Monique is 37 jaar en moeder van twee zoontjes en een dochter. Ze is al weer een hele tijd gegrepen door het symfovirus en heeft ze zich helemaal op de prog gestort. Maar ja, je komt nogal wat vragen tegen. Elke maand deelt ze met de Progwereld lezers wat ze meemaakt op haar zoektocht door de wereld van de progressieve muziek.

Wai zijn de jonges uit de polder
We late de moed niet zakke
We zijn van de week weer lazarus weest
De jonges uit de polder
Die viere feest

West Friesland, en neem de laatste vier jaar. Zeg nou niet dat je West Friesland niet kent, want wij waren weer flink in het nieuws. Drugs. Denk je dat Amsterdam erg is, in West Friesland kunnen ze er ook wat van. Volendam doet trouwens ook aardig mee, en zeg nou zelf, waar eigenlijk niet? Wij zochten een bepaalde kroeg op voor het soort muziek wat er gedraaid werd, en voor de vrienden die er kwamen en drugs heb ik er nooit gezien. En om een hele nacht door te halen had ik geen pil nodig nee, en ook geen drank. En god zij dank ben ik er nooit mee in aanraking gekomen. Had geen vrienden die het nodig hadden, ben geen dealer tegen gekomen, sigaretten zijn mijn ergste zonde geweest.

De jongens, en ook de meiden uit de polder, weten er wel weg mee. Zuipen in de kroeg. Kan op zijn tijd heerlijk zijn. In combi met drugs kan dat dodelijke gevolgen hebben, en dan vergeten we de muziek voor het gemak maar even. West Friesland scoort het hoogst op de lijst als het over zelfdoding gaat. Waar zouden we zijn zonder de trein. Niet iets om trots op te zijn, en een afschuwelijke waarheid. Na dit van dichtbij te hebben meegemaakt, ben ik me wat meer gaan verdiepen in de relatie tussen muziek en drugs.

En dan bedoel ik niet een pilletje om de nacht door te halen. Hebben ze tegenwoordig geen energie meer of zo? Als je geen extaceetje  gebruikt dan kun je niet eens een paar uurtjes trancen. Of housen of zuks of zo. Maar goed, zonder een bloedtransfusie wat doping mist kun je ook de tour niet meer winnen. We dwalen af, en voor je het weet hebben we een discussie over een bolletjestrui waar ik niks vanaf weet. Denk niet dat dit een tegenwoordigheidje is, en ga terug naar de jaren ’60…

Hoeveel, van de meest prachtige bands, van de meest bjoetifoele nummers zijn er niet gemaakt onder invloed van drugs? Ik denk dat je haast geen band uit de jaren ’60 kunt vinden die bestaan heeft zonder drugs. Door de LSD leek iedereen te vliegen, en dat in de ijle lucht… Goed voor een wereldhit! Je mag de stimulerende middelen haast dankbaar zijn voor de inspiratie die ze hebben gegeven voor weer een topnummer. En zoals altijd… de mooiste nummers worden geschreven uit de diepste poelen van emotie… En die emotie word versterkt door een jointje, of een snuifie.

Het is zo ongelooflijk dubbel wat die troep teweeg kan brengen. Hoge bergen en diepe dalen. Prachtige muziek, voor een nummer 1 hit of voor een begrafenis. De Stones, de Doors, de Beatlles, noem maar op, ik bedoel, wie verzint er nu een gele onderzeeër als tie niet onder invloed is? Zouden de moodies zo aan hun blauwe wereld gekomen zijn? Door de rook zeker !

Helaas brengt die verdovende rotzooi veel meer ellende met zich mee dan vreugde. Je mag er dan een wereldberoemd nummer mee scoren, het verdriet wat het kan veroorzaken is veel erger. Als je niet blij bent met jezelf, haalt die troep je naar beneden, en kan ik nog steeds geen trein horen zonder erbij stil te staan. Ik hoop dat het slijt. Rust zacht, ik vergeet nooit de muziek die je uitkoos……..

Monique

monique@progwereld.org