeren naar je innerlijk en daarbij levert het weer een item op wat je kunt bijzetten in die kast met plastic trofeeën.

Dat dubbel kopen van een cd zal mij niet meer overkomen. Nou, laat ik niet te voorbarig zijn; als ik uiteindelijk alles gearchiveerd heb, zal het mij niet meer gebeuren. Want hoe je het ook wendt of keert, het schrijven van deze column heeft mij zojuist weer hopeloos opgehouden in mijn doelstelling. Tot die tijd maar even rustig aan doen met bieden op Marktplaats. Mij zie je daar dus voorlopig niet. Ik zou zeggen: grijp die kans en neem ook een fijne verslaving!

Ruard Veltmaat