23 AcezAlbum

De Belgische formatie 23 Acez is in 2012 is opgericht en heeft met “Embracing The Madness” inmiddels een derde cd uitgebracht. De band bestaat uit vier bandleden, twee gitaristen, een drummer en een bassist. Als debuutalbum verschijnt in datzelfde jaar “Crossroads” en in 2015 verschijnt “Redemption Waves”. Op de vorige albums wordt er nog gebruik gemaakt van toetsen, die zijn op dit album overigens volledig verdwenen. Er is alleen nog sprake van programmering.

Het kwartet maakt stevige metal die lonkt naar melodieuze hardrock met een progressief randje. De muziek laat zich kenmerken door stevige, soms agressieve riffs, prima solo’s en sfeervolle melodieën. Ondanks de stevige momenten blijft de muziek veelal toegankelijk en zal een brede belangstelling van rock en metal liefhebbers kunnen ontvangen. Zanger Benny “Zors” Willaert heeft een prima rockstem en vliegt met zijn kwaliteiten nergens uit de bocht. Anders gezegd: hij heeft een zeer aangenaam stemgeluid en de productie is zo afgestemd dat hij ook op andere manieren zijn eigen geluid versterkt. De productie van de cd is prima en ligt in handen van Simone Mularoni, de gitarist van het Italiaanse DGM.

Mede door de productie en op gitaargebied is dit een prima album. De instrumenten worden gevarieerd en vakkundig gespeeld door gitaristen Willaert en Tom “Tee” Tas. Neem alleen al de titeltrack van het album, het schoolvoorbeeld hoe een gevarieerde gitaartrack in elkaar moet steken. Prima. Maar net zo makkelijk schakelt de band in Expectations weer over op een totaal andere techniek en sfeer. Een prima track dat lekker in het gehoor ligt.

Kortweg gezegd is dit album op het gebied van zowel de compositie als op productie een prima aankoop, hoewel de cd mij nergens echt vast houdt. Daarmee geef ik toe dat ik deze cd hoogstwaarschijnlijk tekort doe, maar ondanks de meerdere draaibeurten die het heeft gehad verwacht ik niet dat het vaak mijn cd kast uitkomt. Je wordt namelijk nergens verrast en ik durf te zeggen dat de brede diversiteit die de band neerlegt niet heel goed tot uiting komt. Ondanks de hoge kwaliteit zit er te weinig eigen echte persoonlijkheid in de muziek en zijn er geen bijzondere uitschieters. Ik verwacht dat die conclusie niet alleen voor mij geldt, maar waarschijnlijk voor meer fans binnen het genre. Neemt niet weg dat u zelf de proef op de som kunt nemen en uw eigen conclusies moet trekken.

Ruard Veltmaat