3rd World ElectricAlbum

Het sabbatical jaar van The Flower Kings gaf de individuele groepsleden een zee aan tijd om zich vol overgave op de eigen bands en projecten te storten. Een Flower King is geen échte Flower King als hij een maandje stilzit en geen nieuwe band uit de Zweedse grond stampt.

Na Hasse Fröbergs Musical Companion en Agents Of Mercy is daar nu 3rd World Electric. De gezamenlijke liefde voor zeventigerjaren fusion en jazzrock deden Jonas Reingold en Roine Stolt de handen ineen slaan. Nu hadden beiden toch al niet zoveel meer te doen, dus kwam een muzikale uitdaging als deze erg goed uit. Naast oude bekenden uit het progwereldje als Zoltan Csörsz en Lalle Larsson, verzamelden de heren wat grootheden uit de jazzrock om zich heen. Voor mij waren Aye Solomon, Dave Weckl en Karl-Martin Almqvist onbekende namen, maar enig veldwerk leerde al snel dat deze heren geen kleine jongens zijn.

Het resultaat van deze smeltkroes is een dikke 50 minuten fusion (een muziekstijl waarbij twee of meer muziekstijlen met elkaar gecombineerd, gefuseerd, zijn) en jazzrock van het zuiverste water. Goed, het zal niet ieders kopje thee zijn, maar dit moderne eerbetoon aan Weather Report mag er zeker zijn. Ze noemden dit eerbetoon “Kilimanjaro Secret Brew”. Wie Stolt een beetje kent moet weten dat deze titel alleen uit zijn brein ontsproten kan zijn.

Je krijgt acht nummers voorgeschoteld die weinig tot niets van doen hebben met doorsnee progressieve rock. Waagde The Flower Kings zich nog wel eens aan een incidenteel jazzrockachtig uitstapje, op deze schijf gaan Stolt en Reingold een stevig eindje om.

Reingold laat zijn basgitaar op de van hem bekende wijze knorren, terwijl Csörsz laat horen ook in dit genre een absolute topper te zijn. Lalle Larsson is een naam die we binnen ons genre steeds vaker zullen tegenkomen. Dat hij al jaren een meesterlijke toetsenist is, bewijst hij op deze schijf. Skip desnoods gelijk door naar het zevende nummer Tin Can Robots en zet je speler daarna op ‘repeat’, en je weet wat ik bedoel.

Hoewel zelf geen fervente aanhanger van jazzrock en fusion, heb ik “Kilimanjaro Secret Brew” toch vele malen beluisterd. Een betere reclame voor dit genre kan men zich niet wensen. Voor het meest proggy nummer met raakvlakken naar de muziek van The Flower Kings moet je wachten tot het laatste nummer Children Of The Future, maar dan krijg je ook wat. Liefhebbers van tenor- en sopraansaxofoon vinden op deze schijf veel van hun gading. Er is namelijk geen nummer waarop Almqvist zich gedeisd houdt.

Ben je nieuwsgierig geworden maar nog niet overtuigd, neem dan even de tijd om dit brouwsel te proeven op de MySpace website van deze groep. Of er ooit nog een opvolger komt zal afhangen van een eventueel volgend sabbatical jaar van The Flower Kings.

Hans Ravensbergen